Dus ja, dus ja, ging ik maar aan de slag met die FIFO jaarkalender, zoals dat afgrijselijke domme karwei heet. Ik had mijn tijd beter kunnen besteden aan een, zelf opgesteld hygiëne, lees schoonmaak programma, maar FM (N) had heel ander ideeën. Dus stond ik domme dingen, in mijn ogen dan, te doen, terwijl R., mijn gabber van het KDT, mijn werk liep te doen.
Maar, so be it. De rivaliteit, nee, ik moet zeggen, de winkelwedstrijd, door de mensen in "pakken" bedacht, pakte dus ook niet goed uit voor ons. De groenteman en de man van de kip en kaas en de dame van de zuivel zeiden allemaal, bijna tegelijk: 'Krijg het heen en weer met je winkelwedstrijd, wij willen gewoon ons werk doen en geen gel.., eh, gedoe, zeg maar'. Als ik zeg dat de bewoordingen anders en minder wellevend waren, dan geloven jullie me vast niet!
Maar goed, geen winkelstrijd bij ons, in ons filiaal, dan. Maar wel, kreeg onze FM, de FM(N) was geloof ik nog niet aangetreden, het verzoek van een filiaal van ons, iets verderop in de stad, om hulpkrachten te gaan leveren. 'Maar', vroeg FM 'waarom?' Het antwoord was even simpel als vreemd. "We hebben een muizenplaag en hebben hulp nodig om die op te ruimen en schoon te maken en zo", reageerde, onder andere collega A, ooit, toen hij nog echt werkte, een fijne gabber, van dat filiaal. Onze FM is een van de beteren. Misschien wel de goeiste. Hij nam een hand, streek die over zijn hart en detacheerde, fraai oud Marine woord dit, een of twee collegae, die een dag of twee bezig waren met het vangen van die knaagdieren en het opruimen van dewelke (let op het fraaie oude woord) nesten en zo.
De dag nadien kreeg FM weer een verzoek van hetzelfde filiaal. "Man, ja, we hebben weinig personeel en kan je een pax of twee zenden om hier wat te komen cleanen en zo?",was het zielige verzoek van de leiding van dat filiaal. FM, zoals gezegd, hebbende een groot hart, detacheerde weer dezelfde pax, KM taal voor personeel, en die deden hun best, werkten zich de koelere, daarbij glimlachend en koffiedrinkend gadegeslagen door de collegae van dat filiaal. Logisch dat ze lachten, ze hadden zich nooit ene moer aan getrokken van het (overigens niet aanwezige schoonmaakplan) van hun leidinggevenden.
Een lieve, dus vrouwelijke, collega, liet me oip een gegeven moment een foto zien die ze gemaakt had op haar altoos (ja, daar is er weer een) aanwezige Ipod, die zij, overigens heel "erotisch" verbergt in haar BH. (Nee, nee, nee, ik ga nu niet over de warmte en de geur van haar buste beginnen en zo, toen ze met het toestel voorhield, ik ben dan wel een Oude Baas, een zogenaamde OB, maar ik ben zeker geen VOB'tje, hoor)
Op de foto die ik zag, zag ik een abstract schilderij. Ik ben geen liefhebber van abstracte kunst. Ik hou van figuratieve kunst. Hoewel ik op driehonderd meter afstand van het COBRA museum woon, heb ik er nog nooit een voet binnen gezet. COBRA is een groep kunstenaars uit de jaren vijftig, onder leiding, zeg maar, van Karel (ik rotzooi maar wat an) Appel, die heel abstract werk maakten, begrijp je?
Wat collega liet zien was een voorstelling: een 'doek', 70 bij 40 cm, in een loodgrijze achter tint. Op het doek liepen strepen: blauw, grijs, oud schimmelachtig vaal en vaag bruin en ook soms hel verkleurd oranje naar beneden. "Ja meid, ik vin der niks an, ik hou niet van dit soort schilderijen, maar als jij dat gemaakt hebt en als jij dat leuk vindt, sla je vleugels uit en doe maar verder, dan!' zei ik tegen haar. (Ik had de leesbril niet op, overigens.)
Collega (v) begon hardop te lachen. 'Joh, dit is geen schilderij, dit is hoe ik een van de onderste platen van de zuivel afdeling van dat filiaal aantrof! Ik heb op deze plaat minstens een half uur moeten boenen om het enigzins schoon te krijgen!' Ze lachte nog wat na en borg der platte ding, nu ja dat wat ze in der hand had dan, dus, op in haar welgevormde Bustehouder.
(Een oud Km rijmpje schoot door mijn hoofd: een matroos schreef aan zijn meisje: "Ik leg me nu te rusten en droom van U en Uw welgevormde buste")
Dus ja, dat filiaal zou natuurlijk ook niet echt mee spelen ion die "race naar de top", dogten wij. Dogten wij! Want, wat schetste onze verbazing? Je gelooft het niet! Het filiaal dat wij, door inzet van ons personeel, uit de problemen hebben geholpen, het filiaal dat vol muizen en vuiligheid zat: heeft een prijs gewonnen! Een prijs voor, hou je vast: GOED HYGIENE PLAN!
Uit gelachen nu? Ik zeg het, het is waar! Je gelooft het niet, maar een bepaalde collega van dat filiaal loopt dat allemaal, kraaiend van de pret, te verkondigen. Op alle "sociale media" die je maar kunt verzinnen. En wij: nee, geen prijs, een tik op de vingers: want ons "vakken vul plan" deugde niet. Misschien hadden we te weinig mensen in het filiaal, niet genoeg personeel aan het werk gezet? vroeg de "jury" nog eens fijntjes.
maandag 27 oktober 2014
zondag 26 oktober 2014
Aardig kwaad aardig. Rivaliteit 2
En nee, rivaliteit is niet erg en kan zelfs gezond werken. Als je al kunt rivaliseren met anderen. Als je dus voldoende personeel en middelen hebt om dat te doen. Zo niet, dan wordt het alleen maar een vervelende zaak van achter alle feiten aanhollen.
Zoals gezegd, heeft De Keten, nu ja, de directie daarvan, de mannen/vrouwen "in pakken" (zie vorige verhalen) besloten dat de filialen onderling maar eens een competitie moesten gaan houden. Geen enkel mens op de werkvloer zit daar natuurlijk op te wachten, geen enkele werknemer van geen enkel filiaal. Niet omdat competitie en/of rivaliteit ongezond is, zoals gezegd, maar, gewoon, omdat we, met weinig personeel, al genoeg te doen hebben zonder dat we ook nog eens elkaar het licht uit de ogen te moeten schijnen. (Omdat we moeten inleveren op personeel van dat gehate HK dat geen enkele voeling heeft met die werkvloer!)
Waar de regels voor de competitie op gebaseerd zijn, weet men trouwens alleen in dat saaie en sombere en nare Hoofdkwartier, ergens in een door god en Klein Pierke vergeten plaatsje ergens in een provincie, waar men waarschijnlijk niet genoeg meemaakt om in leven te blijven. Ik ken ze nauwelijks, die figuren die uit die boerenpolder komen. Ik weet alleen dat ze net zoveel verstand hebben van het werken in een filiaal en het werk op de vloer als de bekende koe van de bekende spruiten. In het saaie bestaan van de HK mens is er hooguit wat rivaliteit in de onderlinge afdelingen als het gaat om het feit wie er het eerste bij de koffiemachine is, of wie als eerste afdeling weer een nieuwe cartridge voor de printer nodig heeft. Dus nee, HK en de "wereld": het gaat nooit een huwelijk worden, hoor.
Dus moeten we, op aansporing van het HK, voldoen aan de rivaliteit. Dus zegt men: een wedstrijd, da's gezond joh, zet je beste beentje voor, ga ervoor, doe je ding, maak er een plezierige wedstrijd van en we beoordelen je. Weet je, daar wordt dan een geldbedrag aan gekoppeld. Daar kun je een fijn personeelsfeest van houden. (Tja en dat maakt me ook weer kwaad. Een personeelsfeest. Daar mag/moet je dus over stemmen. Een personeelsfeest waar ik, dikke zestiger ook aan mee "mag" doen. Paintballen, Bowlen, eten, zulks! No effing way. Ik ken hooguit wat mensen van de ochtend ploeg en heb totaal geen zin om met een groep jeugdigen (vanaf 14 +) die ik totaal niet ken en die mij ook niet kennen (of dat zouden willen, waar ik hen gelijk in geef, natuurlijk, grumpy old man die ik dreig te worden nee, eerlijk zijn, die ik een beetje al ben) te gaan eten in allerlei restaurants die, over het algemeen Halal maaltijden serveren. Want, ik ga nu heel erg door de midden bocht, veel van onze werknemers zijn moslims. Die eten dus Halal. Halal vlees wordt dus traditioneel geslacht. Daar heb ik mijn hele leven tegen geprotesteerd. (MAAR: OOK TEGEN KOSHER SLACHTEN! Ik schrijf dat maar groot anders wordt ik morgen weer van van alles beschuldigd) En nu zou ik dat vlees dus wel moeten gaan eten? I do not think so, Ich denke es nicht, Je ne le pens sa! Dus: NFW. Dus: geen feest voor deze oudere mijnheer. Take it or leave it, dus.)
Dat heb ik overigens al die jaren gedaan, ik heb nooit meegedaan aan personeelsfeesten, voor andere redenen dan hier boven vermeld, trouwens. Maar, het geld dat IK ook mee heb lopen verdienen voor die personeel pot gaat wel aan mijn neus voorbij. Maar ook aan de neuzen van ander collegae die niet willen/kunnen meedoen aan het zogenaamde feest, natuurlijk)
Maar goed, dat is het minste van mijn opmerkingen, het minste van mijn kritiek of mijn ergernissen. Waar het me vooral om gaat is dat de befaamde hukkemukken in het nare en kleine en bekrompen provincieplaatsje zonder naam, de mensen die geen idee hebben hoe de wereld echt in elkaar zit, tegen ons, de mensen op de vloer, zij die het geld maken, zij die de poen verdienen, de poen die de hukkemukken een dik betaald salaris geeft, ons wel vertellen hoe het moet. Je moet een hele goeie AGF, oh ja, Aardappelen/Groente/Fruit afdeling neerzetten! (Zegt de groenteman: maar ik heb geen personeel) Je moet een hele goeie zuivel afdeling hebben! (Zegt de melkboer: ik heb maar een pax werken, ik heb niets meer, ik leen al uren van die vent van de DV) Je moet een sterke KW afdeling neerzetten! (Zegt de man van de KW: mag ik dan personeel aannemen?) Je hygiëne moet tiptop zijn! (Zegt de man van de Hygiëne, ik dus in dit geval, best, geef me er maar TIJD voor, ik doe het nu tussen de bedrijven door en ja, dat is zo goed en kwaad het gaat, toch maar echt een beetje hier en daar.)
Dus zegt de FM(N) nog even snel: Doe even de jaartelling FIFO, van het broodbeleg en zo. We hebben binnekort een winkelwedstrijd!
Ik ga dat laatste nog wel eens, in een ander verhaal, dat iets minder positief als het huidige is, uitleggen. Maar pas als ik uitgebriest ben, hoor en dat duurt nog wel even.
Overigens zat ik vandaag weer eens heerlijk op de fiets. Door de polders rond Amstelveen en Mokum, 020, oké, als jullie dat liever hebben. En ik rekende uit dat ik nog minder dan zeshonderd werkdagen te gaan heb tot het volledige "geluk" dat mij dan, hopelijk, te beurt valt. Nog 584 dagen in de tredmolen van RIVALITEIT en HK figuren. Ik kijk er echt naar uit!
Zoals gezegd, heeft De Keten, nu ja, de directie daarvan, de mannen/vrouwen "in pakken" (zie vorige verhalen) besloten dat de filialen onderling maar eens een competitie moesten gaan houden. Geen enkel mens op de werkvloer zit daar natuurlijk op te wachten, geen enkele werknemer van geen enkel filiaal. Niet omdat competitie en/of rivaliteit ongezond is, zoals gezegd, maar, gewoon, omdat we, met weinig personeel, al genoeg te doen hebben zonder dat we ook nog eens elkaar het licht uit de ogen te moeten schijnen. (Omdat we moeten inleveren op personeel van dat gehate HK dat geen enkele voeling heeft met die werkvloer!)
Waar de regels voor de competitie op gebaseerd zijn, weet men trouwens alleen in dat saaie en sombere en nare Hoofdkwartier, ergens in een door god en Klein Pierke vergeten plaatsje ergens in een provincie, waar men waarschijnlijk niet genoeg meemaakt om in leven te blijven. Ik ken ze nauwelijks, die figuren die uit die boerenpolder komen. Ik weet alleen dat ze net zoveel verstand hebben van het werken in een filiaal en het werk op de vloer als de bekende koe van de bekende spruiten. In het saaie bestaan van de HK mens is er hooguit wat rivaliteit in de onderlinge afdelingen als het gaat om het feit wie er het eerste bij de koffiemachine is, of wie als eerste afdeling weer een nieuwe cartridge voor de printer nodig heeft. Dus nee, HK en de "wereld": het gaat nooit een huwelijk worden, hoor.
Dus moeten we, op aansporing van het HK, voldoen aan de rivaliteit. Dus zegt men: een wedstrijd, da's gezond joh, zet je beste beentje voor, ga ervoor, doe je ding, maak er een plezierige wedstrijd van en we beoordelen je. Weet je, daar wordt dan een geldbedrag aan gekoppeld. Daar kun je een fijn personeelsfeest van houden. (Tja en dat maakt me ook weer kwaad. Een personeelsfeest. Daar mag/moet je dus over stemmen. Een personeelsfeest waar ik, dikke zestiger ook aan mee "mag" doen. Paintballen, Bowlen, eten, zulks! No effing way. Ik ken hooguit wat mensen van de ochtend ploeg en heb totaal geen zin om met een groep jeugdigen (vanaf 14 +) die ik totaal niet ken en die mij ook niet kennen (of dat zouden willen, waar ik hen gelijk in geef, natuurlijk, grumpy old man die ik dreig te worden nee, eerlijk zijn, die ik een beetje al ben) te gaan eten in allerlei restaurants die, over het algemeen Halal maaltijden serveren. Want, ik ga nu heel erg door de midden bocht, veel van onze werknemers zijn moslims. Die eten dus Halal. Halal vlees wordt dus traditioneel geslacht. Daar heb ik mijn hele leven tegen geprotesteerd. (MAAR: OOK TEGEN KOSHER SLACHTEN! Ik schrijf dat maar groot anders wordt ik morgen weer van van alles beschuldigd) En nu zou ik dat vlees dus wel moeten gaan eten? I do not think so, Ich denke es nicht, Je ne le pens sa! Dus: NFW. Dus: geen feest voor deze oudere mijnheer. Take it or leave it, dus.)
Dat heb ik overigens al die jaren gedaan, ik heb nooit meegedaan aan personeelsfeesten, voor andere redenen dan hier boven vermeld, trouwens. Maar, het geld dat IK ook mee heb lopen verdienen voor die personeel pot gaat wel aan mijn neus voorbij. Maar ook aan de neuzen van ander collegae die niet willen/kunnen meedoen aan het zogenaamde feest, natuurlijk)
Maar goed, dat is het minste van mijn opmerkingen, het minste van mijn kritiek of mijn ergernissen. Waar het me vooral om gaat is dat de befaamde hukkemukken in het nare en kleine en bekrompen provincieplaatsje zonder naam, de mensen die geen idee hebben hoe de wereld echt in elkaar zit, tegen ons, de mensen op de vloer, zij die het geld maken, zij die de poen verdienen, de poen die de hukkemukken een dik betaald salaris geeft, ons wel vertellen hoe het moet. Je moet een hele goeie AGF, oh ja, Aardappelen/Groente/Fruit afdeling neerzetten! (Zegt de groenteman: maar ik heb geen personeel) Je moet een hele goeie zuivel afdeling hebben! (Zegt de melkboer: ik heb maar een pax werken, ik heb niets meer, ik leen al uren van die vent van de DV) Je moet een sterke KW afdeling neerzetten! (Zegt de man van de KW: mag ik dan personeel aannemen?) Je hygiëne moet tiptop zijn! (Zegt de man van de Hygiëne, ik dus in dit geval, best, geef me er maar TIJD voor, ik doe het nu tussen de bedrijven door en ja, dat is zo goed en kwaad het gaat, toch maar echt een beetje hier en daar.)
Dus zegt de FM(N) nog even snel: Doe even de jaartelling FIFO, van het broodbeleg en zo. We hebben binnekort een winkelwedstrijd!
Ik ga dat laatste nog wel eens, in een ander verhaal, dat iets minder positief als het huidige is, uitleggen. Maar pas als ik uitgebriest ben, hoor en dat duurt nog wel even.
Overigens zat ik vandaag weer eens heerlijk op de fiets. Door de polders rond Amstelveen en Mokum, 020, oké, als jullie dat liever hebben. En ik rekende uit dat ik nog minder dan zeshonderd werkdagen te gaan heb tot het volledige "geluk" dat mij dan, hopelijk, te beurt valt. Nog 584 dagen in de tredmolen van RIVALITEIT en HK figuren. Ik kijk er echt naar uit!
zaterdag 25 oktober 2014
Aardig Kwaad Aardig (over rivaliteit) Deel 1 nog maar!
Is rivaliteit gezond? Ja, natuurlijk. Zonder rivaliteit zou de mensheid niet meer bestaan, denk ik. Zonder rivaliteit zouden we allang opgevreten zijn door andere en veel grotere dieren of door andere (lagere) mensen soorten of door het steeds veranderende klimaat of zo.
Mannen, ja, sorry, maar jullie vrouwen gaan ook nog voorkomen in dit verhaal, maar vooral mannen doen werkelijk aan rivaliteit: wie heeft de langste en wie kan het verste plassen of zijn naam in de sneeuw schrijven met zijn pl.. enzovoort, toch? Wees nou eerlijk, zo zit de wereld van de "Marlboro" man in elkaar. Toch? Wees weer eerlijk: sport is een mannending. Natuurlijk zijn er vele vrouwelijke sporters, die zelfs EK of WK worden in hun disciplines, maar de echte en harde sporten worden gedaan door kerels, nu ja, mannen. Voorbeelden? Kijk maar eens een zondagmiddag Tv. Dames Hockey? Vrouwen voetbal? Vrouwen op racefietsen? Ja, het moet en mag, maar interessant? Nauwelijks. Maar kijk ook naar allerlei films. Mannen doen hun ding, vrouwen het hunne. Mannen doden de boeven, vrouwen praten met de slachtoffers en zo. Seksistisch? Nee, hoor. Een gewone en reële kijk op de wereld. (Maaqr met een enorme knipoog, natuurlijk!)
Mannen, ja, sorry, maar jullie vrouwen gaan ook nog voorkomen in dit verhaal, maar vooral mannen doen werkelijk aan rivaliteit: wie heeft de langste en wie kan het verste plassen of zijn naam in de sneeuw schrijven met zijn pl.. enzovoort, toch? Wees nou eerlijk, zo zit de wereld van de "Marlboro" man in elkaar. Toch? Wees weer eerlijk: sport is een mannending. Natuurlijk zijn er vele vrouwelijke sporters, die zelfs EK of WK worden in hun disciplines, maar de echte en harde sporten worden gedaan door kerels, nu ja, mannen. Voorbeelden? Kijk maar eens een zondagmiddag Tv. Dames Hockey? Vrouwen voetbal? Vrouwen op racefietsen? Ja, het moet en mag, maar interessant? Nauwelijks. Maar kijk ook naar allerlei films. Mannen doen hun ding, vrouwen het hunne. Mannen doden de boeven, vrouwen praten met de slachtoffers en zo. Seksistisch? Nee, hoor. Een gewone en reële kijk op de wereld. (Maaqr met een enorme knipoog, natuurlijk!)
Maar, dat echt bestaande verschil tussen de geslachten, is gegroeid doorheen het ontstaan van de mensheid. De eerste mensen waren jagers. Mannen jaagden, vrouwen verzorgden het kroost en kookten en naaiden kleding, dat laatste woord zeg ik er maar even bij. Mannen kregen daarom ook een beter idee van waar de jacht moest plaats vinden, dan vrouwen. Mannen kregen daardoor ook een beter kijk op hoe je een mammoet of zo, in een kleine ruimte moest zien te krijgen om dat beest dan dood te schieten met pijl en boog of dood moesten gooien met grote stenen.
Vele eeuwen later, ongeveer wel een 50.000 jaar later, werden die eigenschappen: "ruimtelijk inzicht" of "goed in- of uit parkeren genoemd" en dat is dus ook zo. Nee, nee, nee, verre van, ik ben geen "anti-vrouwen" man, integendeel. Ik waardeer vrouwen om al hun goede (en soms minder prettige) eigenschappen. Maar: dames die dit lezen, of er van gruwen, mannen werken nog steeds samen beter dan vrouwen in een groep. Wees eerlijk, ik ben het ook. Kerels hebben wel eens mot onderling. Dat kan hoog oplopen, heb ik in mijn werkzame leven ervaren. Dan meppen ze elkaar voor de harses en dan drinken of praten ze het weer af. Vrouwen? No way. Eens een wrok, altijd een wrok en ontken het niet!
De Engelse dichter William Congreve schreef het in 1690 of zo al: "Hell has no fury like a woman scorned", vrij vertaald: een beledigde vrouw is erger dan de Duivel!
Kijk om je heen. mannen, luister naaar de verhalen in je familie en gezinnen en onder je vriendinnen. Het is waar!
Tja, aborteren, het is een vak hoor en ik doe het weer vakkundig. Nee, waar dit Blog over gaat is over rivaliteit en of dat wel/niet/misschien/soms, doorhalen wat je wilt, nodig of dus ook, nuttig is. Ja, zeg ik. In mijn (ik heb het tot vervelens toe geschreven) echte leven hadden we bij de KM een hele en dus vaak gezonde rivaliteit tussen de diverse marine schepen onderling. "Hullie van Hr. Ms. Augurk, snappen der geen ene moer van, hejje gezien hoe dieprauw der uitziet?" " Die gasten van Hr Ms Komkommer zijn achterlijke gasten man, zie hoe dat schip afmeert tegen die steiger?"
Nu ja, woorden van die strekking dan. Dus was je voor je eigen schip, de Augurk of de Komkommer. De grap derbij was, dat je een jaar of zo later op de Augurk voer, of juist op de Komkommer en dat je dan het andere schip, waar je juist ooit zo trots op was, af zat te plassen. (Dat woord mag van de Bloggerbazen wel.) Maar goed, rivaliteit is goed. En dat merken we in De Keten dus ook. Onze "wijze" directie heeft een rivaliteits-wedstrijd ingevoerd. Zogenaamd om de filialen scherper te maken. Maar welke criteria ze daar voor aanhouden is het personeel, dat het werk moet doen, nog niet helemaal duidelijk.
-maar daar over later meer, veel meer-
Vele eeuwen later, ongeveer wel een 50.000 jaar later, werden die eigenschappen: "ruimtelijk inzicht" of "goed in- of uit parkeren genoemd" en dat is dus ook zo. Nee, nee, nee, verre van, ik ben geen "anti-vrouwen" man, integendeel. Ik waardeer vrouwen om al hun goede (en soms minder prettige) eigenschappen. Maar: dames die dit lezen, of er van gruwen, mannen werken nog steeds samen beter dan vrouwen in een groep. Wees eerlijk, ik ben het ook. Kerels hebben wel eens mot onderling. Dat kan hoog oplopen, heb ik in mijn werkzame leven ervaren. Dan meppen ze elkaar voor de harses en dan drinken of praten ze het weer af. Vrouwen? No way. Eens een wrok, altijd een wrok en ontken het niet!
De Engelse dichter William Congreve schreef het in 1690 of zo al: "Hell has no fury like a woman scorned", vrij vertaald: een beledigde vrouw is erger dan de Duivel!
Kijk om je heen. mannen, luister naaar de verhalen in je familie en gezinnen en onder je vriendinnen. Het is waar!
Tja, aborteren, het is een vak hoor en ik doe het weer vakkundig. Nee, waar dit Blog over gaat is over rivaliteit en of dat wel/niet/misschien/soms, doorhalen wat je wilt, nodig of dus ook, nuttig is. Ja, zeg ik. In mijn (ik heb het tot vervelens toe geschreven) echte leven hadden we bij de KM een hele en dus vaak gezonde rivaliteit tussen de diverse marine schepen onderling. "Hullie van Hr. Ms. Augurk, snappen der geen ene moer van, hejje gezien hoe dieprauw der uitziet?" " Die gasten van Hr Ms Komkommer zijn achterlijke gasten man, zie hoe dat schip afmeert tegen die steiger?"
Nu ja, woorden van die strekking dan. Dus was je voor je eigen schip, de Augurk of de Komkommer. De grap derbij was, dat je een jaar of zo later op de Augurk voer, of juist op de Komkommer en dat je dan het andere schip, waar je juist ooit zo trots op was, af zat te plassen. (Dat woord mag van de Bloggerbazen wel.) Maar goed, rivaliteit is goed. En dat merken we in De Keten dus ook. Onze "wijze" directie heeft een rivaliteits-wedstrijd ingevoerd. Zogenaamd om de filialen scherper te maken. Maar welke criteria ze daar voor aanhouden is het personeel, dat het werk moet doen, nog niet helemaal duidelijk.
-maar daar over later meer, veel meer-
woensdag 22 oktober 2014
Het enige en echte KDT, met afbeelding!
Een Still uit de nieuwe NL film: "Licensend to Fill" , binnenkort in de bioscoop"
Man, man hoe moeilijk kan iets gaan! Ik ben gisteravond tot drie keer toe begonnen met dit nieuwste en meest verse Blog over het KDT en tot drie maal toe ging het de bietenbrug op en zat ik weer naar een compleet blanco pagina te loeren. Dat je daar niet echt blij van wordt, nou ja, dat mag duidelijk zijn. Maar goed, de vierde keer dan maar. Hierbij dus een afbeelding van het, ondertussen beroemde en waarschijnlijk bewonderde Dream team. Het team voor al je moeilijk en vervelende klussen. Snel, precies en accuraat. Dat is het motto van de twee echte kerels. Hun andere motto hebben ze gepikt van James Bond: "Licensend to Kill" maar deze twee echte kerels zeggen: "Licensend to Fill." En dat doen ze dus ook, accuraat en snel en precies, die echte en heuse en macho kerels. (Ze staan niet afgebeeld in de echte kleuren van hun echte werkgever. Dat mag niet van die werkgever, omdat dat dan weer niet mag van de raad van de Reclame of zo een raar bureau, ergens in Den Haag of zo. Dus zijn ze in anonieme kleding gefotografeerd.) Maar, geen enkele job is die mannen te zwaar, hoor. Je ziet de twee nu afgebeeld voor de zogenaamde "wereld straat", zie vorige Blogs. Bij de vracht voor die wereld straat is ook nog eens de vracht voor het pad van de "Geitenwollen sokken en de Vage Harries" gevoegd. De zogenaamde Bio straat. Daar vullen onze helden dingen als "Spelt' en "Quinola met wortelen en linzen" (wat het allemaal ook moge wezen) en in plaats van niet ter plekke over hun nek te gaan van de tarwe zemelen en de onbesneden rabbi's en de onbevruchte, maar wel eiwit zaad houdende Lijnzaad- of Tarwe grutten en glutenvrije bio suikers en de vreemde wortel- of bietensappen, gaan ze gewoon door! Kerels! Maar ook het schoonmaken van de moeilijkste plekken in de Super, doen ze met veel plezier en ze zingen zelfs tijdens het werk. Zo heeft de R., rechts op de foto) de goederenlift helemaal gecleaned en netjes gemaakt. (dacht ik toch? Of is dat nu de taak van L., links op de foto) In ieder geval: het gaat wel gebeuren.
Op deze foto zie je onze (niet al te jonge) helden afgebeeld voor die wereld straat. Een vak en een straat dat weinige mensen aan durven te pakken, omdat die nogal complex is. Je moet Japans, Indonesisch, Indies en Mexicaans begrijpen om het door te hebben. (Vrij na Johan C.) Onze, veel gemiste, door ziekte, collega JoJo was de enige die dat schap, die straat helemaal onder haar controle had. Hierbij van harte beterschap, JoJo. Maar: het DT durft het wel aan te vatten en goed. Binnen drie uur is de vracht weg gevuld en dan komt de nieuwe vracht, die van de DV onder andere, die door hen ook in bliksemtijd wordt weggewerkt. De FM, die nu een FM(N) boven zich heeft, maar die altijd onze echte FM zal blijven, loopt met een lach op de lippen door het filiaal. Hij neuriet af en toe zelfs een deuntje en lijkt gelukkig. Ja, begrijpelijk, met zo een team van helden in je winkel. Dus ja, morgen: dan gaan we weer aan het werk. De lift wordt schoongemaakt, de entree van de winkel krijgt een grote schoonmaakbeurt en het DT gaat er weer voor!
zaterdag 18 oktober 2014
Het Dream team, deel twee.
In het vorige Blog heb ik uitgelegd wat een Dreamteam is en waarom een D. een D. is. Nu ja, bij wielrenners en voetjeballers en lange mannen die een balletje door een ringetje gooien, ja, ze noemen het echt sport, is dat niet zo moeilijk. Die gasten, op de wielrenners na dan, verdienen een godsvermogen, Dat afgezet tegen de uren die ze "werken" nu ja, aanwezig zijn op het speelveld. Ik verwijs hierbij, heel even, naar het Oranje elftal op hun weg naar de kwalificatie naar de EK, die, in de zomer van '16 wordt gehouden in Frankrijk. Moet ik er over verder gaan? Ik heb de match om de "klere nikker", eh, leren knikker, niet gezien, ik hou niet zo van voetbal. Nu ja, ik heb het NL team hoog gehouden, zeker na de WK in Brazilië, maar dat vooral omdat een hele dierbare vriend van me, en van mijn FB club, emigreerde naar dat land, waar hij uiteindelijk verenigd werd met zijn gezin.
'Was dat nu ook een dream team, oude man?' zou mijn confrère R. hebben gevraagd. Ja, R., dat was ook een beetje een dreamteam. Maar die droom is nu, volgens mij, helemaal over. Niet dat ik het voetbal, althans de voorstadia daar van, echt volg, zoals gezegd.
Maar ik dwaal weer af en zo. Goed, een dreamteam bij De Keten, dus. Dat is sinds een opmerking van de FM een waarheid, een compliment voor dat team, dat nu bekend staat onder de naam ReL. FM, (FM, is de jongste van de twee, maar ik blijf hem FM noemen, want hij heeft een geweldig klus geklaard met twee banen tegelijk en ook nog eens de onrust {zie allemaal vorige schrijfsels gesust}, is nu afgelost in zijn dubbelfunctie, ik schreef hier eerder over, door een FMN. Ik heb de nieuwe "chef" net een week meegemaakt en ga er nog verder niet op in, maar ter zijner tijd, zal hij voor het voetlicht verschijnen.
Maar goed. Door het feit dat drie, minstens drie, oudere, nee da's niet goed, ik ben een, nu ja, de enige oudere, nu ja, door dat er een aantal niet meer al te piep medewerkers, die jonger zijn dan Uw berichtgever, zoals gezied, door ziektes en zo, (dat is beter geschreven) , voorlopig niet of iets minder aan het arbeidsproces deelnemen, mooie zin, vind ik, geloof ik, nemen het dreamteam, de ReL dat werk maar over. Dat behelst voornamelijk het bijhouden en bijvullen van de zogenaamde "Wereldstraat". Dat begrip heb ik al uitgelegen! . Blog gemist? Ok ff voor jullie dan:
De Keten is heel erg bezig met producten uit Azië en Afrika en de zogenaamde "overzeese" gebiedsdelen. Mevrouw "De Keten" kwam uit Indonesië, en ja, sambal en "boemboes" pasten in de strategie en later werd het honderden producten die en andere regio's en en veel en veel meer. Momenteel verkopen we dus producten uit de hele wereld. (Ik heb het al verteld en anders lees je de eerder Blogs er maar op na! Nee, ik ben niet pissig, nee, helemaal niet, maar je moet wel blijven lezen en zo. Ik vertel het verhaal nu al weer voor de zoveelste keer. Nou ja, De Keten heeft een grote "straat", afdeling, met allemaal buitenlandse producten. De 'Wereldstraat', noemen we dat. En nee, we zijn geen Chinese toko of zo, maar kom nu maar eens kijken als je in de buurt bent. Nee, ik ben niet pissig, maar ik word af en toen zo kwaad om die vragen naar e bekende weg.)
Maar goed, omdat de mevrouw, J, een hele fijne collega, die dat gebeuren, die straat dus, voornamelijk bijhoudt, al een hele tijd ziek is, en haar beide collegae, M en L. . die daar ook hun kunsten vertoonden, dat ook al een tijd zijn, werd die handel een behoorlijke tijd verwaarloosd. Geen enkele collega zag kans om die (moeilijke) straat te willen vullen of het door absentie ontstane probleem te willen gaan oplossen!
Maar: toen kwam de redding in de nood! Toen werd het KDT*, de ReL gevormd! Sterke mannen, die sterk werk gingen doen! Mannen die zich nooit overgeven en die blijven gaan en vechten tegen de wereld(straat). Strong Men Armed!
Nooit zal de wereld van het filiaal van De Keten aan de Middenweg meer hetzelfde zijn! Bereid je voor wereld! Het KDT* is gevormd en samengekomen en zal de wereld van de super veranderen!
*KDT: Keten Dream Team!
'Was dat nu ook een dream team, oude man?' zou mijn confrère R. hebben gevraagd. Ja, R., dat was ook een beetje een dreamteam. Maar die droom is nu, volgens mij, helemaal over. Niet dat ik het voetbal, althans de voorstadia daar van, echt volg, zoals gezegd.
Maar ik dwaal weer af en zo. Goed, een dreamteam bij De Keten, dus. Dat is sinds een opmerking van de FM een waarheid, een compliment voor dat team, dat nu bekend staat onder de naam ReL. FM, (FM, is de jongste van de twee, maar ik blijf hem FM noemen, want hij heeft een geweldig klus geklaard met twee banen tegelijk en ook nog eens de onrust {zie allemaal vorige schrijfsels gesust}, is nu afgelost in zijn dubbelfunctie, ik schreef hier eerder over, door een FMN. Ik heb de nieuwe "chef" net een week meegemaakt en ga er nog verder niet op in, maar ter zijner tijd, zal hij voor het voetlicht verschijnen.
Maar goed. Door het feit dat drie, minstens drie, oudere, nee da's niet goed, ik ben een, nu ja, de enige oudere, nu ja, door dat er een aantal niet meer al te piep medewerkers, die jonger zijn dan Uw berichtgever, zoals gezied, door ziektes en zo, (dat is beter geschreven) , voorlopig niet of iets minder aan het arbeidsproces deelnemen, mooie zin, vind ik, geloof ik, nemen het dreamteam, de ReL dat werk maar over. Dat behelst voornamelijk het bijhouden en bijvullen van de zogenaamde "Wereldstraat". Dat begrip heb ik al uitgelegen! . Blog gemist? Ok ff voor jullie dan:
De Keten is heel erg bezig met producten uit Azië en Afrika en de zogenaamde "overzeese" gebiedsdelen. Mevrouw "De Keten" kwam uit Indonesië, en ja, sambal en "boemboes" pasten in de strategie en later werd het honderden producten die en andere regio's en en veel en veel meer. Momenteel verkopen we dus producten uit de hele wereld. (Ik heb het al verteld en anders lees je de eerder Blogs er maar op na! Nee, ik ben niet pissig, nee, helemaal niet, maar je moet wel blijven lezen en zo. Ik vertel het verhaal nu al weer voor de zoveelste keer. Nou ja, De Keten heeft een grote "straat", afdeling, met allemaal buitenlandse producten. De 'Wereldstraat', noemen we dat. En nee, we zijn geen Chinese toko of zo, maar kom nu maar eens kijken als je in de buurt bent. Nee, ik ben niet pissig, maar ik word af en toen zo kwaad om die vragen naar e bekende weg.)
Maar goed, omdat de mevrouw, J, een hele fijne collega, die dat gebeuren, die straat dus, voornamelijk bijhoudt, al een hele tijd ziek is, en haar beide collegae, M en L. . die daar ook hun kunsten vertoonden, dat ook al een tijd zijn, werd die handel een behoorlijke tijd verwaarloosd. Geen enkele collega zag kans om die (moeilijke) straat te willen vullen of het door absentie ontstane probleem te willen gaan oplossen!
Maar: toen kwam de redding in de nood! Toen werd het KDT*, de ReL gevormd! Sterke mannen, die sterk werk gingen doen! Mannen die zich nooit overgeven en die blijven gaan en vechten tegen de wereld(straat). Strong Men Armed!
Nooit zal de wereld van het filiaal van De Keten aan de Middenweg meer hetzelfde zijn! Bereid je voor wereld! Het KDT* is gevormd en samengekomen en zal de wereld van de super veranderen!
*KDT: Keten Dream Team!
vrijdag 17 oktober 2014
"Dreamteam" 1!
Het woord "Dreamteam", is bij bijna alle sportliefhebbers bekend. De naam wordt gegeven aan alle sportploegen die uitzonderlijke prestaties leveren. Ik ga nu even aandacht schenken aan de uitvinder van het "Totale Wielrennen", Peter Post, een mede Amstelvener, helaas al weer jaren geleden overleden. Dat Dreamteam dat hij creëerde was natuurlijk de TI-Raleigh ploeg, die zowat elke wedstrijd won die er maar in het fietsen bestond. (Helaas won dit fantastische team, met wereld coureurs al De Kneet, Jan Raas, Jose de Cauwer, Hennie Kuiper, een ploeg die ook nog eens in een prachtig tenue reed en op geweldige fraaie fietsen, slechts een maal de TDF, namelijk met ons aller Joop Zoetemelk, die van: 'Pff, Parijs is nog ver!') Het team won elke klassieker minstens eenmaal en de RVV, de Ronde van Vlaanderen, de top klassieker, zelfs meerder malen.
Het eerste, zo toen ook genoemde, Dreamteam was een Amerikaans Basketbal team, dat in de zomer van '92, tijdens de Olympische spelen van Barcelona, zowat alles won wat maar te winnen viel. Ik ben niet zo een Basketbal mannetje, ik vind het een sport van niets overigens. Ik heb het zelf, op mijn MULO, wie kent dat woord MULO nog overigens, moeten spelen tijdens de verplichte sportlessen, maar dat domme gesjouw en gestuiter van mandje naar mandje vond ik echt helemaal niks. Dat is gelijk aan korfbal. Je scoort wel, maar het is en blijft een zaalsport en dus flauw. Net als handbal, Volleybal, pingpong en dat soort half maffe sporten, uitgevonden door mensen die het altijd te koud of te warm hadden en al helemaal geen zin hadden om te gaan zweten. Een soort cricket dus. (Of tennis, ook al zo een minimale sportje) Bij korfbal, het hoort gek genoeg ook bij sport, heb je dan ook nog eens een gemengd team, M/V. Nu ja, dat waren allemaal lekkere socialistische gedachtensprongenen en idealen van ooit, maar een sport of sporten? Nee, niets van.
Maar goed, in dat zogenaamde Dreamteam van die Basket mannen stonden, voor de liefhebbers, nu, wereldbekende, of net niet meer, mannen als: Larry Bird, Magic Johnson, Michael Jordan en Karl Malone. (Ik beken en ga door de knieën. Ik heb ze zien spelen in een geweldige finale en ik vond het prachtig. Maar: dat is alweer 32 jaar geleden. Ik was nog veel jonger en vond toen nog veel prachtig. Daarbij kwam, dat mijn lief E. en ik een hadden een bungalowtje gehuurd ergens bij Ede in die buurt en daar hadden we maar drie zenders, dus ja, dan is de keuze tussen EO/VPRO en sport gauw gemaakt.
Er was nog een dreamteam, maar niet het laatste. Dat laatste team ga ik nog vertellen. Dat op een na laatste dreamteam was FC BARCA, de voetbalclub uit Barcelona, waar JC toen de baas over was. Het speelde aan het einde van de jaren '80 en het begin van de jaren '90 diverse geweldige competities, onder dde leiding van onze man uit de Meer. In dat team speelden onder andere Romario en Lauddrup. Volgens kenners was die voetbalploeg het beste wat ooit had gespeeld. Het zal, ik kijk er niet echt naar.
Tot zover de historie over Dreamteams uit een ver verleden. Deze week is er dus een nieuw Dreamteam opgestaan. Een team dat nog enkele jaren door zal werken en dat als een geoliede en een gesmeerde machine haar werk doet bij het filiaal van De Keten aan de Middenweg in Amsterdam. Het team heeft een naam gekozen: RenL.
Morgen meer over het duo dat het filiaal van De Keten op haar grondvesten doet schudden, vanwege hun ijzeren discipline en hun enorme voortvarendheid!
LEES MEER MORGEN, NU JA, LATER!
Het eerste, zo toen ook genoemde, Dreamteam was een Amerikaans Basketbal team, dat in de zomer van '92, tijdens de Olympische spelen van Barcelona, zowat alles won wat maar te winnen viel. Ik ben niet zo een Basketbal mannetje, ik vind het een sport van niets overigens. Ik heb het zelf, op mijn MULO, wie kent dat woord MULO nog overigens, moeten spelen tijdens de verplichte sportlessen, maar dat domme gesjouw en gestuiter van mandje naar mandje vond ik echt helemaal niks. Dat is gelijk aan korfbal. Je scoort wel, maar het is en blijft een zaalsport en dus flauw. Net als handbal, Volleybal, pingpong en dat soort half maffe sporten, uitgevonden door mensen die het altijd te koud of te warm hadden en al helemaal geen zin hadden om te gaan zweten. Een soort cricket dus. (Of tennis, ook al zo een minimale sportje) Bij korfbal, het hoort gek genoeg ook bij sport, heb je dan ook nog eens een gemengd team, M/V. Nu ja, dat waren allemaal lekkere socialistische gedachtensprongenen en idealen van ooit, maar een sport of sporten? Nee, niets van.
Maar goed, in dat zogenaamde Dreamteam van die Basket mannen stonden, voor de liefhebbers, nu, wereldbekende, of net niet meer, mannen als: Larry Bird, Magic Johnson, Michael Jordan en Karl Malone. (Ik beken en ga door de knieën. Ik heb ze zien spelen in een geweldige finale en ik vond het prachtig. Maar: dat is alweer 32 jaar geleden. Ik was nog veel jonger en vond toen nog veel prachtig. Daarbij kwam, dat mijn lief E. en ik een hadden een bungalowtje gehuurd ergens bij Ede in die buurt en daar hadden we maar drie zenders, dus ja, dan is de keuze tussen EO/VPRO en sport gauw gemaakt.
Er was nog een dreamteam, maar niet het laatste. Dat laatste team ga ik nog vertellen. Dat op een na laatste dreamteam was FC BARCA, de voetbalclub uit Barcelona, waar JC toen de baas over was. Het speelde aan het einde van de jaren '80 en het begin van de jaren '90 diverse geweldige competities, onder dde leiding van onze man uit de Meer. In dat team speelden onder andere Romario en Lauddrup. Volgens kenners was die voetbalploeg het beste wat ooit had gespeeld. Het zal, ik kijk er niet echt naar.
Tot zover de historie over Dreamteams uit een ver verleden. Deze week is er dus een nieuw Dreamteam opgestaan. Een team dat nog enkele jaren door zal werken en dat als een geoliede en een gesmeerde machine haar werk doet bij het filiaal van De Keten aan de Middenweg in Amsterdam. Het team heeft een naam gekozen: RenL.
Morgen meer over het duo dat het filiaal van De Keten op haar grondvesten doet schudden, vanwege hun ijzeren discipline en hun enorme voortvarendheid!
LEES MEER MORGEN, NU JA, LATER!
woensdag 15 oktober 2014
Piet en Sint, die kent elk kind
Oftewel:
Wie kent ze niet, Sinterklaas, Sinterklaas en ook nog Zwarte Piet!
Dat is een vrij oud nummer hoor, van ene Henk Westbroek geloof ik. Henk Westbroek? Wie kent hem niet? Nu ja, het was een zanger van een band en later ging hij de politiek in, in de gemeenteraad van Utrecht. Ook "deed" hij even radio, maar geen van die drie vakken werd een succes, geloof ik, maar jullie mogen me graag verbeteren, als ik het mis heb.
Dus nog even over de "bom" onder ons nationale "bewustzijn" of in elk geval ons nationaliteits-gevoel. Ja, dat zijn sterke en grote woorden, maar het is wel precies waar ik over wil vertellen. (In dit geval, zie vorige verhaal, over de Pietermannen) Volgens een dame in zogenaamde hele hoge kringen, de echtgenote van onze koning, de zo (genaamd) gevierde en geliefde Maxima, zou "de Nederlander" niet bestaan. Omdat zij als Argentijnse dat zo voelde. "Een koekje bij de thee, dat is alles", kraaide ze. (Duur betaald door ons, NL'ers)
De grap daarbij is, en iets waar haar opleiders het nooit over hebben gehad, dat die Nederlander al eeuwen en eeuwen bestaat. Die Nederlanders hebben hun eigen land genaakt! Die Nederlander die, tot zijn knieën in klei en modder en bagger en zo meren leeg maakten, door turf te steken en te verschepen, door naar de verre en onbekende Oost te varen en zo ons land een plaats gaf onder de zon. Door dijken te bouwen, door polders leeg te maken, door het land te bewerken en de opbrengsten, in de vorm van belastingen, trouw, nu ja, af en toe, nu ja, soms, niet al te veel, natuurlijk, we zijn wel Nederlanders, te delen met de gezanten van de diverse mensen die voelden dat ze zich verheven achtten boven hen en zich Graven, later vorst of koning, noemden en voelden dat ze dus waren gesteld boven de echte mensen die het land ontwikkelden, de echte gravers en spitters en werkers. (Een "Graver", een geslacht waar ik uit stam) Ze, de verheven voelende mensen, hadden vaak een paard, ze misbruikten het volk dat voor hen werkte, misbruikte hen vaak als slaven en niet alleen op de plantages in verre buitenlanden, dat kwam later, maar zeker op de landgoederen en ridder hofsteden in ons land. Die figuren noemden zich dan nobelen of 'edelen' en zo. Ons volk heeft hen jaren gediend, ook toen ze zich Stadhouders of prinsen of koningen gingen noemen, maar toen er problemen aan de diverse horizonnen kwamen, rond de tijd van Napoleon, waren ze de eersten die het land verlieten. Veilig naar Engeland. (Een truc die ze in 1940 weer herhaalden, trouwens, met dat hele gezin.)
Toen Napoleon dan uiteindelijk verslagen was, kwamen ze schoorvoetend terug. De eerste "vorst" van ons land, had overigens nog al geheuld met die Franse Keizer, om in het bezit te blijven van allerlei landjes en staatjes, die aan hem toevielen, maar Napoleon vond de man een L..! Maar goed, toch werd hij, in 1813, de eerste vorst van ons land en een jaar of wat later, zelfs een echte koning. Ik ben geen historicus, ik heb geen (nauwelijks) wrok, maar lees zelf de geschiedenissen van onze koningen Willem I, II, III, er maar op na en ja, je bent meteen minder koningsgezind.
Mijn God, wat doe ik? Waar ben ik in verzeild geraakt? Wat een discussie programma maak ik er weer van. Het ging helemaal niet over dat koningshuis, natuurlijk. Maar, ik heb geen idee, hoe ik er op dat onderwerp kwam. Nogmaals, die mensen, van dat koningshuis, zijn gedurende tweeëndertig jaar mijn FM geweest, zeg maar. In ieder geval,ik heb dus geen effing idee hoe ik hier verzeild kom.
Nu ja, ik l.. me er wel weer uit, met het feit dat geschiedenis en historie hetzelfde zijn. Ah ja, ik weet mijn punt weer. Man ik wordt zo vaak afgeleid! Goed, het koningshuis, de Oranjes. Je bent voor hen of tegen hen, dat is simpel. Ik ben al die jaren een werknemer van die mensen geweest en ik lieg natuurlijk. Ik was een werknemer van het NL volk, een volk dat verkoos om belastingen te betalen om (oa) Defensie en dus mij salaris, "katje" heet dat bij de marine, te betalen. "Katje" kan je dus vergelijken met Gage en zo. Het stamt van een Indonesisch woord, trouwens.
Man, man, man, nee het gaat daar helemaal niet over! Het gaat over het vervloeken van een hele oude NL traditie. (Ik gaf het eerder al weer.) Een traditie waaraan mijn (nu volwassen) kinderen hele goede herinneringen hebben. Een NL traditie waarvan ik weet dat mijn (twee, voorlopig dan, hopelijk) kleinkinderen ook hele goede herinneringen zouden of, hopelijk, zullen hebben. Maar een herinnering, nee, een traditie, die nu afgeschaft zal moeten gaan worden door een zooi, een minderheid, van niet aangepaste en daardoor ontevreden mensen die ooit in een ver buitengewest van ons land woonden, maar het veel dus meer profijtelijk vonden om zich hier te vestigen. Want in ons land kreeg je gewoon geld voor niks te doen. Lekker in je getto wonen en elke maand allerlei uitkeringen en subsidies op te strijken. En ja, nu voelen die mensen zich gediscrimineerd doordat de mensen, die wel werken om al die uitkeringen en subsidies te kunnen betalen, een eeuwenoud feest in stand willen (en zullen) houden waar zwart geschminkte figuren in optreden, die dan Zwarte Piet blijven heten en ja, dan opeens schieten ze wel in actie. Ze gaan de barricades op en voelen zich beledigd. Vooral omdat die groep denkt dat ze er beter van kunnen worden. Dat gebeurde ook al naar aanleiding van het afschaffen van de slavernij, toen wilden ze ook een "uitkering" krijgen, boven de uitkering(en) die ze al hadden.
En ja,het gaat om een select groepje Antillianen en Surinamers. Vaak mensen die nog nooit een "natte rug van het werken" hebben gehad en nu de kans schoon zien om ":doekoe" binnen te halen. En, dat is voor die groep labbekakken, het belangrijkste, poen binnen krijgen zonder er ene seconde iets voor te doen. En, en dat is het ergste: ze krijgen hun gelijk, hun domme en door de linkse partijen afgewonnen, gelijk. In Gouda, of is het Dordt, nee Gouda, daar komt de man uit Spanje aan. Nu: daar lopen Gele en Stroopwafel gekleurde Zwarte Pieten mee. Geel, zei de Burgemeester, de kleur van de Goudse kaas en gestreept bruin, zei de laffe Burgemeester, de kleur van de Goudse Stroopwafel.
Ik ben ooit "Kaaskop" of "John Cheese" genoemd in de VS en ook in de UK, ik kwam uit het Land van Kaas, namelijk. Holland, the Dutcies, de Cloggies.
Dat is eigenlijk een scheld woord voor de mensen die klompen dragen. Ik ben ooit een "Stroepwaffel" genoemd, door een Zuid Afrikaan, een mens die ik ooit ontmoette op een fraai maar stoffig terras, ver boven de hitte van Port Madras. Ik nam daar een glas of twee, misschien iets meer. Maar: die Zuid Afrikaan zei het met een soort van respect, hij vertelde dat: die "blamke Boerman In Suid Afrika altied goe was geweest voor die Swart man".
Ik heb me noot aangevallen gevoeld, overigens. Ik was een "Jan Kaas", ik was een "Cloggie", ik was een "Boer". Mijn geschiedenis, dat van mijn volk, mijn land, is nooit het fraaiste verhaal geweest. Welk land werpt de eerste steen?
Hoe zo het padje kwijt? Ik heb geen idee meer dat ik het over de Zwarte Piet en zo had. Raar niet? Moet ik toch nog meer schrijven. Nu ja, lees het allemaal dan ook maar niet.
Wie kent ze niet, Sinterklaas, Sinterklaas en ook nog Zwarte Piet!
Dat is een vrij oud nummer hoor, van ene Henk Westbroek geloof ik. Henk Westbroek? Wie kent hem niet? Nu ja, het was een zanger van een band en later ging hij de politiek in, in de gemeenteraad van Utrecht. Ook "deed" hij even radio, maar geen van die drie vakken werd een succes, geloof ik, maar jullie mogen me graag verbeteren, als ik het mis heb.
Dus nog even over de "bom" onder ons nationale "bewustzijn" of in elk geval ons nationaliteits-gevoel. Ja, dat zijn sterke en grote woorden, maar het is wel precies waar ik over wil vertellen. (In dit geval, zie vorige verhaal, over de Pietermannen) Volgens een dame in zogenaamde hele hoge kringen, de echtgenote van onze koning, de zo (genaamd) gevierde en geliefde Maxima, zou "de Nederlander" niet bestaan. Omdat zij als Argentijnse dat zo voelde. "Een koekje bij de thee, dat is alles", kraaide ze. (Duur betaald door ons, NL'ers)
De grap daarbij is, en iets waar haar opleiders het nooit over hebben gehad, dat die Nederlander al eeuwen en eeuwen bestaat. Die Nederlanders hebben hun eigen land genaakt! Die Nederlander die, tot zijn knieën in klei en modder en bagger en zo meren leeg maakten, door turf te steken en te verschepen, door naar de verre en onbekende Oost te varen en zo ons land een plaats gaf onder de zon. Door dijken te bouwen, door polders leeg te maken, door het land te bewerken en de opbrengsten, in de vorm van belastingen, trouw, nu ja, af en toe, nu ja, soms, niet al te veel, natuurlijk, we zijn wel Nederlanders, te delen met de gezanten van de diverse mensen die voelden dat ze zich verheven achtten boven hen en zich Graven, later vorst of koning, noemden en voelden dat ze dus waren gesteld boven de echte mensen die het land ontwikkelden, de echte gravers en spitters en werkers. (Een "Graver", een geslacht waar ik uit stam) Ze, de verheven voelende mensen, hadden vaak een paard, ze misbruikten het volk dat voor hen werkte, misbruikte hen vaak als slaven en niet alleen op de plantages in verre buitenlanden, dat kwam later, maar zeker op de landgoederen en ridder hofsteden in ons land. Die figuren noemden zich dan nobelen of 'edelen' en zo. Ons volk heeft hen jaren gediend, ook toen ze zich Stadhouders of prinsen of koningen gingen noemen, maar toen er problemen aan de diverse horizonnen kwamen, rond de tijd van Napoleon, waren ze de eersten die het land verlieten. Veilig naar Engeland. (Een truc die ze in 1940 weer herhaalden, trouwens, met dat hele gezin.)
Toen Napoleon dan uiteindelijk verslagen was, kwamen ze schoorvoetend terug. De eerste "vorst" van ons land, had overigens nog al geheuld met die Franse Keizer, om in het bezit te blijven van allerlei landjes en staatjes, die aan hem toevielen, maar Napoleon vond de man een L..! Maar goed, toch werd hij, in 1813, de eerste vorst van ons land en een jaar of wat later, zelfs een echte koning. Ik ben geen historicus, ik heb geen (nauwelijks) wrok, maar lees zelf de geschiedenissen van onze koningen Willem I, II, III, er maar op na en ja, je bent meteen minder koningsgezind.
Mijn God, wat doe ik? Waar ben ik in verzeild geraakt? Wat een discussie programma maak ik er weer van. Het ging helemaal niet over dat koningshuis, natuurlijk. Maar, ik heb geen idee, hoe ik er op dat onderwerp kwam. Nogmaals, die mensen, van dat koningshuis, zijn gedurende tweeëndertig jaar mijn FM geweest, zeg maar. In ieder geval,ik heb dus geen effing idee hoe ik hier verzeild kom.
Nu ja, ik l.. me er wel weer uit, met het feit dat geschiedenis en historie hetzelfde zijn. Ah ja, ik weet mijn punt weer. Man ik wordt zo vaak afgeleid! Goed, het koningshuis, de Oranjes. Je bent voor hen of tegen hen, dat is simpel. Ik ben al die jaren een werknemer van die mensen geweest en ik lieg natuurlijk. Ik was een werknemer van het NL volk, een volk dat verkoos om belastingen te betalen om (oa) Defensie en dus mij salaris, "katje" heet dat bij de marine, te betalen. "Katje" kan je dus vergelijken met Gage en zo. Het stamt van een Indonesisch woord, trouwens.
Man, man, man, nee het gaat daar helemaal niet over! Het gaat over het vervloeken van een hele oude NL traditie. (Ik gaf het eerder al weer.) Een traditie waaraan mijn (nu volwassen) kinderen hele goede herinneringen hebben. Een NL traditie waarvan ik weet dat mijn (twee, voorlopig dan, hopelijk) kleinkinderen ook hele goede herinneringen zouden of, hopelijk, zullen hebben. Maar een herinnering, nee, een traditie, die nu afgeschaft zal moeten gaan worden door een zooi, een minderheid, van niet aangepaste en daardoor ontevreden mensen die ooit in een ver buitengewest van ons land woonden, maar het veel dus meer profijtelijk vonden om zich hier te vestigen. Want in ons land kreeg je gewoon geld voor niks te doen. Lekker in je getto wonen en elke maand allerlei uitkeringen en subsidies op te strijken. En ja, nu voelen die mensen zich gediscrimineerd doordat de mensen, die wel werken om al die uitkeringen en subsidies te kunnen betalen, een eeuwenoud feest in stand willen (en zullen) houden waar zwart geschminkte figuren in optreden, die dan Zwarte Piet blijven heten en ja, dan opeens schieten ze wel in actie. Ze gaan de barricades op en voelen zich beledigd. Vooral omdat die groep denkt dat ze er beter van kunnen worden. Dat gebeurde ook al naar aanleiding van het afschaffen van de slavernij, toen wilden ze ook een "uitkering" krijgen, boven de uitkering(en) die ze al hadden.
En ja,het gaat om een select groepje Antillianen en Surinamers. Vaak mensen die nog nooit een "natte rug van het werken" hebben gehad en nu de kans schoon zien om ":doekoe" binnen te halen. En, dat is voor die groep labbekakken, het belangrijkste, poen binnen krijgen zonder er ene seconde iets voor te doen. En, en dat is het ergste: ze krijgen hun gelijk, hun domme en door de linkse partijen afgewonnen, gelijk. In Gouda, of is het Dordt, nee Gouda, daar komt de man uit Spanje aan. Nu: daar lopen Gele en Stroopwafel gekleurde Zwarte Pieten mee. Geel, zei de Burgemeester, de kleur van de Goudse kaas en gestreept bruin, zei de laffe Burgemeester, de kleur van de Goudse Stroopwafel.
Ik ben ooit "Kaaskop" of "John Cheese" genoemd in de VS en ook in de UK, ik kwam uit het Land van Kaas, namelijk. Holland, the Dutcies, de Cloggies.
Dat is eigenlijk een scheld woord voor de mensen die klompen dragen. Ik ben ooit een "Stroepwaffel" genoemd, door een Zuid Afrikaan, een mens die ik ooit ontmoette op een fraai maar stoffig terras, ver boven de hitte van Port Madras. Ik nam daar een glas of twee, misschien iets meer. Maar: die Zuid Afrikaan zei het met een soort van respect, hij vertelde dat: die "blamke Boerman In Suid Afrika altied goe was geweest voor die Swart man".
Ik heb me noot aangevallen gevoeld, overigens. Ik was een "Jan Kaas", ik was een "Cloggie", ik was een "Boer". Mijn geschiedenis, dat van mijn volk, mijn land, is nooit het fraaiste verhaal geweest. Welk land werpt de eerste steen?
Hoe zo het padje kwijt? Ik heb geen idee meer dat ik het over de Zwarte Piet en zo had. Raar niet? Moet ik toch nog meer schrijven. Nu ja, lees het allemaal dan ook maar niet.
zondag 12 oktober 2014
De Keten en de Piet en "minder, minder"
Zijn jullie het nu ook ondertussen zo zat, allemaal? Ik bedoel dat gedoe over Zwarte Piet en zijn werkgever, zijn FM, zeg maar? Dat gedoe over Sinterklaas en zwarte PIEP dus? Man, ik word er zo moe van! En, vind daarom van dit Blog wat je wilt, maar het is gewoon mijn mening. Ik doe niet aan politiek. Ik geef geen mening. Bewust niet. (Ja, ja, maar dan heel anders) Want, het schijnt dat je in ons land tegenwoordig geen mening meer mag hebben. (Nee, het is niet zo dat je geen mening mag hebben, je mag je mening alleen niet meer uitspreken in het openbaar.) Want, doe je dat namelijk wel, dan wordt je al gauw uitgemaakt voor racist of voor antisemiet of voor rechtse of linkse rakker en kun je zelfs voor een rechtbank kan worden gedaagd. Maar, het gekke is, in de grondwet staat dat er vrijheid van meningsuiting is. (En vrijheid van drukpers en zo, maar dat even terzijde.) Dus als ik zeg dat ik het woord smous afschuwelijk vind, dan mag dat. (wat natuurlijk zo is.) Als ik zeg dat het koningshuis deruit mot, niet mijn mening overigens, ik heb hen te lang als goede FM's gehad, mag ik dat gewoon zeggen. Als ik zeg: Yankees go home of IS is een bedreiging van de mensheid, of ik haat Poetin, mag ik dat allemaal zeggen en ik mag dat ook in brieven naar kranten schrijven die dat ook nog misschien publiceren in hun rubrieken van ingezonden stukken.
Maar: als ik zeg "ik wil minder Eskimo's in ons land, want hun kajaks verstoppen de grachten in de steden met grachten", dan mag dat weer niet, raar genoeg. Maar, als de overheid bekend maakt en zegt: "We willen minder Eskimo's in de programma's die over de Noordpool gaan, omdat men dan een te eenzijdig beeld krijgt van die mensen met hun eenzijdige jacht op Knerten", dat mag dan weer wel.
Nou, schiet mij maar lek of, zoals ze bij de KM zeggen, schiet mij maar in een plastic zakkie, want kapotje zeggen mag vast ook niet meer! Kapotje? voor de ouderen onder ons (en ik ben waarschijnlijk de enige oudere) dat is een oud woord voor condoom. (Wist je overigens dat die vroeger van schapendarm werden gemaakt? Het woord condoom stamt hoogst waarschijnlijk van het Latijnse woord Condos, dat zoveel als vergaarbakje of opvangbakje betekent.) What ever.
Hoe kom ik in hemels naam weer op dit zijspoor? Nou ja, het woord wordt ook weer gelinkt aan een Engelse legerarts, ene dokter Quondam. Maar goed, feit is dat die (vreselijke) dingen al gebruikt werden in de oudheid, ten tijde van Egypte. Iedere man heeft ze wel eens gebruikt en iedere man heeft ze vervloekt. Daarenboven, ja, oude woorden, ik heb het jullie vaak verteld, ik vind ze prachtig, het "vrouwencondoom" is ook al bijna 100 jaar in gebruik, maar schijnt, ik ken het niet hoor, geen succes te zijn. What ever!
Maar, wat een zijweg, weer! Van Sint en Piet naar condooms. Dat komt, denk ik, omdat al dat gedoe rond Zwarte, ik durf het haast niet te schrijven, Piet allemaal gel.. is. Mensen, mensen wat worden we weer gek gemaakt en opgefokt door de knecht van de Goedheiligman.
Ik kan nog uren doorgaan over de herkomst van Sint Nicolaas en Zwarte Piet, maar: jullie kennen me ondertussen, zo ben ik ook en dat ga ik dus ook doen. De Sint: Nicolaas van Myra was een geadopteerd kind. Zijn 'oom' was Nicolaas, de bisschop van Myra. Zelf was hij een kind van Romeinse ouders, die zich hadden gesetteld in een deel van het toenmalige IR, het Imperium Romanum, het RR, Romeinse Rijk, (lekkere puzzelwoorden altijd), maar Myra was een toenmalige Romeinse stad die nu in Turkije ligt. Maar Nicolaas was geen Turk, echt niet.(Hoewel veel mensen dat als zijn draagkracht beschouwen) Hij was, wat we nu zouden noemen, een Italiaan en ook een strenge katholiek. Later scheen hij ook bisschop geworden te zijn. Ook van Myra, trouwens. Denk hierbij aan banen, (zoals die van zijn oom) die erfelijk waren of werden.
Wel werden er wonderen aan hem toegeschreven, maar ja, dat doen ze ook aan JC. Ik bedoel nu even Johan Cruyff, overigens, hoor. Een van die wonderen was dan het tot leven wekken van drie kleine kinderen m/v. daar is men het nog steeds niet over eens, maar dat zou zijn heilig zijn verklaren en zijn status als kindervriend.
Overigens, pas in de jaren zestig van de negentiende eeuw, kwam hij met liedjes en stoomboten en zo, ons land in en met prentenboeken en tekeningen ook nog eens in beeld.
Maar, er was al een traditie van schoen zetten en zo, vanaf de vijftiende eeuw, dus zo lang gaat het feest al terug, dat is nu al bijna 700 jaar! Dat is langer dan de traditie om de bevrijding uit de slavernij van Suriname te vieren. En daar, in dat jubileum, bij die mensen, zit de Crux! *
(Overigens, maar ik zoek het scherp uit, heeft De Keten de Zw.. (geluid vaan een kogel? Nee, het was de onweer) de Zwarte Piet NIET in de ban gedaan. Ik ga daar meesmuilend, wie kent dit woord en de uitspraak nog, kond, ja zo het dat, van doen.
=* die magoggels zijn, in mijn ogen, de oorzaak dat een leuk en lief en volkomen onschuldig kinderfeest momenteel inzet is van een politieke discussie, gevoerd tot in de VN, die het land heeft verdeeld en die gewoonweg helemaal onzin is=
Maar: als ik zeg "ik wil minder Eskimo's in ons land, want hun kajaks verstoppen de grachten in de steden met grachten", dan mag dat weer niet, raar genoeg. Maar, als de overheid bekend maakt en zegt: "We willen minder Eskimo's in de programma's die over de Noordpool gaan, omdat men dan een te eenzijdig beeld krijgt van die mensen met hun eenzijdige jacht op Knerten", dat mag dan weer wel.
Nou, schiet mij maar lek of, zoals ze bij de KM zeggen, schiet mij maar in een plastic zakkie, want kapotje zeggen mag vast ook niet meer! Kapotje? voor de ouderen onder ons (en ik ben waarschijnlijk de enige oudere) dat is een oud woord voor condoom. (Wist je overigens dat die vroeger van schapendarm werden gemaakt? Het woord condoom stamt hoogst waarschijnlijk van het Latijnse woord Condos, dat zoveel als vergaarbakje of opvangbakje betekent.) What ever.
Hoe kom ik in hemels naam weer op dit zijspoor? Nou ja, het woord wordt ook weer gelinkt aan een Engelse legerarts, ene dokter Quondam. Maar goed, feit is dat die (vreselijke) dingen al gebruikt werden in de oudheid, ten tijde van Egypte. Iedere man heeft ze wel eens gebruikt en iedere man heeft ze vervloekt. Daarenboven, ja, oude woorden, ik heb het jullie vaak verteld, ik vind ze prachtig, het "vrouwencondoom" is ook al bijna 100 jaar in gebruik, maar schijnt, ik ken het niet hoor, geen succes te zijn. What ever!
Maar, wat een zijweg, weer! Van Sint en Piet naar condooms. Dat komt, denk ik, omdat al dat gedoe rond Zwarte, ik durf het haast niet te schrijven, Piet allemaal gel.. is. Mensen, mensen wat worden we weer gek gemaakt en opgefokt door de knecht van de Goedheiligman.
Ik kan nog uren doorgaan over de herkomst van Sint Nicolaas en Zwarte Piet, maar: jullie kennen me ondertussen, zo ben ik ook en dat ga ik dus ook doen. De Sint: Nicolaas van Myra was een geadopteerd kind. Zijn 'oom' was Nicolaas, de bisschop van Myra. Zelf was hij een kind van Romeinse ouders, die zich hadden gesetteld in een deel van het toenmalige IR, het Imperium Romanum, het RR, Romeinse Rijk, (lekkere puzzelwoorden altijd), maar Myra was een toenmalige Romeinse stad die nu in Turkije ligt. Maar Nicolaas was geen Turk, echt niet.(Hoewel veel mensen dat als zijn draagkracht beschouwen) Hij was, wat we nu zouden noemen, een Italiaan en ook een strenge katholiek. Later scheen hij ook bisschop geworden te zijn. Ook van Myra, trouwens. Denk hierbij aan banen, (zoals die van zijn oom) die erfelijk waren of werden.
Wel werden er wonderen aan hem toegeschreven, maar ja, dat doen ze ook aan JC. Ik bedoel nu even Johan Cruyff, overigens, hoor. Een van die wonderen was dan het tot leven wekken van drie kleine kinderen m/v. daar is men het nog steeds niet over eens, maar dat zou zijn heilig zijn verklaren en zijn status als kindervriend.
Overigens, pas in de jaren zestig van de negentiende eeuw, kwam hij met liedjes en stoomboten en zo, ons land in en met prentenboeken en tekeningen ook nog eens in beeld.
Maar, er was al een traditie van schoen zetten en zo, vanaf de vijftiende eeuw, dus zo lang gaat het feest al terug, dat is nu al bijna 700 jaar! Dat is langer dan de traditie om de bevrijding uit de slavernij van Suriname te vieren. En daar, in dat jubileum, bij die mensen, zit de Crux! *
(Overigens, maar ik zoek het scherp uit, heeft De Keten de Zw.. (geluid vaan een kogel? Nee, het was de onweer) de Zwarte Piet NIET in de ban gedaan. Ik ga daar meesmuilend, wie kent dit woord en de uitspraak nog, kond, ja zo het dat, van doen.
=* die magoggels zijn, in mijn ogen, de oorzaak dat een leuk en lief en volkomen onschuldig kinderfeest momenteel inzet is van een politieke discussie, gevoerd tot in de VN, die het land heeft verdeeld en die gewoonweg helemaal onzin is=
woensdag 8 oktober 2014
Het wordt bewezen: een plus een is drie!
=Maar, die kleindochter zou het probleem van een plus een is drie oplossen!=
Ik had dus over de generatie oma/dochter/kleindochter. Geen van die drie zal ooit een Nobel prijs winnen. Dat geeft niets, dat zal ik ook nooit doen, maar de manier waarop die dames hun domheid brengen en er aan blijven vasthouden, is iets om een populaire Tv zender als een van de vele die er nu bestaan, er een real life programma van te laten maken. Ik meen dat serieus. Domheid en bijna achterlijkheid en luiheid in deze vorm is uniek! Even een voorbeeld van de luiheid van de jongste van het trio. Haar moeder is ook, ik zei het al, aan de maat. Toch ziet dochterlief, een jaar of achttien, zei ik dat al, kans op bij haar moeder achter op de fiets te gaan zitten, Pod steeds in de aanslag, met van die knopjes in der oren, en ze ziet kans om die moeder alle tassen te laten dragen en dat soort zaken meer. Ondertussen ma en oma bekritiserend!
Je mag met je leven doen wat je wil, ik ben geen criticaster. Doe er wat mee, gooi het weg, val in de goot, stijg op naar de hoogste toppen: het is jouw leven. Ik ben liberaal zat om dat iedereen toe te wensen. Maar: pak wel je kansen als je die ziet. Doe er wat mee en vecht er voor. Stijg op! Zo niet, klaag dan niet over de gemiste kansen of dat een samenleving jou geen kansen geeft. Dit laatste gebeurt nogal onder de niet inheemse bevolking van ons land. Hetgeen onzin is. Elk mens in ons land heeft en krijgt kansen, maar doe er wel wat voor en grijp je kansen. Dat heb ik ook gedaan, mijn meisje ook, mijn kinderen doen dat ook zoveel als ze kunnen.
Maar bien, soit, de kleindochter van het stel, nummer drie in een samenhang die ook nooit wat zal worden, helaas, werkt niet en gaat niet naar school en volgt geen opleiding. (Zei de "sociale Harry", die ook in mij verborgen zit: dat kun je toch niet weten? Nee, niet echt, maar als mensen, elke dag in werktijd boodschappen komen doen, en daar alle tijd voor nemen, dan denk ik dat die mensen geen baan hebben. Hetgeen geen beschuldiging is, natuurlijk niet! Maar ik en mijn collegae, die wel dagelijks een natte rug hebben van het werk, zien zo vaak dezelfde mensen terug op de zelfde plek, dat het opvallend is. En: wij werken hard, echt hard.)
Enfin, dit stukje maatschappij kritiek even achterlatend, maar man, wat een uitgebreid stuk weg voor volgende Blogs opent zich voor me in dat verband, nu ja, de dochter dus van dat drietal, nu ja, de kleindochter dus, komt wel uit de verf. En, eerlijk is eerlijk, dit verhaal komt van R., die het gnuivend vertelde terwijl wij, goed samenwerkend allerlei producten uit de Suri/Indo/Thai/Japanse/ en noem maar op keuken aan het bijvullen waren.
'Je weet toch, dat we van die een plus een is gratis dingen hebben?' begon hij. 'Ja, dat is een gedoe', zei ik, de mijnheer uit het vorige Blog in mijn herinnering roepend, die het ook allemaal; niet begreep.
'Nou' zei hij, duidend op het ondertussen fameus geworden drietal, 'die snaaien het ook allemaal niet, hoor.' '?? Vertel' deed ik. R. legde even zijn werk neer. Dat doet hij nooit echt vaak of graag, dus dit was wel een speciale gelegenheid.Oeps, mijn neus groeit!
Nee, onzin. R. vertelde me dat hij, een dag of wat daarvoor, bij een schap stond waar ook zo'n "een plus een gratis product" werd aangekondigd. De wat stevige maar ook niet al te clevere dames stonden bij ook bij die stelling waar mayonaise, geen echte slank maker natuurlijk, werd "geadverteerd", en de jongste en de slimste, volgens haarzelf dan, want ze had een Pod, riep in blijde verwachting op een positief antwoord van haar oudere vrouwelijke familiegenoten: 'Ma, oma, kijk dan, lees dan: we hebben mayo nodig, dit is allemaal gratis, daar hoef je niks voor te betalen!' Ma en oma kwamen, moeizaam hun elektrische karretjes besturend, nader. De jongste had, al kijkend en luisterend naar haar tover ding in der hand, de ideale wereld ontdekt! Drie tubes mayo voor nop! Helemaal voor helemaal niets, nix, nada! De oudere dames kwamen uiteindelijk dan toch toe gesnord in van die vreselijke karretjes en keken en zagen en deden bewonderend. De jongste was heel enthousiast: 'Kijk maar op het bordje: een plus een en gratis, dat is drie voor niks. Een plus een plus gratis, toch?' Ik hoorde een gerommel in de aarde. *
Nu moet ik zeggen dat de oma van mijn generatie is, ongeveer! Nee, ik verwacht geen handen op elkaar of zo en geen gefluit en bewondering om mijn nog strakke lijf, maar zij, de oma, was wel van een generatie die ooit nog naar school moest en die rekenen had moeten leren.
Dus keek ze naar het bordje en zij, een beetje bestraffend en wat moedeloos om het intelekt van het kleinkind: 'Hoezo drie voor niks?' De kleindochter pakte, nog enthousiast, drie verpakkingen: 'Kijk dan: er staat een plus een gratis, dat zijn er toch drie?'
Oma antwoordde met een vreselijk homerische lach en zei tegen de moeder van haar kleindochter: 'Ik hoop dat se der pil beter ken telle dan die mayonese tubes, ander heb se so een buik vol benen!"
* Dat gerommel in de aarde: ik heb de NASA gebeld en het bleek dat Albert Einzteinzich om had gedraaid in zijn graf!
Ik had dus over de generatie oma/dochter/kleindochter. Geen van die drie zal ooit een Nobel prijs winnen. Dat geeft niets, dat zal ik ook nooit doen, maar de manier waarop die dames hun domheid brengen en er aan blijven vasthouden, is iets om een populaire Tv zender als een van de vele die er nu bestaan, er een real life programma van te laten maken. Ik meen dat serieus. Domheid en bijna achterlijkheid en luiheid in deze vorm is uniek! Even een voorbeeld van de luiheid van de jongste van het trio. Haar moeder is ook, ik zei het al, aan de maat. Toch ziet dochterlief, een jaar of achttien, zei ik dat al, kans op bij haar moeder achter op de fiets te gaan zitten, Pod steeds in de aanslag, met van die knopjes in der oren, en ze ziet kans om die moeder alle tassen te laten dragen en dat soort zaken meer. Ondertussen ma en oma bekritiserend!
Je mag met je leven doen wat je wil, ik ben geen criticaster. Doe er wat mee, gooi het weg, val in de goot, stijg op naar de hoogste toppen: het is jouw leven. Ik ben liberaal zat om dat iedereen toe te wensen. Maar: pak wel je kansen als je die ziet. Doe er wat mee en vecht er voor. Stijg op! Zo niet, klaag dan niet over de gemiste kansen of dat een samenleving jou geen kansen geeft. Dit laatste gebeurt nogal onder de niet inheemse bevolking van ons land. Hetgeen onzin is. Elk mens in ons land heeft en krijgt kansen, maar doe er wel wat voor en grijp je kansen. Dat heb ik ook gedaan, mijn meisje ook, mijn kinderen doen dat ook zoveel als ze kunnen.
Maar bien, soit, de kleindochter van het stel, nummer drie in een samenhang die ook nooit wat zal worden, helaas, werkt niet en gaat niet naar school en volgt geen opleiding. (Zei de "sociale Harry", die ook in mij verborgen zit: dat kun je toch niet weten? Nee, niet echt, maar als mensen, elke dag in werktijd boodschappen komen doen, en daar alle tijd voor nemen, dan denk ik dat die mensen geen baan hebben. Hetgeen geen beschuldiging is, natuurlijk niet! Maar ik en mijn collegae, die wel dagelijks een natte rug hebben van het werk, zien zo vaak dezelfde mensen terug op de zelfde plek, dat het opvallend is. En: wij werken hard, echt hard.)
Enfin, dit stukje maatschappij kritiek even achterlatend, maar man, wat een uitgebreid stuk weg voor volgende Blogs opent zich voor me in dat verband, nu ja, de dochter dus van dat drietal, nu ja, de kleindochter dus, komt wel uit de verf. En, eerlijk is eerlijk, dit verhaal komt van R., die het gnuivend vertelde terwijl wij, goed samenwerkend allerlei producten uit de Suri/Indo/Thai/Japanse/ en noem maar op keuken aan het bijvullen waren.
'Je weet toch, dat we van die een plus een is gratis dingen hebben?' begon hij. 'Ja, dat is een gedoe', zei ik, de mijnheer uit het vorige Blog in mijn herinnering roepend, die het ook allemaal; niet begreep.
'Nou' zei hij, duidend op het ondertussen fameus geworden drietal, 'die snaaien het ook allemaal niet, hoor.' '?? Vertel' deed ik. R. legde even zijn werk neer. Dat doet hij nooit echt vaak of graag, dus dit was wel een speciale gelegenheid.Oeps, mijn neus groeit!
Nee, onzin. R. vertelde me dat hij, een dag of wat daarvoor, bij een schap stond waar ook zo'n "een plus een gratis product" werd aangekondigd. De wat stevige maar ook niet al te clevere dames stonden bij ook bij die stelling waar mayonaise, geen echte slank maker natuurlijk, werd "geadverteerd", en de jongste en de slimste, volgens haarzelf dan, want ze had een Pod, riep in blijde verwachting op een positief antwoord van haar oudere vrouwelijke familiegenoten: 'Ma, oma, kijk dan, lees dan: we hebben mayo nodig, dit is allemaal gratis, daar hoef je niks voor te betalen!' Ma en oma kwamen, moeizaam hun elektrische karretjes besturend, nader. De jongste had, al kijkend en luisterend naar haar tover ding in der hand, de ideale wereld ontdekt! Drie tubes mayo voor nop! Helemaal voor helemaal niets, nix, nada! De oudere dames kwamen uiteindelijk dan toch toe gesnord in van die vreselijke karretjes en keken en zagen en deden bewonderend. De jongste was heel enthousiast: 'Kijk maar op het bordje: een plus een en gratis, dat is drie voor niks. Een plus een plus gratis, toch?' Ik hoorde een gerommel in de aarde. *
Nu moet ik zeggen dat de oma van mijn generatie is, ongeveer! Nee, ik verwacht geen handen op elkaar of zo en geen gefluit en bewondering om mijn nog strakke lijf, maar zij, de oma, was wel van een generatie die ooit nog naar school moest en die rekenen had moeten leren.
Dus keek ze naar het bordje en zij, een beetje bestraffend en wat moedeloos om het intelekt van het kleinkind: 'Hoezo drie voor niks?' De kleindochter pakte, nog enthousiast, drie verpakkingen: 'Kijk dan: er staat een plus een gratis, dat zijn er toch drie?'
Oma antwoordde met een vreselijk homerische lach en zei tegen de moeder van haar kleindochter: 'Ik hoop dat se der pil beter ken telle dan die mayonese tubes, ander heb se so een buik vol benen!"
* Dat gerommel in de aarde: ik heb de NASA gebeld en het bleek dat Albert Einzteinzich om had gedraaid in zijn graf!
dinsdag 7 oktober 2014
Waarom een plus een drie is?
Korte inhoud van het vorige Blog:
Maar goed, er hangen dus van die bordjes bij de producten, maar ook bij de zogenaamde "actiekoppen". Maar: De Keten heeft een rare en vreemde actie in gang gezet. Momenteel publiceren we onze acties, vaak. met, hou je vast: 32 % minder, 54 % minder, 27 % minder.
Ik snap daar al geen ene moer van, laat staan de klanten. En wij, op de vloer maar uitleggen dat 27 % van 3,89 euro ongeveer een vijfde is en dat die prijs wel op het bordje staat? Sorry, Keten, je bent bent niet alleen klant- maar ook nog eens personeels-onvriendelijk bezig! Maak die prijzen nou gewoon rond! En niet van dat ingewikkelde gedoe, waarvoor je een halve mathematicus moet zijn!
Enfin, er zijn, naast die nieuwe en ondanks de "nieuwe" Keten trend, ook nog steeds van die bordjes die: "Een plus een gratis" aanduiden. Is dat moeilijk? Ik bedoel: je koopt een product: ik noem maar wat, een blik soep van merk A. Een tweede blik soep van dat merk, maar een heel ander soort, is een tweede product en is dus gratis. Hoe moeilijk kan dit zijn? Nu ja, moeilijk dus. In ieder geval voor een mijnheer die zeker al acht jaar, want zover kan ik hem 'tracen', in onze winkel komt. Een vrij stille en stramme man, die alleen vragen stelt of iets zegt, als hem iets niet duidelijk is. En, dat is frequent. Want, bij iedere actie die we hebben, als eerder gezegd, "Tweede gratis of tweede halve prijs", schiet die mijnheer een van ons aan. De mijnheer komt uit een buitenland dat ten zuiden van de Middellandse zee ligt en is, na al die jaren van zijn verblijf in ons land, onze taal nog niet echt machtig. (Waarschijnlijk heeft hij nog nooit een baan gehad waarbij hij met NL collegae werkte?) Dus stelt hij voortdurend vragen: 'Iesj dees preis twee voor iene preisj preisj of iesj die nu nu gratis?'
Het woord gratis kent die mijnheer wel goed. Veel mensen uit zzijn thuisland kennen dat woord vaak als enig Nederlands woord. We leggen het hem dan maar weer eens geduldig uit, maar ja, de dagen erop komt hij weer met die vragen. Maar, oké, dat kan, voor een mijnheer of mevrouw uit een ver buitenland is onze taal moeilijk, ondanks dat ze hier al tien of twintig jaar wonen, dus daar houdt je dan rekening mee!
(Dit moet je even zien als een "tong in Cheek" opmerking! Nee, ik ben geen, herhaal: geen politiek correcte kwal. Die vind je bij SP, GL, of PvdA. Maar: ik zou, zoals eerder geschreven, niet, herhaal niet, aan politiek gaan doen.)
Maar goed die mijnheer op pad geholpen hebbend, vertel ik het tegen R. De collega weet over wie ik het heb en moppert een beetje mee. 'Maar', zegt 'ie. 'Ken je dat stel, die drie "wijven" zeg maar?'
Ik weet meteen wie hij bedoelt. Of wat, dat kan ook. Ik heb der ooit, een jaar of wat geleden een stukje aan gewijd. Ik mag der eigenlijk niets negatiefs over zeggen, de klanten betalen ons salaris, immers? Maar in dit geval moet ik het wel vertellen, ik noem geen namen, ik ken die niet eens. Het is een trio. Een "drie" generatie geval. (Ik heb ze ooit, zei ik al, lang geleden, als een vermeld) Der is een oma, een dochter en een kleindochter. Wat de dames, buiten hun buitengewone proporties, allemaal gemeen hebben, is hun uiterlijk. Dat uiterlijk is: ik weet het niet. Ik heb er ondertussen een biertje lang over nagedacht en ik kan alleen maar zeggen dat de drie een "ontevreden" uiterlijk hebben. Chagrijnig, ontevreden, boos op de wereld, boos op hun leven of hun bestaan, ik weet het niet, maar iets in hun uiterlijk en in het gebrek aan gesprekken die ze, onderling dus niet voeren, zegt me/ons dat ze het naar vinden om te bestaan in deze wereld of zo.
Ik ga je voorstellen: visualiseer het: Oma: rond de zeventig, iets ouder misschien. Stevig lichaam, ik ben wat eufemistisch, met een gezicht waarop dertig of meer jaren narigheid, ellende en vooral, inactiviteit, staan afgetekend. (eerlijk is eerlijk, die oma is eigenlijk qua jaren niet eens zoveel ouder dan ik ben.) Dochter: postuur: ook stevig. Gezicht: ook weer veel jaren (twintig schat ik) jaren narigheid en ook nooit een baan gehad. (Ze is twintig jaar jonger dan ik ben maar ziet er veel ouder uit!)
Kleindochter: postuur: zie oma en ma. Gezicht en uiterlijk: zie oma en ma.
Het enige verschil dat de laatste met haar ma en oma heeft is dat ze, de hele tijd, continue en helemaal altijd zo een ding in haar hand heeft, zo een Pod/Pad, zeggen jullie het maar, ik heb het/hem/haar niet.
Maar, als je een abstract woord als "dom", en daar bedoel ik niet de fraaie Kerken of torens, zoals in Aken of in Keulen of Lille of Parijs en zo mee, een gezicht zou kunnen geven, dan zouden deze drie dames daar model voor kunnen hebben gestaan!
=Maar, die kleindochter zou het probleem van een plus een is drie oplossen!=
Maar goed, er hangen dus van die bordjes bij de producten, maar ook bij de zogenaamde "actiekoppen". Maar: De Keten heeft een rare en vreemde actie in gang gezet. Momenteel publiceren we onze acties, vaak. met, hou je vast: 32 % minder, 54 % minder, 27 % minder.
Ik snap daar al geen ene moer van, laat staan de klanten. En wij, op de vloer maar uitleggen dat 27 % van 3,89 euro ongeveer een vijfde is en dat die prijs wel op het bordje staat? Sorry, Keten, je bent bent niet alleen klant- maar ook nog eens personeels-onvriendelijk bezig! Maak die prijzen nou gewoon rond! En niet van dat ingewikkelde gedoe, waarvoor je een halve mathematicus moet zijn!
Enfin, er zijn, naast die nieuwe en ondanks de "nieuwe" Keten trend, ook nog steeds van die bordjes die: "Een plus een gratis" aanduiden. Is dat moeilijk? Ik bedoel: je koopt een product: ik noem maar wat, een blik soep van merk A. Een tweede blik soep van dat merk, maar een heel ander soort, is een tweede product en is dus gratis. Hoe moeilijk kan dit zijn? Nu ja, moeilijk dus. In ieder geval voor een mijnheer die zeker al acht jaar, want zover kan ik hem 'tracen', in onze winkel komt. Een vrij stille en stramme man, die alleen vragen stelt of iets zegt, als hem iets niet duidelijk is. En, dat is frequent. Want, bij iedere actie die we hebben, als eerder gezegd, "Tweede gratis of tweede halve prijs", schiet die mijnheer een van ons aan. De mijnheer komt uit een buitenland dat ten zuiden van de Middellandse zee ligt en is, na al die jaren van zijn verblijf in ons land, onze taal nog niet echt machtig. (Waarschijnlijk heeft hij nog nooit een baan gehad waarbij hij met NL collegae werkte?) Dus stelt hij voortdurend vragen: 'Iesj dees preis twee voor iene preisj preisj of iesj die nu nu gratis?'
Het woord gratis kent die mijnheer wel goed. Veel mensen uit zzijn thuisland kennen dat woord vaak als enig Nederlands woord. We leggen het hem dan maar weer eens geduldig uit, maar ja, de dagen erop komt hij weer met die vragen. Maar, oké, dat kan, voor een mijnheer of mevrouw uit een ver buitenland is onze taal moeilijk, ondanks dat ze hier al tien of twintig jaar wonen, dus daar houdt je dan rekening mee!
(Dit moet je even zien als een "tong in Cheek" opmerking! Nee, ik ben geen, herhaal: geen politiek correcte kwal. Die vind je bij SP, GL, of PvdA. Maar: ik zou, zoals eerder geschreven, niet, herhaal niet, aan politiek gaan doen.)
Maar goed die mijnheer op pad geholpen hebbend, vertel ik het tegen R. De collega weet over wie ik het heb en moppert een beetje mee. 'Maar', zegt 'ie. 'Ken je dat stel, die drie "wijven" zeg maar?'
Ik weet meteen wie hij bedoelt. Of wat, dat kan ook. Ik heb der ooit, een jaar of wat geleden een stukje aan gewijd. Ik mag der eigenlijk niets negatiefs over zeggen, de klanten betalen ons salaris, immers? Maar in dit geval moet ik het wel vertellen, ik noem geen namen, ik ken die niet eens. Het is een trio. Een "drie" generatie geval. (Ik heb ze ooit, zei ik al, lang geleden, als een vermeld) Der is een oma, een dochter en een kleindochter. Wat de dames, buiten hun buitengewone proporties, allemaal gemeen hebben, is hun uiterlijk. Dat uiterlijk is: ik weet het niet. Ik heb er ondertussen een biertje lang over nagedacht en ik kan alleen maar zeggen dat de drie een "ontevreden" uiterlijk hebben. Chagrijnig, ontevreden, boos op de wereld, boos op hun leven of hun bestaan, ik weet het niet, maar iets in hun uiterlijk en in het gebrek aan gesprekken die ze, onderling dus niet voeren, zegt me/ons dat ze het naar vinden om te bestaan in deze wereld of zo.
Ik ga je voorstellen: visualiseer het: Oma: rond de zeventig, iets ouder misschien. Stevig lichaam, ik ben wat eufemistisch, met een gezicht waarop dertig of meer jaren narigheid, ellende en vooral, inactiviteit, staan afgetekend. (eerlijk is eerlijk, die oma is eigenlijk qua jaren niet eens zoveel ouder dan ik ben.) Dochter: postuur: ook stevig. Gezicht: ook weer veel jaren (twintig schat ik) jaren narigheid en ook nooit een baan gehad. (Ze is twintig jaar jonger dan ik ben maar ziet er veel ouder uit!)
Kleindochter: postuur: zie oma en ma. Gezicht en uiterlijk: zie oma en ma.
Het enige verschil dat de laatste met haar ma en oma heeft is dat ze, de hele tijd, continue en helemaal altijd zo een ding in haar hand heeft, zo een Pod/Pad, zeggen jullie het maar, ik heb het/hem/haar niet.
Maar, als je een abstract woord als "dom", en daar bedoel ik niet de fraaie Kerken of torens, zoals in Aken of in Keulen of Lille of Parijs en zo mee, een gezicht zou kunnen geven, dan zouden deze drie dames daar model voor kunnen hebben gestaan!
=Maar, die kleindochter zou het probleem van een plus een is drie oplossen!=
maandag 6 oktober 2014
Hoe dom kun je zijn? (1)
(De ondertitel van dit Blog zou moeten heetten: waarom een plus een drie is en hoe je dat kunt bewijzen, want dat deed Einstein zelfs nog niet. Maar dat deed een klant, het, in haar ogen wel. De bulk van het verhaal komt van collega R., eerlijk is eerlijk,die me het vertelde tijdens een drukke ochtend.)
Beste lezer, ja het gaat nu heel even over de man, de man alleen, hoe anti-emancipatie of hoe vrouwonvriendelijk dit dan ook is. (maar lees even goed en je merkt dat ik op jullie vrouwenhand ben)
Het kan zelfs die man natuurlijk niet ontgaan. Hoe Macho of Marchio of hoe heet het, die man ook is, of hij nu bij de HD club hoort, of een voetbal supporter is, van ten.. houdt (vraag niet wat dat is, het is een soort sport die om de dertig seconden wordt onderbroken voor een pauze en als het regent gaat het helemaal niet door, ik hoor soms de eerste lettergreep en de Tv staat dan al meteen op het zangkoor van de EO, dat is spannender), of hij nu aan body building of aan tatoo's doet, dan wel een combinatie van dat alles, of dat hij gewoon een normale man is, en dus een "hard core" fietser met veel liefde voor vrouw, kinderen en - kleinkinderen en een normaal gezinsleven, of weet ik veel welke variant. Maar: tegenwoordig komt zowel elke man, dat kan haast niet meer missen, wel eens in de super. De man koopt, vooral rond de periode dat er weer veel voetbal op Tv is, (kratten) bier, soms een flesje wijn om de vrouw (soms alleen die van van dat moment) in de stemming te gaan brengen voor de avond die volgt, gooit zakken nootjes en chips in zijn kar, nauwkeurig niet lettend op prijs/kwaliteit, maar gewoon: chips of zoutjes, hij staat bij het bladen schap stil, vaker om in de Playboy te kijken, die hij alleen leest voor de interviews natuurlijk, maar vooral om de nieuwste auto en motorbladen of de VI te kopen. (Bij voorkeur, hopelijk, in de De Keten dan, maar goed, er zijn altijd mensen die naar qua kwaliteit mindere winkels gaan om meer te betalen voor een kwalitatief zelfde product. Het zij zo.)
Maar hoeveel (macho) man of echte man die man ook is, en met hoeveel oogkleppen hij dan ook op kan lopen en kan gaan winkelen: zelfs de Hansen en de Gerrits en de Mario's van deze wereld, (God noemde ik nu namen?) het kan/kunnen hem/hen niet ontgaan dat er in Supers acties zijn. Aanbiedingen of promoties of stunten of welke naam je er ook aan wilt geven.
(Ik moet eerlijk zijn: kerels/mannen/macho's doen in, soms binnen, vijf minuten tijd hun ronde door de winkel. Er zijn van die geëmancipeerde engerds die hun eigen boodschappenbriefje maken en die dan nog helemaal en nauwgezet nalopen. Dat zijn van die eigengereide mannetjes, waar jij als medewerker niet veel mee kunt. "Mijnheer, heeft U gezien, we hebben pizza's in de aanbieding?' 'Ik houd niet van pizza!' 'Maar we hebben ook visgerechten, hoor, zie maar, allemaal lekkere dingen!' 'Ik mag geen vis eten van mijn geloof.' 'Maar ijs, dan, we hebben heerlijk -PIEP- ijs, vijf voor de prijs van vier en zo!' 'Ik krijg pijn in mijn kanis van ijs en ook van U, trouwens!'
Ja, je hebt er mindere dagen bij.)
Mijn dag van vandaag was overigens een halve goeie. Ik was mooi op tijd, hoewel ik een reserve racefiets bereed. Het was fiets drie, zeg maar. Niet eens zo oud, eigenlijk, maar wel afgejakkerd door weer en wind en door regen en sneeuw van de afgelopen jaren, maar ja, het is nog steeds een fraaie fiets, met haar eigen karakter en..
Ja, fietsen hebben allemaal hun eigen karakter, ze zijn allemaal verschillend, believe you me! Zot? Ik? Nee, hoor, niet echt. Vraag het maar eens aan jullie kennissen die ook fietsen, die zullen allemaal het zelfde zeggen, De nieuwe fiets, ook van de zaak, mijn vijfde racefiets op rij, nu ja, ik heb er nog wel een paar gehad, is voor een servicebeurt naar de handelaar, dus most ik even op de reserve fiets.
Maar, enfin.Het zal niemand ontgaan dat Supers, wij allemaal hoor, met prijzen stunten, we moeten wel. De concurrentie is moordend, het aantal zaken dat granen meepikt op een al overladen markt is niet meer te tellen en elke Keten wil de mannen in het Blauw (AH) een beetje in het nauw drijven. Iets wat nauwelijks gaat lukken, maar speldenprikken doen ook zeer, zeg maar.
Maar goed, er hangen dus van die bordjes bij de producten, maar ook bij de zogenaamde "actiekoppen". Maar: De Keten heeft een rare en vreemde actie in gang gezet. Momenteel publiceren we onze acties, vaak. met, hou je vast: 32 % minder, 54 % minder, 27 % minder.
Ik snap daar al geen ene moer van, laat staan de klanten. En wij, op de vloer maar uitleggen dat 27 % van 3,89 euro ongeveer een vijfde is en dat die prijs wel op het bordje staat? Sorry, Keten, je bent bent niet alleen klant- maar ook nog eens personeels-onvriendelijk bezig! Maak die prijzen nou gewoon rond! En niet van dat ingewikkelde gedoe, waarvoor je een halve mathematicus moet zijn! Dit is ergerlijk.
Maar goed, R. ontdekte nog een anekdote, maar ja, ik werk morgen wel weer heel vroeg, kwart voor vijf op, en zal het je even besparen!
Beste lezer, ja het gaat nu heel even over de man, de man alleen, hoe anti-emancipatie of hoe vrouwonvriendelijk dit dan ook is. (maar lees even goed en je merkt dat ik op jullie vrouwenhand ben)
Het kan zelfs die man natuurlijk niet ontgaan. Hoe Macho of Marchio of hoe heet het, die man ook is, of hij nu bij de HD club hoort, of een voetbal supporter is, van ten.. houdt (vraag niet wat dat is, het is een soort sport die om de dertig seconden wordt onderbroken voor een pauze en als het regent gaat het helemaal niet door, ik hoor soms de eerste lettergreep en de Tv staat dan al meteen op het zangkoor van de EO, dat is spannender), of hij nu aan body building of aan tatoo's doet, dan wel een combinatie van dat alles, of dat hij gewoon een normale man is, en dus een "hard core" fietser met veel liefde voor vrouw, kinderen en - kleinkinderen en een normaal gezinsleven, of weet ik veel welke variant. Maar: tegenwoordig komt zowel elke man, dat kan haast niet meer missen, wel eens in de super. De man koopt, vooral rond de periode dat er weer veel voetbal op Tv is, (kratten) bier, soms een flesje wijn om de vrouw (soms alleen die van van dat moment) in de stemming te gaan brengen voor de avond die volgt, gooit zakken nootjes en chips in zijn kar, nauwkeurig niet lettend op prijs/kwaliteit, maar gewoon: chips of zoutjes, hij staat bij het bladen schap stil, vaker om in de Playboy te kijken, die hij alleen leest voor de interviews natuurlijk, maar vooral om de nieuwste auto en motorbladen of de VI te kopen. (Bij voorkeur, hopelijk, in de De Keten dan, maar goed, er zijn altijd mensen die naar qua kwaliteit mindere winkels gaan om meer te betalen voor een kwalitatief zelfde product. Het zij zo.)
Maar hoeveel (macho) man of echte man die man ook is, en met hoeveel oogkleppen hij dan ook op kan lopen en kan gaan winkelen: zelfs de Hansen en de Gerrits en de Mario's van deze wereld, (God noemde ik nu namen?) het kan/kunnen hem/hen niet ontgaan dat er in Supers acties zijn. Aanbiedingen of promoties of stunten of welke naam je er ook aan wilt geven.
(Ik moet eerlijk zijn: kerels/mannen/macho's doen in, soms binnen, vijf minuten tijd hun ronde door de winkel. Er zijn van die geëmancipeerde engerds die hun eigen boodschappenbriefje maken en die dan nog helemaal en nauwgezet nalopen. Dat zijn van die eigengereide mannetjes, waar jij als medewerker niet veel mee kunt. "Mijnheer, heeft U gezien, we hebben pizza's in de aanbieding?' 'Ik houd niet van pizza!' 'Maar we hebben ook visgerechten, hoor, zie maar, allemaal lekkere dingen!' 'Ik mag geen vis eten van mijn geloof.' 'Maar ijs, dan, we hebben heerlijk -PIEP- ijs, vijf voor de prijs van vier en zo!' 'Ik krijg pijn in mijn kanis van ijs en ook van U, trouwens!'
Ja, je hebt er mindere dagen bij.)
Mijn dag van vandaag was overigens een halve goeie. Ik was mooi op tijd, hoewel ik een reserve racefiets bereed. Het was fiets drie, zeg maar. Niet eens zo oud, eigenlijk, maar wel afgejakkerd door weer en wind en door regen en sneeuw van de afgelopen jaren, maar ja, het is nog steeds een fraaie fiets, met haar eigen karakter en..
Ja, fietsen hebben allemaal hun eigen karakter, ze zijn allemaal verschillend, believe you me! Zot? Ik? Nee, hoor, niet echt. Vraag het maar eens aan jullie kennissen die ook fietsen, die zullen allemaal het zelfde zeggen, De nieuwe fiets, ook van de zaak, mijn vijfde racefiets op rij, nu ja, ik heb er nog wel een paar gehad, is voor een servicebeurt naar de handelaar, dus most ik even op de reserve fiets.
Maar, enfin.Het zal niemand ontgaan dat Supers, wij allemaal hoor, met prijzen stunten, we moeten wel. De concurrentie is moordend, het aantal zaken dat granen meepikt op een al overladen markt is niet meer te tellen en elke Keten wil de mannen in het Blauw (AH) een beetje in het nauw drijven. Iets wat nauwelijks gaat lukken, maar speldenprikken doen ook zeer, zeg maar.
Maar goed, er hangen dus van die bordjes bij de producten, maar ook bij de zogenaamde "actiekoppen". Maar: De Keten heeft een rare en vreemde actie in gang gezet. Momenteel publiceren we onze acties, vaak. met, hou je vast: 32 % minder, 54 % minder, 27 % minder.
Ik snap daar al geen ene moer van, laat staan de klanten. En wij, op de vloer maar uitleggen dat 27 % van 3,89 euro ongeveer een vijfde is en dat die prijs wel op het bordje staat? Sorry, Keten, je bent bent niet alleen klant- maar ook nog eens personeels-onvriendelijk bezig! Maak die prijzen nou gewoon rond! En niet van dat ingewikkelde gedoe, waarvoor je een halve mathematicus moet zijn! Dit is ergerlijk.
Maar goed, R. ontdekte nog een anekdote, maar ja, ik werk morgen wel weer heel vroeg, kwart voor vijf op, en zal het je even besparen!
vrijdag 3 oktober 2014
Een goed gesprek.
Ik ben dus een paar uur per week minder gaan werken, in overleg met de voormalige FM 2, die, nu de FM is, maar dat zei ik ooit al. Het is, zei ik ook al, een aardige vent, (het zou haast een marine man kunnen hebben zijn, want het is een no nonsense man namelijk), die veel hart voor de zaak heeft en aandacht heeft voor procedures en details. Dat kom je niet al te vaak tegen. Veel van dat soort "mannen", (nu ja, ze zijn dertig jaar jonger dan ik ben, dus het zijn meer "jochies" in mijn beleef wereld nu ja, kerels die mijn zoon zouden kunnen zijn) houden zich soms aan te veel rigide regels vast, maar hij doet dat gelukkig minder! Hij is een voorbeeld van leiderschap. (Ja dat jaargesprek hangt nog steeds boven mijn hoofd! Nee, natuurlijk, daar heb ik niets mee, maar het is wel een opstapje naar dit verhaal.) Oh ja, die jaargesprekken, ik wist dat ik het er nog even over moest hebben. De term: "Jaargesprek", zou, in mijn bescheiden geest duiden op een gesprek dat je elk jaar zou hebben, denk ik dan maar, als domme ex-onderofficier van de Marine. Maar bij De Keten is een jaar meer dan een jaar, veel meer zelfs en ik heb in de bijna twaalf en een half jaar die ik nu bij die organisatie dien, er al twee gehad. En binnenkort dus mijn derde!
Het eerste gesprek was inderdaad na ongeveer een jaar. Dat was een beetje een raar gesprek. De man, die het gesprek met me hield, deed dat in een vreemde setting, ver weg van het filiaal, namelijk bij dat, bestaat het trouwens nog, ronddraaiende restaurant dat ooit en misschien nu nog, aan de rand van A'dam ZO stond, waar nu de "vreetmall" staat. Ken je het? Nee? Nu ja, het staat in de hoek waar A9 en A2 samen komen, aan de afslag AMC. Daar staan een stuk of, negen, misschien tien, van die fast food toko's bij elkaar. Sizzling Wok heb je daar, een Mac, een Burger King, KFC en meer van die dingen. Dernaast staat overigens een grote jeugd gevangenis, en nee, ik ga niet uitleggen dat die dan weer, heel toevallig, aan de rand van de Bijlmer staat. Dat is duidelijk en dat hoef ik niet toe te lichten, toch? Daar dan weer naast staat het, volgens mij, lelijkste gebouw van ons land. Het is een of ander rond bouwsel, waar een hotel of zo in is gevestigd. Rijd er eens langs en je schrikt van de lelijkheid! Het staat aan de rand van de A2 en tegenover het fietsbruggetje. Hoezo weet je niet wat dat is, dat fietsbruggetje?
Maar de aanleiding van dat gesprek was het ontslag dat de man boven het hoofd hing en nu ja, allemaal verleden tijd en niet meer waard om te herhalen!
Nu ja, hoe dan ook, ik had deze week weer eens een paar werkdagen die aan voelden als werkdagen, en ja, ik weet, da's moeilijk uit te leggen. Laat ik het zo zeggen, der waren weer dagen bij waarop ik mijn ding kon doen zonder al te veel geneuzel en waarbij ik het gedoe, dat al met al, toch een enorme dreun heeft gegeven, (bij mij maar vooral bij veel collegae) wat kon vergeten. Nee, ik ben geen type met stress en zo, ik heb ook geen PTSS, hoewel ik daar, volgens de spichol eh, pyscho, nu ja, volgend die dramatische figuren met die baarden en die geitenwollen sokken, wel recht op moet hebben gehad, maar ja, ik voel nix, nada, noppes, van al die dingen van die ik ooit heb meegemaakt dan, begrijp je? Van toen, in dat vorige leven? Ik heb, net als veel van mijn maten, ook veel meegemaakt en gezien en beleefd en ook heel vaak hele nare dingen. Met kinderen die doodgeschoten of enorm naar gewond waren, ik zwijg hier verder over, ik heb zelf kinderen en kleinkinderen, ik ga dat verder niet meer ophalen, maar wel met militairen die enorm of dodelijk verwond waren en door ons behandeld werden en zo in die kleinere Field Hospitals, die we dan op allerlei plekken neerzetten. (nu doe ik flink hoor, we hadden maar een echt Field Hospital. Dat was overigens wel een bijna compleet en echt en heus ziekenkenhuis, met alles der op en der aan. Het heette anders natuurlijk, namelijk het Field Dressing Station en we waren toen, in die Kosovo of was het Albanië, crisis, trouwens voor de eerste keer echt 'operationeel' zoals dat dan weer zo mooi heet. Een echt hospitaal in enorme, van die opblaastenten tenten. De oppervlakte van het ziekenhuis besloeg, inclusief de ziekenzalen en zo, misschien wel de oppervlakte van een echt ziekenhuis. En we hadden dan ook nog eens een voertuigen park, dat ook ongeveer het halve oppervlak van een academisch ziekenhuis besloeg.
Ik was toen het 'baasje', zoals we dat noemden, van al het "ongegradueerde", (dat is weer een fraai woord overigens), personeel. Dat is het personeel dat geen officier is. Dat betekent dat moeilijke woord, ongegradueerd. Waarbij ik echt moet aantekenen dat er qua personeel mensen bij niet "gegradueerden" zaten die meer aantekeningen hadden, op medisch gebied dan menig arts ooit zal hebben, hoor!
Nou moe, hoe kom ik hier allemaal op? Dat moet door mijn jaargesprek zijn gekomen en de gedachten daarna over beoordelingen en bevorderingen en zo.
= ja, FM en ik hadden een heel goed gesprek, maar dat blijft lekker verborgen=
=Oh ja, twee, we krijgen een nieuwe FM. Mijn echte FM blijft mijn FM, de nieuwe man wordt dus FMN, de N van Nieuw, ik zeg het maar even, jullie werken bij De Keten en zullen vaker over hem horen???!=
.
Het eerste gesprek was inderdaad na ongeveer een jaar. Dat was een beetje een raar gesprek. De man, die het gesprek met me hield, deed dat in een vreemde setting, ver weg van het filiaal, namelijk bij dat, bestaat het trouwens nog, ronddraaiende restaurant dat ooit en misschien nu nog, aan de rand van A'dam ZO stond, waar nu de "vreetmall" staat. Ken je het? Nee? Nu ja, het staat in de hoek waar A9 en A2 samen komen, aan de afslag AMC. Daar staan een stuk of, negen, misschien tien, van die fast food toko's bij elkaar. Sizzling Wok heb je daar, een Mac, een Burger King, KFC en meer van die dingen. Dernaast staat overigens een grote jeugd gevangenis, en nee, ik ga niet uitleggen dat die dan weer, heel toevallig, aan de rand van de Bijlmer staat. Dat is duidelijk en dat hoef ik niet toe te lichten, toch? Daar dan weer naast staat het, volgens mij, lelijkste gebouw van ons land. Het is een of ander rond bouwsel, waar een hotel of zo in is gevestigd. Rijd er eens langs en je schrikt van de lelijkheid! Het staat aan de rand van de A2 en tegenover het fietsbruggetje. Hoezo weet je niet wat dat is, dat fietsbruggetje?
Maar de aanleiding van dat gesprek was het ontslag dat de man boven het hoofd hing en nu ja, allemaal verleden tijd en niet meer waard om te herhalen!
Nu ja, hoe dan ook, ik had deze week weer eens een paar werkdagen die aan voelden als werkdagen, en ja, ik weet, da's moeilijk uit te leggen. Laat ik het zo zeggen, der waren weer dagen bij waarop ik mijn ding kon doen zonder al te veel geneuzel en waarbij ik het gedoe, dat al met al, toch een enorme dreun heeft gegeven, (bij mij maar vooral bij veel collegae) wat kon vergeten. Nee, ik ben geen type met stress en zo, ik heb ook geen PTSS, hoewel ik daar, volgens de spichol eh, pyscho, nu ja, volgend die dramatische figuren met die baarden en die geitenwollen sokken, wel recht op moet hebben gehad, maar ja, ik voel nix, nada, noppes, van al die dingen van die ik ooit heb meegemaakt dan, begrijp je? Van toen, in dat vorige leven? Ik heb, net als veel van mijn maten, ook veel meegemaakt en gezien en beleefd en ook heel vaak hele nare dingen. Met kinderen die doodgeschoten of enorm naar gewond waren, ik zwijg hier verder over, ik heb zelf kinderen en kleinkinderen, ik ga dat verder niet meer ophalen, maar wel met militairen die enorm of dodelijk verwond waren en door ons behandeld werden en zo in die kleinere Field Hospitals, die we dan op allerlei plekken neerzetten. (nu doe ik flink hoor, we hadden maar een echt Field Hospital. Dat was overigens wel een bijna compleet en echt en heus ziekenkenhuis, met alles der op en der aan. Het heette anders natuurlijk, namelijk het Field Dressing Station en we waren toen, in die Kosovo of was het Albanië, crisis, trouwens voor de eerste keer echt 'operationeel' zoals dat dan weer zo mooi heet. Een echt hospitaal in enorme, van die opblaastenten tenten. De oppervlakte van het ziekenhuis besloeg, inclusief de ziekenzalen en zo, misschien wel de oppervlakte van een echt ziekenhuis. En we hadden dan ook nog eens een voertuigen park, dat ook ongeveer het halve oppervlak van een academisch ziekenhuis besloeg.
Ik was toen het 'baasje', zoals we dat noemden, van al het "ongegradueerde", (dat is weer een fraai woord overigens), personeel. Dat is het personeel dat geen officier is. Dat betekent dat moeilijke woord, ongegradueerd. Waarbij ik echt moet aantekenen dat er qua personeel mensen bij niet "gegradueerden" zaten die meer aantekeningen hadden, op medisch gebied dan menig arts ooit zal hebben, hoor!
Nou moe, hoe kom ik hier allemaal op? Dat moet door mijn jaargesprek zijn gekomen en de gedachten daarna over beoordelingen en bevorderingen en zo.
= ja, FM en ik hadden een heel goed gesprek, maar dat blijft lekker verborgen=
=Oh ja, twee, we krijgen een nieuwe FM. Mijn echte FM blijft mijn FM, de nieuwe man wordt dus FMN, de N van Nieuw, ik zeg het maar even, jullie werken bij De Keten en zullen vaker over hem horen???!=
.
Abonneren op:
Posts (Atom)