Laat me ten eerste zeggen dat ik natuurlijk helemaal niets op de ARBO en op bedrijfsartsen tegen heb. Integendeel, deze organisatie en haar werknemers zijn een belangrijke schakel in het gezond houden van de werkende mens en het weer op het juiste spoor krijgen van de zieke mens, maar!
Die maar! zal je kunnen lezen in het onderhavige verhaaltje en misschien in de eindconclusie van deszelven verhaal.
Goed, de zoon liep dus, nou ja, hij liep niet, want hij had zijn kak gebroken, ziek te zijn. "Kak" zijnde Maleis voor been. Dat is overigens een bekende KM kreet. Wat uitleg: in de KM hebben we veel Maleise/Indonesische kretologie, zoals pendek, zijnde onderbroek, mandiën, da's onder het gemalen water staan, slamat makan, eet smakelijk en ook het woord kak/kakkie, wat been betreft. In Indonesië kom je het verschijnsel Kakkie Lima tegen, hetgeen "vijf-been" betekent. Zo'n Kakkie Lima is een man/vrouw die een driewielig karretje voortduwt waaruit hij/zij, met teww benen dus, dan schaafijs/loempia's/nasi/limonade and what have you, verkoopt, vandaar het woord vijf been.
Goed, de zoon hinkelde dus wat met krukken rond, deed een boodschapje in het naburige winkelcentrum, maar dat was dan ook alles. Blij werd hij er niet van en ja, wij, de pa en de ma, idem, ook not.
Natuurlijk kwam er ook een brief van de ARBO dienst. Hij moest zich melden bij een vaag en saai kantoorgebouw, ergens in de uithoeken van Amsterdam West, tegenover Pinguïnistan zo ongeveer. (Pinguïnistan is zo genoemd naar die grappige vogels van het Zuidpool gebied, ook allemaal zwart-wit gekleurd en ook allen al waggelend, waar die vrouwen uit dat gebied op lijken.) Pinguïnistan is dat deel van de hoofdstad, maar ook van vele andere steden, hoor, waar de vrouwen alleen maar 'gehoofddoekt' en met lange, allemaal op elkaar gelijkende donkere gewaden aan, de straten van die wijk bevolken, ondertussen kwetterend in hun taaltje en niet in staat om de taal van hun nu thuisland te spreken, maar da's natuurlijk weer een andere discussie. (Maar: ga er eens kijken, op het Gulden Winkel Plantsoen en in de wijk Bos en Lommer zijn ze in het wild te bezichtigen.)
Maar goed. Hij moest zich dus melden op een bepaalde dag en op een bepaalde tijd en dat was vroeg in de ochtend. Omdat hij nog tot bijna aan zijn wenkbrauw in het gips zat en nauwelijks mobiel was, moesten de lief of ik, of samen, hem met de auto vervoeren. Het gebouw waar hij zich moest melden lag dan wel in de buurt van het station Sloterdijk, maar dan ook alleen maar geografisch in de buurt. De afstand van af het station is behoorlijk lang en probeer maar eens met krukken in bussen/trams/metro's te komen en daarna nog eens een half uur naar dat gebouw te huppelen.
Maar, het tijdstip waarop zijn afspraak was, was om 0845. Kwart voor negen in de ochtend. Maar hij moest een kwartier VOOR de tijd aanwezig zijn, schreef men, dus al om 0830. Half negen dus. De route naar die dienst voerde over de ring. DE ring, de A10, richting Coentunnel. Nu heeft Rotjeknor veel fileproblemen, met die Merwedebrug erbij al helemaal, maar ook Mokum doet, qua filemeldingen haar best hoor en de A10 is wel heel erg berucht. We overlegden gedrieën en belden eens met de ARBO dienst.
Ten eerste zeiden we: "Goh, hij heeft een been in het gips, da's toch een duidelijk iets? We kunnen alle papieren/diagnoses en de de recepten van de medicijnen die hij moet gebruiken wel scannen en doormailen, toch?. En ja, kan dat gesprek niet telefonisch plaatshebben? Hij is zeker tot minstens eind november uit de lucht, vertelden de specialisten in het Amsterdamse ziekenhuis. En, ja, mocht dat dan allemaal niet lukken, kan de afspraak niet een uurtje verzet worden? We zitten op dat vroege tijdstip waarschijnlijk midden in de file en ja, dan zijn we dus te laat en moet hij de kosten van het consult ook nog eens betalen. Kunt U dat regelen?"
Nee, nee en nee, waren de antwoorden. Souplesse is dus geen hot item bij die ARBO dienst. Goed, niets meer aan te doen. We vertrokken dan op de afgesproken dag richting A10 en A'dam West. De lief was niet helemaal lekker en besloot om thuis te blijven.
Wij beiden reden het dorp uit, op die maffe rotonde waar je geen voorrang hebt, reden de A9 op en daar was het redelijk rustig. Iets verder lag de afslag naar de A10 en ik hield mijn adem al in, man, die enorme rijen stilstaande wagens! Maar: verdulleme: geen stilstaande wagens, geen rijen auto's, het was gewoon lekker doorkachelen tegen 80 aan het uur, de voorgeschreven snelheid voor de ring West! Dus ja, we waren al voor achten bij het object van ons doel. Ik zette zoon af bij de voordeur en hij krukte zich naar de imposante glazen entree. Ik had, oud militair blijf je, de dag of wat ervoor op de fiets een "recce", een verkenning zoals dat heet, gedaan en had gemerkt dat er achter het moderne pand een parkeerterrein was. Nu ja, natuurlijk was die er niet voor de cliënten van de ARBO dienst, bleek, lekker patiënt vriendelijk. Het zal je eens gemakkelijk gemaakt worden! Ik parkeerde veel en heel veel verderop. De zoon zat nog in de hal en samen kwamen we, we hadden de tijd, op de zesde etage, veel en veel te vroeg aan. We meldden ons en namen plaats, dronken koffie en thee en wachtten tot hij zou worden gehaald. De arts die hem zou spreken was slechts een half uur te laat, maar daarna werden we ook fluks gerholpen. "Ja, sorry, ik zat in een file", verklaarde ze. Zoon's vraag hield hij in. (Waarom zou hij wel moeten betalen voor de afspraak, mocht die niet doorgegaan zijn als wij in de file hadden gestaan en waarom hoefde zij dan niet te betalen voor de tijd die we nutteloos hadden doorgebracht?)
Nu ja, we mochten meekomen. "Goh, u hebt een gebroken been", zei ze. "U loopt in het gips. Ja, dan hadden we dit gesprek ook wel telefonisch afgekund, hoor. U had alle papieren en formulieren ook wel in kunnen scannen en door kunnen mailen!" We zeiden dat we dat hadden gevraagd en voorgesteld en zo en dat we nul op het rekest hadden gekregen.
Ze humde wat. "Ja, u bent logistiek medewerker en moet veel lopen en zo?" "Ja." "Dat gaat dus niet, natuurlijk." We knikten, nee, dat hadden wij ook aldoor, zonder dat we een drie- of vierjarige en waarschijnlijk hele kostbare opleiding tot bedrijfsarts hadden gevolgd. "Goed, nu ja, u moet eerst genezen, eerst het gips er af, revalideren en dus zeg, eind december komt u dan weer terug en dan zien we wel weer!" Zoon vertelde, behoorlijk aangedaan door het uit duren van de de afspraken, dat hij zijn job zo leuk vond en dat hij graag een vast contract wilde. Hij had het bij zijn baas helemaal naar zijn zin en of zij, de arts dan, een goed woordje voor hem wilde doen. Ze knikte wat en lachte wat en zei dat ze een nieuwe afspraak zou maken. Heel kil, zo kwam het over.
We namen de lift terug. Ik haalde, na een fikse wandeling, maar da's wel goed op mijn leeftijd, de auto en we reden de A10 op. En ja, natuurlijk was er een file. Twee uur later waren we thuis
Nogmaals: een bedrijfsarts is een nobel figuur. De ARBO dienst is een goede instelling. De enige zorg is dat beiden, instelling en artsen, weer eens worden ondergesneeuwd door de bureaucratie die de gezondheidszorg in ons land lijkt te gaan overheersen! Plannen voor dit, rapportages voor dat, tijdlijn schrijven voor zuks, draaiboeken voor zottem en allemaal papier en allemaal planningen en zorgplannen en dossiers.
In "mijn", nu ja, misschien ook wel "onze", tijd, verpleegde de verpleegkundige m/v en speelde de dokter, ook m/v doktertje en werden alleen maar temp lijsten en wachtrapporten, met patiënten observaties ingevuld. Nu lijkt de gezondheidszorg meer op een bundeling van allemaal steeds nauwer wordende groeperingen van administratieve nitwits, zie mijn eerdere berichten. De mensen "aan het bed" zijn nu onderhavig aan de mensen die dossier ridder zijn. En ja, dat is nu ook aan de hand met de bedrijfsartsen. Die diensten hebben geen enkel inzicht en interesse meer in de problemen en het lijden van hun patiënten, zoals het bij een gewone (al dan niet KM) artsen praktijk was, of hoort te zijn. Momenteel is het gewoon een "mensje", al dan niet gewond, al dan niet psychisch gehavend, op een afspraken lijst. Er is helemaal geen emotionele band meer, ik zeg het fout, er is helemaal geen empathische band meer, tussen een bedrijfsarts en zijn/haar cliënt, want de patiënt is nu slechts een nummer in het bestand.
Tja, er lijkt mij iets fout te gaan, ergens?
vrijdag 28 oktober 2016
donderdag 27 oktober 2016
Bedrijfsartsen. Zin of onzin? (Een)
Zoals ik al eerdere en vaker moest meldde heeft onze jongste zoon een been gebroken door een dom ongevalletje. Daarvoor raakte hij onder behandeling bij een groot Academisch ziekenhuis in de hoofdstad, waar ik de naam niet van zou noemen en hierbij: dat doe ik dus niet. Uiteindelijk werd hij geopereerd en moest vaker voor controle en nabehandeling komen en ja, jullie lazen onze, zoon's, liefs' en mijn frustra's, vaker in mijn schrijfsels. Ik heb altijd gezegd en zal dat blijven zeggen, dat de mensen in het wit, de echte werkmieren, ontzettend adequaat waren en heel vlot en adequaat werk leverden. De administratie staf, echter, "the people in suits", zeg maar, daarentegen verhinderden met zichtbaar en onverheeld genoegen, zo leek het ons toch, een vlotte afhandeling van het geheel. Ik ga daar verder niet over in, jullie hebben het allemaal (kunnen) lezen en zo niet, waarom dan wel?
Flauw. Goed, vandaag moesten we weer eens voor controle naar dat ziekenhuis. Man, man, man, wat was het druk. Ik zette mijn bijrijders voor de ingang af en wilde mijn voertuig wegzetten. Geen parkeerplaats te vinden en ik moest kilometers omrijden om een parking plaats te vinden. Nu ja, dat lukte en ik parkeerde naast een 'vintage' RR. Echt, wat een kar. (Onze auto dan.) Nee, een fraaie RR, misschien zelfs een Silver Shadow. Ik keek even goed rond om te zien of ik niet per ongeluk op de parkeerafdeling van de medisch specialisten stond, maar nee, niet echt. Ja, l.. wat je wilt, maar, als je een RR ziet, wil je toch even binnen kijken. Gewoon om te zien wat zo'n Roller nou meer heeft dan mijn voertuig. Nou ja, veel, heel veel. Mini bar, laptop, Wifi en al dat soort zaken, die ik hardnekkig heb geweigerd in te laten bouwen, dus.
Ik zag dat die Engelse bak van een zanger van het Nederlandse levenslied was. Een man die vaak over armoe en narigheid zingt en zo, maar ja, dat doen al die levenslied zangers, geloof ik. Maar goed.
Na een lange en verkwikkende wandeling kwam ik eindelijk op de afdeling waar de zoon werd behandeld. Sterker, de afspraak tijd was net aan voorbij en hij en de lief waren al in de gipskamer. We hadden inderdaad, goed geraden, geen zaken met administratief personeel, blijkbaar, dus er werd echt op tijd gewerkt. Kort en goed, het gips is er af en de reval gaat beginnen, sorry, de revalidatie, natuurlijk. Zonder fysiotherapie, overigens, wat me aanvankelijk wat vreemd leek, maar de arts, de zoveelste, die we spraken vond het niet nodig.
(Ik weet overigens dat er (vrij) veel artsen zijn die fysio als Mumbo-jumbo beschouwen, op het dezelfde plank liggend als acupunctuur en homeopathie. Van FT weet ik het niet zeker of het gedoe is, maar van de laatste twee, schuin geschreven, voorbeelden ben ik overtuigd dat het kwakzalverij is.) Soit, dan maar weer. Maar goed, de opluchting ten huize was aardig groot. Ik bedoel, een man van in de dertig die aan het bed gekluisterd is, ja, ja, weer een fraai oud Nederlands woord, brengt dat hele gezin in beroering hoor, dat kan ik je wel vertellen. Vooral door allerlei dingen er om heen. Denk aan douchen, aan eten koken, boodschappen doen, mobiliteit, nu ja, noem maar op. Maar nu weet de zoon wel dat hij over een week of wat weer gewoon, zonder krukken en zo, mag lopen, langzaam opbouwen en daarna weer aan het werk. Gelukkig toch?
Nu ja, dan over de aanhef. Over bedrijfs- of ARBO artsen. Welk nut hebben die mensen nu eigenlijk? In mijn vorige en ooitste leven ben ik een aantal jaren bezig geweest als (toevallig-en-buiten-mijn-echte-baan-om) assistent van een ARBO arts. Die (burger) arts was aan onze ziekenboeg toegevoegd. Hij deed de ARBO zorg voor de burgerwerknemers die op de kazerne, waar ik toen werkte, ziek waren of door een arbeidsconflict, nu ja, noem maar op, verzuim opbouwden. Daar deed de patiënt op het verzuim spreekuur zijn/haar verhaal. De ARBO arts bekeek allerlei dossiers en gaf dan door wat zijn idee was, omtrent de tijd dat de patiënt weer kon gaan werken. Nooit bekeek hij, of behandelde hij, nu ja zij kan ook natuurlijk, de klager zelf. (Klager: vroeger heette een patiënt een patiënt, sinds de invoering van het modernisme in de gezondheidszorg is een patiënt: "Een intra- of extramurale zorgvragende." Zuks dan!
(Dus ja, dat soort woorden zijn ook van de reden waarom ik, na mijn vroegere en ooitste leven iets totaal anders ben gaan doen. Ik wilde mensen (proberen) te helpen beter te worden, maar ja, de wet, hé, de BIG wet, die liet het niet toe. Ik had dertig jaar vaccinaties aan hele scheepsbemanningen en zo gegeven, maar volgens de BIG wet moest ik eerst leren om vrouwen te katheteriseren voor ik een naald in een mens mocht steken. Dus nee, ik had er niet veel meer mee op, daarna.)
En nee, dit is geen frusta, hoor. Maar, zie ik nu, de tijd snelt heen, ik ben al weer veel te lang van stof en veel te lang weg van mijn vaste stekkie achter mijn boek.
Over de zin en onzin van bedrijfsartsen en zo, ga ik later wel weer eens verder!
Flauw. Goed, vandaag moesten we weer eens voor controle naar dat ziekenhuis. Man, man, man, wat was het druk. Ik zette mijn bijrijders voor de ingang af en wilde mijn voertuig wegzetten. Geen parkeerplaats te vinden en ik moest kilometers omrijden om een parking plaats te vinden. Nu ja, dat lukte en ik parkeerde naast een 'vintage' RR. Echt, wat een kar. (Onze auto dan.) Nee, een fraaie RR, misschien zelfs een Silver Shadow. Ik keek even goed rond om te zien of ik niet per ongeluk op de parkeerafdeling van de medisch specialisten stond, maar nee, niet echt. Ja, l.. wat je wilt, maar, als je een RR ziet, wil je toch even binnen kijken. Gewoon om te zien wat zo'n Roller nou meer heeft dan mijn voertuig. Nou ja, veel, heel veel. Mini bar, laptop, Wifi en al dat soort zaken, die ik hardnekkig heb geweigerd in te laten bouwen, dus.
Ik zag dat die Engelse bak van een zanger van het Nederlandse levenslied was. Een man die vaak over armoe en narigheid zingt en zo, maar ja, dat doen al die levenslied zangers, geloof ik. Maar goed.
Na een lange en verkwikkende wandeling kwam ik eindelijk op de afdeling waar de zoon werd behandeld. Sterker, de afspraak tijd was net aan voorbij en hij en de lief waren al in de gipskamer. We hadden inderdaad, goed geraden, geen zaken met administratief personeel, blijkbaar, dus er werd echt op tijd gewerkt. Kort en goed, het gips is er af en de reval gaat beginnen, sorry, de revalidatie, natuurlijk. Zonder fysiotherapie, overigens, wat me aanvankelijk wat vreemd leek, maar de arts, de zoveelste, die we spraken vond het niet nodig.
(Ik weet overigens dat er (vrij) veel artsen zijn die fysio als Mumbo-jumbo beschouwen, op het dezelfde plank liggend als acupunctuur en homeopathie. Van FT weet ik het niet zeker of het gedoe is, maar van de laatste twee, schuin geschreven, voorbeelden ben ik overtuigd dat het kwakzalverij is.) Soit, dan maar weer. Maar goed, de opluchting ten huize was aardig groot. Ik bedoel, een man van in de dertig die aan het bed gekluisterd is, ja, ja, weer een fraai oud Nederlands woord, brengt dat hele gezin in beroering hoor, dat kan ik je wel vertellen. Vooral door allerlei dingen er om heen. Denk aan douchen, aan eten koken, boodschappen doen, mobiliteit, nu ja, noem maar op. Maar nu weet de zoon wel dat hij over een week of wat weer gewoon, zonder krukken en zo, mag lopen, langzaam opbouwen en daarna weer aan het werk. Gelukkig toch?
Nu ja, dan over de aanhef. Over bedrijfs- of ARBO artsen. Welk nut hebben die mensen nu eigenlijk? In mijn vorige en ooitste leven ben ik een aantal jaren bezig geweest als (toevallig-en-buiten-mijn-echte-baan-om) assistent van een ARBO arts. Die (burger) arts was aan onze ziekenboeg toegevoegd. Hij deed de ARBO zorg voor de burgerwerknemers die op de kazerne, waar ik toen werkte, ziek waren of door een arbeidsconflict, nu ja, noem maar op, verzuim opbouwden. Daar deed de patiënt op het verzuim spreekuur zijn/haar verhaal. De ARBO arts bekeek allerlei dossiers en gaf dan door wat zijn idee was, omtrent de tijd dat de patiënt weer kon gaan werken. Nooit bekeek hij, of behandelde hij, nu ja zij kan ook natuurlijk, de klager zelf. (Klager: vroeger heette een patiënt een patiënt, sinds de invoering van het modernisme in de gezondheidszorg is een patiënt: "Een intra- of extramurale zorgvragende." Zuks dan!
(Dus ja, dat soort woorden zijn ook van de reden waarom ik, na mijn vroegere en ooitste leven iets totaal anders ben gaan doen. Ik wilde mensen (proberen) te helpen beter te worden, maar ja, de wet, hé, de BIG wet, die liet het niet toe. Ik had dertig jaar vaccinaties aan hele scheepsbemanningen en zo gegeven, maar volgens de BIG wet moest ik eerst leren om vrouwen te katheteriseren voor ik een naald in een mens mocht steken. Dus nee, ik had er niet veel meer mee op, daarna.)
En nee, dit is geen frusta, hoor. Maar, zie ik nu, de tijd snelt heen, ik ben al weer veel te lang van stof en veel te lang weg van mijn vaste stekkie achter mijn boek.
Over de zin en onzin van bedrijfsartsen en zo, ga ik later wel weer eens verder!
woensdag 26 oktober 2016
Weekdieren!
Vandaag hoorde ik op het nieuws dat er vele diersoorten zouden bedreigd worden met uitroieing, of, erger nog, al zouden zijn uitgeroeid. De Gorilla, dat fraaie en oersterke beest, zou bijna niet meer bestaan. Ook de Orang Oetan, die missing link naar ons, de mens, zou bijna uitgeroeid zijn, om over de Chimpansee maar niet te spreken. Triest tot in de derde graad. Die dieren zouden vooral in de landen waar ze in de natuur voorkomen, Afrika en Azië, worden vermoord of zo, omdat hun natuurlijke habitat, de (regen) wouden en de jungles of noem maar wat, werden afgefakkeld om daar dan weer plantages van allerlei palmsoorten neer te poten die onze westerse wereld lekkere oliën voor zeepjes en shampoos op gaat leveren! Schandalig, natuurlijk. En ja, wij, die westerse wereld, moeten zien te voorkomen dat zoiets plaatsvind. Dat is natuurlijk net als met dierproeven in laboratoria, waar allemaal geurtjes en huidproducten worden getest op de huid van dieren die dat allemaal net niet kunnen velen!
De neushoorn en de olifant worden overigens in hoog tempo door stropers gedood. Het ivoor van die beesten zou de hangende plasser van de doorsnee Chinees in opstand brengen, begreep ik? Schande over die praktijken!
Ook zou de zogenaamde neusdolfijn al uitgeroeid zijn. Nu ben ik opgegroeid met de serie "Flipper". Ken je die serie? Dat was dus een dol fijne dolfijn, ja, sorry, ik kon die woordspeling even niet laten, maar en vis die met zijn baasjes, zeg maar, allemaal mensen ging redden die op zee in nood zaten. Het kwam door die Flipper, de wonderdolfijn, toch allemaal, helemaal op het nippertje weer allemaal en helemaal goed. Nu ik dit schrijf hoor ik het irri deuntje weer in mijn geheugen: "Daar heb je Flippert, Flipper, wat een dolfijn, om trots op te zijn..." Hopelijk horen jullie dat zenuwen deuntje nu ook! Er was, in die tijd, ook nog eens een Australische serie over een kangoeroe, die Skippy heette, maar dat was dus flipper op het land zeg maar.
Maar ik aborteer weer eens. Ik beloof nu op het rechte pad te blijven.
In het rijtje van "nog te verdwijnen dieren", zoals de nieuwslezer dat noemde, hoorde ik ook dat het slecht ging met de weekdieren.
De weekdieren of mollusken (Mollusca) vormen een stam van ongewervelde dieren met een week lichaam, kopieerde ik dus vrolijk van het net. (Met dank aan dat net.)
Ik houd niet van weekdieren, als ik eerlijk ben. Ik heb een meer dan erge hekel aan 'mosselen, oesters, slakken' en al die beesten die geen skelet, noem maar,skelet of ruggengraat hebben. (Zie bijgaande foto)
Dus dan zou die diersoort uitgeroeid moeten mogen worden, in mijn opinie, zeggen jullie misschien? Nee, natuurlijk. Ik heb ooit de serie over dierenarts James Herriot: "All Creatures Great and Small" gevolgd en die zag geloof ik kans om een mossel te reanimeren, maar da's flauw, natuurlijk. Nee, alle diersoorten hebben nut in onze wereld en moeten daar hun plaats in hebben.
Wat een lange inleiding om tot het doel van het verhaal te komen! Ja, je hebt gelijk. Nu over die weekdieren. Die zullen namelijk nooit uitsterven zolang er politiek bedreven wordt! Er is namelijk een nieuw ontdekte soort weekdieren. Die nieuw ontdekte soort weekdieren huist voornamelijk in Den Haag en wel in een zogenaamde tweede en een eerste kamer. Het zijn zo goed als geslachtsloze dieren die allemaal tegengestelde belangen vertegenwoordigen, maar wel een ding gemeen hebben, namelijk: draaien en keren. Ook komt die diersoort wel voor in allerlei provinciale hoofdsteden, waar ze zich dan willen voorbereiden om een functie in een van de voornoemde kamers over te kunnen nemen. Verder streven ze, na hun jaren in een van die kamers aanwezig te zijn geweest, om een erebaan te kunnen krijgen in een eh, eh, nu ja, een erebaan. Veel van die dieren worden burgemeester, commissaris van de koning, zitten in raden van bestuur of worden lid van het Europese parlement. Ook zie je deze weekdieren vaak optreden bij Tv shows als "Pauw", DWDD" of andere zogenaamde schnabbels.
De grap is dat deze weekdieren de woorden Ja of Nee niet kennen. Vandaag was vrouwelijk weekdier, Jetta Klijnsma, te bewonderen. Ze werd ondervraagd over het onderwerp over armoede en pensioenen en of die armoede en pensioenen gestegen of gedaald waren in ons land. Het mosseltje hoefde alleen maar: Ja/Nee te antwoorden. Hoe moeilijk kan dat zijn? Heel! Ze ontweek elk duidelijk antwoord, ging op alle vragen heel ver in met allerlei mossel, zwak, antwoorden en zei natuurlijk geen moer en kon dus de woorden Ja/Nee niet vinden in haar mini brein. Weekdieren leven met de dag en met de leugen, namelijk.
Nu ja, ze zij verstandelijk geen moer verder dan de eerste oerzwam uit het verhaal van Darwin,, zeg maar, maar ja, zo zijn die weekdieren.
Even terugkomend: Schapen worden gelukkig nog niet uitgeroeid. Die blaten ook veel, en ja, daar snaai je ook geen een ruk van. Maar ik vind schapen slimmer en meer verstaanbaar dan vele van die weekdieren.
Binnenkort wil het even hebben over het debat over het "voltooid leven." Een kreet waar ik me helemaal achter kan scharen, maar daar later dus over!
donderdag 20 oktober 2016
Herinner je je deze nog? Koude Oorlog!
De kreet van het kopje: Herinner je je deze nog? was een kreet die ooit op een commerciële radio zender werd gebezigd als ze een zogenaamde 'gouwe ouwe', of zoiets draaiden. Dat deden ze als ze muziek lieten horen die nog op muziek leek, zonder dat die uit doosjes of boxjes kwam, maar door echte muziekmakers, geen musici, het waren popmuzikanten, werden gemaakt. Ik hoorde onlangs dat er een WK Dj's is gehouden. Dj's zijn, begreep ik, met mijn muziek blik en verstand uit de jaren zestig en zeventig, mensjes die luide en onherkenbare klanken jatten van andere mensjes die die luide en onherkenbare klanken produceren en die dat dan allemaal achter elkaar zetten en dat heet dan muziek, zoiets.
Maar goed, ik ben een ouwe "je-weet-wel-woord-met-drie-letters-beginnend-met-een-l" en ik ben natuurlijk veel te oud voor die rotzooi, zoals Wim Sonneveld, (Who The F... is that?), ooit zei. (Zijstap: dat ene Bob Dylan overigens de Nobel prijs voor de vrede wint? Geloof je het selluf? Belachelijk, die Nobel prijs, maar ook die Dylan!)
Maar goed, wat ik me als de beste herinner, en vele generatiegenoten met mij doen dat ook, is de Koude Oorlog. Ja, dat vergt enige uitleg voor de mensen die die periode niet zo hebben meegemaakt, de mensen uit de periode die in de jaren van die DJ meuk zijn groot geworden.
De Koude Oorlog, hierna de KO, inderdaad een soort oorlog, ja, want zo voelde het ook, begon ergens in de jaren vijftig van de vorige eeuw. (Ik weet dat de echte geschiedenis puristen zeggen dat die oorlog al in 1945 begon, maar, ik vertel mijn verhaal, dus houd ik mijn data aan.) In mijn ogen, ik ben zelfs van voor de watersnood, (wie die datum weet mag het schrijven en wint dan een enorme LIKE van me) is het hele gedoe begonnen toen in 1957 de Russen de eerste Спутник, da's Cyrillisch, zeg maar Russisch, voor Spoetnik, de ruimte instuurden. Ik ga daar niet verder over door, maar Hank the Yank zag natuurlijk meteen in dat er een bedreiging vanuit de ruimte zou kunnen komen en ja, de Yank begon ook een ruimtevaartprogramma op te zetten, de NASA, de Apllo vluchten, later het raket schild, nu de run naar Mars, nu ja, noem maar op.
Ondertussen was die vreselijke wereldoorlog al weer wat jaren voorbij, hoewel het leed, onder de nazi's, geleden door de Joden en Roma en Homo's en communisten nog steeds niet werd erkend, en de aller ergste plooien waren al wat glad gestreken en sommige landen, die onder Russische heerschappij waren, wilden ondertussen hun vrijheid terug, Hongarije als eerste.
De Russen, ik meen te weten dat dat al onder Chroesjtsjov was, Stalin, de massamoordenaar, misschien erger dan Hitler of Mao was al dood, reageerden hevig en brachten de Hongaarse opstanding bloedig ten val. Dwight D. Eisenhower, ooit een "grote" Amerikaanse militair, maar nu een "kleine" Amerikaanse president, durfde niet in te grijpen, uit angst voor weer een conflict!
De wereld was natuurlijk geschokt. (Er zijn over dat Hongaarse conflict fraaie boeken geschreven overigens en er zijn hele mooie films over gemaakt.) Enkele jaren later bouwden de Russen opeens een muur dwars door Berlijn en een gordijn van ijzer en mijnenvelden rond het door hen bezette gebied van Duitsland en zo werd het eens zo grote land in de Ossies en de Wessies verdeeld. In de jaren zestig werd dwars door Berlijn een echte muur gebouwd, die de stad in twee delen verdeelde. Veel van mijn generatie genoten hebben nog de beelden van de VOPO's, de zogenoemde VOlks POlizei, die zomaar lukraak schoten op de mensen die dat vreselijke regime wilden ontvluchtten, op hun netvlies. Maar misschien ook wel het beeld van die ene VOPO die zijn wapen weggooiend, zelf over die Muur ontvluchtte. (Zie de foto helemaal boven, natuurlijk.)
De Cuba crisis volgde. Die zelfde Chroesjtjov wilde atoomwapens, lees lange afstand raketten, op dat eiland laten plaatsen om zo de Hank the je weet wel in zijn eigen land te kunnen bedreigen. De spanning in de wereld steeg ten top. Uiteindelijk werd die bedreiging afgeslagen, door het zelfverzekerde optreden van JFK, de Amerikaanse, niet al te frisse, president, die op 22-11-63 werd doodgeschoten door Lee Harvey Oswald. (Dat verhaal is nog steeds, na dik vijftig jaar, met mysteries, raadsels en enigma's omgeven) Later volgde ook nog eens de inval van de Russen in Tsjecho-Slowakije, naar aanleiding van de Praagse Lente en ja, met alle gevolgen van dien.
Nu ja, de 'geallieerden', laat ik hen zo maar noemen naar aanleiding van de Tweede Wereldoorlog, lieten zich ook niet onbetuigd. We hadden in die jaren, bijvoorbeeld in 1956, ook nog eens de crisis om het Suez kanaal, we kregen ook Vietnam voor onze kiezen en allerlei oorlogen tussen Israël en de Arabische buurstaten. (En ja, ik laat de Amerikaanse 'empire' dwang even buiten het verhaal.)
(Persoonlijke noot, maar nogmaals, persoonlijk, ik was blij dat in al die conflicten het Israëlische leger bijna elk conflict won, maar ja, ik heb dan ook Joods bloed in d'adren, zoals men dat ooit zong, in het eerste Nederlandse volkslied: Wie Neerlands bloed in d'adren heeft, maar ergens op een van de e's in Neerlands moet een dakje , nu ja zoiets dan.)
Maar waarom al dit gebazel? Nu ja, heel simpel, we stevenen weer op een Koude Oorlog een KO aan. Met mensen als Poetin en Assad, met wannabee presidenten als Clinton, maar erger, ook als Trump, met de wereld zoals die nu is, met vooral de IS en alle terroristische aanslagen en alle andere oorlogsbeelden, Yemen, Soedan, ik noem maar wat, gaan we die schijnvrede weer in. Hopelijk blijft het daarbij! Hoewel mijn generatie genoten het moeilijk hadden en wij vaak schrokken van al dat politieke gehannes, het gaat weer beginnen. Voorlopig is de KO nog een WO, een Warme Oorlog, met Syrië, Irak, de IS, de strijd tegen de kapers aan de Afrikaanse kust. In een WO hoor je de bommen aankomen zeg maar, maar in een KO merk je pas dat je in oorlog bent als de bommen al ontploffen!.
(Ik schreef het al eerder, geloof ik. Veel van mijn generatie genoten hebben toen dienst genomen als militair, omdat ze dat gevaar wilden helpen te bestrijden! Velen hebben daar nooit de dank ontvangen die ze daar voor hadden moeten krijgen, namelijk een bintang, of een medaille. Ik wil alsnog oproepen dat die mensen een dergelijke onderscheiding wel krijgen!)
Later zeg ik er meer over.
woensdag 12 oktober 2016
Politieke Propaganda? Geef me een emmer!
Tja, het is bijna weer zover. Begin volgend jaar, op 15, dat is: vijftien, maart 2017, mag het weer. We mogen onze onvrede met de bestaande politieke situatie in ons land laten blijken door een vakje aan te kruisen of rood te maken. (Al dan niet met potlood, soms elektronisch, heb ik begrepen.) Op die dag worden de Tweede Kamer verkiezingen gehouden.
(Ik was net even van het pad af, ik tikte eerst 25 maart in, ik leek daardoor zodoende een beetje op Trump, die de dag van de Amerikaanse presidentsverkiezing ook niet meer wist, nota bene de dag waarop hij er moet staan, maar ja, van Donald kan je alles verwachten.)
Dus ja, het begint op te schieten voor de heren en dames, dames en heren zo je wilt, politici, de enige door de fiscus ongecontroleerde groep mensen en dus enige echte zakkenvullers van ons land. En, dat hajje al door, ik heb helegaar niets meer met de politiek. Jaren lang, ik was nog jong en beïnvloedbaar, heb ik gedacht dat de politiek en de bedrijvers ervan, ons land samen zou(den) houden, dat ze naar de beste oplossing(en) zouden zoeken voor ons land, voor ons volk, maar ik ben er nu al lang achter dat de Haagse Jokers het alleen maar doen om dat grote salaris en de dienst auto en de fraaie fractiemedewerker en medewerkster te behouden. Ook de functie doet het goed, natuurlijk: 'Ik ben Tweede Kamerlid, dus ja, ik schuif aan bij Pauw en DWDD en zo, krijg daar ook een aardig zakcentje van mee en ja, ik ben helemaal gaaf.' Kunnen ze dus tegen de buren zeggen.
Overigens: Pa en Ma, Opa en Oma vinden het dan ook wel helemaal oké: 'Kijk eens waar ons kleine Pietje of Marietje is geraakt? Had je niet gedacht hé, van dat beddenplassertje, die alleen maar slechte rapporten mee nam van school?' Dus zo een figuur uit de kamer doet het helemaal best, met een ton netto 's jaars. Vaak zitten die randfiguren, nee ik houd het netjes, helemaal onopgemerkt vier jaar in een zetel hun plasje op te houden, mogen stemmen als de fractie leider daarom vraagt, en alleen maar de stem die hij wil horen, en doen ze vage dingen in een vaag achterkamertje in een vaag bureau ergens in het Haagse.
Maar goed, een enkele maal moeten ze uit hun schulp kruipen en mee gaan doen om na te denken over het volgende partij programma, voor de nieuwe verkiezingen. Dan wordt het dus tijd dat ze de ingeslapen breinen moeten laten ontwaken en dingen gaan opschrijven en zo. Dat is de tijd dat de nieuwe Politieke Programma's worden geschreven en bekeken en in de media worden voorgesteld. Ik hoorde, een dag of wat terug, al het programma van de VVD. De minister president wilde dat we geen "cafetariamodel" zouden hebben, dat we door moesten pakken en blijven opbouwen, dat soort zaken. Maar, schrik niet? Vooral duurzaamheid, minder uitstoot en zo. Maar ja, de VVD heeft wel de 130 kilometer snelheid ingevoerd, nu ja, ik ga er verder niet in detail op in, maar het lijkt me een l.. verhaal. En, ja, der mot geld bij voor Defensie. Wel 800 miljoen. Da's nog geen eens een marine schip, misschien net aan drie straaljagers of zo. En ja, we kopen onze afgeschafte tanks weer terug van Duitsland. Lekker puh, hebben we die moffen even te pakken zeg!!
De PvdA heft ook een verkiezingsprogramma. Ik probeerde het op te zoeken op het net, maar ik zag een rode banier met: "OEPS, DEZE PAGINA IS EVEN NIET... etc". Nu ja, de PvdA is het dus ook even niet.
Onderweg vandaag, in de auto, zetten we de radio even aan en hoorden we de heer Buma, van het CDA, zeggen dat zijn partij weer, of nog, stond voor alles wat goed was: gezin, zorg, samenleving. (Dat jullie de PGB's hebben uitgekleed en geen geld aan mantelzorg willen besteden, daar ging het niet over, dat jullie er duizenden immigranten eeen baan beloven zei hij ook niet. Waar blijven de banen voor onze jeugd? We hoorden er geen antwoord op.) Ja. kwaakte hij verder, Defensie moest er geld bij krijgen. Lees hierboven. Dit is zo hypocriet. Ik dacht meteen aan de mensen die in mei '40 waren gesneuveld omdat de regeringen (vaak ook gevormd door hele griztelijke partijen), van die periode ook geen geld uit wilden geven aan Defensie.
Wilders van de PVV wil dat het eigen risico met 100 pietermannen wordt verlaagd, maar ja, van Rutten zouden we vorige jaar al 1000 pegels terugkrijgen, dus ja, nee, zwaai, zwaai! Geen Wilders.
Groen Links/SP/GPV en meer marginale partijen beloven natuurlijk ook veel en van alles, maar der komp geen r.. van terecht, natuurlijk. Dus ja, ik ben helemaal gereed met alles wat de politiek doet en zegt en denkt en wil. Maar, geloof me nu echt: ik ben jaren lang gewoon in de politiek geïnteresseerd en geëngageerd geweest hoor. Ik ben jaren lang bezig geweest met al die politieke bewegingen en ik was jaren lang een trouw kijker naar Den Haag Vandaag en dat soort programma's. Maar, je raakt op den duur afgestompt, zoals je afgestompt raakt van allerlei berichten over trainer wissels bij voetbalclubs. Het maakt namelijk geen en moer uit!
Het ligt niet aan die trainer, het ligt aan de spelers. Dat is ook zo in de politiek. Je ziet wel allemaal nieuwe smoelen na de verkiezingen, maar het blijft het zelfde gezapige gedoe in de kamer. Net als bij nieuwe voetbaltrainers. Nooit eens een echt standpunt innemen, nooit eens een scherpe aanval over rechts of links, nooit eens een nieuw aanvalsplan, nooit eens een scorende verdediger of zo inzetten. Nooit extra trainen op pengels, dat soort sh..!
De politieke partijen, net als de voetbaltrainers, blijven behoudend, ze gaan er nooit echt voluit voor, uit angst om de posities die ze innemen te verliezen. Tja, zo raak je natuurlijk nooit uit een impasse.
Ik schreef al eerder dat ik waarschijnlijk mijn stem niet meer ga uitbrengen. Vriend F. bracht me aan het twijfelen en even had ik het gevoel dat hij misschien wel gelijk zou kunnen hebben. En dus zal ik stemmen op een minderheidsgroep, geen DENK, hoor, van die groep walg ik. Maar, I keep on thinking!
(Ik was net even van het pad af, ik tikte eerst 25 maart in, ik leek daardoor zodoende een beetje op Trump, die de dag van de Amerikaanse presidentsverkiezing ook niet meer wist, nota bene de dag waarop hij er moet staan, maar ja, van Donald kan je alles verwachten.)
Dus ja, het begint op te schieten voor de heren en dames, dames en heren zo je wilt, politici, de enige door de fiscus ongecontroleerde groep mensen en dus enige echte zakkenvullers van ons land. En, dat hajje al door, ik heb helegaar niets meer met de politiek. Jaren lang, ik was nog jong en beïnvloedbaar, heb ik gedacht dat de politiek en de bedrijvers ervan, ons land samen zou(den) houden, dat ze naar de beste oplossing(en) zouden zoeken voor ons land, voor ons volk, maar ik ben er nu al lang achter dat de Haagse Jokers het alleen maar doen om dat grote salaris en de dienst auto en de fraaie fractiemedewerker en medewerkster te behouden. Ook de functie doet het goed, natuurlijk: 'Ik ben Tweede Kamerlid, dus ja, ik schuif aan bij Pauw en DWDD en zo, krijg daar ook een aardig zakcentje van mee en ja, ik ben helemaal gaaf.' Kunnen ze dus tegen de buren zeggen.
Overigens: Pa en Ma, Opa en Oma vinden het dan ook wel helemaal oké: 'Kijk eens waar ons kleine Pietje of Marietje is geraakt? Had je niet gedacht hé, van dat beddenplassertje, die alleen maar slechte rapporten mee nam van school?' Dus zo een figuur uit de kamer doet het helemaal best, met een ton netto 's jaars. Vaak zitten die randfiguren, nee ik houd het netjes, helemaal onopgemerkt vier jaar in een zetel hun plasje op te houden, mogen stemmen als de fractie leider daarom vraagt, en alleen maar de stem die hij wil horen, en doen ze vage dingen in een vaag achterkamertje in een vaag bureau ergens in het Haagse.
Maar goed, een enkele maal moeten ze uit hun schulp kruipen en mee gaan doen om na te denken over het volgende partij programma, voor de nieuwe verkiezingen. Dan wordt het dus tijd dat ze de ingeslapen breinen moeten laten ontwaken en dingen gaan opschrijven en zo. Dat is de tijd dat de nieuwe Politieke Programma's worden geschreven en bekeken en in de media worden voorgesteld. Ik hoorde, een dag of wat terug, al het programma van de VVD. De minister president wilde dat we geen "cafetariamodel" zouden hebben, dat we door moesten pakken en blijven opbouwen, dat soort zaken. Maar, schrik niet? Vooral duurzaamheid, minder uitstoot en zo. Maar ja, de VVD heeft wel de 130 kilometer snelheid ingevoerd, nu ja, ik ga er verder niet in detail op in, maar het lijkt me een l.. verhaal. En, ja, der mot geld bij voor Defensie. Wel 800 miljoen. Da's nog geen eens een marine schip, misschien net aan drie straaljagers of zo. En ja, we kopen onze afgeschafte tanks weer terug van Duitsland. Lekker puh, hebben we die moffen even te pakken zeg!!
De PvdA heft ook een verkiezingsprogramma. Ik probeerde het op te zoeken op het net, maar ik zag een rode banier met: "OEPS, DEZE PAGINA IS EVEN NIET... etc". Nu ja, de PvdA is het dus ook even niet.
Onderweg vandaag, in de auto, zetten we de radio even aan en hoorden we de heer Buma, van het CDA, zeggen dat zijn partij weer, of nog, stond voor alles wat goed was: gezin, zorg, samenleving. (Dat jullie de PGB's hebben uitgekleed en geen geld aan mantelzorg willen besteden, daar ging het niet over, dat jullie er duizenden immigranten eeen baan beloven zei hij ook niet. Waar blijven de banen voor onze jeugd? We hoorden er geen antwoord op.) Ja. kwaakte hij verder, Defensie moest er geld bij krijgen. Lees hierboven. Dit is zo hypocriet. Ik dacht meteen aan de mensen die in mei '40 waren gesneuveld omdat de regeringen (vaak ook gevormd door hele griztelijke partijen), van die periode ook geen geld uit wilden geven aan Defensie.
Wilders van de PVV wil dat het eigen risico met 100 pietermannen wordt verlaagd, maar ja, van Rutten zouden we vorige jaar al 1000 pegels terugkrijgen, dus ja, nee, zwaai, zwaai! Geen Wilders.
Groen Links/SP/GPV en meer marginale partijen beloven natuurlijk ook veel en van alles, maar der komp geen r.. van terecht, natuurlijk. Dus ja, ik ben helemaal gereed met alles wat de politiek doet en zegt en denkt en wil. Maar, geloof me nu echt: ik ben jaren lang gewoon in de politiek geïnteresseerd en geëngageerd geweest hoor. Ik ben jaren lang bezig geweest met al die politieke bewegingen en ik was jaren lang een trouw kijker naar Den Haag Vandaag en dat soort programma's. Maar, je raakt op den duur afgestompt, zoals je afgestompt raakt van allerlei berichten over trainer wissels bij voetbalclubs. Het maakt namelijk geen en moer uit!
Het ligt niet aan die trainer, het ligt aan de spelers. Dat is ook zo in de politiek. Je ziet wel allemaal nieuwe smoelen na de verkiezingen, maar het blijft het zelfde gezapige gedoe in de kamer. Net als bij nieuwe voetbaltrainers. Nooit eens een echt standpunt innemen, nooit eens een scherpe aanval over rechts of links, nooit eens een nieuw aanvalsplan, nooit eens een scorende verdediger of zo inzetten. Nooit extra trainen op pengels, dat soort sh..!
De politieke partijen, net als de voetbaltrainers, blijven behoudend, ze gaan er nooit echt voluit voor, uit angst om de posities die ze innemen te verliezen. Tja, zo raak je natuurlijk nooit uit een impasse.
Ik schreef al eerder dat ik waarschijnlijk mijn stem niet meer ga uitbrengen. Vriend F. bracht me aan het twijfelen en even had ik het gevoel dat hij misschien wel gelijk zou kunnen hebben. En dus zal ik stemmen op een minderheidsgroep, geen DENK, hoor, van die groep walg ik. Maar, I keep on thinking!
dinsdag 11 oktober 2016
Donald, Hilllary? "Muckraking"
Nee hoor, ik ga geen nachten voor de televisie op zitten voor de presidentsdebatten, zoals die worden genoemd. Ik ben niet helemaal leipe Henkie! Ik begrijp terdege dat het enorm belangrijk is wie de 'troon' in de VS gaat bestijgen, zeg maar, maar ja, wie van de twee nu beter is dan de andere? I do not effing know, say I but!
Ik zag natuurlijk wel de samenvattingen van de beide debatten en ik las ook wel de commentaren en zo en nu ja, ik ga meteen maar van acquit, ik vind Trump de grote loser van het debat. Ik vind hem sowieso een loser en zeker niet de beste kandidaat voor de positie van 'machtigste man van de wereld', maar ik zie Clinton dat ook niet zijn, nu ja, 'machtigste vrouw' dan.
Zoals ik al eerder vertelde of schreef, beter gezegd, is de VS een fraai land, ik ben er vaak geweest op mijn omzwervingen in de wereld. Ze hebben alles. Bomen, vlakten, steden, natuur, bergen, films, prairies, Interstates, het Yellowstone Park, Jack Reacher, hamburgers en natuurlijk, heel erg veel Hollywood.
Doordat de VS de tweede grootste (of is het grote) filmindustrie ter wereld hebben, (Bollywood, India, is de allergrootste) hebben de Yanks de neiging zich af te spiegelen aan die films. Ik vertelde het al eens. (Zie een Hollywood film of TV serie. Er is bijvoorbeeld een mevrouw die een goed*/slecht*/weet ik niet, geen mening* bericht krijgt en ze gaat, met een zucht, met de rug tegen de deur staan, check het maar.)
Alles in of uit de VS is namelijk verpakking, bijna niets is inhoud. (Nogmaals, ga naar de MacD., Subway, Burger King, what ever. Kijk op de verpakking van een willekeurig product. Er is zoveel info te lezen, voornamelijk over de goede en vaak ecologische bedoelingen van de firma, dat je niet eens door hebt dat het product naar helemaal niets smaakt. Nu ja, naar verpakkingsmateriaal, misschien?!)
Oke, ik geef het toe, ze, de Amerikanen, hebben hebben een enorme technologische voorsprong op ons, Europeanen, als het gaat over ruimtevaart. Ik geef ook toe dat ruimtevaart belangrijk is, denk ik.
Maar: hoe interessant is het voor een volk om te moeten kiezen voor mensen die, voor heel veel geld en ik bedoel heel veel, een kolonie op Mars willen gaan stichten als in jouw eigen land mensen sterven aan de verdrinkingsdood omdat jouw regering niet adequaat kan optreden tegen een zoveelste hurricane die de specialisten wel al van verre aan zagen komen?
Hoe interessant is het voor een volk om te moeten kiezen tussen twee steen- en stervensrijke op macht beluste piepeltjes, allebei met een nogal besmet verleden, als er dagelijks, ik chargeer, maar niet overdreven veel, donkere mensen door blanke politiemensen worden omgelegd, zonder vaak enige echte oorzaak?
Hoe interessant is het voor een volk om te moeten kiezen tussen twee met modder gooiende (vandaar dat "muckraking" in de aanhef) figuren, die abso geen idee hebben hoe de echte Hank the Yank from the street in het wild leeft en dat die zich zonder een adequate ziekenzorgverzekering dan maar moet zien te redden?
Hoe interessant is het voor een volk om te beseffen om te kiezen voor een kandidaat die vrouwen tot op het bot beledigd of hen zelfs als tweede rang-burgers behandeld? Een presidentskandidaat die buitenlanders haat? Die grove uitspraken doet over de strijd tegen criminelen? Die muren langs de VS wil optrekken tegen de illegale Mexicanen? Een man die een vriend van Poetin is?
Hoe interessant is het voor een volk om te kiezen voor een man die Amerikaanse veteranen en de ouders van die veteraan beledigd omdat hij een moslim was? Maar die dan wel werd gedood door andere en niet vredelievende moslims in een conflict ver weg van: 'mom's Applepie?'
Hoe interessant is het dan ook voor een volk om te moeten kiezen voor een vrouw als presidents- kandidaat, die, 30.000 e-mails over haar beleid heeft laten wissen? Die haar man door dik en dun verdedigd, een man die een veelvoud aan dames onzedelijk heeft betast, nu ja, verdedigd en dat zij, die Hillary, die slachtoffers ook nog eens heeft bedreigd of zukse dingen?
En nee, ik hou totaal niet van die twee en ik wil ze geen van beiden aan het hoofd zien van een, in mijn ogen, kinderklas staat zoals de VS is. Een staat die alleen maar op Hollywood en haar gebaartjes is gemoduleerd. De VS is verpakking, geen inhoud. Tinseltown word Hollywood ook wel genoemd, glitterstad, zoiets, niets is echt, alles glimt en schittert, zeg maar. Maar, niets is echt echt. Dat geldt voor de hele VS, niets is echt wat het is!
Ik heb twee vrienden, F. en B., die allebei nauwe banden hebben of hadden, met dat enorme grote en hele fraaie land. Beiden zeggen ze ook dat het een geweldig land is. F. zegt dat hij heel veel leuke dingen met de bewoners heeft meegemaakt. B. zegt dat het een vreselijk volk is. Ik ben ook meerdere malen in het land geweest, van de noord- naar de zuidkant, van de North West naar Californië en ik ben het met hen beiden eens en dat is geen duidelijke uitspraak, dat begrijp ik. Een geweldig land, vol mogelijkheden, maar het volk is zo absoluut vlak en zonder diepgang dat het me deed rillen!
De zoon van een familielid is een "Yank" geworden, hij woont nu in een van de oostelijke staten, in de Bible Belt, in Georgia. Hij is een geboren en getogen Amstelvener maar woont, door omstandigheden dus, nu sinds een jaar of twee in dat land en is al helemaal Amerikaans geworden. Hij doet High School en plaatst, op feestboek foto's van zichzelf in American Football tenue, je kent het wel.
Een gigantisch aardige knul, trouwens. Het lijkt wel een Yank.
* Doorhalen wat niet van betekenis is.
Ik zag natuurlijk wel de samenvattingen van de beide debatten en ik las ook wel de commentaren en zo en nu ja, ik ga meteen maar van acquit, ik vind Trump de grote loser van het debat. Ik vind hem sowieso een loser en zeker niet de beste kandidaat voor de positie van 'machtigste man van de wereld', maar ik zie Clinton dat ook niet zijn, nu ja, 'machtigste vrouw' dan.
Zoals ik al eerder vertelde of schreef, beter gezegd, is de VS een fraai land, ik ben er vaak geweest op mijn omzwervingen in de wereld. Ze hebben alles. Bomen, vlakten, steden, natuur, bergen, films, prairies, Interstates, het Yellowstone Park, Jack Reacher, hamburgers en natuurlijk, heel erg veel Hollywood.
Doordat de VS de tweede grootste (of is het grote) filmindustrie ter wereld hebben, (Bollywood, India, is de allergrootste) hebben de Yanks de neiging zich af te spiegelen aan die films. Ik vertelde het al eens. (Zie een Hollywood film of TV serie. Er is bijvoorbeeld een mevrouw die een goed*/slecht*/weet ik niet, geen mening* bericht krijgt en ze gaat, met een zucht, met de rug tegen de deur staan, check het maar.)
Alles in of uit de VS is namelijk verpakking, bijna niets is inhoud. (Nogmaals, ga naar de MacD., Subway, Burger King, what ever. Kijk op de verpakking van een willekeurig product. Er is zoveel info te lezen, voornamelijk over de goede en vaak ecologische bedoelingen van de firma, dat je niet eens door hebt dat het product naar helemaal niets smaakt. Nu ja, naar verpakkingsmateriaal, misschien?!)
Oke, ik geef het toe, ze, de Amerikanen, hebben hebben een enorme technologische voorsprong op ons, Europeanen, als het gaat over ruimtevaart. Ik geef ook toe dat ruimtevaart belangrijk is, denk ik.
Maar: hoe interessant is het voor een volk om te moeten kiezen voor mensen die, voor heel veel geld en ik bedoel heel veel, een kolonie op Mars willen gaan stichten als in jouw eigen land mensen sterven aan de verdrinkingsdood omdat jouw regering niet adequaat kan optreden tegen een zoveelste hurricane die de specialisten wel al van verre aan zagen komen?
Hoe interessant is het voor een volk om te moeten kiezen tussen twee steen- en stervensrijke op macht beluste piepeltjes, allebei met een nogal besmet verleden, als er dagelijks, ik chargeer, maar niet overdreven veel, donkere mensen door blanke politiemensen worden omgelegd, zonder vaak enige echte oorzaak?
Hoe interessant is het voor een volk om te moeten kiezen tussen twee met modder gooiende (vandaar dat "muckraking" in de aanhef) figuren, die abso geen idee hebben hoe de echte Hank the Yank from the street in het wild leeft en dat die zich zonder een adequate ziekenzorgverzekering dan maar moet zien te redden?
Hoe interessant is het voor een volk om te beseffen om te kiezen voor een kandidaat die vrouwen tot op het bot beledigd of hen zelfs als tweede rang-burgers behandeld? Een presidentskandidaat die buitenlanders haat? Die grove uitspraken doet over de strijd tegen criminelen? Die muren langs de VS wil optrekken tegen de illegale Mexicanen? Een man die een vriend van Poetin is?
Hoe interessant is het voor een volk om te kiezen voor een man die Amerikaanse veteranen en de ouders van die veteraan beledigd omdat hij een moslim was? Maar die dan wel werd gedood door andere en niet vredelievende moslims in een conflict ver weg van: 'mom's Applepie?'
Hoe interessant is het dan ook voor een volk om te moeten kiezen voor een vrouw als presidents- kandidaat, die, 30.000 e-mails over haar beleid heeft laten wissen? Die haar man door dik en dun verdedigd, een man die een veelvoud aan dames onzedelijk heeft betast, nu ja, verdedigd en dat zij, die Hillary, die slachtoffers ook nog eens heeft bedreigd of zukse dingen?
En nee, ik hou totaal niet van die twee en ik wil ze geen van beiden aan het hoofd zien van een, in mijn ogen, kinderklas staat zoals de VS is. Een staat die alleen maar op Hollywood en haar gebaartjes is gemoduleerd. De VS is verpakking, geen inhoud. Tinseltown word Hollywood ook wel genoemd, glitterstad, zoiets, niets is echt, alles glimt en schittert, zeg maar. Maar, niets is echt echt. Dat geldt voor de hele VS, niets is echt wat het is!
Ik heb twee vrienden, F. en B., die allebei nauwe banden hebben of hadden, met dat enorme grote en hele fraaie land. Beiden zeggen ze ook dat het een geweldig land is. F. zegt dat hij heel veel leuke dingen met de bewoners heeft meegemaakt. B. zegt dat het een vreselijk volk is. Ik ben ook meerdere malen in het land geweest, van de noord- naar de zuidkant, van de North West naar Californië en ik ben het met hen beiden eens en dat is geen duidelijke uitspraak, dat begrijp ik. Een geweldig land, vol mogelijkheden, maar het volk is zo absoluut vlak en zonder diepgang dat het me deed rillen!
De zoon van een familielid is een "Yank" geworden, hij woont nu in een van de oostelijke staten, in de Bible Belt, in Georgia. Hij is een geboren en getogen Amstelvener maar woont, door omstandigheden dus, nu sinds een jaar of twee in dat land en is al helemaal Amerikaans geworden. Hij doet High School en plaatst, op feestboek foto's van zichzelf in American Football tenue, je kent het wel.
Een gigantisch aardige knul, trouwens. Het lijkt wel een Yank.
* Doorhalen wat niet van betekenis is.
vrijdag 7 oktober 2016
Nico Buis, een bijzonder mens
Ik was wat bozig. Dat de kinderombudsvrouw dan het hele Zwarte Pieten gebeuren afkeurt, ja, da's natuurlijk heel flauw. Dat die treitervlogger uit Poelenburg duizenden eurie verdiend aan die vlogshit van hem, nee, daar worje ook al niet blij van, maar verder? Ja, die BUK raket kwam uit Rusland, maar da's natuurlijk geen echt nieuws, dat voelden we allemaal al en ja het Stalin spiegelbeeld, Poetin, weet weer van niets en sterker, ontkent alles en geeft ons land ook nog eens de schuld! Die Russen, dat volk het is een raadsel opgerold in een enigma en verstopt in een geheim en dat zal heel lang zo blijven.
Maar goed, daar wou ik het even verder niet over hebben. Vandaag las ik toevallig in een veteranenblad dat VADM, oud BDZ Nico Buis, ja da's allemaal Navyspeak, is overleden. Nico Buis was een hele hoge pief in de marine, laat ik het daarop houden. Ik heb de man een paar keer meegemaakt. Eens als OBO (wa's dat nu weer?) op en onderzeebootjager. Een OBO is de man en de afdeling waar die klasse van schepen helemaal om draaide. LTZ, da's dus Luitenant ter Zee, dat was hij toen nog, Buis, was toen nog Onderzeeboot Bestrijding Officier en dat deed hij met verve. De man was zelf een onderzeeboot man in hart en nieren en kende dus alle trucs die de onderzeeboot commandanten gebruikten om hun tegenstanders, de onderzeebootjagers, te ontwijken.
Ik maakte hem, Nico, later mee, toen hij commandant ging worden van een fregat die bij de zelfde werf werd gebouwd als het fregat waar ik toen op voer, de Philips van Almonde. Nico werd, was de bedoeling, CDT, commandant, of ook wel 'ouwe', van de Bloys van Treslong. Omdat er bij ons aan boord nauwelijks ruimte was voor zogenaamde 'oplopers' werd hij in de ziekenboeg gelegerd. Ik had natuurlijk een bed over maar sliep er zelf ook. (Natuurlijk was het met dien verstande dat, als der een echte patiënt zou worden opgenomen, de overste de benen moest nemen en dan maar 'onder de brug' moest gaan slapen, maar da's een flauw geintje, nu.)
Midden in de nacht werden wij, ons schip was nog maar net in dienst gesteld, gewekt door een gerammel van staal op staal. "Klang", "klang", "klang", ging het. Ik schrok me rot, dat mag duidelijk zijn. Mijn grote schrik was dat er een (reserve) zuurstof fles, die onder de kooien van de ziekenboeg lagen, lek was gesprongen en een nare en bedreigende dans aan het doen zou zijn, voordat ze misschien wel ontplofte(n). In mijn pendek en sportwitje, ja hoor, onderbroek en t-shirt, dook ik mijn kooi uit, ik checkte alles en nee, alles rustig. De overste had het een kleine beetje gevolgd en was blij dat het niet van 'ons' zeg maar, kwam. We wensten elkaar te rust en droomden wat weg, om een minuut of wat later, weer opgeschrikt te worden. Nu ging Nico ook zijn kooi uit, sloop met mij samen op zijn slippers door de ziekenboeg, we checkten weer alles en nee, alles stond of lag, zeevast. Kort: dat gebeurde nog drie keer en op een gegeven moment stonden de korporaal en de overste in hun 'kooigoed' in de whalegang te speuren of der wat loos was. De hele nacht hebben we niets ontdekt, ook de NBCD centrale, zeg maar de brandweer aan boord, die we hadden gealarmeerd, merkte niets.
De volgende morgen was ik op de brug van de ALMO. Gewoon om even van het vroege winter weer te genieten en mijn longen exercitie te geven met een Zware Schaamhaar van de Weduwe en een bak zwart voor de maag. Ook de overste was daar natuurlijk, hij moest de kunst af kijken. Opeens hoorden wij, allebei tegelijk, het bekende geluid van de nacht ervoor! "Klang", "klang" enzovoort ging het! We keken elkaar aan en even later zagen we de oorzaak van alle nachtelijke narigheid. Het bleek dat er een soort van buizenpost was vanaf de berichtencentrale in de buik van het schip, naar de brug. Daarvoor was een buis aangebracht met zowel boven als beneden een lier. Berichten werden dan in een koker gestopt en door middel van een katrol naar boven gehesen of naar beneden vervoerd. Direct daarop zei de overste: 'Ik zal er op toezien dat dit systeem meteen wordt gestopt! Het gaat via de ziekenboeg, daar liggen vaak mensen die ziek zijn! Dus dat gaat niet meer gebeuren!' En het gebeurde ook niet meer, in geen enkel schip! Ja, een sociaal mens. Kleine gebaren, maar daar zit het hem in!
Maar de grootste bewondering die ik voor hem voel is het feit dat hij, als hoge km officier, een lans brak voor de homoseksuelen in de marine. Sterker nog: hij startte, nu ja, liet de eerste werkgroep opstarten die gelijkheid voor homo en hetero mensen bewerkstelligde. Hij was ondertussen al Directeur Personeel, zoals dat dan weer heet. Hij wist, of hoorde, of vroeg, hoe de gelijkheid nu dan wel zo stond in de krijgsmacht, met de holebi's. Nico kreeg een vernietigend antwoord op die vraag en vanaf dat moment heeft hij zich ingezet voor de gelijkheid van de marine m/v en zo.
In hoeverre dat geslaagd is, kan ik als (bd) marineman die ook nog eens geen homo is, niet zeggen. Ik weet wel dat homoseksualiteit in mijn laatste dienst jaren niet meer als 'anders' werd beschouwd. Het zelfde gold voor transgenders. In mijn jaren heb ik een drietal m/v gekend en begeleid die een dergelijke operatie hebben ondergaan. Die mensen werden verder overigens niet eens scheef bekeken, door de vaak conservatieve marine krijger (ook m/v). Ik denk dat Nico Buis daar veel mee te maken heeft gehad!
Reste In Pace, admiraal en vooral mens!
Maar goed, daar wou ik het even verder niet over hebben. Vandaag las ik toevallig in een veteranenblad dat VADM, oud BDZ Nico Buis, ja da's allemaal Navyspeak, is overleden. Nico Buis was een hele hoge pief in de marine, laat ik het daarop houden. Ik heb de man een paar keer meegemaakt. Eens als OBO (wa's dat nu weer?) op en onderzeebootjager. Een OBO is de man en de afdeling waar die klasse van schepen helemaal om draaide. LTZ, da's dus Luitenant ter Zee, dat was hij toen nog, Buis, was toen nog Onderzeeboot Bestrijding Officier en dat deed hij met verve. De man was zelf een onderzeeboot man in hart en nieren en kende dus alle trucs die de onderzeeboot commandanten gebruikten om hun tegenstanders, de onderzeebootjagers, te ontwijken.
Ik maakte hem, Nico, later mee, toen hij commandant ging worden van een fregat die bij de zelfde werf werd gebouwd als het fregat waar ik toen op voer, de Philips van Almonde. Nico werd, was de bedoeling, CDT, commandant, of ook wel 'ouwe', van de Bloys van Treslong. Omdat er bij ons aan boord nauwelijks ruimte was voor zogenaamde 'oplopers' werd hij in de ziekenboeg gelegerd. Ik had natuurlijk een bed over maar sliep er zelf ook. (Natuurlijk was het met dien verstande dat, als der een echte patiënt zou worden opgenomen, de overste de benen moest nemen en dan maar 'onder de brug' moest gaan slapen, maar da's een flauw geintje, nu.)
Midden in de nacht werden wij, ons schip was nog maar net in dienst gesteld, gewekt door een gerammel van staal op staal. "Klang", "klang", "klang", ging het. Ik schrok me rot, dat mag duidelijk zijn. Mijn grote schrik was dat er een (reserve) zuurstof fles, die onder de kooien van de ziekenboeg lagen, lek was gesprongen en een nare en bedreigende dans aan het doen zou zijn, voordat ze misschien wel ontplofte(n). In mijn pendek en sportwitje, ja hoor, onderbroek en t-shirt, dook ik mijn kooi uit, ik checkte alles en nee, alles rustig. De overste had het een kleine beetje gevolgd en was blij dat het niet van 'ons' zeg maar, kwam. We wensten elkaar te rust en droomden wat weg, om een minuut of wat later, weer opgeschrikt te worden. Nu ging Nico ook zijn kooi uit, sloop met mij samen op zijn slippers door de ziekenboeg, we checkten weer alles en nee, alles stond of lag, zeevast. Kort: dat gebeurde nog drie keer en op een gegeven moment stonden de korporaal en de overste in hun 'kooigoed' in de whalegang te speuren of der wat loos was. De hele nacht hebben we niets ontdekt, ook de NBCD centrale, zeg maar de brandweer aan boord, die we hadden gealarmeerd, merkte niets.
De volgende morgen was ik op de brug van de ALMO. Gewoon om even van het vroege winter weer te genieten en mijn longen exercitie te geven met een Zware Schaamhaar van de Weduwe en een bak zwart voor de maag. Ook de overste was daar natuurlijk, hij moest de kunst af kijken. Opeens hoorden wij, allebei tegelijk, het bekende geluid van de nacht ervoor! "Klang", "klang" enzovoort ging het! We keken elkaar aan en even later zagen we de oorzaak van alle nachtelijke narigheid. Het bleek dat er een soort van buizenpost was vanaf de berichtencentrale in de buik van het schip, naar de brug. Daarvoor was een buis aangebracht met zowel boven als beneden een lier. Berichten werden dan in een koker gestopt en door middel van een katrol naar boven gehesen of naar beneden vervoerd. Direct daarop zei de overste: 'Ik zal er op toezien dat dit systeem meteen wordt gestopt! Het gaat via de ziekenboeg, daar liggen vaak mensen die ziek zijn! Dus dat gaat niet meer gebeuren!' En het gebeurde ook niet meer, in geen enkel schip! Ja, een sociaal mens. Kleine gebaren, maar daar zit het hem in!
Maar de grootste bewondering die ik voor hem voel is het feit dat hij, als hoge km officier, een lans brak voor de homoseksuelen in de marine. Sterker nog: hij startte, nu ja, liet de eerste werkgroep opstarten die gelijkheid voor homo en hetero mensen bewerkstelligde. Hij was ondertussen al Directeur Personeel, zoals dat dan weer heet. Hij wist, of hoorde, of vroeg, hoe de gelijkheid nu dan wel zo stond in de krijgsmacht, met de holebi's. Nico kreeg een vernietigend antwoord op die vraag en vanaf dat moment heeft hij zich ingezet voor de gelijkheid van de marine m/v en zo.
In hoeverre dat geslaagd is, kan ik als (bd) marineman die ook nog eens geen homo is, niet zeggen. Ik weet wel dat homoseksualiteit in mijn laatste dienst jaren niet meer als 'anders' werd beschouwd. Het zelfde gold voor transgenders. In mijn jaren heb ik een drietal m/v gekend en begeleid die een dergelijke operatie hebben ondergaan. Die mensen werden verder overigens niet eens scheef bekeken, door de vaak conservatieve marine krijger (ook m/v). Ik denk dat Nico Buis daar veel mee te maken heeft gehad!
Reste In Pace, admiraal en vooral mens!
zondag 2 oktober 2016
Krijg nou wat! (Vage verhalen)
Je leest af en toe van die kleine berichtjes in de krant, waardoor je aan het denken, of aan het lachen of, soms, aan het huilen wordt gezet. Ik vond wat van die berichtjes in die media en ja, misschien vinden jullie ze ook leuk of niet, of wel of niet naar of zo. Ondertussen kletteren, het is twee oktober, de hagelstenen tegen ons raam. Ik heb vanmorgen voor het eerst dit najaar de thermostaat op winterstand, 20,5 graden gezet en schrok me de pleuris toen ik, ik had er even niet meer over nagedacht, mijn hand op de badkamer radiator legde en die klauw verschrikt terug trok: 'Sh.. dat ding is warm.' Voor het eerst sinds april of zo, is de verwarming weer eens aan, dus ja, het was van mij een reflex? Maar, het is ontegenzeggelijk herfst (aan het worden). Hoewel het de aanstaande week nog wel 'buitenweer', zoals charlatan Piet de weerman het altijd belooft, schijnt te worden. Bij Piet is het overigens altijd buitenweer, ook al ijzelt het als een gek. Piet ijzelt zelf ook een beetje,met die gekke handjes. Goed, dan, even die berichtjes:
1/ Een vrouw, nu ja, ik neem aan dat het een moeder was, heeft geprobeerd een kind, ik denk en hoop haar eigen, kind van drie 'softdrugs' de extra beveiligde gevangenis in Vught te laten binnensmokkelen. De beveiliging heeft dat weten te voorkomen, gelukkig. Dat meldt overigens een wijkagent op Twitter, de gevangenis directie deed overigens niet commentaar. Volgens de mensen van Omroep Brabant is ondertussen bureau Jeugdzorg ingeschakeld voor hulp of begeleiding van de peuter. (Misschien ook van de moeder?) Wat trouwens de relatie van de vrouw tot dat kindje is, is nog steeds niet helemaal duidelijk heb ik begrepen.
Die penitentiaire inrichting in Vught omvat onder andere een extra beveiligde inrichting, een huis van bewaring en een psychiatrisch centrum. Wie op bezoek komt bij de inrichting, wordt (natuurlijk) streng gecontroleerd. Zo moet de bezoeker door een detectiepoort lopen. Het binnenbrengen van drugs (of alcohol) is, geloof het of niet, ten strengste verboden. Hoe dat dan wel kon lukken met zo een kleine? In de luiers verborgen, denk ik? Maar ja, van het op (laten) blazen van kinderen in Syrië naar het smokkelen van drugs in Vught, da's maar een kleine stap, denk ik?
2/ Een peutertje in mijn dorp, Amstelveen, heeft een nacht of wat geleden, op blote voeten honderden meters afgelegd. Maf toch? Het kind wist 's nachts via de voordeur, (hoe kan dat denk ik, hoe kun je een voordeur naar de straat open laten staan?), te ontsnappen uit het huis waar het kind woonde en vertrok met onbekende bestemming, zeg maar. De kleine liep honderden meters ver over en door haar wijk. Het kind had alleen een rompertje aan en een dekentje bij zich. Een mevrouw die fietsend langs kwam zag het kind lopen en belde de politie. Die greep onmiddellijk in en de kleine werd opgevangen en kreeg, ergens, een tijdelijke slaapplek. De moeder van het kind ontdekte 's ochtends dat het kind ergens in de nacht de benen had genomen. Ze liep, totaal in paniek, ja, dat snap ik ook, schreeuwend over straat op zoek naar het kind. Gelukkig brachten de wouten die net surveilleerden, de huilende en bedroefde moeder in contact met haar kind. Vanwege de privacy zegt de politie niet hoe oud het kind is en in welke buurt van Amstelveen het kind rondzwierf. Ook wil de politie niet zeggen of het gaat om een jongetje of een meisje.
1/ Een vrouw, nu ja, ik neem aan dat het een moeder was, heeft geprobeerd een kind, ik denk en hoop haar eigen, kind van drie 'softdrugs' de extra beveiligde gevangenis in Vught te laten binnensmokkelen. De beveiliging heeft dat weten te voorkomen, gelukkig. Dat meldt overigens een wijkagent op Twitter, de gevangenis directie deed overigens niet commentaar. Volgens de mensen van Omroep Brabant is ondertussen bureau Jeugdzorg ingeschakeld voor hulp of begeleiding van de peuter. (Misschien ook van de moeder?) Wat trouwens de relatie van de vrouw tot dat kindje is, is nog steeds niet helemaal duidelijk heb ik begrepen.
Die penitentiaire inrichting in Vught omvat onder andere een extra beveiligde inrichting, een huis van bewaring en een psychiatrisch centrum. Wie op bezoek komt bij de inrichting, wordt (natuurlijk) streng gecontroleerd. Zo moet de bezoeker door een detectiepoort lopen. Het binnenbrengen van drugs (of alcohol) is, geloof het of niet, ten strengste verboden. Hoe dat dan wel kon lukken met zo een kleine? In de luiers verborgen, denk ik? Maar ja, van het op (laten) blazen van kinderen in Syrië naar het smokkelen van drugs in Vught, da's maar een kleine stap, denk ik?
2/ Een peutertje in mijn dorp, Amstelveen, heeft een nacht of wat geleden, op blote voeten honderden meters afgelegd. Maf toch? Het kind wist 's nachts via de voordeur, (hoe kan dat denk ik, hoe kun je een voordeur naar de straat open laten staan?), te ontsnappen uit het huis waar het kind woonde en vertrok met onbekende bestemming, zeg maar. De kleine liep honderden meters ver over en door haar wijk. Het kind had alleen een rompertje aan en een dekentje bij zich. Een mevrouw die fietsend langs kwam zag het kind lopen en belde de politie. Die greep onmiddellijk in en de kleine werd opgevangen en kreeg, ergens, een tijdelijke slaapplek. De moeder van het kind ontdekte 's ochtends dat het kind ergens in de nacht de benen had genomen. Ze liep, totaal in paniek, ja, dat snap ik ook, schreeuwend over straat op zoek naar het kind. Gelukkig brachten de wouten die net surveilleerden, de huilende en bedroefde moeder in contact met haar kind. Vanwege de privacy zegt de politie niet hoe oud het kind is en in welke buurt van Amstelveen het kind rondzwierf. Ook wil de politie niet zeggen of het gaat om een jongetje of een meisje.
3/ Ergens in China vermoorde een man negentien mensen. Hij ging door het lint omdat hij met zijn ouders had geruzied over geld. (Boven ons woont ook een Chinees gezin, die heel vaak door allerlei linten gaan, wij kennen geen Chinees, maar hebben wel het idee dat een inwonende zoon, ergens ijn de twintig, ook nooit werkt en vaak blowt, zeg maar.)
Volgens de politie van de stad doodde de 27-jarige dader eerst zijn vader en daarna zijn moeder. Daarna vermoordde hij ook nog even zeventien omwonenden van zijn dorp, omdat hij bang was dat zij hem zouden aangeven bij de prinsemarij. Later werd die man toch gearresteerd. Enkele uren daarvoor had de politie negentien lijken gevonden in een afgelegen dorpje in de zuidwestelijke provincie Yunnan. Onder de slachtoffers waren mannen, vrouwen en kinderen. De moordenaar heeft bekend dat hij voor zijn daad ruzie had met zijn ouders. Hij was naar zijn geboortedorp teruggekeerd om hen om geld te vragen. Toen zijn vader en moeder hem dat niet wilden geven, sloeg de man aan het moorden. Ja, lekker idee om met zo een mens boven je te wonen?
4/ Heel zielig, maar wel waar, denk ik?
Quote: "Diepe rimpels, holle bloeddoorlopen ogen en een harige rug. In Bangladesh is een baby geboren die er eerder uitziet als een bejaarde man dan als een pasgeboren baby.
Volgens de politie van de stad doodde de 27-jarige dader eerst zijn vader en daarna zijn moeder. Daarna vermoordde hij ook nog even zeventien omwonenden van zijn dorp, omdat hij bang was dat zij hem zouden aangeven bij de prinsemarij. Later werd die man toch gearresteerd. Enkele uren daarvoor had de politie negentien lijken gevonden in een afgelegen dorpje in de zuidwestelijke provincie Yunnan. Onder de slachtoffers waren mannen, vrouwen en kinderen. De moordenaar heeft bekend dat hij voor zijn daad ruzie had met zijn ouders. Hij was naar zijn geboortedorp teruggekeerd om hen om geld te vragen. Toen zijn vader en moeder hem dat niet wilden geven, sloeg de man aan het moorden. Ja, lekker idee om met zo een mens boven je te wonen?
4/ Heel zielig, maar wel waar, denk ik?
Quote: "Diepe rimpels, holle bloeddoorlopen ogen en een harige rug. In Bangladesh is een baby geboren die er eerder uitziet als een bejaarde man dan als een pasgeboren baby.
Het kindje heeft een zeldzame vorm van de
verouderingsziekte progeria. Slechts één op de vier miljoen mensen op
aarde heeft de aandoening, wereldwijd zijn er ongeveer 100 patiënten
bekend.
De ouders zijn overigens dolgelukkig met hun zoontje. "We zijn zo blij dat we een jongetje hebben in huis. We accepteren hem zoals hij is", zegt zijn vader. "We waren al gezegend met een dochter en nu is ons gezin van vier compleet. Wat kunnen we ons nog meer wensen?"
Beelden van het baby'tje gaan de hele wereld over en ook in het ziekenhuis kwamen veel mensen naar het kindje kijken. De ouders blijven positief en hopen dat hij, ondanks de slechte vooruitzichten, een gezond en gelukkig leven kan hebben.
Kinderen met de gen-ziekte progeria worden meestal niet ouder dan 13 jaar." Unquote
Dit laatste verhaal heb ik helemaal overgenomen uit een Belgisch persbericht! Hoe erg kan het zijn? Ja, ik ken ze ook hoor, ik heb dat soort kinderen ontmoet. Bewonderenswaardig hoe sterk die, hoe moet ik hen noemen, mannetjes/vrouwtjes? zijn, vooral psychisch. Ik heb veel bewondering voor de patiëntjes, maar vooral voor de ouders/verzorgers van hen.
PS: veel verhaaltjes zijn uit de media. Ik zuig niets uit mijn duim.
De ouders zijn overigens dolgelukkig met hun zoontje. "We zijn zo blij dat we een jongetje hebben in huis. We accepteren hem zoals hij is", zegt zijn vader. "We waren al gezegend met een dochter en nu is ons gezin van vier compleet. Wat kunnen we ons nog meer wensen?"
Beelden van het baby'tje gaan de hele wereld over en ook in het ziekenhuis kwamen veel mensen naar het kindje kijken. De ouders blijven positief en hopen dat hij, ondanks de slechte vooruitzichten, een gezond en gelukkig leven kan hebben.
Kinderen met de gen-ziekte progeria worden meestal niet ouder dan 13 jaar." Unquote
Dit laatste verhaal heb ik helemaal overgenomen uit een Belgisch persbericht! Hoe erg kan het zijn? Ja, ik ken ze ook hoor, ik heb dat soort kinderen ontmoet. Bewonderenswaardig hoe sterk die, hoe moet ik hen noemen, mannetjes/vrouwtjes? zijn, vooral psychisch. Ik heb veel bewondering voor de patiëntjes, maar vooral voor de ouders/verzorgers van hen.
PS: veel verhaaltjes zijn uit de media. Ik zuig niets uit mijn duim.
Abonneren op:
Posts (Atom)