Nee, nee, nee, nooit een Blog, nu ja, jullie kunnen mijn credo het natuurlijk allemaal tot in het eindeloze herhalen: 'begin nooit een verhaal of een Blogje of zo, met ik'.
Waarom dat zo is, weet ik eigenlijk niet meer, ik heb het ooit gelezen van een echt goede schrijver en niet van zo een kladderaar als ik ben. Maar goed, ik begin dit verhaaltje dan ook niet met Ik, zoals mijn goede vriend Frans zijn verhalen tegenwoordig ook niet meer begint met Ik.
En ja, morgen zal de haat pagina wel weer volstaan met allemaal berichten dat ik een 'klima' clown ben of zo. Dat doet me geen fu.. meer, overigens. Ik raakte een dag of wat geleden verdwaald op een pagina die 'Home comforts', zoiets dan, werd genoemd en ja, ik las daar dingen, waar Trump zich zelfs voor gegeneerd zou hebben. Ja, je kent me, ik moest even mijn bek opentrekken, zeg maar. Ik schreef een kritische opmerking, maar nee, dat "fietste niet in de pul" zoals dat bij de marine heet of heette.
Oke, ik ga wat geks zeggen, jullie hadden het al door in de aanhef. Bestaat "Groen rechts"? Tja, dat is een moeilijke vraag. Ik geloof dat ik de enige, nee, natuurlijk, mijn geliefde denkt ook wel zo, dus wij zijn de twee 'enige' mensen, nu ja, wij zijn ook twee enigste mensen, die zowel groen als rechts zijn.
Ik probeer, dat uit te leggen.
Groen: ja, dat proberen we zoveel mogelijk te zijn. We scheiden allemaal afval, we doen geen onnodige ritjes voor boodschappen met de auto, we proberen het allemaal wat milieu bewust te houden. We scheidden ons afval, denken mee over duurzame producten en kopen niet al te veel in plastic verpakte produkten, hoewel dat heel moeilijk is. We wandelen vaak naar de winkels die we moeten frequenteren, bezoeken, dus, we hebben onze verwarming ook nooit te hoog staan, douchen niet al te lang, hangen niet altijd al onze telefoons en zo nachten lang aan de oplader, nu ja, allemaal dingen om een (beetje) bewust te zijn en te blijven over dat milieu en de hele samenleving. En nee, als je het zo bekijkt, zijn we geen grote figuren in dat opzicht: "We doen wat we doen", zong Astrid Nijgh al in de vele jaren her van de vorige eeuw.
Rechts? ja, dat zijn we ook wel. Nee, niet dat FvD rechts hoor, niet dat Thierry Baudet rechts, met die uitspraken die op kant of wal slaan. Uilen en Borealen en zo. We, ik in iedere geval, maar ook mijn geliefde zat met open oren en ogen, naar die uitspreken te kijken en te luisteren, hebben der geen moer van begrepen en de man zelf waarschijnlijk ook niet. Ja: hij, Baudet en ja, ook Wilders, die van de PVV, willen minder "buitenlanders", nu ja, ze bedoelen: minder gelukszoekers, minder asielzoekers, zeg maar, in ons land en ja: daar kan ik me helemaal in vinden.
Ik begrijp dat er een enorme vluchtelingen stroom op gang is. Maar zijn dat wel echte vluchtelingen? Of is ons westerse economische klimaat zo aantrekkelijk voor die mensen dat ze naar Europa komen? Omdat ze hier, hopen ze, een huisje, een uitkering krijgen en wel een bestaan kunnen opbouwen?
Ik twijfel vaak aan hun redenen, niet die van Baudet en Wilders. Ik ben ze liever kwijt dan rijk, hoor, de vluchtelingen dus. Die mensen, die illegalen, zwemen naar narigheid, naar criminaliteit, naar onzekerheid, voor ons Nederlanders dan. Zie bijvoorbeeld wat er allemaal gebeurt inTer Apel.
In ons, heel rustige, dorp werd, een jaar of zo geleden, maar ook nog frequenter, een pand gekraakt voor en door van die 'assilanten', zoals de Duitsers die mensen noemen. Ik heb toen meteen een dik kabelslot aangeschaft om mijn, drie, vrij chique race fietsen, op slot te zetten. Tja, beter voorzorgen, toch?
Vanmorgen zag ik een Ethiopisch uitziende man door mijn straat fietsen, stiekem om zich heen kijkend. Hopelijk ging hij naar de Vrijmarkt en niet naar onze schuurtjes, maar ja en dit is wel heel rechts en onvriendelijk, ik ben toch maar weer even mijn fiets bergplaats gaan checken.
Vandaag was het weer eens een ouderwetse 'Koningsdag.' Veel mensen in Amersfoort, maar ook in de plaatsen waar jullie wonen, vierden die traditionele dag. Je mag voor of tegen het koningshuis zijn, maar die dag, die traditionele dag, 'vieren' we toch allemaal. Soms een beetje, hoor, B., maat, ik begrijp je. Maar ergens maakt zo een dag je wel duidelijk dat je toch wel een land bent. Toch wel een natie, toch wel EEN land. Nu ja, zo voel ik dat een beetje.
