Mijn lief en ik hadden een weekje in België gepland, na al de drukke dagen die ik (natuurlijk helemaal niet) had gehad. Om twee weken vrij te krijgen hoef ik, door het fraaie nieuwe rooster, slechts drie dagen vrij te nemen. Lekker hoor. Voor het eerst in tijden gingen we eens weer verder weg. Ik heb jullie vaker verteld over onze poes Tabby, die helaas nu overleden is, maar die de laatste jaren altijd mee moest op vakantie, vanwege haar suikerziekte. Ze had een bepaald dieet, we moesten haar twee maal daags insuline injecties geven en zo. Nu ja, katten en reizen, katten en andere omgeving, nee, da's geen echt succes. Maar goed, zij heeft zich verder vaak in dat lot geschikt, het was een formidabel lief beest, maar voor ons kwamen er nogal wat beperkingen bij. Zo moesten wij ons erg aan de klok houden voor het voeren en de prikken. En ja, we missen haar nog elke dag.
Deze keer was het voor het eerst in jaren zonder onze lieve rooie. (Met spijt, we hadden het graag anders gewild, weet je niet?) Maar goed, je komt aan in dat fraaie park, gaat uitpakken doen en je een beetje installeren en dan, ja, dan moet je toch boodschappen doen. Er moet gegeten en gedronken worden. Dus togen we op naar Genk. Wij hadden namelijk een park uitgekozen in Zutendaal, een plaatsje dat "vaag" tussen Maastricht en Genk in ligt. Genk is overigens een van de grotere steden in België. Ze hebben een heuse Eerste divisie club, wat wij noemen eredivisie. De TomTom, heerlijk instrument voor een vermoeide reiziger, ging ons precies vertellen hoe we moesten rijden en de winkel van de mannen in het blauw konden vinden. Die winkel, ook hier overigens bevolkt door een blauwe brigade, lag heel onaangenaam en vooral ongezellig op een soort industrie terrein. Tussen de Gamma, de Kwantum en de Brico en zo in, zeg maar. Nu ja, AH is AH en dus deden we onze boodschappen daar. (niet uit xenofobie, maar er zijn bepaalde dingen die je altijd koopt bij die toko, dus voor de eerste keer wilden we even die dingen hebben. Koffie, een bepaalde kaas, een flesje sherry, dat soort zaken. Dus togen we de fraaie en vrij grote toko in en dachten in een Belgische winkel te komen. Maar: of de duvel der mee speelt, dat aanwezige personeel was net zo arro als het personeel in de Nederlandse AH winkels. Ik bedoel: we zijn met zijn beiden en hoeven echt geen heel brood, dus vraag je, beleefd of het gehalveerd kan worden. Het antwoord was nog erger dan bij ons, je heb je al door. Een bot: 'Nee, dat kan niet.' Een stukje, pondje of zo, Goudse kaas en Milner gerijpt, wat we wilden hebben, afsnijden, was een echt probleem. Nou ja, we waren der dus al heel snel zat mee. (Zat van of klaar mee?)
Ik heb de vrager vaker gesteld. Is er ergens een geheime AH academie waar je geleerd wordt hoe hufterig je kunt zijn? Hoe onbeleefd je kunt zijn? Hoe ongeïnteresseerd je in je klanten kunt wezen? En wie zijn dan de hoogleraren daar? De directeur van de AHOLD die de vakkenvuller, (die hem vertelde dat hij, vakkenvuller man, 299 jaar, full time moest werken om een jaarsalaris van de directeur waar te maken), zo afzeek? Mijn weerstand en mijn hekel aan de blauw bessen werd met de seconde groter. Hoewel het meisje bij de kassa ons helemaal gratis een Belgische bonus kaart verstrekte en die meteen in werking stelde.
Dus gingen we de dagen erop maar eens neuzen bij een paar Belgische Supers. In ons buurland hebben ze, naast de Ap, nog drie hele grote zaken: Carrefour, Delhaize en Colruyt. (Nu ja LIDL en ALDI, dat zijn net chinese restaurants, die heb je overal, maar die zijn wel in de minderheid.) Veel hadden we over het algemeen niet nodig, nu ja, wat fris, een paar biertjes, een flesje wijn en zo en wat voor het eten, begrijp je? We gingen bij de Colruyt binnen in Bilzen, vergeet die namen maar. Bilzen is ter grootte van, nu ja, Volendam, zoiets. Maar man: wat een winkel: wat een keuze, wat een producten, wat een hoeveelheid aan vers en zo.
Vis, vlees, groente, allemaal heerlijk en groot uitgestald, het vis op ijs, het vlees in aangename verpakkingen, proefbordjes erbij en zo, man, je wilde alleen maar kopen en pakken. Tja, dus ik zocht even naar een paar biertjes. Ken je dat? Dat je als kind in een speelgoed- of snoepwinkel komt? Dat je niet weet wat je als eerste moet pakken of bekijken? Der was geloof ik meer bier dan in onze hele De Keten aan gewone producten. Dromerig stond ik te genieten van die meters en meters bier. Ik zag merken met fantastische namen. Vendetta, allemaal Trapisten en een Mort Subite! E. plukte me weg. 'Jij zou hier wel willen wonen, hé?' vroeg ze, iets sarcastisch. Ik knikte enthousiast. 'Ja, huur je een bed voor me?'
Ik stelde een vraag over waar we iets konden vinden aan een van de medewerkers, een wat oudere man. Die ging helemaal uit zijn dak van enthousiasme, liep met ons mee naar dat wat we zochten, vertelde vol vuur over zijn winkel en alle producten, wees ons op allerhande "promoties", de aanbiedingen en was, nu ja, gewoon een enthousiaste man.
We rekenden af, de prijzen in de winkels zijn ongeveer net als bij ons, overigens. Daarna gingen we even tanken.Ik rekende vijftig euro af, had een volle tank. 1,35 de liter meneertje/mevrouwtje.
Later die week kwamen we in andere Belgische supers. Allemaal groot en allemaal fraai. Wat een armoei en saaiheid troef kan het bij ons zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten