Tsja, ik weet het allemaal even niet meer zo, hoor. Ik ben die hele zomer momenteel even beu. Nu ja, nee, dat moet ik preciezer zeggen, natuurlijk. Ik ben de zomer absoluut niet beu, integendeel, elke dag dat ik kan fietsen in droog en vooral warm weer is me een zegen. Vooral met veel zon en zo. Ik vind het heerlijk, mijn armen en mijn benen, vanaf waar de mouwen en de pijpen van mijn wielershirts en mijn -broeken ophouden, hebben een soort mahonie-achtige kleur aangenomen, mijn 'kanis' lijkt op oud leerwerk, veel horizontale en verticale rimpels, van al die uren in de zon fietsen. En ja, ik houd van die zon en ja, ik houd van heet weer en van droge dagen, maar ja, dit is weer allemaal wel te veel van het goede, niet? Hoewel ik van Joods-Spaanse afstamming ben en veel met zon kan, wordt het wel eens te gek, in ons land doen we namelijk niet aan siësta.
(Dus het gaat in deze Blog nu eens niet over Trump, de man vindt dat nu heel erg natuurlijk en schrapt me uit zijn twitter lijst, en zo, vraag je je even geschrokken af? Nee, niet over Trump en zo, even niet!)
Zoals ik al zei, het kan me niet heet genoeg zijn, ik vind de temperaturen een zegen en heb niet tot nauwelijks last van de hitte. Als ik fiets doe ik het wat kalmer aan, drink iets meer en maak wat kleinere tochten, iets minder kilometers dus, maar gemiddeld liggen die nog wel tussen de zeventig en negentig, al naar gelang de wind staat, nu ja, elke fietser begrijpt dit.
Het stikvervelende voor mij is dat ik enorm last heb van zweetafscheiding. Niet dat ik zweet als vervelend vind, hoor, ik heb mijn hele leven hard gewerkt en dus vaak een 'natte rug' gehaald, dit in tegenstelling tot een Thierry Baudet, die zich erotisch poserend bij een zwembad laat fotograferen. Totaal foute mijnheer die Baudet, in mijn opinie.
Nee, dat zweet, die afscheiding van zouten en afvalstoffen verne.... mijn hoortoestellen. Zoals ik vaak geschreven heb in veel eerdere Blogjes, "Het nieuwe horen", heb ik sinds een jaar of wat die heerlijke apparaatjes in, die je, als slechthorende, weer in de buurt van de mensheid brengt. Maar transpiratie vocht, zweet dus, loopt ook in die toestelletjes, die superklein zijn overigens.
(Even een lans breken: mocht jij. lieve lezer(es) last hebben van verminderd gehoor: ga svp naar een gehoor deskundige, laat het nameten en laat je zukse apparaten aanschaffen. Mijn wereld is opnieuw begonnen. Ik heb, dit is een PS overigens, nooit geweten dat mijn lief mee floot met de muziek op de radio!)
Maar goed, ik zweet me de vinkentering, ja, ik weet het, eerdere criticus, er moeten twee medeklinkers verwisseld worden, je gaf het al eerder aan, maar goed, ik zweette me dus rot, in die effing hitte en dus ook nog met een fietshelm op mijn kneiter. Dus kom ik bijna dagelijks thuis en moet die kleine grijze "vervang oortjes" drogen in een apart toestelletje en dan moet ik twee of drie maal in de week ook nog eens de batterijen van die dingen vervangen omdat die zo goed als totaal doorgeroest zijn. Maar echt, totaal doorgeroest!
Soit, het lijkt nu teveel op een van mijn fietsblogs, dat is zo. Maar niets is minder waar. Ik maak me de grootste zorgen over het opdrogen en het uitdrogen van ons land, nu we al weken zonder frisse regenbuien moeten doorbrengen. Hoewel de polders rond Amstelveen nog redelijk, nee eerlijk is eerlijk, nog helder groen zijn, er is ook zoveel water, nu nog, in ons polderland, zie ik het wel aan de bomen in onze straat, er is al vreselijk veel blad verlies en die totaal uitgedroogde bladeren liggen in hopen op de paden en straten.
(Ondertussen heb ik wel een heerlijk en helemaal nieuw aangelegd fietspad door een polder in mijn buurt gevonden, hoor, het Vogelweide pad, maar dit ter zake)
De opwarming van onze aardkloot is, volgens mij dan, echt aan het gebeuren. Daar moeten we met zijn allen wat aan doen en dat begrijp ik ook, helemaal. Dus fiets ik, dus ga ik lopend naar de winkel, dus douchen we wat korter, dus doen we overbodige verlichting uit, dus doen we dingen waarvan we vinden dat het helpt om de "aarde te redden."
Ja, we hebben een auto, maar ik heb uitgerekend dat we er nog geen 150 kilometer per maand mee rijden. En ja, we proberen allemaal het goede te doen en daarom ben ik vandaag, hoe hypocriet kan je zijn, toch maar even een wasstraat gaan pakken. (Onze auto zat onder die plakkerige resten van allemaal stuifmeel soorten van bomen en struiken en zo, daar hebben jullie vast ook last van?)
Maar ik heb meteen daarna Bio kip en groentes gekocht, dus ja, helemaal schuldig voel ik me niet? En ja, dat lieg ik ook, want ik haat BIO producten. Nee, ik kocht gewoon de dingen uit het reguliere schap. Ja, ik ben hypocriet!
Maar, ik heb dit blogje wel kort gehouden, heb het op Times Roman gehouden in plaats van Arial 14 en dus minder inkt en papier verspild!Toch?
vrijdag 29 juni 2018
donderdag 28 juni 2018
'The Birds.'
(De aanhef is gejat van die film van Hitchcock, inderdaad.)
Ja, ja, ik ben een beetje terug met dit Blog, 'de Wereld'. En, nee, zoals al verteld, ik ga me niet meer helemaal in de wereld politiek en in allemaal niet eerlijke zaken en niet doorzichtige zaken mengen, zoals beloofd. Hoewel? Er natuurlijk veel en veel teveel in dat soort zaken te mengen valt en ja, bij nader inzien, doe ik dat vanaf nu ook nog wel weer. (Een beetje.)
Wees eerlijk, deze wereld met onder andere deze Trump, deze Poetin, deze Kim U Fu.., de rare deals van onze MP met de Shell, het gedoe over die Halsema, die geen burgemeester van 020 wilde worden, maar het dus dan wel deed, Thom de Graaf die ook weer eens een hoge post heeft, dat soort zaken, dient bestudering, nietwaar. Bestudering en kritiek.
Maar nu nog even niet. Ik ga der wel op terugkomen, begrijp me goed.
Momenteel zijn er andere dingen die me nog even bezighouden, maar ik ben niet verslagen door de mensen die me dood wilden hebben en zo. Dat waren nare berichten op vele Blogs die ik schreef. Vaak kwamen die berichten uit de rechtse hoek, van de rechter veugel, die van het Huis van Oranje en hun medestrijders. Ik weet nog dat ik een kritisch Blog over de Oranjes schreef en heel veel narigheid over me heen kreeg. Ik had ook nog eens een berichtje over Wilhelmina geschreven en ja, dat viel ook in totaal verkeerde aarde en men liet me dat ook heel duidelijk weten.
Op een bericht van een Veteranen site, die opriep om 'witte anjers' te dragen, zoals de schurk Bernard dat ook deed, omdat je dan pas een echte veteraan was, ging ik al helemaal uit mijn dak en ik schreef dat ook en men blokkeerde met totaal. (Vriend F. kreeg, hij gaat nog naar veteranen meetings, te horen dat hij geen echte veteraan was als hij de anjer niet droeg. F., niet op zijn mondje gevallen, vroeg hoeveel inzetten ZIJ dan wel hadden gedaan en toen bleef het behoorlijk stil, bekende hij me, gniffelend.)
Maar soit, even over The Birds, je kent de film ongetwijfeld. Een hoop vogels van allemaal verschillende merken, bedreigd een kuststadje en zo. (Met Tippy Hedren, zij met die punt BH, waar wij als pubers alleen maar van droomden, in de hoofdrol.)
Goed, sinds een dag en nacht of wat, zitten er een aantal behoorlijk grote meeuwen, ja, maffe beesten maar fraaie vogels, achter ons huis, in de bomen en struiken, enorm te blèren en te gillen en gaan mekaar continue achterna. Duiken en wenken en, zoals gezegd, heel verbaal. Aanvankelijk waren het twee van die vogels, later werden het drie en momenteel, vroeg in de avond, waren het vier.
Tegen tienen kwam het tot een uitbarsting. Der waren vijandelijke of juist vriendelijke families bij gevonden en opeens wiekten er acht of negen van die grote zilverwitte vogels door de lucht. Ik keek gebiologeerd naar hen. Op de achtergrond stegen grotere zilveren vogels op van Schiphol, condens strepen trekkend door de naderende avond. Een enkel vliegtuig daalde naar de terminal, blinkend in de ondergaande zon.
Opeens was er paniek onder de vogels. Een hele familie van kauwen/kraaien/raven begonnen zich met de oorlog van de meeuwen te bemoeien. De beesten doken, wentelden en buitelden over elkaar heen. Ik ging, België tegen de UK was totaal niet interessant, op het achterplatje staan om het allemaal eens goed te bekijken.
Het was spectaculair! Ik heb geen wereldoorlog meegemaakt, ik heb nooit in het echt gevechtsvliegtuigen mekaar zien bekampen, maar wat ik nu zag? I telde minstens twintig vogels die elkaar achterna zaten, die elkaar bevochten. Als je, zoals ik, wat romantisch bent ingesteld, leek het haast een 'dogfight' van jagers uit de wereld oorlogen. In mijn gedachten zag ik Von Richthofen voorbij komen, of 'Billy" Bishop in hun respectievelijke Fokker of Sopwith driedekkers, ik zag 'Bubi" Hartmann zijn driehonderdste tegenstander afknallen en ik meende Hans-Joachim Marseille zijn 153ste overwinning te zien behalen, voor dat hij even later zelf neergeschoten werd.
Maar nee, nee, natuurlijk niet. Maar wat was het dan wel? Waarom hadden drie of vier van die meeuwen dan al dagen, sterker, halve nachten, zo een mot met elkaar? En waarom kwamen die donkere, ik durf haast het woord 'zwarte' niet meer te schrijven, omdat negerzoenen ook al weer helemaal niet mag en Zwarte Piet helemaal uit den boze is, vogels zich daar dan weer tegen aan bemoeien?
Ik ben geen ornitholoog, dus ik kan het helemaal niet verklaren, maar het was spectaculair. Momenteel scheert er af en toen nog een meeuw langs de ramen, een soort schildwacht of zo, denk ik. Soit, tiens.
Binnenkort, ik meldde het al, wil ik het wel eens hebben over de Shell deal van onze MP en de belastingdienst, over het in functie benoemen van een zogenaamde democraat van D66 als lid van de Raad van State en over de benoeming van een 'vrouw die het eigenlijk niet wilde', tot burgemeester van 020. Arm Mokum, vind ik. Mot je dan maar niet zo progressief doen!
Ja, ja, ik ben een beetje terug met dit Blog, 'de Wereld'. En, nee, zoals al verteld, ik ga me niet meer helemaal in de wereld politiek en in allemaal niet eerlijke zaken en niet doorzichtige zaken mengen, zoals beloofd. Hoewel? Er natuurlijk veel en veel teveel in dat soort zaken te mengen valt en ja, bij nader inzien, doe ik dat vanaf nu ook nog wel weer. (Een beetje.)
Wees eerlijk, deze wereld met onder andere deze Trump, deze Poetin, deze Kim U Fu.., de rare deals van onze MP met de Shell, het gedoe over die Halsema, die geen burgemeester van 020 wilde worden, maar het dus dan wel deed, Thom de Graaf die ook weer eens een hoge post heeft, dat soort zaken, dient bestudering, nietwaar. Bestudering en kritiek.
Maar nu nog even niet. Ik ga der wel op terugkomen, begrijp me goed.
Momenteel zijn er andere dingen die me nog even bezighouden, maar ik ben niet verslagen door de mensen die me dood wilden hebben en zo. Dat waren nare berichten op vele Blogs die ik schreef. Vaak kwamen die berichten uit de rechtse hoek, van de rechter veugel, die van het Huis van Oranje en hun medestrijders. Ik weet nog dat ik een kritisch Blog over de Oranjes schreef en heel veel narigheid over me heen kreeg. Ik had ook nog eens een berichtje over Wilhelmina geschreven en ja, dat viel ook in totaal verkeerde aarde en men liet me dat ook heel duidelijk weten.
Op een bericht van een Veteranen site, die opriep om 'witte anjers' te dragen, zoals de schurk Bernard dat ook deed, omdat je dan pas een echte veteraan was, ging ik al helemaal uit mijn dak en ik schreef dat ook en men blokkeerde met totaal. (Vriend F. kreeg, hij gaat nog naar veteranen meetings, te horen dat hij geen echte veteraan was als hij de anjer niet droeg. F., niet op zijn mondje gevallen, vroeg hoeveel inzetten ZIJ dan wel hadden gedaan en toen bleef het behoorlijk stil, bekende hij me, gniffelend.)
Maar soit, even over The Birds, je kent de film ongetwijfeld. Een hoop vogels van allemaal verschillende merken, bedreigd een kuststadje en zo. (Met Tippy Hedren, zij met die punt BH, waar wij als pubers alleen maar van droomden, in de hoofdrol.)
Goed, sinds een dag en nacht of wat, zitten er een aantal behoorlijk grote meeuwen, ja, maffe beesten maar fraaie vogels, achter ons huis, in de bomen en struiken, enorm te blèren en te gillen en gaan mekaar continue achterna. Duiken en wenken en, zoals gezegd, heel verbaal. Aanvankelijk waren het twee van die vogels, later werden het drie en momenteel, vroeg in de avond, waren het vier.
Tegen tienen kwam het tot een uitbarsting. Der waren vijandelijke of juist vriendelijke families bij gevonden en opeens wiekten er acht of negen van die grote zilverwitte vogels door de lucht. Ik keek gebiologeerd naar hen. Op de achtergrond stegen grotere zilveren vogels op van Schiphol, condens strepen trekkend door de naderende avond. Een enkel vliegtuig daalde naar de terminal, blinkend in de ondergaande zon.
Opeens was er paniek onder de vogels. Een hele familie van kauwen/kraaien/raven begonnen zich met de oorlog van de meeuwen te bemoeien. De beesten doken, wentelden en buitelden over elkaar heen. Ik ging, België tegen de UK was totaal niet interessant, op het achterplatje staan om het allemaal eens goed te bekijken.
Het was spectaculair! Ik heb geen wereldoorlog meegemaakt, ik heb nooit in het echt gevechtsvliegtuigen mekaar zien bekampen, maar wat ik nu zag? I telde minstens twintig vogels die elkaar achterna zaten, die elkaar bevochten. Als je, zoals ik, wat romantisch bent ingesteld, leek het haast een 'dogfight' van jagers uit de wereld oorlogen. In mijn gedachten zag ik Von Richthofen voorbij komen, of 'Billy" Bishop in hun respectievelijke Fokker of Sopwith driedekkers, ik zag 'Bubi" Hartmann zijn driehonderdste tegenstander afknallen en ik meende Hans-Joachim Marseille zijn 153ste overwinning te zien behalen, voor dat hij even later zelf neergeschoten werd.
Maar nee, nee, natuurlijk niet. Maar wat was het dan wel? Waarom hadden drie of vier van die meeuwen dan al dagen, sterker, halve nachten, zo een mot met elkaar? En waarom kwamen die donkere, ik durf haast het woord 'zwarte' niet meer te schrijven, omdat negerzoenen ook al weer helemaal niet mag en Zwarte Piet helemaal uit den boze is, vogels zich daar dan weer tegen aan bemoeien?
Ik ben geen ornitholoog, dus ik kan het helemaal niet verklaren, maar het was spectaculair. Momenteel scheert er af en toen nog een meeuw langs de ramen, een soort schildwacht of zo, denk ik. Soit, tiens.
Binnenkort, ik meldde het al, wil ik het wel eens hebben over de Shell deal van onze MP en de belastingdienst, over het in functie benoemen van een zogenaamde democraat van D66 als lid van de Raad van State en over de benoeming van een 'vrouw die het eigenlijk niet wilde', tot burgemeester van 020. Arm Mokum, vind ik. Mot je dan maar niet zo progressief doen!
Abonneren op:
Posts (Atom)