Incompetent? Dom? Schuldig? K.. politici!

 

Het is wel weer wat, de laatste dagen. Ik maak me er overigens wel weer heel kwaad over. Over de incompetentie van politici dan. Je ziet het even aan het "poppetje" van mijn feestboek, een kwade Kapitein. Zo voel ik me ook. Kwaad, boos, woest. Niet alleen op die gedegenereerde hoerenzonen van Allah, (betekent dat woord allah niet: "Braakmiddel", "Pedofiel" of "Diarree" of zo?), maar ik ben vooral uit mijn dak over de "Gutmenschen" van deze wereld, die de acties van die liederlijke figuren ook nog eens willen bedekken met kretologie als ze zijn: 'kansarm', 'laag opgeleid', 'discriminatie', 'weggezet', en meer van dat soort fraais uit de Gutmenschen's linkse en verontschuldigende blik.

F..k it. De realiteit is: je bent alleen maar kansarm, je wordt alleen maar gediscrimineerd en je bent alleen maar laag opgeleid en weggezet als je dat met je laat gebeuren. Ik heb, ik herhaal het hier vaak, met bijzonder slimme mensen uit die islamitische landen gewerkt. (Ter verduidelijking: m/v) Mensen die elke kans grepen en nog grijpen om te geraken waar ze wilden, die elke opleiding aanpakten om te bereiken wat ze wilden en die zich heus wel in de kijker werkten bij de chefs en dus de kansen kregen die hen toekwamen. Martelaarschap, zo als allochtonen dat bijna altijd over zich afroepen, is iets wat je jezelf aan doet, door te klagen en langs de lijn te blijven staan. (Over het algemeen dik gesteund door de ouders, die, na veertig jaar in ons land, of in Vlaanderen, nog steeds naar de schotel TV loeren, nog steeds onze taal niet spreken, nog steeds steeds zich en hun gezin uitsluiten van onze maatschappij door in jurken en slippers, hoofddoeken of Nikabs te lopen. Verwacht dan niet van de autochtonen dat die je graag zien. (Officieel is in België het woord allochtoon verboden, want ja, dat is nu sielie!)
Ik noem nu: burgemeester Aboutaleb, ik noem mijn voormalige collega Youssef, een geweldige collega en een voorbeeld voor menige autochtoon, ik noem Ishan, van vakkenvuller tot filiaalmanager en ik kan der vele meer opnoemen. (Maar dan is mijn A 4 weer vol, dus ik hou het kort.)
Goed, ik ben ontzettend boos om die terroristische magoggels, maar ik ben nog veel bozer om die effing politici die het hebben 'toegelaten', er niets tegen hebben gedaan om het te verhinderen of te voorkomen en die allemaal weer het gelijk aan hun kant (willen) hebben. Dat gedoe begon al meteen na 2203 in dat België, een (bankroete) waar ik minder en minder in geloof en dat dus ook nog eens een land is dat door de Duitsers, terecht volgens mij, Kaputtistan wordt genoemd. Aanvankelijk vanwege alle kapotte snelwegen en tunnels, maar zeker nu door de meer dan incompetente, de klungelige, de moorddadige stomme wijze van optreden van alle figuren die het land zouden moeten besturen en veilig houden. Oh, nee, geen kwaad woord over de gewone bewaker m/v, die al dan niet bewapend met een roestige UZI, ja, het is echt waar, een totaal vervallen en helemaal niet beveiligd, maar wel internationaal, vliegveld moesten bewaken, ook niet tegen de politie m/v die patrouilles lopen op straten waar een godvrezend mens niet wil komen, maar wel over de "lui aan de top."
De hogere politieofficieren, die, (bewust, Mechelen?), info achter hielden over de verblijfplaats van Abdesallem weet-ik-veel, ter meerdere eer en glorie van zich zelf, de ug burgemeesters en wethouders van de stad Brussel die (zogenaamd) niet aan zagen komen dat zoiets kon gebeuren, maarf dat wel konden aan zien komen. Ik ben helemaal kwaad over het gehakketak van de Belgische bewindslieden, die nu allen met de vinger naar een of andere vage verbindingsofficier in Turkije wijzen, al dan niet bestaand. Terwijl jullie Belgische ministeries, en dus jullie ministers, goddomme, verantwoordelijk waren voor de veiligheid van jullie eigen volk. Nu gaan jullie allemaal aflulmotoren, wat zeg ik, aflulturbinemotoren aanzetten om jullie eigen schijnheilige en veilige baantjes maar te mogen houden! Dat jullie met die nare praktijken de veiligheid in de omliggende landen ook nog eens in gevaar brengen, kan jullie geen rooie reet schelen, blijkbaar. Want je luizenbaantje is veilig toch en de volgende beunhaasbaan is al ingelijfd ook, hé? 

Nee, in ons land gaat het ook helemaal niet goed! GVDdeGVDdeGVD, wat een kloo.....  en vul maar in, is die Van der Steur toch! Zie je hem voor je? Een typisch VVD hoofd. Arrogant, neerbuigend. Een forse onderkin en een gezicht dat uitdrukt: "He, mannen, biertje? Ik snap der ook geen moer van waarom ik hier ben boven komen drijven, hoor?" Hij maakte fout op fout: De zaak met Volkert van de Graaf, de Teevendeal, dat gedoe over die mijnheer Maat en de MH 17 en nu loopt hij weer te klungelen, nu ja, dat zeg je over een goed bedoelende maar wat onhandige junior medewerker in een supermarkt, de dwaas loopt nu gewoon te blunderen over die terrorist waarvan niemand wist dat die der een was, maar dat die der een was had hij van de FBI doorgekregen, maar pas later, zoiets. Nee, nee, bleek, nee van de NYPD, ja, ja, zo was het, toch? 
Godbewaarme. Politici! Waarom zijn die achterlijken nou nooit eens gewoon eerlijk? Ik hoefde (en wilde) in mijn werkende leven voor mijn chefs geen afl.. motoren aan te zetten, ze hadden me natuurlijk meteen door. Mijn personeel kon aflu.... wat ze wilden, ik had ze natuurlijk ook meteen door. Waarom kunnen die dwazen en nooit wat presterende idioten en zakkenvullende incompetente eikels in (niet alleen) Den Haag en Brussel, nu niet eens gewoon zeggen: 'Ik had het fout. Ik ben niet competent. Ik moet mijn consequenties daaruit trekken en een ander jobbie pakken. Is er nog plaats als vakkenvuller bij de PIEP?" Nu ja, in het kielzog van die Steur zou Rutte en de hele kliek hun biezen moeten pakken, daarmee vervroegde verkiezingen uitschrijvend en ja, dan moet Wilders aan de bak. Maar, die heeft daar helemaal het personeel niet voor. Zijn medestanders en partijgenoten zijn op niveau LBO blijven steken met misschien een cursus HBV, maar dan houdt het ook wel op. 

Maar ja, die cursus, "branden blussen en levens redden" heeft onze minister van justitie nooit gehad. Dat zou namelijk duiden op begrip hebben van een situatie of op het analyseren van een gebeurtenis. 

Achteraf begrijp ik nu waarom zijn naam zo vaak voorkomt in het zaterdagse "cryptogram" van De Volkskrant: cryptogrammen bevatten nu eenmaal vele raadsels.

Marine vrouwen (2)

 

Maar goed. In 1982 besloten de VN dat man en vrouw gelijk waren en dus gelijke kansen moesten hebben. (Nu ja, in de landen van de soepjurken, de landen van de slippers, de landen van de slavernij voor vrouwen, de landen waar geen enkele vorm van gelijkheid of godsdienstige of seksuele vrijheid heerst, deden en doen ze daar niet aan mee, hoor.) Maar ja, ons land, vrouwen in ons land waren vaak al veel meer geëmancipeerd dan in andere omringende landen, ze hadden vaak ook al veel meer in te brengen dan in menig ander land. Noem het een overblijfsel van de VOC tijd, toen vrouwen vaak de handel van hun mannen dreven, omdat die zelf op zee zaten, kort gezegd.
Maar nu konden vrouwen dus ook echt een echte carrière maken bij Defensie. Dat ging niet van de ene dag op de andere hoor. Er moesten aangepaste opleidingen komen, andere rangen en standen, de uniformen en de uitmonsteringen veranderden, de dames moesten gaan varen en konden worden uitgezonden, kortom ze moesten ook operationeel worden. Het aantal meiden dat dit wilde was groter dan gedacht, er is slechts een klein deel de marine uitgestapt. (Over de aantallen van andere krijgsmachtdelen weet ik niets, overigens.)
Toen de eerste hordes genomen waren, werd de eerste lichting vrouwen dan ook aan boord geplaatst. Nu geen marva meer, maar gewoon MATRLDGD of -MB of -LDV. Later kwamen er ook de andere dienstvakken bij, maar in mijn geheugen waren het aanvankelijk alleen logistiekelingen die voeren, maar je mag me verbeteren. Het eerste schip dat 'gemengd' ging varen was Hr. Ms. Zuiderkruis, een bevoorradingsschip, oneerbiedig gezegd, een tanker. (Zie foto boven. Het schip was vanaf 1975 tot 2012 in de vaart, maar is inmiddels gesloopt in Turkije, naar ik meen) Een fraai schip en, door de jaren heen, steeds een goed en leuk schip. (Ik kom op dat laatste onderwerp nog wel eens terug.) Veel hoefde er niet verbouwd te worden aan boord. De dames kregen gewoon samen een of meerdere hutten, een eigen natte groep en gaan met die je weet wel. Natuurlijk hadden de mannen de nodige waarschuwingen gekregen en de nodige lessen in het omgaan met vrouwen, zakmaarzegge! "Oh ja, ging dat zo makkelijk allemaal?" hoor ik jullie vragen. Nou nee, dus. Het grootste dagblad van het land, je weet wel, De T., reageerde nogal bozig en liet verontruste vrouwen van van marinemannen aan het woord die grote woorden gebruikten als: varend bordeel, orgies in de slaapverblijven, onzedelijkheid. Ook een groep oudere marine officieren en onderofficieren stonden er sceptisch tegenover, nee, niet tegenover die uitlatingen, maar alles liep met een sisser af. Nu zijn marinevrouwen niet meer weg te denken aan boord van Zr.Ms. prauwen. (Behalve bij de onderzeedienst, logistiek technisch schijnt het niet haalbaar te zijn om vrouwen onder water te houden, helaas. Moest je even denken? Ik vond hem wel geinig.)
Ik zie nu vrouwelijke officieren, hoofdonderofficieren ronddarren in de wereld die marine heet en zo heurt 'et ook.  Ik geloof dat er zelfs een vrouwelijk commandant van een schip is en dat zou logisch zijn. (Zei een oude onderofficier: ze kenne goddomme niet eens fatsoenelijk inparkeren, maar ze willen wel een fregat afmeren? Waar gaat de wereld heen?)
En ja, der gebeurde van alles wat en soms wat teveel en soms ging alles helemaal goed. Wees eerlijk, vrouwen inpassen in een mannenbedrijf dat al 500 jaar een mannenbedrijf was, ging natuurlijk niet altijd op rolletjes. Maar, het is allemaal goed verlopen.
Vrouwen zijn soms net mensen. Je hebt er, als bij hun mannelijke collegae, toppers bij, truttebollen bij, je hebt ijverige en luie, vlotte en slome, ergerlijke en fantastische. Een ding hadden ze wel altijd gemeen: ze waren zachter in de omgang dan de kerels en ja, ik zag ze liever in hun zondagse pak met grootkruizen dan een janmaat in zijn pendek. (Die laatste zin is een beetje voor de KM ingewijden, maar het is geen negatief geschrijf, hoor.)
Ik heb met heel veel meiden te maken gehad. Logisch, gezien mijn rang en vak. Ik heb gevaren met twee toppers, Ellebel en Wullem. Ik heb verder grootheden meegemaakt als I., Y., C., A., nu ja het hele alfabet, maar ik wil geen namen noemen omdat ik anders andere zou vergeten. Dat wil ik niet want, zei Shakespeare: 'Hell has no fury, like a woman scorned.'Toch? En inderdaad het was niet de Engelse bard die het schreef maar William Concreve, goed opgemerkt.
Oh ja, ik vergeet S. Nee niet opzettelijk. S. is een lichtend voorbeeld voor alle meiden. Ze is een Mokumse en heeft zich fantastisch opgewerkt en doet nu iets heel goeds en heel hoogs in de KM hiërarchie. Tijdens een borrel, enkele weken her, vertelde ze er trots over en ze bedankte mij en mijn generatie "ouwe lu...." dat wij haar gestimuleerd hadden om zo ver te komen, waarvoor dan weer dank aan S.

Een anekdote moet me van het hart.Het gaat over J. J. was een rondborstig, maar dan ook letterlijk, meisje uit het Brabantse. Dat rondborstige werd op de duur lastig. Ze kreeg rug- en schouderklachten bij het werken, bij het sporten en bij het wachtlopen. Ze vroeg aan mijn ziekenma en mij of daar wat aan gedaan kon worden. Via onze arts, aan de wal, werd ze doorgestuurd naar een plastisch chirurg en werd haar rondborstigheid verminderd. Enige weken later, ons schip was net binnen gelopen na een reis van een week of wat, kwam J. terug aan boord, vol trots over haar figuur. Ze kwam de ziekenboeg binnen en bedankte ons voor onze hulp en steun. 'Ziet dan, ze zijn zo mooi, ziet zo zijn ze geworre!' bracht ze uit en trok haar trui en T-shirt op tot nekhoogte. En inderdaad het was een fraai geheel. Twee 'Bossche Bollen verhieven zich op haar slanke lijf. Mijn ziekenma zag me, natuurlijk helemaal beroepsmatig, kijken en zei al gauw: 'Het is goed, hoor J. De sergeant heeft het gezien, pak ze maar weer in.' Dat dee J., hoewel ik, beroepshalve, natuurlijk, nog wel wat langer mijn ogen de kost had willen geven. Soms zijn vrouwelijke matrozen "spoilsports", hoor. (Het belette J. niet om een ieder die ze tegenkwam haar nieuwe pronkjuwelen te tonen. Ook aan onze commandant. Die vond het allemaal heel fraai en interessant en zo, maar vroeg aan mij om haar enthousiasme wat in te perken.)
Hebbie dan niks tegen die vrouwen? Hejje dan nooit rottigheid meegemaakt? Oh jawel, natuurlijk wel. Maar over het algemeen waren het goede tijden.

Ik dank hierbij dan ook al die marinevrouwen (en ook de ooit Marva's) voor de fraaie jaren en het goede werken wat ik met hen gedaan heb en dat meen ik uit de grond van mijn hart.
Met vrouwen van andere krijgsmacht onderdelen heb ik niet veel ervaring. Ik heb wel vreselijk leuk gediend met H. H. was mijn zeer geliefde 'opleidster' aan de röntgen afdeling van het vroegere Marine Hospitaal Overveen. Later, tijdens een inzet in oorlogsgebied met het mobiele veldhospitaal, kwam ze onze rangen versterken. Ondertussen was ze luitenant, of zelfs kapitein, bij de pleunen geworden. Ik heb menig leuk uur met haar kunnen kletsen over van alles en nog wat. Veel van haar (vrouwelijke) collegae waren minder correct en zij heeft behoorlijk op hen ingepraat. Ik had veel steun aan haar en heb altijd met plezier met haar gediend.

MARVA'S? Hoezo?

Je mag, ik schreef dat veel vaker, nooit een brief of Blog met 'ik' beginnen, dus ja, dat vermijdt ik dus zo. Maar: ik kreeg een beetje een 'pissig' nu ja, nee, dat was het niet helemaal, maar een beetje een narrig schrijven van een ex-MARVA uit mijn kennissen kring die me vroeg waarom ik het nooit over de marine vrouw had? Ho, ho, kom, kom, tuut, tuut en zo. Ik heb het heel vaak over MARVA's, maar ja, ze bestaan niet meer. Ik schrijf dus tegenwoordig over de marineman m/v. Nu ja, maar ja, de klaagster heeft wel echt een beetje gelijk. Ik ben wel eens nalatig in de impact die de marinevrouw nu heeft en heel vaak heeft gehad in de KM. En, geloof me, die impact was geen geringe, in tegendeel. Oke, jullie kennen me, altijd even een lesje geschiedenis vooraf. (Vooral voor de jongere lezertjes, nee, het blijft allemaal heel kuis, hoor.)
De MARine Vrouwen Afdeling, daar staat MARVA voor, is ooit opgericht in 1944, dames dienen dus alweer 72 jaar bij de vloot. (Ook dienden ze vaak en veel samen met het Korps, hoor, maak je als tor maar geen illusies.) Dat oprichten gebeurde op 31 oktober 1944 in Londen, tijdens de Tweede Wereldoorlog dus. Francien de Zeeuw, recent overleden, was de eerste van de Mohikanen, zeg maar. Per 1 januari 1982 is die MARVA afdeling opgeheven, maar daar over straks meer.
In 1952, hé, mij geboortejaar, konden de dames beroeps militair worden. Voor die tijd was het de bedoeling dat ze een bepaald dienstverband zouden hebben, waarbij ze, in oorlogstijd dan, die ging overigens na 1945 nog wel even door met de strijd om de Oost, dan mannen konden vrij maken voor de vloot of het korps zo je wilt. Veel van die kerels deden dienst in rollen die vrouwen net zo goed, misschien beter, konden doen. Vaak waren de dames tot chauffeur of codeur telexist, als magazijnbeheerder of ziekenverpleger, noem maar op, opgeleid, zodat de mannelijke tegenhanger dan vrij gemaakt werd voor 'operationeel' zijn. (Ik betrap me erop dat ik nog de mannelijke termen gebruik, beetje dom, zou de koningin zeggen.)
Goed, de MARVA werd een doorslaand succes, natuurlijk. De dames hadden hun diensten bewezen en waren niet meer bij de KM weg te denken. Ze werden, nu ja, ik wil het niet echt zeggen, maar vaak werden ze door de mannen op handen gedragen. Nee, vetnekken, niet op die manier! De meiden waren capabel en deden het goed, mede doordat ze in het ruwe mannenwereldje wat schoonheid en charme brachten. De dames hadden het niet gemakkelijk, natuurlijk. De KM is, van oudsher, een stevige mannenwereld en dan ook nog eens een wat ruwe mannenwereld op de koop toe en ik druk me nu voorzichtig leeg. De KM taal was niet zo geschikt voor jonge-dames-oren, natuurlijk, maar, en dat gebeurde vaak, Janmaat, (hij heeft toch iets ridderlijks of iets romantisch, gek genoeg), kuiste zijn taal fors als er een MARVA in de buurt was. De meiden lieten zich overigens ook niet al te vaak uit het veld slaan qua taal en ik heb menigmaal met mijn oren lopen klapperen als een van de vrouwen zich even liet gaan. Maar soit.
De marine vrouwen hadden 'andere' uniformen dan hun mannelijke tegenhangers, overigens. Waar wij, matrozen, in een baaien hemd met kraag liepen, hadden zij, ongegradueerden, al meteen een jasje/dasje aan, naast een, over de knieën, rok met grijzige kousen of panty's. Daarbij liepen zo op nogal lompe pumps, naar ik me herinner. (Overigens kwamen die uniformen vaak wel ten goede aan de vrouwelijk 'bochten' zak maar zegge, iets wat een bajen hemd nooit zou kunnen doen) Hun uitmonsteringen waren blauw en de eindrang van de KM vrouwen was hooguit sergeant majoor. (Dat kwam omdat ze nooit mochten/konden varen of uitgezonden worden. Wat wij, kerels wel allemaal moesten en deden.)
Veel meiden haalden die eindrang overigens niet. Ze tekenden voor vier of zes jaar en verlieten daarna de dienst, een goede opleiding en een leuke ervaring wijzer geworden. Waren ze geliefd? Nu ja, dat is een rare vraag. Je had leuke, minder leuke, sympathieke en minder sympathieke dames. Je had competente en luie meiden. Maar ja, die liepen tussen de maten ook rond. Mijn eigen ervaringen en mijn persoonlijke menig komen/komt er op neer dat ik graag met hen gediend heb. Nogmaals, ze maakten de marine vaal wat leuker. Ze hadden allemaal een goede vakopleiding doorlopen en konden hun "mannetje" staan met de besten.
Maar: toen werd het 1982. En wel 010182. De MARVA werd opgeheven! Want: zeiden de VN, mannen en vrouwen zijn gelijk aan elkaar, dus ze hebben allebei gelijke kansen.
(Als je er nu over nadenkt, 1982, toen speelde Cruijff nog, toen was ik nog geen eens sergeant, ik kende Edith nog niet eens, maar dat m/v gelijk waren? War raar, ik dacht dat zoiets al veel eerder was besloten?)
Maar goed, toen begon het feest, nu ja de rel, die overigens niet zo lang duurde. "MARVA's gaan varen!" kopte De Telegraaf, nooit bang van een rel, met chocolade letters! Paniek alom, dus!
-Maar daarover later meer-

Het verdriet om België.

(Met dank aan Hugo Claus.)
Nu ja, het is niet niet alleen het verdriet om België, natuurlijk, het is het verdriet van alle weldenkende mensen in onze vrije wereld. Die weldenkende mensen, die niet opgevoed zijn in haat tegen alles wat westerse normen en waarden zijn of heeft. Ik kom daar op terug.
Het was toch al een wat gekke ochtend. We hebben weer de logeerpoes in huis. Nu moeten er dus, 's morgens en 's avonds, weer twee katten gevoerd worden. Dat deden we, toen onze lieve ouwe rooie Tabby nog leefde, natuurlijk ook wel, maar het verschil is nu dat de logeerpoes een AB kuurtje door zijn voer krijgt. Nu hebben katten de vervelende neiging om elkaars vreten op te snaaien. Op zich is dat niet erg, maar de baas-in-huis kat, Skibby, hoeft geen AB, dus ja, het is allemaal een gedoe met etensbakjes en -zakjes en waterbakjes, diverse deuren dicht en anderen dan weer ook wel open/dicht, nu ja, gehannes, dus.
Nu die exercitie achter de rug was, was het tijd voor koffie, een inhaaleerbare versnapering en TXT, zoals altijd de eerste kijk op het nieuws van de dag. NPO pagina 101 meldde: 'aanslag op vliegveld Zaventem.'
Verdomme, nee, hé! denk je, niet weer, maar verdomme ja hé! wel weer, is het antwoord. Er waren twee bommen ontploft in de vertrekhal van dat Brusselse vliegveld, maar verder was er, toen, nog niet veel bekend. Dus als de raphazen naar de Belg geschakeld, maar daar was nog helemaal geen nieuws en ook de TXT pagina meldde verder niets. Langzaam sijpelde het nieuws daarna door. Ja, hoor, GVD, doden en gewonden. Maar, bleek later, ook in een metrostel in Brussel centrum was een bom afgegaan en daar waren ook doden en gewonden. Je bent (weer eens) verbijsterd. Net, een dag of twee geleden, was er een ronkende persconferentie geweest dat de meest gezochte terrorist van Europa, een naam die ik niet wil noemen, na vier en een halve maand was opgepakt. Trots, waren ze in België en terecht, (misschien?). En nu, GVD, dit weer. Weer een aanslag! En: op twee uur rijden van huis, nota bene. Het komt steeds meer dichtbij, dus.
Ben ik bang? Nee, ik ben niet zo snel angstig, maar ik ben wel geschrokken. Ja, het kan ook hier dus. Stel je zit in de bus naar het centrum van de stad, of in de trein naar een RenP vergadering, ik noem maar wat. Maar ik ben ook boos, dat dit weer heeft plaatsgevonden. Plaats heeft kunnen vinden. Maar ik ben vooral verbijsterd en verbaasd ook nog. Hoe kunnen me...., nee, dat woord is op hen niet van toepassing, nee, hoe kan dit duivelsgebroed, deze uitgestotenen uit de hel, deze abjecte hellehonden zoiets doen? Hoe kun je, bij je volste besef, mensen op gaan blazen? Volledig onschuldige mensen die op vakantie gaan, een dienstreis maken, familie/vrienden van het vliegveld halen of afduwen? Hoe kun je, bij je volste besef, volledig onschuldige mensen, die de metro pakken naar hun werk, (om de effing subsidies voor die terroristische jakhalzen die nooit zullen werken, te betalen), die naar een sollicitatiegesprek, naar school, noem maar op, gaan. Hoe kun je dat doen? Hoe ziek is je geest?
De aanslag is opgeëist door IS. Die zwarte en verderfelijke, totaal ziekelijke groepering van het laagste van het laagste, schijnt behoorlijk oververtegenwoordigd te zijn in Brussel, zie eerdere nieuwsfeiten. Maar: waarom? Hoe? Wordt al dat afval van de wereld dan zo gehersenspoeld door de imams, die zogenaamde geestelijke leiders van dat vreselijke islam geloof? Met als basis dat afgrijselijke boek, waar een Nederlandse politieke voorman van zei dat: "als je alle haatzaaiende delen er uit zou halen je een boekje ter dikte van een Donald Duck over zou houden." De man werd alom verguisd om die uitspraak, net als dat gebeurde om de uitspraak over de tsunami van islam migranten. Momenteel staat hij terecht. En nu rechters van de zogenaamde onafhankelijke rechtbank? Wat denken jullie nu van zijn uitspraken? Tja, ik heb er mijn eigen mening over.
Maar: mijn vraag is simpel: waarom? Is het zo een vreselijke haat van die imams en die jongeren naar ons? Is het tegen onze manier van omgaan met elkaar en met onze normen en waarden? Met onze gelijkheid tussen mannen en vrouwen en allerlei en diverse seksuele geaardheden? Is het haat tegen onze "welvaart", met onze westerse ideeën over economie? Dat wij mogen zeggen wat we willen? (Nu ja, bepaalde politici niet dus) Is het haat dat vrouwen korte rokken dragen en laarzen? Is het haat dat wij, nu moet ik het goed zeggen: HLTB's niet veroordelen of stenigen?
Of is het jaloezie omdat onze beschaving, (de hunne is geen beschaving, maar een verzameling van laffe geitenhoeders, die nooit verantwoordelijkheid voor hun daden durven te nemen) pal staat voor gelijke kansen van elk mens en voor vrijheid van geloof? Dat er in onze beschaving wel compassie is en empathie is voor de medemens? Dat wij hen dus wel accepteren maar zij ons niet?Jaloezie omdat hun rijke Arabische sjeiks zich niets gelegen laten liggen aan hun vluchtelingen of aan het lot van de Palestijnen of Koerden? Dat wij dat wel weer doen dan en vluchtelingen kampen inrichten?

Dus ja, het begint weer opnieuw, nu ja, het weer verder. Onmenselijkheid, het beste woord voor de aanhangers van het geloof waar meisjes van negen worden uitgehuwelijkt aan veel en veel oudere mannelijke viezeriken. Misschien is VIES wel het woord waar ik de islam mee associeer. Ik chargeer? Misschien, maar, geloof me, ik ben ook danig boos en woedend en ja, noem het maar zo, geschokt door de afgrijselijke zaken in Brussel.

Is er een oplossing? Ik weet het heel eerlijk gezegd niet. Vanavond stonden, in de Haagse wandelgangen, diverse politici elkaar alweer partijpolitieke vliegen af te vangen. Tja, de politici, daar moet je het niet van hebben. Morgen gaan we weer eens oppassen en ik heb het idee dat onze kleinzoon zal vragen of het hier ook kan gebeuren? Ik denk dat ik zal antwoorden dat ik het niet weet! Maar dat ik het niet geloofwaardig acht. Dat is misschien ogenkleppen op zetten, dat kan. Alles kan. Maar, de manier waarop wij Nederlanders allemaal polderweggetjes in zijn geslagen met de "inkomelingen" noem ik ze maar. In het land ten zuiden van het onze heeft men dat niet gedaan. Daar zijn hun inkomelingen nog steeds vreemden die samenhokken in getto's als Molenbeek, Schaarbeek en Anderlecht  en zo. Daarbij hebben wij, Nederlanders, natuurlijk een eenhoofdige regering, in stede van de vier die men in België heeft. En, hoop ik en denk ik, werken onze opsporingsdiensten en onze politiekorpsen nauwer samen.

Een oplossing? Nu ja, misschien is het wel dat polderen? Ik heb, je raadt het nooit, ooit in een super gewerkt. Daar was er hoegenaamd geen sprake van een twee partijen stelsel. Ik werkte nauw en leuk samen met Marokkaanse m/v. Een mopje was, een Marokkaanse collega hielp me een container los snijden: 'Lucas, een Marokkaan met een mes, verberg je maar' of: 'Lucas je fietst staat daar, ik ben een Marokkaan, hoor!' Dus ja, praten met elkaar, elkaar accepteren en samen op de vloer staan, dat helpt heel veel. NB: een oude collega, van Marokkaanse afkomst, vroeg me om voor hem te getuigen in een aanklacht tegen zijn (en mijn) voormalige werkgever, De PIEP! Ik deed dat graag, niet alleen tegen de PIEP, maar omdat het een hele goede maat en collega was.
Dus denk ik, dat het hier hopelijk wel mee gaat vallen met de aanslag dreiging. Maar ja, je weet het nooit echt zeker.

Ok, nu snap ik het? Hypocriete HEMA!

Kijk, dat er voetbal Tokkies zijn die in Rome een fontein naar de ratsmodee helpen, ja dat snap ik. Er zijn immers zoveel fonteinen in Rome, dus een meer of minder, nou ja die mis je niet, toch, in zo een stad? Dat er dan ook nog voetbalmagoggels zijn die in een voetbalstadion, of tijdens een Dartwedstrijd, een opblaaspop ophangen om een tegenstander af te zeiken omdat die naar een andere club is overgelopen, oké, der zijn zoveel opblaaspoppen, der kan wel eentje af. Dan had die opblaaspop maar een ander vak moeten kiezen. Dat er voetbalminkukels zijn die in Madrid bedelaars behandelen als shit: oké, man, dan had je maar een ander vak moeten kiezen en geen bedelaar willen worden. Trouwens, zei een van de begeleiders van die stam minimale dwazen, de bedelaars hebben der goed van gehad. Ja, dat brieffie van vijf, dat in de hens werd gestoken vlak voor de ogen van die gasten, kom op nou, dat was der maar een. Dus ja, zo erg is dat allemaal toch niet?
Nee, de bovenstaande dingen begrijp ik allemaal wel. Het zijn van die Tokkie mensen. Die hebben een IQ en uitstraling van een fles Spa blauw op koelkast temperatuur, laag, flauw  en smakeloos, inderdaad, dus ja, die zullen het wel nooit doorkrijgen.
Wat ik dan wel niet snap is bijvoorbeeld de vliegreis van het meest politiek correcte mannetje in onze politieke kleuterklas, de altijd zo kritiekvolle mijnheer, die de leider van D'66 heet te zijn, mijnheer Pechthold. Die is, op uitnodiging van een bevriende zakenman meegevlogen naar de Oekraïne, dat oord waar nog al veel om te doen is. Er word zelfs een referendum over het al dan niet bij Europa gehouden, of zo? Niet dat ik er ene r.. van snap, maar dat gebied zou zo nodig bij Europa moeten of zo. Want tegen Poetin of tegen of voor dat gebied, weet ik veel? Dat hele geharrewar zegt me niets! Maar goed, die leider van die zogenaamde Democraten, heeft zich dus als een kleine jongen in laten pakken door een zakenman die behoorlijke financiële belangen heeft in dat ex-deel van Rusland. Dat vind ik van zo'n politicus dom. Vooral als je zo hoog van de toren blaast tegen bijvoorbeeld een man als de leider van die andere partij, de PVV. Die mijnheer staat nu terecht voor allerlei uitspraken. (Het proces is overigens nog maar net begonnen of er zijn al allemaal gebeurtenissen en tegen uitspraken aan de gang. Het zal wel weer een hete zomer worden, denk ik.) Overigens, dat hele proces snap ik ook niet. Daar heb ik eerder over geschreven, trouwens. Soit!
Wat ik dan aanvankelijk ook weer niet begreep is dat een grote, en ik bedoel een hele grote, winkelketen in Holland, het Hollandse Eenheidsprijzen MAgazijn, het Pasen verstopt, zoals voeger Paaseieren werden verstopt. Die (HEMA) gasten doen niet meer aan Pasen. Nee, ze doen nu opeens aan het Voorjaar. Ze hebben Voorjaarsacties, ze hebben "Voorjaarsverstopeieren" en zo. (Ik liep te kijken in die winkel en het duurde wel even voor het kwartje, nu ja, de Dinhar, de Dirham of de Ryal viel. Dat kwam door Achmed, een overigens hele aardige jongen die de kassa deed bij mijn lokale HEMA, waar ik twwe, niet HALAL rookworsten kocht. Ik vroeg hem, op de man af, waarom ik geen Paaseitjes kon kopen. 'Dat heeft de directie beslist, mijnheer.' 'Ja, dat geloof ik meteen, maar waarom?' 'De directie wilde de profeet, en dus ook mijn geloofsgenoten niet beledigen, mijnheer!' 
Dank je wel hoor, Achmed. Ik had het kunnen weten, natuurlijk. Het is overigens weer goed gezien van de HEMA, hoor. Voor hetzelfde geld zouden die beledigde geloofsgenoten overgaan tot het beschieten of opblazen van filialen van de HEMA, net zoals toen in Frankrijk met die krant en die cafés en dat theater, weet je nog? Ja, je mag die mensen niet beledigen, natuurlijk, stel je voor. Man, ik moet er niet aan denken dat we dat zouden doen. Stel dat wij tegen het Halal slachten zouden zijn, dat kan toch niet in onze cultuur? Of dat wij hen zouden vertellen dat vrouwen en HOLEBI's dezelfde rechten hebben als de andere mensen in ons land? Nee, dat mot niet kunnen. Wij respecteren alles, maar verwachten niets terug. Wij hebben alles lief, toch? Gelukkig doet de HEMA daar hard aan mee, die Jezus verraders!
Maar ja, aan de andere kant begreep ik de HEMA directie natuurlijk ook wel. Ik bedoel, ze zitten in de flow. Ze hadden meteen al de Zwarte Piet in de uitverkoop gedaan, dus van zo een maf en politiek correct clubje als de HEMA directie verwacht je niet beter. Ik denk, op persoonlijke titel, dat de heren Samsom en Pechthold commissarissen zijn van dat bedrijf.
Dus de HEMA is een laf en naar bedrijf. Ik ga der nooit meer naar toe.
Nu hoop ik alleen niet voor de HEMA directie dat die man in het wit in Rome, die volgende week weer eens een toespraak gaat houden, hopelijk begint die Paus niet over: "Vrolijk Pasen", want dat zou hun politiek correcte karretje nogal behoorlijk in de soep rijden, nietwaar? Of dat er de The Passion of de Matthäus-Passion op Tv wordt uitgezonden. (Nee, jawel, over het lijden van Jezus, en over Pasen, toch?) Nu ja, hopelijk werkt de NPO mee en boycotten ze voortaan elke kerkelijke uitzending. Want ja, de profeet mocht eens boos worden?

Oh ja, nu ja, een dingetje nog, dit snap ik ook niet zo. Je bent vrouw, je werkt in een van de stadsdeel bureaus of bij het UWV in Moslim-/Pinguin-/Schotel City. (Eh, da's Mokum west, hoor.) Dan mag je, als vrouw/meisje, dus niet op je werk verschijnen in een (kort) rokje en/of met hoge laarzen? Dat zou dan de moslims mannen, die natuurlijk dagelijks beroep op het UWV en andere uitkeringen (ja, klaag me maar aan over deze zinsnede) en zo doen, allemaal schokken. Maar, jouw geloofsidiote moslima collega zit daar met hoofddoek of burka of dat zukse zaken. Dat is gelukkig wel helemaal politiek correct. Oke, nu snap ik het, denk ik?

Maar: ik wens jullie wel allen een vrolijk voorjaar met vele voorjaarseieren? Of mag ik nog een Vrolijk Pasen en veel Paaseieren en Paasontbijten en Paasbrunches en zo zeggen voor ik door de HEMA "Voorjaarspolitie" van mijn bed wordt gelicht?

 

Eten en de marine (3 en laatste)

Ja, ik weet het, het wordt wat veel, allemaal, maar ik heb nog een laatste verhaaltje over voeding en Km in de pen, dat wilde ik even kwijt. Ten eerste: het eten bij het Korps te velde, ofwel in bivak, het enige vak dat een MARN kent, is een drama. Ooit, zei de senior, moest je met een primus stelletje je eigen hap koken. Dat kon van alles zijn, wat je maar bij elkaar kon ritselen en regelen. De verstrekking vanuit de Bottelarij waren ingeblikte dingen. Die verrijkte je dan met een ui, teentje knoflook en maggi en zuks, tot een eetbare hap. Later kwamen er de MRE's, de Meals Ready to Eat. Dat was een zakje, een 'pouch' zoals dat heette, waarin behoorlijk veel en hele afwisselende maaltijden zaten: Beans and Porc, Porc an Beans, Beans, no Porc, Porc no Beans. Je moest dan wat rotzooien en knijpen in dat zakje en dan ging er een dingetje stuk die je eten dan sjemies opwarmde.
Nu zal het tegenwoordig wel veel beter zijn, als ik naar de buikjes van onze collegae met de rode bies op de broek kijk.Het eten in Doorn is overigens onovertroffen, moet ik zeggen. Kwalitatief en kwantitatief van hoge waarde! Alle complimenten voor die, voormalige, kazerne!
Koks bij de Km waren (zijn) behoorlijke improvisatoren. Even het verhaal over de Karel Doorman, nee, niet dat voormalige fregat, maar het (bijna) eerste vliegdekschip van de KM, met ook die naam. Het fraaie en grote schip werd verkocht aan Argentinië, het land waar onze vorstin vandaan komt. (Zij kon daar wel nog vandaan komen. Vele Argentijnen konden dat niet meer, tenzij ze na een duik uit een vliegtuig, vanaf meer dan een kilometer hoogte naar de kust terug konden zwemmen, geboeid en wel. Maar nee, nee, nu even niet verder over dat onderwerp, nee geen cynisme meer, het is onze veurstin, toch?)
Goed, de Argentijnen kochten dus Hr. Ms. Karel Doorman, de voormalige HMS Venerable, inderdaad een Brits vliegdekschip van de Colossus klasse. Dat schip was in 1945, in de UK, in dienst gesteld en in 1948 overgedaan aan onze marine.Goed, ik zelf heb, de Doorman nog zien vertrekken uit Den Helder, net zo als ik vele jagers heb zien vertrekken naar Peru of dat soort bananen staten. Ook zag ik, later, de 'MLM's, de vroegere Isaac Sweers klasse fregatten, vertrekken naar Indonesië, waar ik ze, jaren later, weer tegen kwam. Geinig!
Goed, Peron, of de vader van Maxima, kochten de Doorman. Nu had Argentinië veel, koeien en veel politieke gevangen en zo, maar nauwelijks poen. Maar wat ze wel veel hadden: Corned Beef. We kennen het allemaal, toch? In blik, gesneden als vleeswaar en zo? Nu ja, de minister van defensie maakte een deal. (Als ik zeg dat de schavuit van Oranje er tussen zat, zal ik waarschijnlijk niet liegen.) De minister keek snel wat voor grijpstuivers de Argentijnse regering in cash had. Dat was "nait veul", zeggen ze in Groningen. Maar, zeiden de Gaucho's, we hebben wel veel Corned Beef. Ja, je moest wat, nietwaar, de 'Dikke Boot', de bijnaam van de Doorman, kostte heel veel poen om in de vaart te houden, dus men wilde er graag vanaf.
Nu ja, voor een paar Peso's, of Reaals, of Argentijnse roebels, ging het schip van de hand. Tegelijkertijd voeren zeven of acht grote vrachtprauwen richting Rotjeknor. Allemaal volgeladen met tien kilo blikken Corned Beef. 'Wat moet ik in godsnaam met Corned Beef?', brulde de toenmalige minister president. 'Nou', zei de MINDEF, 'dat weet ik ook niet. Maar mijn km Koks weten dat waarschijnlijk wel'. Dus kreeg de centrale Bottelarij van de marine zevenhonderd duizend ton, ja ik noem maar wat, Corned Beef in blik en die werden uitgedeeld aan de schepen en de kazernes. Een van de chef koks draaide een blik open, proefde, keek vies en zei: 'Hm, niet  te knagen die meuk. Maar: sambal, uitje erbij, beetje rijst, of op een stuk toast? Mot kunnen!'  
Sambal bij, komt echt niet van een Chinees restaurant, geloof me, het is de uitspraak van een marine kok!
Sinds die dagen is het gerecht deel uit blijven maken van het voedingspatroon van de KM. In mijn tijd stond het minstens een keer per week op de menu lijst, als "bijhap" van de avondmaaltijd, hoor, maar nooit als hoofdgerecht. Was het lekker? Mh, ja en nee. Was het voedzaam? Absoluut. Maar, het gekke is, dat ik die 'hap' wel eens "elkaar trap". Natuurlijk niet zo frequent, maar eens per twee maanden toch wel, zoiets. Ik denk dat de doorsnee marine m/v het wel eens gereed maakt. Misschien meer uit nostalgie dan omdat het zo een echte wereldhap is? 

Oke, wat wel een wereldhap is, en nu ik dit schrijf, loopt het water uit mijn mond, zeggen ze dat zo, in elk geval, ik krijg de geuren door van een echte en originele rijsttafel! Een KM rijsttafel, man, ik mis dat echt. In Indonesië heb ik ook veel gerijsttafeld, vaak op diverse 'pasars'. Pasar betekent markt, toch? (Vraag ik aan sobat Bintang, hij is daar geboren. Hij is een man en een naam uit mijn verleden, een man en een naam waarbij ik me veilig voel.) Op zo een pasar had je dan veertig of vijftig eetstalletjes. Bij de een haalde je rijst of je goreng, bij de andere pakte je satés, bij de derde sambal boontjes, bij de vierde een sajoer, bij de volgende een ander gerecht. Je betaalde aan elk kraampje en ging dan zitten 'makannen'.  Maar: dat was de originele dus, de echte en eerlijke 'blauwe hap'. Ook in Indische restaurants in ons land heb ik ze besteld en gegeten. 
De km rijsttafel staat op nummer twee, de "rijsthappen" die ik in Indonesië gegeten heb staan met stip op een. Ook die ik in Sumatra, Java, Bali gegeten heb. Je hebt zoveel verschillen in smaak, hoor.
Nu ik dit schrijf loopt het water weer uit mijn muil!

Koken, KM en Kombuispraat (2)

Dus ja, we aten bij de 'baas' altijd, nu ja, zo goed als altijd, altijd goed. Der waren uitzonderingen op de regel, natuurlijk. Er was een Kok die van zich zelf zei dat zijn: 'hap was niet te bikke.' Zijn achternaam, die ik niet ga noemen, rijmde op dat 'bikke'. De kenner en lezer kent hem. Ik sprak wel eens met de nog jonge vent. Hij vertelde heel eerlijk dat hij het liefste 'stoker' was geworden, maar ja, zijn pa was ook al Kok geweest bij de baas, dus ja, het werd een soort van erfopvolging, zie bij ons koningshuis. (Zijn maaltijden leken vaak ook met een vetspuit en een klepsleutel in elkaar gerost te zijn, overigens.)
Hij was overigens een uitzondering. De rest van die Koks, waren vaak gelijk aan de chefs van de duurdere sector van restaurants, hoewel ze het met veel minder personeel, en met heel wat minder pretenties dan die over het paard getilde horeca heldjes, en onder vaak veel meer moeilijke omstandigheden moesten zien te fiksen. (Ik gaf al aan: windkracht acht en zo, een stampend en rollend schip, ga der maar aan staan. Ik zie die dikke naarling, ik ben zijn naam kwijt, maar hij heet Herman met Bonen of zo, of die man van "De Garage", dat Braakding, dat niet doen) 
Veel van onze Km Koks hebben overigens vaak gekookt voor het KH, zijnde het Koninklijk Huis. Aan boord van de Piet Hein, niet het fregat, maar dat jacht of op de Groene Draeck, waarover de discussie van de betaling van het onderhoud nu iets is gaan liggen. Als je dus zo een chef etenkoker aan boord had, dan wist je dat je dus helemaal geramd zat. Gekookt werd en wordt er, in het kombuis. Vaak is die plek in het midden van het schip gepositioneerd. Logisch, natuurlijk, dat is de plek waar het schip het 'minst' beweegt, relatief dan. Tegenwoordig zijn alle kombuizen natuurlijk onderdeks, gelegen aan de centrale 'whale gang' maar op de oude jagers, (een hele ouwe l.. als ik heb er nog op gevaren, nu ja, vijf keer dan, niet meer) lag ze ook in de midscheeps maar op het open H-dek en dat is iets wat ik snel uitleg. Het H-dek was het eerste dek boven de waterspiegel, bij jagers was dat een dek dat slechts, een meter, misschien zelfs minder, boven die waterspiegel lag.)
Als er gekookt was en het dus etenstijd was, kwamen de hofmeesters of zeuntjes, zeg maar de hofmeesters voor het 'plebs', de matrozen en Korporaals, hun rantsoenen ophalen. De eetzaal voor de officieren, de Longroom, lag twee dekken hoger en een eindje naar voren. Het Caf, eetplaats voor de Korporaal en de mannen, lag op hetzelfde dek en ook naar het voorschip toe. De 'ouwe lu.... bergplaats, het prostaathok, nu ja, het verblijf van de Onderofficieren, die hadden hun eetzaal in de Gouden Bal, het Onderofficiers verblijf. Dat verblijf lag ook op het H-dek, maar dan meters naar achteren. Het afhalen van de maaltijden gebeurde in grote gamellen, een soort lichtmetalen bakken, voor alle gerechten een andere, natuurlijk. Apart voor soep, rijst, aardappelen, groente, noem maar op. En dan ophalen ging via het H-dek, dat dus net aan een halve meter boven de zee lag. Je begrijpt dat er vaak wat zeewater over de dekken stroomde en stoof en bij hogere zeegang, (bij jagers was dat stromen en stuiven al bij windkracht 1 hoor, die schepen rolden al op nat gras), ook over de gamellen stroomde. Daardoor werd het eten vaak waterig en de soep natuurlijk, extra zout.
Als het echt slecht weer was, moesten de etensdragers via een open maar hoger gelegen dek naar hun respectievelijke verblijven. Maar, daarna moesten ze weer een dek lager, door een mangat, loodrecht een of twee dekken naar beneden. Rechte gamellen, en een rond mangat! Wiskundig interessant, maar niet voor de etensdragers. Heb je dat wel eens gedaan met zeg: vijftig kilo warm eten in je hand? Een loodrechte ladder af klauteren en dan maar hopen dat je geen twintig liter kokende snert in je nek krijgt? Ik zeg je: tijdens die acties hoorde je hele interessante en vooral nieuwe en behoorlijk vreselijke woordkeuzes. 
Maar goed: het kombuis was, toen, nu nog, de janmaat kennende, een centrale plek aan boord. Een plek waar er altijd verhalen te horen waren. De maten en de Korpen, kwamen daar samen. Daar kwamen dus ook alle verhalen samen. Roddels, nieuwtjes, al dan niet waar, over de nieuwe reis die het schip ging maken, het ging b.v. als volgt: 'Ik hoorde dat er zonnetenten (voor een reis naar de tropen, noot van mij) aan boord komen, dus ja, we gaan naar de Middellandse zee, man, heerlijk. Barcelona, Malta, Napels, Haifa, weet je wel?' zei een opgeschoten matroos, die het niet kon weten.
'Nee, man, gelul, we krijgen winterkleding aan boord, dus we moeten "towed array"(om de Russen te achtervolgen zeg maar, noot van mij) systeem varen in de buurt van IJsland', zei een stoker die het niet kon weten.  'Ik hoorde dat het hele schip 'tropen gekeurd' moest worden', (het schip zou op zijn minst zes maanden dienst doen tussen de keerkringen, noot van mij) zei de ziekenpa, die het niet kon weten. 'We worden stationsschip in Rotterdam, daar vangen we gedetineerde matrozen op", zei de OllievanPollie. (Gedetineerde matrozen bestaan niet, gedetineerde Mariniers wel, noot van mij.)
'Attentie, hier de brug. Het schip zal de volgende twaalf weken ter beschikking staan en samen werken met de Royal Navy. We gaan RN onderzeeërs afoefenen in Faslane, in Schotland', zei de Commandant.
Allen: 'F... Faslane! Nee, hé? Waarom worden wij gestraft? Faslane! The Hellhole van de wereld!'
Tja, kombuispraat, altijd leuk en verwarrend. Kombuispraat mag je niet verwarren met 'zaaien'. Daar zal ik het nog wel eens over hebben!

Eten, koks en KM

Ik had de mazzel om, in mijn KM tijd, vrienden te zijn met de KOK's en BOTT's aan boord. Nu ja, mazzel? Nee, die mensen zoek je uit als vriend. Ok, even terug. KOK's zijn, nu ja, gewoon kok aan boord. Hun titel was te kort om daar een afkorting voor te vinden, maar voor BOTT zal ik het uitleggen. Een BOTT is een bottelier. Ja, in de geschiedenis was dat een man, (man) toen nog wel, die dingen bottelde. Later in de historie was het een m/v die zorgde voor de voedsel/drank voorziening aan boord van schepen. H/z was de "filman", de filiaalmanager, aan boord van schepen en kazernes, zeg maar. (Dat die groep koks en botteliers later samen met de groep hofmeesters overging in de Logistieke Dienst, waar wij, ziekenverplegers ook deel van uitmaakten, net als schrijvers en magazijnbeheerders,niet te vergeten de wassers, versoepelde het vrienden worden met de later genoemde groepen erg. Dat was allemaal bijzonder handig: de MB, magazijnbeheerder, ging over alle onderdelen, los/vast die aan boord van een schip, ik vergeet nu, voor het gemak, even de kazernes en zo, aanwezig waren. Miste je nu een onderdeel, vaak dingetje dat je nooit gebruikte, (Ik noem even: waterdief met pik aansluiting, ja echt) maar dat je dan wel moest hebben en laten zien bij een tussentijdse controle van een groep mensen die er alleen op uit waren om jou te kunnen afzeiken, dan was de MB de man om daar wat mee te ritselen. Dat ding had je dan wel, maar was, op een administratieve manier even niet aanwezig.Ik heb nog steeds een hele goeie maat, ene Gypsie, (och, ik vertel het nog wel eens waarom hij zo heette), waar ik nog steeds, op afstand, een heel leuk contact mee heb. Hij heeft trouwens goed geboerd, in het leven. Ik gun het hem, hij was een moord collega en ik denk en lach nog vaak over zijn stunten van ooit!
De schrijver, de "toelis", in het Maleis, was interessant om als vriend, marine speak: 'sobat' te hebben. Je had vaak declaraties uit staan, je moest soms, je kon toen nog niet pinnen aan boord, misschien nog niet, plakka's/roebels/doekoe/munten/kloeten/ ik noem maar wat, opnemen. Ook kreeg je toen nog "havengeld." Misschien bestaat dat nog? Dat verhaal op zich is al een Blog waard. 
Dus ja, het was interessant om je logistieke vrienden te vriend te houden. Nu was het vaak zo, dat de Logistieke dienst toch al een goed en intiem geheel was. Wij waren de 'non-combattanten' aan boord. Wij waren, nu we werden beschouwd, in tegenstelling tot de 'echte' krijgers, de Operationele Dienst of de Werktuigkundige -, of de Wapentechnische dienst, geen echte "soldaten". Zonder die laatste groeperingen, zou het schip niet kunnen varen, volgens die laatste groeperingen. Dat ze zouden kunnen varen zonder vaccinaties, alla, dat begreep ik wel, maar dat ze zouden kunnen varen of werken zonder 'voer', nee, dat ging er bij mij, en de rest van de LD, dan weer niet in. (Onze uitmonsteringen waren dan ook in zilver uitgevoerd, in tegenstelling tot die zogenaamde zeehelden, waar het allemaal goud was, wat er blonk.)
Maar, ik wil het nu even over een bepaalde deel van die LD hebben, namelijk de koks. De KM koks of kokologen, hapvergriepers, kanebraaiers, pieperverziekers, noem alle bijnamen maar op, zijn de beste ter wereld. Dit meen ik serieus. Ik heb in mijn jaren, altijd goed of best gegeten bij de baas. De Km kok moet vreselijk veel kunnen. (Niet alleen de Km kok, alle Km mensen, natuurlijk, maar het gaat nu even over die ene functionaris.)
Ze kregen (krijgen) een gedegen opleiding, maar leerden het vak in de praktijk. (Wie niet?) Want, en als jullie zelf wel eens koken, elk recept is weer anders. Dat ligt ook aan jezelf. De ene dag heb je meer inspiratie dan de andere, stop je of geef je iets meer van dat kruid, of die specerij, of wat meer of minder smaakmaker toe aan een gerecht. Dus ja, als je als jonge kok, een chef krijgt die gek is op bijvoorbeeld nootmuskaat, of kruidnagel, zal je dat meer door je vleesrecepten doen, toch? Of, als je een Indonesische chef hebt, doe je wat meer sambal door het gerecht? Nu ja, ik noem maar wat!
Maar goed, zo een 'sjeffie' moest vaak soms als jonge matroos kok, al zijn weg zien te vinden aan boord van een mijnenveger of als 'kok van de wacht' op de grotere boten. Dat was niet gemakkelijk, maar ze deden het (bijna) altijd goed. Probeer maar eens een hap eten te koken, ik heb het nu niet over een pannetje snert, maar over een menu met twee aardappel gerechten, soms drie, gebakken/gekookt/gepureerd, twee groentes minstens, vlees/jus en nog eens een nagerecht ook? In je uppie? voor veertig man? Met een schip dat slingert als een gek?
Respect! 
Later meer.Over rijsttafel bijvoorbeeld.
(Maar: de OllievanPollie als vriend, was ook wel weer goud waard. Ik heb er met een hele goeie gevaren, overigens! Helaas is hij 010 fan. Maar, ik mocht altijd zonder pet lopen, zeg maar! En die OllievanPollie leest dit ook wel. Grts, ouwetje!) 

Over Schijnheiligheid

Normaal gesproken kijk ik nooit naar Pauw. Niet omdat ik het een heel slecht programma vind, geloof ik, maar omdat het altijd zo laat wordt uitgezonden. Op mijn leeftijd moet je je bewust zijn dat je op tijd aan je schoonheidsslaapje begint, niet waar? Pauw is de opvolger van ene mevrouw Jinek. Jullie, nu ja, wij, mannen, kennen haar wel. Mannen? Hoezo mannen? Nu ja, ze had in elk geval een prettiger figuur, een beter voorkomen dan en was ook nog eens knapper dan Pauw, zeg maar. Qua interview techniek en qua kennis en kunde van haar vak was ze onovertrefbaar. Scherp, snedig en niet bang voor een confrontatie! 
Goed, ik kijk niet vaak naar haar aflosser, die Pauw, soms dus wel, als ik tijd en zin heb, en als de lief niet een ander programma, zoals wielrennen of Studio Voetbal, wil zien, dan kijken we wel eens naar de herhaling op de volgende middag. (Ja, hoor, er mag gelachen worden om de Tv voorkeur van mijn E..) Goed, zo een kijkmiddag was vanmiddag. Ik had een heerlijk, maar heel koud en heel dik uur gefietst, was totaal verkleumd thuisgekomen  en had warm en lekker gedoucht en we waren even wat gaan shoppen. Thuis gekomen zetten we de Tv aan en we vielen halverwege de 'Pauw' uitzending met een behoorlijke deur in huis, zeg maar. (De uitzending van Tirreno-Adriatico was nog niet begonnen.) Er waren al wat onderwerpen geweest schijnbaar maar het volgende onderwerp ging over het studentenblad "Folia",een blad dat gemaakt wordt en misschien ook volgeschreven wordt, voor en door studenten van de Universiteit van Amsterdam en de Hogeschool van Amsterdam, afgekort: UvA en HvA. Dat blad, ik ken het niet echt, in mijn studieperiode had je alleen de dagelijkse orders en de bekendmakingen commandant, zeg maar, schijnt niet eens zo super kritisch of opstandig te zijn. Het blad is direct na de oorlog, 1948, ontstaan, maar heette toen nog Folia Civitatis. In de jaren tachtig en negentig schreven een hoop, alweer overleden, maar toen en nu later bekende Nederlanders, zoals Boudewijn Buch en Theo van Gogh, voor het blad. De schrijfster en cabaretier Paulien Cornelisse en ook Aaf B.C. schreven/schrijven ook voor het blad. Goed, lesje geschiedenis, nummer zoveel.

In ieder geval was er weer eens een rel, of misschien wel een eerste rel rond het blad. De feiten: Folia publiceerde een nummer dat specifiek over 'borsten' ging. Borsten, je weet wel. De vormgevers van het vrouwelijke figuur. De "melkfabrieken met aangelegde zuigtuiten" quote Brigitte Kaandorp. Een vriend van me, foei, hoe anti feministisch, zei het zo: "Speelgoedtreinen en borsten zijn allebei voor kinderen bedoeld, maar volwassen kerels spelen er vooral mee." Nee, nee, nee, ik zou dat niet zeggen, nee, jullie kennen me. Maar, het blad Folia pakt dus uit met haar Borsten nummer. Dat nummer wordt ter plekke verboden en uit de roulatie gehaald door de decaan van de school, ene mijnheer Jippie of Tippie, zoiets. Hij was in de uitzending van Pauw, samen met de hoofdredacteur van het blad. (De hoofdredacteur was overigens een mijnheer met een Turkse naam, maar dit even terzijde.) 'Waarom het blad uit de roulatie werd genomen?' vroeg Pauw, hierna P. 'Nu ja', begon de decaan Tippe, hierna T., 'nu ja, we hebben binnenkort een open dag, daar komen veel studenten met hun ouders op af en ja, nu ja, we wilden geen overschrijdende basis discussie over niet opgezette of toe merkende en taboe doorbrekende normen en waarden.' Vervolgens werd de man aangevallen door de hoofdredacteur van het blad, een collega, en door P. himself! Ik schrok me de tinkenvering!  Het meest politiek correcte en linkste jongetje van de klas viel zowaar een nog politiek correctere en schijnheiliger jongetje van de klas aan.  
'Is het niet zo', vroeg P., 'dat u dit blad wil verbergen voor mensen van de islamitische geloofsgemeenschap?' T.: 'Nee, nee, we willen alleen niet dat men zo maar denkt dat we allemaal diepgravende en taboe doorbrekende discussies niet (of juist wel) uit de weg gaan en ... er volgde een hoop Bla gehalte en welzijnsklopper getoeter.' 
Op dat moment braken wij, thuis, beiden in een luid "BOE" geroep uit. Wat een Flinksigheid, zeg. Nee, maffe hypocriet: je bent bang voor de reacties van de (strenge) islamieten die eventueel naar jou schooltje willen komen en daar iets zien wat hen mogelijk niet aanstaat. (Ik zie dagelijks burkas en zo, die mij niet aanstaan!) Lulmannus, zeiden we, Je bent bang om je schrap te zetten en je hoofd recht te houden voor onze normale normen en waarden.Je bent gewoon een laffe meelopende hondenkop!

Ik begrijp het wel: borsten/tieten/hout voor de deur, zijn dat dan normale normen en waarden in ons land? Nou, de een vind van wel, de ander van niet. Maar: je ziet tegenwoordig op het strand of op je achterbalkon of in de Libelle, de Viva (bestaat dat nog) de Flair (bestaat dat nog?) meer bloot lijf dan in de Playboy hoor. Dus ja, ik, persoonlijk, ik ben dol op kinderspeelgoed, vind een foto van borsten niet aanstootgevend en meer dan de helft van ons land ook niet. Noch vind ik dat een blad dat die foto's publiceert uit de handel genomen mag worden. Dat is, in mijn ogen, gewoon censuur. En censuur, daar doen voornamelijk fascisten aan. Fascisten die ook de uitzending van de film van Geert Wilders wilden verbieden. Vaak zijn het overigens linkse lieden. Lieden die de bek vol hebben van: 'vrijheid van meningsuiting.'
Geloven jullie het?

LUPAK, deel twee van twee.

 

Ik had, ten uitleg van het vorige Blog, nu natuurlijk een hele lange lijst met allemaal afkortingen neer moeten schrijven, voor degene die dat soort jargon nog niet kent, maar ik geloof dat iedere lezer, het waren er verrassend veel overigens deze keer, wel begreep waar het ongeveer overging.
In ieder geval, in het Korps, we hebben er maar een in ons land, een Korps dat bol staat van heldendaden en tradities, treffen we ook nog mensen aan met humor. Niet veel, ik geef het toe, maar de man die de kreet "LUPAK in de LIBOZA" op zijn geweten heeft, spotte een beetje met het feit dat het Korps, (nu hoef ik geen m/v in te vullen, het Korps heeft namelijk geen /v in dienst. Dat heeft niets te maken met discriminatie, hoor, maar alles met het feit dat /v slimmer zijn dan de MARN, hetgeen tot veel geharrewar en gezichtsverlies zou kunnen lijden bij de heren van het Korps). Maar goed, dat LUPAK en verder, heeft alles te maken met het feit dat het Korps alles afkort en zich ook nog eens bemoeit met het feit hoe jij je "rugzak" (zie de moderne versie boven) in moet pakken. "Alles boven in, man', vertelde me een collega vrolijk. 'Als je wat onderin moet zoeken, wordt dat allemaal moeilijk.' Ik weet niet of hij zijn eigen verhaal geloofde, maar ja, bij MARNS weet je het nooit!
Maar: er is geen echte haat hoor tussen hullie en wullie. Ik heb dat allemaal eerder
Nee, nou ja, weet je, der is altijd wel wat tussen wullie en zullie. "Vloot en torren, het zal nooit wat worren", zei Michiel de Ruyter al en die kon het weten want, "die hep se opgerig!" Toen bestond de vloot overigens al tweehonderd jaar of zo. Soit.
Ik heb het een en ander, de verhouding tussen vloot/korps, al eerder uitgelegd maar ik heb altijd voortreffelijk met die mannen kunnen dienen. Toch moet me een staaltje Korps humor van het hart. Dat komt van mijn, in het eerdere Blog al genoemde, zoon, Werner. Nee, we hadden absoluut geen familiale betrekkingen, maar vaak is de naaste medewerker van een Adjudaris bij het korps zijn MARN1 schrijver en vaak noemen die zich "pa en zoon", zeg maar. Het onderstaande dat je gaat lezen is niet discriminerend. Het gaat over het feit dat een compagnie van 2BAT, het tweede bataljon, zou gaan oefenen met een deel van de Antilliaanse MARNS, dat is nu een zelfstandig onderdeel van de Antilliaanse zelfverdediging organisatie. Nee, val nu niet over me heen met allemaal kretologie, toen heette het nog de ANTMIL, laten we het daarop houden. Oke, het verhaal is even ingewikkeld, dus hou je kop der even bij, zet dat biertje even weg. Die genoemde Compagnie (Cie) van, 2BAT, was in de voorbereiding van die oefening tegen wat problemen aangelopen en zou dus pas een week later aan komen op Curaçao. Daar zouden ze, samen met een Cie van de ANTMIL een oefening voorbereiden in Mexico, bij Vera Cruz. Samen zouden ze dan een strand bestormen onder het slaken van kreten als: "OEAAH" en zo de locals schrik aanjagen en verder heel stoer door het leven gaan. Nogmaals, de bestemde Nederlandse Cie ging een week later. Dat kregen wij, de CDEGNKCIE, zijnde de AOOLDGD en zijn zoon, MARN1ALG, ook te horen. Logisch, want een club van 'mijn' mannen ging mee en ik moest hen dus inlichtten dat het een week werd verschoven. Ben je nog mee?
Goed, mijn 'zoon' en toeverlaat Werner, had het bericht ook mee gekregen en kreeg een lumineus idee. Lees mee:
'Adjudant, zullen we iemand even opfokken?'
'Altijd. Wie nu weer?'
'De stip van de .. Cie. Die zouden naar Mexico, maar dat is uitgesteld. Ik mag die Adjudant niet.'
'Nee, het is inderdaad een ..., nee, ik ga niet lullen over een collega.'
'Dacht ik ook niet. Loopt u even naar zijn bureau, verzin een smoes. Ik ga even bellen.'
Ik liep naar de barak van de Cie in kwestie, semi om iets te vragen aan de collega adjudant, die ik ook niet zo mocht.
Toen ik net binnen kwam, ging de telefoon. Het gesprek werd gevoerd tussen een AOOMARNS en een zogenaamde SGT van de ANTMIL. Stel je bij die laatste een dik en vet accent voor van een Arubaan of een man uit Curaçao en je hebt de toon ongeveer!
'Hallo, met adjudant Uitdeketting, ... compagnie.
'Eh, he allo, eh, seg maar adjudan, u spreekt met sersjan Uiterwoon, waar sijn jullie now?'
Ok, wist ik, dit is de stem van Werner, verdraaid, maar ik ken de intonatie. De adjudant:
'Hoe bedoel je: waar we nu zijn?'
'Now, ik sta hier op die stran, met mijn mannen op jullie te wachte, non?'
'Eh, op welk strand?'
'Now, zoals afgesproke, bij Vera Kroets, non!'
'Eh, bij Vera Cruz? Maar eh, ja, eh, hoe kom je daar en wat doe je daar?'
'Now, met die boot gekomen hoor, gewoon. Wij hebben die boot gepak en dan sijn we naar hier gekoome, maar sonder jullie, non?'
'Maar, eh, ik, eh, wait one (heerlijke kreet) ik verbind je even door.'
'Is goed hoor, ik kan wel wachtu, dat doe ik al so lang, non!'
(Even dacht ik het geproest van een MARN 1 op de achtergrond te horen)
(Even later, ik was bij de CDT van de Cie binnengelopen, met een smoes)
'Met Majoor Ziekjemorgennog, met wie spreek ik?'
'Now, sersjantmajoor, u spreekt me sersjan Uiterwoon, waar blijven jullie now, non?'
'Nee, ik ben geen sergeant majoor, ik ben majoor, zeg maar grootmajoor.'
'Now ser, eh grootmajoor, ik ben op die stran, maar ik sie jullie niet toch, weet je?'
'Maar,op welk strand ben je dan? En wie ben je dan?'
'Now, dat heb ik vijf maal geseg, hoor mijnheer godmajoor, ik ben op die stran van Vera Kroets en jullie sijn der niet? Ik ben van die ANTMIL, weet je, non?' 
'Maar man, die oefening ging toch pas een week later door, heb je dat niet gehoord of gelezen?'
'Nee commandant Godmajoor, nee, hoor. Ik en mijn mannen waren op die stran en nee, ik weet van niets hoor, weetje now?'
'God ja, nu ja, wat een gedoe. Ok, neem een hotel of zo en dan komen we volgende week elkaar weer tegen.'
'Maar sergodmajoor, waar moet ik een hotel van betalen? Ik heb geen plakka's meegekregen hoor? Ik weet niet wat mijn mannen moeten eten en drinken en so? En onze vrouwen en kinderen, hoe moet ik die voeden? Se hebben honger en dorst toch, hoor mijnheermajoor, na een week, toch, weet je?'
'Noem me geen je, ik ben een majoor, ik ben officier. Jezus! Vrouwen en kinderen? hebben jullie die meegenomen? Ok, sergeant, blijf hangen aan de lijn, ik ga informeren! Ik bel nu het Hoofdkwartier.'
'Nee Godesmajoor van die hoofdkwartier, ik had maar een kwartje, weetje, ik ga jou neerdoen hoor, die bel gaat toeteren, ik heb geen sen meer, hoor!' 
Ik verliet het kantoor van de godmajoor, mijn lachen moeilijk in houdend, sterker, ik kon mijn blaas amper in bedwang houden. Ik holde terug naar ons bureau. Werner had misschien net even een blad te veel opengeslagen, maar hij gooide net, tranen in zijn ogen, de hoorn op de haak. 
Ik weet alleen dat er nog een heel gedoe is geweest. Er is veel gezocht naar ene sergeant van de ANTMIL die Uiterwoon heette. De naam kwam helemaal niet voor, nergens op de Antillen. 
Gelukkig kon dat toen nog. Er bestond nog geen nummermelding!

LUPAK in de LIBOZA, 1 van 2.

Ja, zo stond het echt in mijn eerste OPORD die ik ooit kreeg! 
Voor pers van de GNKCIE: LUPAK in de LIBOZA, het stond er echt! Ik was net aangetreden als CDE van de GNKCIE in de VBHKAZ en was nog druk bezig met inrouleren en om mijn barang, die ik met een LARO van uit het PLUMAG naar mijn barak had laten brengen, met behulp van mijn toelis, een hele brave MARN1, in mijn walplaatsers kast op te bergen, toen de OC me, door een ZVP van de ZB, liet halen om me aan te zeggen dat ik het voor 1500 uur af moest hebben, maar liever ASAP.
Ik las: Dzv CDEGNKCIE een LAROZAU met bemanning voor KARLGUSTAV schietoefeningen op VOLKEL. Dzv CDETCIE een RAU met WAWA voor idem. Dzv CDEVBCIE bemanning voor RAU. Opvoer van voeding niet voorzien, dus LUPAK in LIBOZA.

Goed, mensen ik begrijp het, jullie willen me afvoeren. Spuit hem plat, de man vertelt, zoals gewoonlijk, de meest klinkklare nonsens, ik hoor het aan jullie stemmen. Toch is dit een voorbeeld van echt, waar en serieus communiceren. En wel in de Mariniers wereld van een tiental jaren geleden. Ik heb het vaker over 'jargon' gehad, de taal die mensen spreken die samen een taak verrichten of samen in een bedrijf werken. In mijn "In de Super" tijd, ik mag die naam niet meer voeren, heb ik wel eens uitgelegd dat mensen die in Supers werken ook jargon gebruiken. AGF, DV, KW, k..werk of zo. Jullie, nog werkenden en die dit lezen, kennen jullie eigen jargon natuurlijk. De voorbeelden hierboven geschetst zal ik in een volgende Blog uitleggen, maar laat het even op je inwerken en probeer die taal, zoals die in die afkortingen voorkomen, te ontwarren, of ontwaren. 
Voor (oud) collegae is dat natuurlijk een PSCHL. Nee, geintje, dat moet gewoon peulenschil zijn. 
Ik heb en had vaker met de 'Torren', of de 'Paarden' of de 'Rood gebiesde Jazz band kevers', zoals de vloot de mannen van het Korps dan noemt, te maken gehad. Maar nog nooit was ik als "baasje" van een "club", opgetreden, zoals men mij nu beschouwde en wat ik dan ook echt was. Hoewel ik nog net aan SMJR was, met al de halve galons van een stip op mijn groen, liep ik nog in een blauw, want vloot, tenue. Ja, ik weet het. Beetje uitdagen, ook, beetje mijn punt maken. Ik ben dan wel de chef van een MARNS compagnie, maar ik heb wel een blauw hart, blauw bloed, (vlootbloed) zeg maar en dat moet men wel weten. (Ik heb overigens twee jaar lang voornamelijk het camo van het korps gedragen, hoor. Ooit ben ik gecrasht met de racefiets en moest mijn onderarm in het 'gips', dat heb ik wel in het blauw aan laten leggen!)
Maar goed, dit was natuurlijk een eerste test, dat begreep ik ook wel. Iemand, en waarschijnlijk mijn CDT, een niet zo geliefde officier arts, (hoe eufemistisch kun je zijn?) een jonkheer overigens, wilde me testen en zien of ik dit kon en wilde oplossen, zonder verdere informatie te hebben gekregen van zijn voorganger. Zijn tweede man, een ELNTMARNS, zat er natuurlijk ook achter. Eerst even die nieuwe 'stip' proberen af te zeiken en dan zien hoe de leiding hem in zijn tas, lees macht, kon krijgen.
Even over mijn voorganger. Dat was een adjudant, net als ik. Althans, hij was, net als ik, adjudant geworden op die functie. De man diende zijn minimale drie maanden uit en kreeg van een 'holmaatje' van hem een officiersfunctie in de schoot geworpen in het Helderse, bij de Helderse struikrovers. Nee, natuurlijk noem ik geen namen. Ik geef de initialen weer: EA en HM. Dat is genoeg voor de insider.
Hieronder volgt een heerlijk stukje 'kromtaal', jargon, 'torrenspeak' van mijn ooitmalige MARN/SCHR Werner. Een man met zoveel humor, kennis van het bedrijf en zo'n geweldige inzet dat ik zijn beoordeling alleen maar in allemaal DE's, voor de kenner zegt dat zat, kon invullen. 'Nee', zei de zure jonkheer, 'dat mag niet. Dan zou een marinier der eerste klasse beter scoren dan zijn commandant. Dan ik dus.' 
Verrek dacht ik, zelfs de meest schurftige straathond heeft een beter beoordeling dan jij ooit zal verdienen. 

Ik weet niet meer wanneer het was maar het was in Noorwegen. We hadden een nieuwe arts bij. Een jonge kerel. Zijn naam ben ik even vergeten.

Wij waren in de loop van de avond terug gekomen op onze locatie. Ik was ingedeeld als ziekenpa en zat nog even na te praten met onze arts die overigens niet mee het veld in was geweest. Het was een arts die volgens mij voor de eerste keer sneeuw had gezien en zo uit de schoolbanken bij moeder de gans was weggetrokken. De hele reis vond hij wel heel erg indrukwekkend en keek z'n ogen uit.

Druppels gewijs kwamen de mannen binnen tot op enig moment op de deur geklopt werd. Een marinier in vol oorlogsornaat kwam binnen. De arts die kennelijk nog nooit een marinier in actie had gezien wist het gesprek niet op gang te brengen. Ik had schik, weet ik nog, en de marinier die in de deuropening stond besloot zelf het gesprek maar op gang te brengen omdat hij van plan was om op z'n minst nog een paar uur te willen gaan slapen.

"He pil...... heb ik weer. Ben ik bij first light met mijn baksmaten aan het jeuren op de deuren van de baas en hangen we als eendjes achter elkaar achter een beevee van die butsen toen op enig moment zo'n steekneus voor mij uit stapt en ik zo met mijn klus tegen het dek aan klap waarbij een van mijn vreetstenen is afgebroken. Ik begrijp dat ik daarvoor bij de smoelensmit moet zijn maar heeft u iets tegen die pijn in mijn knar. Trouwens mijn kak is ook verdraaid maar zolang ik op kakken blijf staan gaat het wel."

Het enige wat die arts toen zei was..... "ik kom zo bij je wacht maar even op de gang".

Op dat moment vroeg die arts, "Werner wat mankeert die kerel?"