'Crises' is het meervoud van crisis, maar dat weten jullie allemaal, oplettende lezertjes die jullie zijn, natuurlijk wel. Want we hebben wat crises, dat meervoud dus, meegemaakt de afgelopen tijd en maken we het nog mee.
Als eerste is het natuurlijk de twee jaar die we, als hele wereldbevolking, hebben meegemaakt door de Corona besmettingen en de daaropvolgende ziektes/ziekenhuisopnames/doden, vaak in onze familie- of vriendenkringen. Nee, wij zijn gelukkig gespaard gebleven van rouw en ziekte, gelukkig. Ik leef wel erg mee met die mensen die wel naasten en gelieven hebben verloren aan die sluipmoordenaar, natuurlijk.
Maar: wat een narigheid hebben we in die afgelopen twee jaar niet gehad. En: het is nog niet afgelopen, hoor. Het virus waart nog steeds rond in de wereld, maar schijnt nu 'behapbaar' te zijn, een soort 'massa immuniteit' waar onze premier al op duidde in een van de eerste persconferenties. Hij werd, toen, weggehoond en misschien was hij, onder invloed van het RIVM, wel te snel met zijn plan. Die immunisering is, denk ik, met het aantreden van de Omikron variant die het veel gevaarlijke delta variant in de weg liep. Tja, virussen, je kunt ze niet vertrouwen.
Maar goed, de paniek over de covid neemt gelukkig af, hoewel je natuurlijk op je hoede blijft. Ik draag, persoonlijk, geen mondkapje meer in de winkel of de bieb, maar probeer nog steeds enige afstand te houden van de mensen rond mij heen. Ik leef mee met al die mensen en treur voor hun doden.
Maar goed, vanmiddag liep ik even over de markt op ons hele fraaie plein van Amstelveen, het 'Stadshart'(en dat is het echt ook, fraai, met terrassen een bieb, een boekhandel, de beste van het westen, diverse horeca, een ontspanningscentrum en zo) en zag de terrasjes vol zitten. Het was een heerlijke zonnige dag maar het was, door de schrijnende oostenwind, nog wel erg fris. De mensen die lekker buiten zaten, achter een koffie, thee of iets sterkers, zagen er opgelucht uit. Eindelijk weer eens uit! Zelf was ik er deze morgen al op uitgegaan op de racefiets, had het maar anderhalf uur uitgehouden want die wind mens, die was snijdend. Ik kwam verkleumd thuis en een heet stortbad kikkerde me wel op. Dus deden we onze dingen, shoppen, even naar de bieb, jullie kennen dat wel.
De volgende crisis, die nog maar een week geleden begonnen is, is natuurlijk de meest laffe aanval van jaren, die door Putin/Poetin, in de Oekraïne. Putin heeft zijn naam niet mee. Een puta is namelijk en vrouw van lichte zeden in het Spaans. Misschien is de naam Putin daar wel het meervoud van? Hij heeft helemaal geen zeden. Nee, we zijn allemaal goed genoeg geïnformeerd over zijn beweegredenen om het land van Zelensky aan te vallen, om al die Oekraïners in het noodlot te jagen.
Niet democratisch, zegt hij (lees eens de columns van Derk Sauer in de zaterdagse Parool) het zijn Neo-nazis zegt hij en meer van die retoriek. Hij is de tweede sluipmoordenaar in een jaar of twee tijd. Misschien is hij wel de ergste bedreiging van onze volksgezondheid?
Ben ik, zijn we bang? Ja, een beetje, niet heel echt, maar, de lief en ik hebben, we kenden elkaar natuurlijk nog helemaal niet, Tsjecho-Slowakije meegemaakt, in '68. We zagen Jan Paallach zich verbranden op een plein in Praag, we zagen de nietsontziende Russische tanks voorbij komen en ja, we vreesden voor ons vredige bestaan. Ik las over Hongarije in '56, over de inval in dat land, we lazen en zagen over Afghanistan onder de Russen en nee, echt, we zijn niet bang, maar dat die Russen nu een kerncentrale in hun macht hebben maakt ons niet echt blij, zeg maar.
Soit, hoeveel crises kun je hebben in een dikke twee jaar tijd? Somber? Ja. wel een beetje hoor, ondanks dat de hele wereld tegen de Rus is en hun banktegoeden zijn bevroren en zo, (net als ik vanmorgen een beetje was) hoop ik dat de vriendjes van die Putin hem, for their own sakes) bewegen om de oorlog te stoppen. Als je niet bij je geld kan komen word het moeilijker om achter iemand te staan?
Sterkte voor de Oekraine en haar bevolking en ik sta achter hen, maar ook sterkte voor ons allen.
