IJdel, Moi?

 

"Am I Idle?" Oh nee, dat is een foute vraag. Dat betekent of ik aan het nietsdoen ben. (De tekst op het bovenstaande boek geeft me de vraag in.) Nu nee, idle, nee, ik zit te tikken, dus. De vraag is dus wel: ben ik ijdel? In de vorm van: kleding, kapsel en zo? "Helaas niet", zegt de lief die net even langs loopt om de kat nog wat knabbels te geven en over mijn schouder op mijn tekst kijkt. Gelukkig is ze niet nieuwsgierig, hoor, zegt ze. Zoals andere vrouwen dat wel zijn, zegt ze! Na, 31 jaar huwelijk, overmorgen dan, geloof ik haar, ken  ik haar, geloof ik haar, weet ik. "Was je maar meer ijdel", vindt ze. 'Nou", zeg ik, "dat ben ik best wel, hoor". En zo begint zo een huiselijke en kleine, overigens vaak intieme en niet dodelijke discussie. Die ik nooit win, natuurlijk.  Nou ja, vrouwen? Nu, goed, ik moest het toegeven, een beetje ijdel ben ik wel. Mijn fiets(en) moeten altijd schoon zijn, mijn wielerkleding ook en natuurlijk moet ik de juiste helm bij de juiste fiets dragen. Maar ook de goede sokken bij de goede schoenen, dus. Maar is dat ijdel? Docht 'et niet, docht ik, nou ja, een pietsie, dan. Maar errug?

Waar ik wel plezier in schep, is om af en toe eens te bladeren op het Net.Ik toets dan mijn naam in het zoekvenster in, druk op zoeken met Google en: "Ja hoor, daar is ie weer!", zei Dik-voor-mekaar, een radio typetje uit de jaren zeventig/tachtig dan. Tot mijn redelijk grote verbazing stond ik wel op vier pagina's van die grote zoekmachine. Dat ging vooral over de drie boeken die ik heb geschreven en, met niet al te veel succes, heb laten uitgeven. Dus lees ik daarover wat, maar ook lees ik over mijn Blogs, die ik ook wel op Google net zet. Ik klikte en scrolde nog wat en kwam op een pagina waar ik tot mijn stomme verbazing een foto tegenkwam die ik heel goed kende. Die foto had ik uitgezocht om op de titel pagina van mijn boek "De Berg" te verschijnen. Nu heette het boek opeens "The Mountain", zoals jullie al zagen en was het wel door mij geschreven, ik las mijn naam, maar is dus nu opeens ook in het Australisch verschenen. (Ja, een grapje, van mij, ja.)

Apart en heel apart, vond ik, toch ook wel gevleid. Ik had al eerder een heleboel druk doenerige en druk makerige mails gekregen van een of meerdere US uitgeverijen die mijn boek "on the market" wilden brengen, maar dan moest ik eerst 50 US kloeten betalen. No effing way, ben je maf? Maar, dacht ik, als al die Ozzies mijn boek nu kopen en lezen en zo, hoe zit dat dan met de poen? Want ik had nooit een Aus verzoek gekregen om mijn boek daar te laten uitgeven? Nu ja, grappig is het wel. Ik heb een verre achterneef van een neef daar in dat zuidelijke continent wonen en ik zal hem eens een berichtje schrijven of hij klarigheid kan bieden.

Even terugkomen op dat Google:Nee, nee, nu niet meteen in de strets schieten hoor, dat ik nu opeens een ijdeltuit ben of de z.g.n. gearriveerde schrijver ga lopen uithangen, omdat ik op Google te vinden ben. Verre van dat. Ik "Googelde" bijvoorbeeld ook nog eens op de namen van "mijn" vriendenkring (RenP, voor de insiders) en vond ongeveer negenennegentig procent van hun namen op die zoekmachine. Idem sommige van hun partners. Dus ja, ik geloof dat iedereen zo ongeveer te vinden is op het net? Zo vond ik het verhaal van onze gemigreerde vriend H., weer terug, die zo indrukwekkend sprak over zijn enorme PTSS en het bijna herbeleefde op Tv. Hij is, je herstelt er nooit echt van natuurlijk, maar hij heeft zijn leven gelukkig weer opgepakt. 
Dus ja, we zijn allemaal bekend op Radio en Televisie en Internet. Misschien zijn we niet allemaal even ijdel, maar ja, toch is het wel grappig om onszelf op het NET te zien, misschien? Ik weet dat ik een interview voor de Tv deed, nadat er op de eerste koningsdag een Tv ploeg bij ons op het balkon stond. Het koninklijke paar met de kids, liep door onze straat, toen. Ik kende de toen nog jonge kroonprins van zijn KM keuring, net als zijn neef, M.)  Ik moet eerlijk zeggen, ijdel als ik ben, ik heb het met plezier een paar keer terug gekeken.

=En excuses voor de slordige "lay-out" van dit stukkie, maar dat heb me die foto te maken!=

Poppie Day (2)

Dit is zo een Poppy, zeg maar een afbeelding op papier van een klaproos, die vanaf 1 november, onze trouwdag ook overigens, in de Commonwealth en in België, in elke geval in Vlaanderen, gedragen gaat worden. Ik schreef al eerder waarom, lees dat Blog anders nog ff. 

In ons land kennen we die klaproos traditie niet, maar, zoals ik al schreef, In de UK en in Vlaanderen doet men er wel aan! Je zal ze, vanaf de eerste november frequent zien op de kleding van de Belgische of Britse bezoeker van ons land, of als je de Tv op de zenders van die landen zet, dan zie je politici of andere mensen uit en in het nieuws een dergelijk vlaggetje dragen. (Vergis je niet, ook de gewone burger in die landen dragen een dergelijk vlaggetje ergens op hun kleding.) Ik vind het een fraai gebaar en een nog fraaiere geste. Na bijna honderd jaar worden de gesneuvelden van de "Great War", zoals dat in de UK nog steeds genoemd wordt, nog steeds herdacht. Het zegt natuurlijk ook wel wat over de "impact" die WO1, zoals dat bij ons heet, gehad heeft in die UK, dus in de Commonwealth, zeg maar. Er is, niet alleen in Groot Brittannië natuurlijk, maar ook in Duitsland en Frankrijk, België en Oostenrijk, Italië en Rusland, (zelfs de VS streed aan het Westelijke front en zorgde eigenlijk voor de cruciale doorbraak in die oorlog), veel over die oorlog te doen. Een hele generatie mensen, nu ja, jonge kerels was weggevaagd. "The lost Generation", een term van de, misschien ondertussen al vergeten schrijver, Hemingway, bezigde die kreet overigens. (Hij was zelf deelnemer aan die oorlog.) 
De generaals van die tijd keken niet op een mannetje of honderdduizend meer, begreep ik een beetje uit de boeken en de geschriften die ik veelvuldig las en lees over die vreselijke tijd. Ik geef een voorbeeld: tijdens de eerste dag van de Slag aan de Somme, die duurde van juni tot november 1916 verloren de Britten op de eerste dag al: 57.000! mannen. De Duitsers slechts 8000, maar zij waren dan ook de 'ingegraven' en dus verdedigende partij. Tegen het einde van die slag, geen van beide partijen had veel gebied veroverd of verloren trouwens, was het dodental opgelopen tot 420.000 voor de Britten en hun geallieerden, de Fransen hadden 200.000 man verloren en er lagen 450.000 jonge Duitse kerels dood in de modder. Tja, dat zijn getallen. Maar het waren wel allemaal echte mannen en kerels geweest. Het waren zonen van, broers, verloofdes of echtgenoten van. Denk je eens in! Een miljoen doden in vier maanden!
Twee mannen die later berucht of befaamd zouden worden worden, deden overigens aan die vreselijk strijd mee. De een zou berucht worden om zijn nietsontziende fanatisme waarmee hij en zijn helpers, onder andere zes miljoen Joden de dood in zou helpen. (Hij zou twee boeken schrijven: Mein Kampf 1 en 2) De "Gefreite" Adolf Hitler was namelijk een deelnemer aan die slag. 
Tegenover hem vocht een man die later befaamd zou worden door een rij van boeken die hij schreef en waarin hij de gruwelen van de dingen die hij zag en had gezien op een "Fantasy" of sprookjes manier beschreef, ene luitenant J.R.R. Tolkien. Hij is de schepper van onder andere "The Hobbit" en van "The Lord of the Rings". Boeken, die later ook heel fraai en goed verfilmd, die de wereld zouden veroveren. 
Ik vroeg eerder al of er meerdere, door Nederlandse schrijvers geschreven, boeken waren over onze "strijd", tijdens de meidagen van 1940. Ik ken eigenlijk alleen "Vlam in de pan" van Mr. Roothaert, de man die ook de boeken over Dr. Vlimmen zou schrijven. Over WO1, wij waren gelukkig neutraal, vind ik in mijn boekenkasten alleen wat terug over de mobilisatie: "Dagboek van een Landstorm man" en "Frank van Weezels roemruchte jaren", allebei van A.M. de Jong, die gemobiliseerd was in die tijd. Ook "Spionage in het Veldleger" van (weer) Mr. Roothaert, heb ik daar staan. Maar verder? Ja: "Chauffeur Maas in het vuur", ligt ergens, maar da's een flauw ding.
(Die Roothaert werd overigens na de oorlog een "verschijningsverbod" opgelegd. Ergens in zijn boek: Vlam in de pan", vertelde hij dat hij, vechtend aan de Grebbelinie, met eigen ogen had gezien, dat de Duitse troepen zoveel beter uitgerust waren dan de Nederlandse. Hoewel het de absolute waarheid was, mocht hij dat van de regering niet hebben gezegd. Tja, de doofpot. Waar kennen we dat van?)

Wintertijd! En ijdelheid. (Deel een)

Na een heel prikkelig en zuur stukje over mijn, hopelijk bijna, vorige werkgever, even wat rust in de berichtgeving. Ik kreeg overigens van collegae van ooit een open doekje, maar dit terzijde.

De zomer is langzaam overgegaan in de herfst. Op een fraaie en waardige manier, overigens. We genieten nu, eind oktober 2015, nog van een paar hele fraaie nazomerse herfst dagen en ja, ik heb ook nog wat lekkere fietstochten gemaakt. De wintertijd is overigens al ingegaan, een nacht of wat geleden, van zaterdag naar zondag. Ik houd overigens niet van die winter. Kou, nattigheid en die vieze witte troep, die je dan meemaakt, nee, niet mijn ding. Maar, als de wintertijd ingaat, gaat in de straat en de wijk waar de 'a.k.a. lief' en ik wonen, ook de 'boomverlichting' aan. 

Hierboven zie je, hopelijk, een 'fraaie' foto van "onze" boom, de boom voor ons huis die, sinds deze avond, oké, twee of drie avonden her, weer eens in volle "feestverlichting" is. We hebben wat met die, met onze, boom. Buiten e verlichting dan. Bijna jaarlijks is er in de boom, onze boom, een vast paartje duiven, maar vaak ook andere koppels, denken we, aan het nesten bouwen en aan het paren en broeden en aan het voeden en aan het opvoeden van het kroost dat ze ter wereld brengen en vaak zien we jong duivengrut tegen het einde van de zomer het nest verlaten, merkwaardig genoeg, vinden we dan, op eigen vleugels. Ze oefenen veel en vaak onhandig voor dat vak dan. We zien ze dan, hoppend van tak naar twijg en nest en oefenen zo de fraaie en voor hen belangrijke vliegkunst. Altijd leuk om te zien. Ook het zien van het ontknotten, heet zuks dat, van boomknoppen naar jong groen en het in volle groene bloei komen van de boom, is fraai om te zien! Natuur voor je deur/raam, toch?

Maar, hoor ik jullie vragen, hoe kom je nu in dat Amstelveen terecht? Da's toch een poep chique en ja, wat 'kakkerig dorp?' Allebei vooroordelen en ook allebei een beetje waar en allebei zijn die vooroordelen ook niets minder waar. 

Vraag een, hoe kwamen we er terecht? Ik schreef er eerder eens over. De lief en ik en ons gezin woonden met heel veel plezier en redelijk betaalbaar op, of in, een fraaie en grote flatwoning in Holendrecht, een wijk nu bekend als "het afvoerputje van Nederland." Toen namelijk de "Bijlmer", dat ooit zo fraai uitgedachte en uitgevoerde woningplan van onze hoofdstad, failliet werd verklaard en gesloopt ging worden, moesten de bewoners van die wijk naar elders verhuizen. (De flats werden namelijk gesloopt, ook onder invloed van de Bijlmerramp. Daarover kan ik nog een boek volschrijven, overigens.) Die bewoners van de Bijlmer, kwamen dus terecht in de wijk waar wij woonden. Ik ga het kalm aan doen nu. In een vorig Blog ben ik nogal uit gevaren tegen mijn werkgever(s) en dat soort mensen en ja, ik heb nu mijn "blijf kalm" pilletje wel geslikt. 

De nieuwe bewoners van onze wijk/straat vonden dat hun bemoeienis tot het leefbaar houden van die straat er uit bestond dat ze van, zeg drie of vier hoog, hun overvolle vuilniszakken uit het raam konden werpen en dat de culturele bijdrage tot die leefbaarheid er uit bestond om tot diep, ik bedoel echt diep, in de nacht, knetterharde muziek te laten horen uit, vaak, gestolen auto's. (Men vierde overigens het zogenaamde Kwakoe festival nog even door, door tot een uur of vier in de nacht ballen te schoppen tegen de muren of ramen van de bewoners die wel moesten werken de volgende morgen.) Maar ze gingen verder, ze wilden hun eigen cultuur ook aangeven in de portieken van de mensen die er woonden. Hun urine en hun ontlasting deponeerden ze onder de brievenbussen van de niet "Afro-Caraibische-Surinaamse" bewoners, zoals zij waren, zeg maar. Dat in de vage hoop dat die mensen niet in opstand kwamen tegen hen, maar dat ze zouden worden geïntimideerd. Ook wilden ze, door het wegtreiteren van de originele bewoners, graag hun economie in stand houden door het verkopen van allerlei niet al te heilzame en vaak ook rookbare of "injecteerbare" middelen, waar de narcotica brigade dus een schuin oog op had en heeft. Nee, ik ben geen held, nee, geen Jack Reacher of zo, maar ja, ik kwam wel in opstand en vocht voor het behoud van de leefbaarheid in en van mijn wijk. Figuurlijk ook, maar letterlijk vooral.

Nu ja, we zijn dan uiteindelijk, na weer eens zoveelste straatgevecht, waarin ik weer eens betrokken was en waarin het nu tegen zeven of acht mannen met krullend haar en dikke lippen tegelijk was, een soort Zwarte Pieten, (ik heb het doorgehaald, maar dat mocht ik toen nog zeggen), waarin ik echt het onderspit dolf, en met wonden en littekens overladen was, uit de wijk vertrokken, met opgeheven hoofd, overigens. (Mijn jongste zoon, die toen nog thuis woonde, had me gesteund en was er dus ook niet zonder kleerscheuren uitgekomen.)

De keuze voor een nieuwe woonplaats was overigens eenvoudig en vrij beperkt. In West, tussen de niet autochtone NL'ers, in Oost, tussen de niet autochtone NL'ers, of dit adres in Amstelveen of een ander adres, maar idem in deze plaats en we beslisten: Amstelveen en: we hebben geen seconde spijt gehad van onze keuze.  

Vraag twee: Kakkerig? Nu ja, Amstelveen heeft de naam rechts en VVD te zijn! Ja, een beetje wel. Maar: vergis je niet, een van de eerste asielzoekerscentra van het land stond hier, in dit VVD plaatsje. (Nee, nee, nee, het ging niet over verarmde Wassenaar bewoners, hoor, nee dat was nog in de tijd van de Joego crisis.)

Nog een (1) opmerking over mijn stad: Ik/we komen op de straten en pleinen en perrons mensen tegen, jeugd, die ons voor laten op de roltrap of deuren voor ons open houden. In trams en metro's wordt nog opgestaan voor de oudere of "slecht-ter-been-zijnde" mens. Wij horen tot geen van beide groepen toe, overigens. Maar: het bestaat nog, die menselijke maat. Vooral, vinden wij, in ons dorp.

 

Goed, je zegt niets over IJdel. Geen tijd, druk, druk druk! Ik ga nu naar die fraaie boom kijken! (Met een Bockje.) 

=Morgen meer, dus nu een Grolsch Bock, lekker!=

"In Flanders Fields" en "Poppy Day". (1)

Kennen jullie het onderstaande (deel) van dit gedicht?

In Flanders fields the poppies blow
Between the crosses, row on row,
That mark our place; and in the sky
The larks, still bravely singing, fly
Scarce heard amid the guns below.

We are the Dead. Short days ago
We lived, felt dawn, saw sunset glow,
Loved and were loved, and now we lie
In Flanders fields.

Take up our quarrel with the foe:
To you from failing hands we throw
The torch; be yours to hold it high.
If ye break faith with us who die
We shall not sleep, though poppies grow
In Flanders fields.

John McRae

Ja, een maf begin van een Blog, zo een foto van een oude soldaat en een een Engels gedicht, ik geef het meteen toe. Ik had de Nederlandse vertaling niet zo gauw onder handbereik, maar voor de doorsnee lezer is dit gedicht qua tekst wel duidelijk. Bovendien is de originele, dus Canadees/Engelse versie krachtiger en geeft het (later) ook weer aan waar het Blog over gaat. Ik wil daar, jullie kennen me, ik ben een schoolmeesterachtig mannetje, wel een hele korte uitleg van geven. Het gedicht is geschreven door ene John McRae, ("ja, Bert dat lazen we al, maar leg uit!").  Die McRae was een arts, een overste-arts van het Canadese leger, Canada was toen nog een Dominion van het Britse rijk. Dominion, is zeg maar: een onderdeel van een rijk of een huishouden, zuks dan. McRae maakte deel uit van de Canadese troepen die op de Belgische slagvelden vochten en daar zijn (veelal tragische) vak, hij was slachtveld "surgeon": zeg maar: chirurg, uitoefende. De man was geboren in Canada in 1872 en is dus uiteindelijk gestorven op 28 januari 1918 in Ieperen, of Ypres, zoals het in het Frans en Engels wordt genoemd. Aan een hersenvliesontsteking godbetert. Ieperen is een stadje in ze zuidwesthoek van Vlaanderen, tegen de Franse grens aan. Het stadje ligt aan de IJzer, een riviertje van niks, maar dat toen wel een belangrijk stuk van het Westelijke front was en de hele oorlog door Belgisch gebied bleef! Het stadje is overigens helemaal vernietigd in die oorlog, maar wel (heel fraai) is herbouwd. (Er werden maar liefst vier veldslagen om het bezit van het strategisch gelegen stadje en de rivier gevoerd!)
De foto die je hierboven ziet is overigens, maar dat had jij, slimme lezer van het Blog al door, van die arts, McRae. Nu zijn er heel veel boeken en gedichten over allerlei oorlogen en slagvelden verschenen. Mijn favoriete boeken over dat soort conflicten, en die heb ik veel, nu ja de boeken, niet zozeer de conflicten, zijn onder andere: "HMS Ulysses", "The Cruel Sea", over de oorlog ter zee, "Battle Cry", over MARNS op Gualdacanal, "The Naked and the Dead", over de US Army op een willekeurig eiland ergens in de Pacific, en "08/15", over de Duisters in WO 2, van Hans Hellmut Kirst. 
Erich Maria Remarque's, "Im Westen nicht neues" en nog twee delen daarbij dus, zijn ook echte klassiekers over het Duitse leger en volk in de jaren 1914 - 1922,  Over de Eerste wereldoorlog is ook de "Regeneration Trilogie" van Pat Barker, heel erg goed, maar, het gedicht van die McRae is geloof ik het mooiste gedicht OOIT verschenen, nu ja, over een oorlog dan. Ja, zoals geschreven, der zijn allegaar fantastische boeken over allerlei oorlogen en schermutselingen verschenen. Bijna allemaal gebaseerd op historische feiten die de schrijver/schrijfster zelf heeft beleefd of meegemaakt.  Ook over Vietnam is: "A Rumor of War" geschreven en over allerlei oorlogen ter zee en zo, maar dit gedicht heeft een soort heldenstatus bereikt. Waarom begin ik hier nu over?
Nu ja, vanaf een (1) november zal elke Brit/Canadees/Ozzie/Kiwi een rood papieren "bloemetje" op zijn/haar revers dragen. Let maar op, op de Tv of in de straat. (Ook de Belgen, nu ja, de Vlamingen doen dat, overigens.) Dat rode "bloemetje" stelt een "poppie" voor, een klaproos. De "poppie's", die klaprozen dus, staan symbool, door het gedicht van onze ongelukkig gestorven arts, voor de armzalige bloemen die groeiden op de graven van de gesneuvelden. Deze bloemen 'tierden welig' of 'wierden telig' of zo, op die grond waarin de gesneuvelden lagen. Tja, da's na bijna honderd jaar, nog steeds een mooi symbool, vind ik, dat dragen van dat papieren symbool, ter nagedachtenis aan de gesneuvelden van OOIT!
Ook "Memorial Day", elke laatste maandag in mei, waarop de Yanks hun doden herinneren, ja, daar heb ik wat mee. (Die dag wordt overigens al gehouden van af 1866, na hun burgeroorlog of zo.)
Ik ga later wel verder over dit onderwerp. Over onze 4-mei herdenking, of omdat er bijvoorbeeld amper Nederlandstalige 'romans' of dat soort boeken over die Tweede Wereldoorlog te vinden zijn zoals die beleefd werd door onze militairen. (Nee, Anne Frank en haar dagboek, ja natuurlijk maar dat is een dramatisch helden epos. Dat staat boven alles, denk ik.). Nee, het gaat me om echte "soldaten" boeken in onze taal en door NL militairen, van alle krijgsmacht delen dus, geschreven. Ik ken alleen "Vlam in de pan" van Mr. Roothaert, de man die ook de boeken over Dr Vlimmen zou schrijven. Over WO1, wij deden gelukkig niet mee, vind ik alleen wat terug over de mobilisatie: "Dagboek van een Landstorm man" en "Frank van Weezels roemruchte jaren", allebei van A.M. de Jong, die gemobiliseerd was in die tijd.

Hebben jullie meer titels van boeken over die periode van onze oorlogen? Laat me het weten?

Huichelarij! (Over vluchtelingen en dubbele gevoelens)

Eerlijk is eerlijk. Ik weet ook niet meer hoe het allemaal moet en hoe het allemaal in elkaar zit en hoe het verder moet. Echt niet. Ik weet alleen dat de wereld, in ieder geval onze, de westerse, wereld helemaal verdeeld is en in de knoop en overhoop ligt met elkaar. Ik heb geen idee wanneer ons land ooit zo verdeeld is geweest als momenteel, nu het ver de vluchtelingen gaat. De crisis  en de totaal verdeelde stemming onder ons volk daarover, bedoel ik. Ik zag vandaag op de Tv weer vreselijke beelden van mensen in de regen en de natte sneeuw die doelloos bij een of andere grens rondhingen en van kinderen die het koud hadden en ja, als mens en vader breekt je hart dan wel. (Een beetje, nu ja, boel.)

Ik heb altijd geschreven dat ik geen politiek wil bedrijven in mijn stukjes, in mijn zogenaamde Blogs en ja, dat wil ik liever nog steeds niet. Maar, ja, het is nu zover dat ik er niet meer onder uit kan, denk ik. 
Ik moet van acquit: Nee, ik hoef geen AZC of aanmeldpunt voor vluchtelingen in mijn straat. Ik hoef geen mensen met een totaal andere cultuur die vaak ook nog eens helemaal en totaal getraumatiseerd zijn (door het oorlogsgeweld dat hen is overkomen) in mijn portiekflat of op mijn galerij flat of in mijn rijtjeshuis wijk. Maar, dat er mensen moeten worden opgevangen, dat is duidelijk. Maar welke mensen dan? (Lees voor mensen: gezinnen.) Die mensen met zo een vreselijk oorlogstrauma, nu ja, goed daar ga ik in mee. Maar: wel gedeeltelijk, hoor. Want, als je je land gaat verlaten omdat daar een (burger)oorlog heerst, dan ga je, ik denk heel simpel, ik ben ook heel simpel, toch zo dicht mogelijk in de buurt van je land blijven om, zo gauw die nare en totaal verkeerde regering is gevallen of die effing oorlog is afgelopen, terug naar je land te kunnen terugkeren om dat land her op te gaan bouwen? Om te zorgen dat je huis weer bewoonbaar wordt, of je land weer geploegd wordt of je supermarkt weer wordt bijgevuld of je olijfgaarden weer vruchtbaar worden, en je schapen en geiten weer worden gehoed?
Er was, in WO2, ja dat is jaren her, ik weet het, een groep NL mensen, m/v, soms senioren ook, hoor, die naar het vrije Engeland vluchtten, vaak onder de meest moeilijke omstandigheden. Sommigen van hen waren rechts, sommigen waren links, anderen waren weer pacifist, anderen waren van de communistische partij, Kortom ze waren van alle gezindten, maar ze wilden maar een ding: terug naar een Vrij Nederland en dit is geen reclame uiting voor dat blad, overigens. Naar Engeland dus, net over het water, zoals vele (boot) vluchtelingen tegenwoordig ook net over 'een/het' water kwamen. De meesten van hen, die "Engelandvaarders" m/v, ik schreef het al eerder, gingen "in dienst". Ze volgden een (al dan niet) militaire opleiding, ja, man en vrouw, en vochten, soms met vreselijke ofwel dodelijke afloop, tegen de bezetters. 
Wij Nederlanders gaan, elk jaar op 4 mei, die gesneuvelden onder andere herdenken. Ik, nu ja, wij, ons gezin, buigen elk jaar op vier mei, tijdens de twee minuten stilte, nog steeds deemoedig het hoofd voor "hen die vielen" en als dat "kwijlerig" klinkt, nu ja, dat zij dan maar zo.
Maar, vraag ik me nog steeds af, waarom gaan al die jonge en, zo te zien, oergezonde kerels, die ook "Engelandvaarder" zouden hebben kunnen zijn, die dus ook als militair getraind zouden kunnen worden om te vechten tegen die Assads en Ayatholla's en al die andere nare mannekes van deze wereld, die stap voorbij? Waarom komen zij niet in opstand? (Ik vocht, ooit, tegen de "gangs" in mijn wijk in Mokum die ons het leven zuur maakten! Ik was toen al een wat oudere man, nu ja vijftiger en tegen "gassies" van tegen de twintig, maar ik liet me niet ondersneeuwen door dat vreselijke tuig!)
En, waarom komen die gasten nu in enorme getale naar onze contreien? Is dat angst, zijn dat trauma's? Ja, dat kan, mensen steken in elkaar zoals ze in elkaar steken. Trauma's. Ja, veel NL militairen, oud of nog actief, hebben die trauma's ook (toen ze in die landen van die gasten die nu toch maar hier na toe komen) kwamen om de rechten van die mensen te verdedigen en daar heel veel en allerlei naars meemaakten, iets dat veel schade heeft aangedaan bij veel van onze jonge kerels en meiden. Ik ken mensen die enorm lijden onder PTSS, soms nog steeds, na jaren! Of is het gewoon gemakzucht van die vluchtelingen? Zijn het dan dus wel (bijna) allemaal "economische" vluchtelingen? Want: waarom willen ze dan allemaal door naar het westen van ons continent? Duitsland, Zweden, NL, landen waar er welvaart en sociale zekerheid is?
Ik voel dat de leider van de PVV daarin overigens wel enigzins gelijk heeft. Ooit werd de man in de linker kant van ons land maar zeker door zijn ter linkerzijde gedwaalde politieke collegae, verguisd en verdoemd, toen hij het had over een Tsunami van moslims die Europa zou verzwelgen. Maar, ja, het blijkt dus dat hij gelijk heeft. Opeens zijn de leiders van de VVD en de CDA ook een beetje om en hebben hun "kom maar binnen" visie iets veranderd/dan wel zijn ze tevreden met "houdt-ze-tegen-hekken" in Europa.
De linkse fracties zijn nog wel pro instroom, nog. Vanmorgen zei, ik stond in de rij bij de bakker, een man zuchtend tegen me: 'Nu ja, dan hebben die linkse rakkers het volgend jaar een miljoenen stemmen erbij.' Ik lachte wat, maar was toch nadenkend. Vanmiddag las ik wat dingetjes op de teletekst. Normaal zou ik TXT schrijven, maar vriend B. heeft het moeilijk met afkortingen, dus vandaar deze gratis service!
Goed, ik las dus dat in het "Benoordenhout", dat is een poep chique wijk in Het Haagje, een kazerne leegstond, waar genoeg ruimte voor 800 asielzoekers was, maar dat de mensen die in die wijk woonden dat niet op prijs stelden. Onze PM, de heer Rutten, woont daar, heel gezellig samen met veel van de overige ministers en hun medewerkers, hoge ambtenaren, staatssecretarissen en zo. Oef, dacht ik, dit gaat niet goed 'komme legge', in de publieke opinie. Maar ook de "Bible belt" doet niet aan opvang mee, las ik. "Want", zeiden die achterlijke magoggels "ons lieve heer hebt het niet toegstaan dat we gevaccineerd werd'n. Dat mog niet van God, zeg maar. Dus, "nu komme al die buutenalanders, met allegaor ziektes en zo, dus ja, dan kunn'n wie dus ok ziek word'n en dat mag dus niet, zegt maor!"
(Maar, brave Gristeneikels: in jullie geloof staat toch dat de Here jullie je tot Hem roept als het jullie tijd is? En dat vaccinatie dus in strijd is met de Here des Heren woord? En, zegt het boek, dat jullie je moeten gedragen als Gristenen? De andere wang toekeren of liefde aan een ieder geven en zo?) 

Nu ja, ik weet het ook allemaal niet. Jullie wel? Laat me het weten, s.v.p.!
 

Ja, wel jammer, geen EK voetbal.

Eerlijk is eerlijk, ik ben helemaal geen voetbalkenner. Ik behoor niet toe aan de groep van de zestien miljoen bondscoaches die ons land rijk is. En, nee, ik volg het voetbalspel dus ook niet fanatiek. Ja, ik lees de uitslagen op TXT en ik hoop natuurlijk dat de club uit 020 weer eens kampioen wordt. Mijn oudste zoon en mijn kleinzoon praten me bij over de stand in de competitie en zo. En nee, ook "de elf" van Oranje volg ik niet al te veel of te fanatiek. Ik heb geen hekel aan voetbal hoor, het is wel een aardig spelletje, maar voor mij is het dan ook niet meer dan een spelletje voor grote knullen. Ja, zei ik al, ik volg het Nederlands elftal wel, een beetje hoor, om een hoekkie, zeg maar. Ik bedoel, wees eerlijk, ze, de 'onze jongens' zijn er al gedurende dertig jaar bij, bij elk WK of EK. (Op een keer na of zo.) Ik heb natuurlijk genoten in '88 toen de 'onze jongens' van toen EK werden, na een fantastische finale en een fraaie wedstrijd. (De legende is dat we de finale van de Duitsers wonnen, maar het was van Rusland, toch?) Ik weet dat nog omdat we op vakantie waren en in een bungalowtje in de buurt van Ede zaten en onze jongste dochter gezellig naast mij, de wedstrijden werden vaak in de middag gespeeld, voor het open raam van buiten naar binnen, Tv keken. Ik zie haar nog voor me. Iets ouder dan onze kleindochter nu is, met twee eigenwijze strikken in het haar en op haar kleine stoeltje naast mij en de lief. Tja, nu is ze al weer dertig en leeft haar eigen ding en haar eigen leven, met haar eigen lief.
Bon, dit keer is de plaatsing voor het EK in Frankrijk rampzalig verlopen en ik ben nu heel eufemistisch, hoor. Het was, zeggen hen die het weten, een ramp. Nogmaals, ik ben geen kenner en geen hele echte voetbaladept, maar, mijn lief keek geregeld naar de Interlandwedstrijden. Ik had dan vaak wat te lezen of te schrijven en zo en hoorde van haar het misprijzen over de prestaties van de 'jongens', laat ik ze zo maar noemen. Toen het duidelijk werd dat het er op of er onder was, ben ik zowaar een aantal wedstrijden integraal gaan kijken. En nee, dat was niet eerlijk en niet leuk, zou de (bijna) driejarige kleindochter zeggen. Nee, het waren drama's, zij de lief, dan. Dus ja, dat bleek ook wel en we 'lagen der uit.'
Op en in alle media, geschreven en sociaal en zo, als jullie me begrijpen, braken stormen van kritiek uit op de leiding van het elftal. Dat zal wel. Ik heb nog steeds het, misschien verkeerde, idee dat een team een team moet zijn en dat dat het team het moet doen? Een mijnheer als Blind of Van Gaal of Hiddink, geven richtlijnen aan en zo. Maar nee, volgens velen was de trainer of coach de schuldige. Voornamelijk omdat hij uit 020 zou komen? Dat begreep ik in elk geval uit die reacties, die nog net vol stonden met antisemitisme. Maar, het Oranje voetbal werd ook in de kranten en zo helemaal afgeserveerd. De Tv zenders stonden bol van de (zelfbenoemde) critici die het allemaal wel wisten. Bij een Tv programma, ik zag het overigens in de herhaling, zat de befaamde zelfbenoemde voetballiefbber, -kenner en commentator, de heer Cheque van Geld en liet zijn gedachten de vrije loop. 
Het Gooi zou het Gooi niet zijn als ze al niet vreselijk opportunistisch was. Zo ook de heer Mathijs van Nieuwkerk, nu ja, de redactie van dat programmaatje, dat hij mag presenteren. Kennen jullie het? De wereld draait door, heet het. Het is een niksigheidje overigens hoor, een flinterdun showtje van die Van Nieuwkerk, waarin hij allemaal BN'ers hun CD'tjes en hun boekjes laat aankondigen en zo. Het Gooi? Ons kent ons, nietwaar en ons helpt ons, zoiets, dan. (Zelfs Freek de Jonge, de in verre gaande staat van ontbinding verkerende eenmalige cabaretier schuift geregeld aan, zeg maar. Nu ja, dan weet je het wel, toch?)

Maar goed, volgend jaar geen NL elftal in de zomer. Tja, dat vind ik ook tres sneu, ik ontken dat niet. Dan hadden we ons weer een aantal weken lang kunnen ergeren aan "corrupte scheidsen" en aan die k.. Moffen die wel weer zwijnden zo. Ondertussen grilden we een lekkere speklap of zo, openden een sissend koud biertje en hadden de straat versierd. Soit, het zij zo. Maar, in '18 zijn we der weer bij, toch? 
In ieder geval, geen voetbal, geen Oranje, het volgende jaar, maar wel een TdF. Een fraaie en zware ronde van Frankrijk, hoorde ik vanavond op de Belgische Tv. Dus is  'Het Gooi'  nu helemaal georiënteerd op die Tdf. Sinds jaren weer eens. Dus had men Tom Dumoulin uitgenodigd. WTF is dat? Tom Dumoulin is, voor de lezers die niet zo vaak mijn Blog's lezen, de man die het NL wielrennen momenteel aanvoert. Na hem komt er een enorme generatie jonge en hele goede wielrenners. Ik (kan dat natuurlijk niet echt, maar ik ben er wel van overtuigd) garandeer dat we over vijf jaar weer eens de Tdf, of de GdI of de VdE winnen!
Dus zat daar Van Geld hem uit te lokken, raar te doen, dat doet hij vaker, en uitspraken uit te lokken dat hij, TD, het volgende jaar de TdF zou winnen. Dumoulin bleef nuchter, liet zich niet opnaaien door het etter mannetje Cheque en zei dat hij waarschijnlijk liever Goud op de tijdrit in Rio, de OS, wilde winnen dan een gele trui. Geld was uit het lood geslagen en hoogst beledigd, leek. 'Want', zei Dumoulin, nuchtere en jonge gast die hij is, 'de TdF wordt elk jaar gereden, die zou ik misschien ooit wel eens kunnen winnen, maar een gouden plak op de OS kun je maar een keer in de vier jaar halen.'
Ja en toen werd het lachen: die van Nieuwkerk, ook al niet een al te slimme man, legde aan Cheque, die net weer een haartje dommer is, uit dat de Olympische spelen om de zoveel jaar was en zo.

Tja en soms wordt een dom en niet leuk programma iets minder dom en ook weer iets leuker, door de domme gast en een hele domme presentator en zo. Vaak moet je naar een programma als "bloopers" gaan, maar wij hebben onze eigen blooper top show, ondertussen!

Leedvermaak, deel 2

Voor vriend H., die zich afvroeg wat ik nou bedoelde!

Meesmuilend hoorde ik het dus allemaal aan, al die verhalen over de FIFA en al die duurbetaalde en (waarschijnlijk) corrupte bestuurders. Mijn sport is naar de ratsmodee geholpen door dat zelfde soort figuren als bijvoorbeeld ene Hein Verbruggen, een mannetje die ooit Mars repen aan de man bracht en toen dacht dat het fietsen ook verkoopbaar was? Dat deed hij dan ook, op zijn "zakenmannetjes" manier. Dat werd helemaal niks! Mensen als Armstong en dat soort oplichters dreven hun oplichterszaken met kennis van en, geloof ik, betaling aan de groep waar die Verbruggen ook deel van uitmaakte. Armstrong en zijn kompanen zijn dan wel ten val gebracht en zo hoort het ook. (Overigens is er een revival tegen/voor de EPO. Die zou geen ene flikker verbeteren aan het fietsgedrag?)
Van die Verbruggen heb ik nooit meer iets gehoord.? Misschien staat hij nu potloden te venten ergens onder een brug in 010? Ik weet het niet en het interesseert me geen ene moer. "Mijn" sport is weer aardig schoon, hetgeen niet gezegd kan worden van andere sporten, waar nu veel vuiligheid over in de media komt. Niet alleen dopage, maar vooral het verkopen van wedstrijden.
De FIFA en de hele reut bestuurders, dat zijn er heel veel, gaat dus voor het blok. De toewijzing van allerlei WK's, in Rusland en Abu Dhabi, of all places, staat onder zware druk. Misschien wordt de finale van het WK 2020 toch in Roermond, Almere, Sittrad of Assen of in Amstelveen gehouden: België tegen Luxemburg, de enige landen en de enige voetbalploegen die nooit smeergeld hebben betaald of ontvangen? Ook de plaatsen van de finale lijken me gewoon leuk!

Genoeg! Leedvermaak over de voetbalwereld is er ondertussen genoeg. Maar wat betreft al dat gedoe over die grote auto fabrieken en de fabrikanten? Man, het houdt niet op. VW staat op het punt om failliet te gaan! Stel je voor! Een van de grootste werkgevers van Duitsland, misschien van Europa, nu ja, ik chargeer even, maar misschien van de wereld, gaat pleite, omdat de directie vals speelde. Waarom doen die gasten dat? Is het omdat ze meer willen verdienen en nog meer bonussen willen binnenhalen? Kan, de mens is een aasgier en vreselijk hebzuchtig. Wilden ze bewust hun producten beter af schilderen dan ze in werkelijkheid zijn? Kan, de mens heeft verbeelding en vindt zijn eigen ding/product/zaak altijd beter dan dat of die van een ander. Wilden ze de wereld heerschappij? Kan, e Duitser heeft die neiging nog al eens meer gehad. 
Maar waarom kan je dan als bestuurder, geen domme jongen toch, niet eerlijk zijn en een stap opzij doen? Waarom kan je niet gewoon zeggen dat "schonere" auto's gewoonweg niet bestaan? Kom op. Ik rook, ja, dom, ja. Ik weet het. Maar ik weet ook dat artsen zeggen dat het slecht voor me is. Waarom zou een arts dan gaan lopen vertellen dat bijvoorbeeld Menthol sigaretten beter voor me zouden zijn? Kom op nou.
Dus ja, daar staan dan van die miljoenenverdieners opeens schaapachtig in hun hemd. (Eh? deze parafrase is niet helemaal goed, denk ik.) Nu ja. Maar ze gaan met een goed betaald "brugpensioen", of een vette bonus, de rest van hun leven tegemoet. Ze drinken nog een glas, ze doen nog een plas of zo en ja, de rest blijft waarschijnlijk zoals het ooit was, denken ze. Maar wij, de burgers, zullen waarschijnlijk ons hele verdere leven schuin aankijken naar die Duitse wagens. Ik ben blij dat ik een Renaultje rijd. Dat zal ook wel helemaal fout zijn, hoor, de Groenen hebben dat liever ook niet, maar ik zou me doodschamen als ik zo een "zuinige en milieubewuste Duitse bak zou rijden."
Dan liever maar een Mercedes of een BMW. Die komen er gewoon voor uit dat ze niet veel met uitstoot en zo te maken hebben.

Maar goed. even terug komend op de bazen van die fabrieken. Een Japanse industrieel, mocht het hem zijn overkomen, pas op, we zijn nog niet aan het einde van het verhaal/schandaal, ook Toyota of zo kan de mist ingaan, zou wel publiekelijk zijn excuses aangeboden hebben. Huilend voor de Tv en misschien zelfs, en plein public, Harakiri, of live op de buis misschien nog iets vel ergers hebben gepleegd. Nee, dat hoeven de Moffen niet van me, hoor. Ze hebben ook net al verloren van de Ieren. Met 1 - 0. Maar goed, Der Manschafft  twintig jaar geen toegang meer verschaffen tot de EK en WK wedstrijden? Is dat wat? Lijkt mij wel een aardige sanctie.

Hoogmoed komt voor de val! (1) Leedvermaak!

"Leedvermaak, kent u die uitdrukking dames en heren?", vroeg Ds Gremdaat ooit. Die dominee Gremdaat was een zogenaamde Tv dominee die vorm werd gegeven door een cabaretier. Die man stond onder zijn eigen naam bekend als Paul Haenen, in zijn Tv programma's. (Ik noem; Betty Asfalt Complex. Ons gezin is ooit op Tv geweest bij een uitzending, toevallig.) Paul Haenen? hoor ik jullie nu allemaal zeggen! Wie is 'that then well'? Nu ja, Paul Haenen is een Tv mens en een artiest die ook nog eens de stemmen deed van "Bert" en "Gofer" in de bekende Tv serie "Sesamstraat". Een serie voor de jeugd, waarvan je de naam van dat programma niet moet verwarren met de Sesamstraat die bij de doorsnee marineman bekend is. Dat is namelijk een bepaalde straat in Lissabon, met niet al te frisse etablissementen, waar ik natuurlijk helemaal niet mee bekend ben en ik ontken in alle toonaarden dat ik daar wel eens aangelegd heb.

Hoogmoed komt voor de val, in de titel van dit stukje al genoemd, komt natuurlijk van de vader en zijn zoon, Deadulus en Icarus, die een gevangenschap wilden ontvluchten en dus allerlei veren met allemaal was aan elkaar plakten en naar de zon vlogen. De zon smolt de was en de vleugels/veren lazerden uit elkaar en ja, als je dan van zo hoog ergens in het water flik..., dat gaat niet goed komme. De mannen hadden dus Hoogmoed betracht en ja, dominees en zo, vertelden eeuwen lang in de kerken van de preekstoelen hu onzinnige verhalen dat dat nie goe was! Zeg maar. Maar ja, dominees en priesters? Die vertellen allemaal ouwe en achterhaalde onzin uit onzinnige boeken!

However/Soit dus. Leedvermaak, ik kom er even op terug, is een bekende kreet in ons taalgebruik, toch? Bij mijn eerste en bijna enige, maar wel beste werkgever, ooit, was het een bekend begrip: "Leedvermaak is maten vermaak", "leedvermaak is pas echt vermaak", nu ja, dat soort zaken hoorden we en zeiden we. Leedvermaak is natuurlijk van alle mensen, hoewel ik geloof dat het onder mannen meer opgang doet dan onder de dames. Ik weet niet echt of vrouwen meer lol hebben in leedvermaak dan mannen. Die "van mij", geeft toe dat ze wel eens lacht om de domme fouten van anderen op Tv. Maar vraag het maar eens aan "die van jullie". Leedvermaak en het daarmee gepaard gaande Hoogmoed zie je vaak in allerlei Tv programma's. Ik heb het nu even over "De leukste thuis" "funniest home video's" en zo. Maar ook: "Blik op de weg" en "Wegmisbruikers" doen het goed als het gaat om leedvermaak. 
Leedvermaak en hoogmoed gaan wel hand in  hand, natuurlijk, zoals ik beweer. Wees eerlijk: je ziet zo een magoggel met een Porsche Carrera, of een Audi van de laatste serie of een BMW met allemaal hoog technische snufjes, Lamborgini's zijn al helemaal in trek, door een camera auto/motor gevolgd worden. De chauffeur is een aso, rijd negentig waar die dertig mag, rijdt 150, waar die negentig mag, kortom: 'Barbertje gaat en moet hangen'. Ja, ik zit daar met veel plezier naar te kijken als ik eerlijk ben. Jullie niet? En dan die k.. smoezen die die lui nog hanteren! 'Oh, is het hier zestig? Reed ik zo hard? Doet jullie opname apparatuur het wel?' Het meest erge vind ik die arro figuren die de wouten ook nog eens af willen zei... door hen te zegen dat ze maar "piepeltjes" zijn en zo.

Bien. Vandaag kwamen er meerde schandalen in de lucht. Ik moest meesmuilen. Ja, da's een oud en vrijwel vergeten woord. Spreek het woord uit als: 'Mees muilen', in twee lettergrepen, dus. Het betekent iets van: spottend lachen, meewarig lachen, zuks dan. Dus ja, dat moest ik wel even vandaag, toen ik hoorde dat de FIFA, je kent die club wel, te horen kreeg dat hun opperste baas, ene Blatter, werd afgezet en te horen kreeg dat 'ie strafbaar was. Zijn tweede man, Platini, ooit een grote voetballer, deed mee in het complot van omkoping en schandalen. Dus ja, nu moest men op zoek naar een derde lid van de groep om wel voorzitter van die internationale voetbal bond te worden. Die mijnheer, ook uit Frankrijk afkomstig, was ook niet helemaal zuiver op de graat. Hij was ook al verdacht van allerlei corruptie en zo. Nu ja, mijnheer vier dan, een mijnheer uit Kameroen. Oeps, omkoping schandalen alom. Nee, dat werd het ook niet helemaal en mijnheer vijf, uit Korea ook niet, tja geen onbevlekte ontvangenis.
Morgen even verder over de VW directie en andere oplichters. Er gloort hoop, wereldwijd. Grote affaires worden aangepakt. Wordt de wereld eindelijk wijs?

Sentiment

Ja, wat een fraai woord, dat woord: Sentiment!
Ik heb wat na lopen pluizen:
"Het gevoel, de gewaarwording, het bewustzijn van den indruk eens voorwerps; gevoelen, denkwijs, meening, gedachte. Sentimentaliseren, overdreven of belagchelijk gevoelig zijn." 
Een definitie uit 1885 of daaromtrent.
 1) Aandoening 2) Denkwijze 3) Emotie 4) Gevoelsaandoening 5) Gevoelen 6) Gevoeglijk 7) Gevoelvol 8) Gewaarwording 9) Gevoel 10) Gemoedsaandoening 11) Mening 12) Opinie 13) Reactie van gemoed 14) Uiting van gemoed 15) Verbeelding.

Deze laatste definitie komt uit de "Dikke Van Dale", niet uit de "Dikke van Dam", natuurlijk,  

Dus ja, wat is sentiment? Moeilijk gevoel of moeilijke uitdrukking, niet? Ik denk dat het woord sentiment inderdaad datgene is dat het geheel omgeeft. En dus ook alle schuingedrukte antwoorden omsluit. Sentiment is, voor mij, voornamelijk de herfst die, onverbiddelijk, maar toch nog altijd onverwacht, in ons leven binnenkomt. Het begint zo eenvoudig, dat sentiment. Je staat op, doet de gordijnen open en goh, de bomen verkleuren al een beetje, het groen wordt al donker en donkerder en ja zelfs wat geel, de herfst staat voor de deur? Ik zie de eerste blaadjes al vallen en goh, zijn dat eikels en kastanjes op het tuinpad? 
Gisteren zag ik, al fietsend, grote vogels, in een strakke V-formatie, naar het zuiden koersen. Ganzen? Brandganzen? Canadese ganzen? Nu doe ik semi-intelligent hoor, ik heb totaal geen idee van al die grote vleugel voerende beesten. In en op de "overloop" gebieden, de plekken waar allemaal watervogels horen te zijn, was het wel stil, overigens. De "Wetlands". der zijn er een paar aangelegd rond mijn stadje, lagen er stil en verlaten bij. De fraaie graas en gras velden rond de dorpen van mijn gemeente waren opeens donker groen, kaal en dus afgevreten. Ik zag dat de boeren geoogst hadden. Nare en nu heel duistere velden met stekels van wat ooit een fraai groen knollenland, nu ja, graan land misschien, was, waren omgeploegd, de donkere winter verwachtend.
Dit is niet mijn jaargetijde. Een voorouder van mij is ooit, door een verre en zuidelijke voorvader van mij, verwekt bij een boerendeern uit het Drentse of Groningse land. Tijdens, voor of na de slag bij Heiligerlee, heb ik me altijd zo gedacht. (Hubert Lampo schreef er een fraai boek over: "Don Juan en de laatste nimf"). Ik denk dat het gedaan is met zo een Spaanse Don, of een gewone musketier, zeg het maar, die met een meisje uit die regio plezier had, misschien in een hooiberg of zo of gewoon in een graan- of knollenveld. 

Mijn hart verlangt nu alweer naar de eerste voorjaars-zonnen stralen. En die effing herfst en die vermaledijde winter moeten nog beginnen! Nee, ik ben niet blij met al dat gedoe. Hoewel? Nu breekt de tijd weer aan van de verlichte bomen in onze (winkel) straat waar we wonen. Er staan, beuken/linden/nu ja, bomen in de straat, die omhuld zijn met "lampies" die rond de "zomer wordt wintertijd" aangaan en een aangenaam en vooral warm licht verspreiden. Tja, de donkere dagen, met Sint en, in Amstelveen nog wel gewoon Zwarte Piet, (wij doen niet zo aan discriminatie in onze stad, we hebben een normale club van wethouders, wel een beetje rechts, niet echt erg), maar ook de kerst dreigt weer aan te breken! De a.k.a. lief E., zegt het ook vaak: 'Ik vind het leuk als de lampjes weer aangaan. Goh, gezellig, de feestdagen! Maar', zegt het licht van mijn bestaan: 'als ze weer uitgaan, dan wordt het dus weer voorjaar en da's nog veel prettiger.' 
En: hoeveel gelijk kan een mens hebben?

Dus ja, ik heb diverse sentimenten bij deze periode van het jaar. Ik zie kale bomen voor me en ik voel nare kou. Nare sneeuw en hagel en dat soort sh..! Ik voel vooral dat ik moet gaan denken aan lekkere winterkost! Eigengemaakte stamppotten, lekkere bruine bonen soep of Snert, stamppotten zuurkool met lekkere rookworsten en zo. Tja, da's toch ook sentiment?

(Maar goed, ik ga heel binnenkort mijn laatste echte lange fietstocht rijden. Dat doe ik traditioneel in de laatste week van oktober, of de eerste week van november, als het nog droog is. Langs de Vecht, naar Loenen en dan zo weer terug. Dat is mijn "ronde van de vallende bladeren", zeg maar! En dat is ook weer sentiment!)

Slordig? Onverschillig?

Tja, zo krijg je af een toe wel eens een berichtje! Van mijn werkgever in dit geval (maar lees toch maar verder)
Ik logde onderlaatst in op het bekende systeem en zag dat er op de "mail", za'k maar zeggen, twee berichten stonden van De Keten. Ok, dan, docht ik, eindelijk en gelukkig eens een reactie op mijn berichtjes en mijn mailtjes van de afgelopen twee maanden.  
(Hele korte uitleg en inhoud van het voorafgaande: ik heb een burn-out, ik loop, door het door hun, De Keten bazen veroorzaakte gel.. wel ondertussen bij de psych, heb ik nooit gewild, maar ik wil nu wel gesprekken aangaan met afdeling personeel, tegenwoordig chique want ook tegenwoordig HRM, "Human Resource Management", genoemd, maar krijg geen contact. Ik wil natuurlijk ook graag contact met de bedrijfsarts, maar die dienst is net weer naar een ander bureau overgegaan en geworden en zo en die hebben mijn dossier niet, of kunnen die nog niet hebben en ik kan hen natuurlijk dus ook niet bereiken.)

Mijn chef, of zijn vervanger, nemen ook al helemaal geen contact meer met me op, dus ja, ik zwem een beetje tussen allerlei niet al te duidelijke onzekerheden en zo en veel cryptischer kan het denk ik niet? Nu ja, dat hele bedrijf, nu ja dat HRM en mijn "gedoe", is een cryptisch enigma, verpakt in een raadsel en ingewikkeld in een mysterie, oké, dat komt een een beetje in de buurt van mijn situatie!  
Gelukkig kreeg ik vandaag eindelijk eens een berichtje van het bureau HRM van 'De Keten" , twee zelfs en ja, ik dacht: man, eindelijk eens een gesprek of een uitnodiging tot een gesprek over mijn "ziek zijn, op non activiteit stellen en zoiets."
Edoch, niets was minder waar! Ik kreeg een berichtje waarop ik kon klikken en dan de nieuwste berichten kon zien van en over De Keten. Het ging uiteindelijk dus alleen maar over een leerproject!
Nee, nee, nee, ik ben daar helemaal blij mee. Ik heb, ooit, toen er nog een echte directie was, die ook nog eens luisterde naar het personeel, gepleit voor een dergelijk leerproject, in een wat andere vorm weliswaar, maar ik vond, gaf ik ooit aan die directie aan, dat mensen die bijvoorbeeld op de zuivelafdeling werkten, het verschil moesten uit kunnen leggen over het gebruik van "zure room" of "crème fraîche" in recepten of zo. Dat waren vragen die namelijk dagelijks door klanten werden gesteld. Ook hadden klanten soms vragen over diverse vleeswaren of het braden van vlees/kip en zo, (ik kreeg ooit eens een vraag over het koeken van aardappelen, echt!) die de vaak jeugdige medewerkers van die afdeling(en) niet konden beantwoorden. Een "hand-out" over dat soort zaken, zeg maar, zou dat probleem, nu ja, probleem, maar in ieder geval, door zo een boekje of les of zo, zouden de klanten beter kunnen worden geïnformeerd. 
"Een en ander viel aan dovemansoren", een hele oude opmerking, jullie weten, ik hou daar dan weer van, van die ouwe kreten dan.
H., een ouwe kameraad, makker en ex-slager, pakte dat probleem wel op, deed dat daar ook nog eens bij het OO, overleg orgaan, kond van en het werd, denk ik, ooit op een agenda gezet. Grote organisaties hebben grote beslissingsrondes, weet ik uit mijn KM tijd, maar H. schijnt het wel gefikst te hebben. Want, ik kreeg dus een dag of wat geleden allemaal mails vanuit de directie om "s.v.p. aan te klikken op hun": "E-learning" adres, voor verdere informatie over: "garantietoepassingen" en: "het naleven van spelregels."

Tja, ik heb niks meer met De Keten, maar ach, een beetje nieuwsgierig ben je toch wel. Dus ik klikte, of tikte het hoe "noemjehet" aan. Ik kon die "site", zo noem ik het maar even, alleen bezoeken met mij mailadres en met een gegeven password en dat was, mailden ze me, (ik moest nu op een blauw gedrukt en blauw onderlijnd woordje: 'hier' klikken) en ik zat goed. Dus dat deed ik! Klikken tot ik blauw zag, flauw, ja, ga dat niet meer doen. Maar goed. Ik moest inloggen met mijn e-mail adres, nou ja, dat was niet te moeilijk natuurlijk en dan was het wachtwoord KETEN1. (Do not try this at home, zeg maar, KETEN1 is verzonnen, nu ja, bijna!)
Ja en dan zegt of meldt, een of andere weet-ik-veel, een automatisch antwoord, dat zuks allemaal niet klopt en zo. Ok, ik doe het, secuurder, nu, opnieuw en weer opnieuw en zo en het gaat dus not! Het gaat niet lukken. Er is dus geen wachtwoord! Wat een bull...! Men doet dus maar wat en geeft dus, wat ik natuurlijk al wist, geen ene f... om het personeel! Ik moet maar ergens zorgen om in een of ander vage site binnen te komen! No way! De Keten doet haar naam weer eens eer aan. Onbetrouwbaar en een gruttersmentaliteit! Of is het alleen maar slordig tegenover het personeel? Of weer eens onbetrouwbaar ook weer eens tegenover het personeel?

Dus ja, dat was dus "niet eerlijk en niet leuk", zoals Mia, onze driejarige kleindochter zou zeggen.