(Goed, goed, goed. Gooi mijn FB pagina maar weer vol met sh.. en haat, ik ben der helemaal aan gewend in de afgelopen jaren. Van jullie, van Veteranen, van zogenaamde vrienden, van wie ik geen kritiek mocht spuien op bepaalde situaties. Maar, vraag ik: lees eerst wel even dit artikel en denk even na en nee, zeg niet meteen dat zoiets niet bij ons gebeurd of bestaat. Waar veel geld omgaat, gaat veel misdaad om.)
Omdat ik van mijn schrijf- en leesvriend Frans nooit een Blog met ik mag beginnen, begin ik dus met omdat. Omdat ik gisteren voor het eerst in jaren weer eens een voetbalwedstrijd, bijna, helemaal gevolgd heb. Ik leg uit, vooral aan mijn vriendin, Vonneke, die mij toedacht een echte Ajax fan te zijn en zelfs zover ging, als 010 fan, om een koffiemok met het aangezicht van die Griekse god in het schokkeloen te laten belanden, maar dat is zo een verhaal...
Uitleg vereist. Ja, ik was, wij, ons gezin, waren voetbal fans en met name 020 fans. (Ik heb eerder al een mea culpa geschreven, hoor.) In die jaren was voetjebal nog een volkssport. Het kwam gewoon, met het bord op schoot, dixit Mart Smeets, bij ons thuis binnen, op de NOS, Nederland 1 of zo. Rond zeven uur, zoiets dan. Dus ja, voetbal, ik was der niet gek op, maar het was spannend. Ik kreeg de kick mee om van die sport te genieten in het WK, '84 geloof ik, dat we zo nipt verloren van de Duitsers! In '88 werden we EK. Wij waren toen op vakantie, in een bungalowtje op de Veluwe en ik zie me nog met mijn drie jarige dochtertje voor de buis zitten, toen het NL elftal Mokum binnenkwam. Het was een geweldig gedoe. (Mensen zeiden dat er door dat vreselijke enthousiasme zelfs woonboten gezonken waren, wat natuurlijk totale onzin was.) "Toen was geluk heel gewoon", zongen Koot en Bie, in die jaren. Over Fanny Blankers-Koen onder andere.
Het voetbal veranderde, niet alleen in ons land, na die jaren in rap tempo. Er werden topsalarissen aan spelers betaald, er waren miljoenen transfers, mag je wel zeggen en ja, dat geld moest worden opgehoest. Dat deden de 'grote bazen' van de voetbal wereld, door met allerlei kongsi's en afspraken, de televisie rechten voor de voetbal wedstrijden te verkopen aan steeds hoger biedende stations. Ook onze publieke omroep deed mee en ja, ze slaagden erin om bepaalde wedstrijden te behouden voor het publieke bestel. Maar: vaak waren de betere wedstrijden verkocht aan die commerciëlen. Die betaalden zo veel geld, dat ons publieke bestel dat niet meer verstandig achtte, het moest ook nog eens een TdF of golf of korfbal en, vooral, een veel duurdere sport als tennis uitzenden.
De voetbal sport kwam in handen van rijke mensen, vaak uit Rusland, zogenaamde oligarchen (lees: gangsters) soms in handen van sjeiks (lees gangsters) soms van Chinese zakenlieden (lees gangsters) die die sport alleen nodig hadden om veel geld wit te wassen en dergelijke belasting maatregelen.
Dus ja, triest genoeg, kwam volkssport nummer een (1) in handen van die nare commercie. De NOS/NPO, zoals dat later werd genoemd, kreeg slechts de flitsen te zien en zond die dan wel uit, maar ook heel kort en betaalde veel geld daarvoor. Ze schakelde dus over van het voetbal naar, zeg, het wielrennen (gelukkig voor de liefhebber) en het hockey (gelukkig voor veel Amstelveners).
Ondertussen dijde het voetbal uit en uit. De sport werd groter dan ze eigenlijk was, de salarissen van spelers en trainers en zo,stegen, onder invloed van de meer dan miljoenen verdienende clubs en ja, waar veel poen is en waar veel belangen zijn, stijgt de, mag ik het zeggen, criminaliteit. Er werden wedstrijden verkocht, er werden afspraken gemaakt met spelers en trainers en nee, al gauw was het voetbal niet meer de sport van de 'man-met-de-pet', die ff een wedstrijdje ging kijken, aan de lijn of voor de tv, maar was het hele, voornamelijk voetbal circuit, vergeven van schandalen, die, natuurlijk niet, aan de oppervlakte kwamen. Tot dat een jaar of wat her, in de Belgische competitie, zich een enorm omkoop schandaal voordeed. Daar zijn 'de geleerden nog niet uit', hoor, maar erg is het wel.
Ik hoorde van de schandalen in het voetbal, ik schonk er geen enkele betekenis aan, het is mijn sport niet meer, na dat gedoe met die betaalzenders en zo, maar ik keek gisteravond toch wel even naar de wedstrijd van 010 tegen de Spurs. Nu ja, de tweede helft dan, de eerste helft was al in het voordeel van de Mokumers verlopen. 2-0 voor op eigen veld, met een 0-1 voorsprong in Londen, nee, dat kan niet meer mis dus. Toch? Dus deed ik even aan mijn facebook. Niet meer mis? Nu ja, wel dus. Mijn, totaal niet op voetbal ingespeeld oog, ik kan wel een 'wielerwedstrijd' analyseren op een manier waar je gek van wordt, zag dat het in die tweede helft voor de thuisploeg totaal de bietenbrug opging.
(Intermezzo: de "Bietenbrug" bestaat echt, net als "Het tuinpad van mijn vader", overigens. Ik ken beide historische monumenten.)
Ik zag, wat een doorgewinterde fan misschien al helemaal niet zag/kon/wilde zien, dat Ajax totaal in elkaar klapte in die tweede helft! Moe? Nerveus? Stress? Fli... op, een team dat zo de eerste helft beheerste, kan toch niet zo in elkaar klappen? Nee, onzin. Ze hadden net een formidabel eerste helft gespeeld en na een flauw bakje thee, nu ja, sport drankjes, neem ik aan, opeens aangeschoten wild zijn? (Zijn Froome/Dumoulin/Bardet/Roglic na drie uur klimmen opeens naar de klo... met nog drie uur te gaan en geen rustpauze?) Dus nee, bedacht ik, dat kan helemaal niet,man, maar deze opmerking is niet welkom, natuurlijk.
Kwam er dan opeens een sjeik of een rijke Russische oligarch de kleedkamer binnen bij de Ajax spelers met een koffer vol centen? "Mannen, een miljoen of wat, per persoon? Even op zij kijken na een aanval van de Spurs?"
Ik weet het natuurlijk niet, ik wil het ook niet weten, eigenlijk. Maar vreemd genoeg was dat Ajax, mijn ooit zo geliefde Ajax, inderdaad, Yvonne, opeens werd weggespeeld, bij een 2(3)-0 voorsprong.
(Dus: voetbal vrienden: gooi mijn FB pagina maar weer vol met sh.. en haat, ik ben der
ondertussen al helemaal aan gewend. Maar: hopelijk hebben jullie het bovenstaande verhaal wel even gelezen en misschien even nagedacht of zoiets ook niet bij ons gebeurd. Want: een ding is zeker: waar veel
geld omgaat, gaat veel misdaad om.)
donderdag 9 mei 2019
woensdag 1 mei 2019
Over een paar dingen
Tja, het gaat over een paar dingen die me de afgelopen dagen nogal bezig hebben gehouden. Op mijn feestenboek pagina reageerde ik wat 'cynisch', op het feit dat Ajax speelde tegen de Spurs. Cynisch ja, da's voetbal humor begreep ik, na wat uitzendingen, helemaal half, van Voetbal Inside te hebben gezien, met allemaal heel humoristische mensen als Derksen en Van der Gijp, van der Gein, zoiets dan. Een programma waarin vaak mensen tot op de huid werden afgezeken, zonder zich te kunnen verweren. Ik kreeg nog even een beeld en veel vreselijke opmerkingen mee, van een Belgische mijnheer die, in mijn ogen, heel dapper een mevrouw was geworden en ja, dat stak de leukerds in dat voetbal programma, nogal en die maakten er nogal wat naar gedoe over. Terwijl voetbal eigenlijk een wijven sport is.
Oh, voel je, je, als lezer nu ook beledigd? Denk eens na over wat het voor die man/vrouw is geweest? Hoe beledigd die zich heeft moeten voelen door de zogenaamde humor van die nare mannen?
Nee, nee. Ik heb geen hekel aan de sport an sich, hoor. Ik, we, ons gezin, hebben jarenlang het Studio Sport, nu: Studio voetbal, geheten programma gevolgd en inderdaad, met het bord op schoot. Toen was voetbal nog leuk, nog een sport en helemaal nog niet verkocht aan de commercie. Gek genoeg kwam dat met de verkoop van de 'volkssport' voetbal aan een betaal bedrijf, ik geloof dat het Tele 7 was, nu ja, Sport 10, of zo. Daarvoor moest je dan betalen en zo werd voetbal dus geen volkssport meer, maar een commercieel iets. Ik most daar niks van hebben en ja, zo heeft ons gezin zich een beetje afgedraaid van het voetbal. Later kwam daar ook nog eens de vedette shows van die topvoetballers bij. Ze droegen aparte hoeden en haar stijlen en gedroegen zich als BN'ers. Als zielige BN'ers moet ik er even bij zeggen. Maar ja, dat ging ook een beetje zo in het fietsen, hoor, die mannen gingen aan de tatoeages en zo, iets wat je nauwelijks vind in de voetballerij, geloof ik.*
Ik wens Ajax overigens heel veel geluk met hun doordringen in de halve finale.
Een tweede, aardig, bericht vond ik, als republikein en behoorlijke tegenstander van de wierook kolommen rond ons koningshuis, vandaag op TXT. Ik heb er verder niet meer over gehoord op de tv, hoor. Het schijnt dat onze ouwe keunigin, de Willemien, op het einde van de oorlog, begreep ik, Nazi oorlog misdadigers wilde uitruilen voor het vrijgeven van het Belgische koningshuis.
Het Belgische koningshuis, de Von Saksen Coburg, geloof ik, bleef standvastig aan hun volk. (Zoals hun koning Albert in WO1 ook bij zijn volk bleef, nu ja, niet heel erg dicht bij, maar wel een beetje in de buurt.)
Natuurlijk waren de Oranjes weer eens op de vlucht geslagen, ik noem dat geen nieuws meer hoor. Dat deden ze al vanaf 1581 of zo en blijven dat doen tot de huidige dag. (Niet dat ze figuurlijk op de vlucht slagen nu, maar als je, als journalist kritische vragen stelt over rare huizen constructies in rare landen, of over vreemde streken van een bepaalde schoonvader, gaan ze zich gedragen in allemaal vluchtgedrag.)
Goed, de oude Willemien wilde nazi's uitwisselen. Welke nazi's? Welke oorlogsmisdadigers dan? Goebbels? Goering? Speer? Hess? Balder von Schirach? Himmler? Ik weet het niet en laat het maar aan Gerard Aalders over om het voor me/ons uit te zoeken.
Wie is Gerard Aalders? Ik heb hem persoonlijk gekend, ooit. Hij is een hele kritische journalist en historicus, die fantastische boeken op zijn naam heeft staan. Vaak over de oorlog, veel over de oranjes. Hij is een aardige man, hi is wat schuw, want vaak tegengewerkt door de oranje bende. PB heeft hem persoonlijk vaak afgezeken, mag ik dat zeggen? Maar Aalders 'liet zich niet doen', zoals de Vlamingen dat noemen. Hij bleef, ondanks alle tegenwerkingen en bedreigingen, vaak van het 'koningshuis' ik overdrijf nauwelijks, trouw aan zijn werk, bleef de oranjes kritisch volgen en rapporteerde goed en, ja, je moet bijna zeggen, heldhaftig, over de misstanden van die rare en, misschien ook wel, nare, clan mensen die vaak helemaal ten onrechte zo bewierookt worden in ons land.
Zijn laatste boek: 'Het Instituut', gaat over het NIOD, begreep ik, het Nederlands Instituut voor Oorlog Documentatie, waar hij jaren bij en voor werkte en ik zal het boek zeker kopen en lezen. In dat boek gaat hij in over de manier waarop de oranjes hem tegenwerkten in het vinden van de waarheden over de oranjes in oorlogstijd. Onder andere.
* eh, geintje?
En ja, gooi mijn fb pagina maar weer vol, hoor, allemaal oud reservisten en oud strijders met jullie gescheld en kritiek. Maar die oranjes deugen niet en hebben nooit gedeugd.
Oh, voel je, je, als lezer nu ook beledigd? Denk eens na over wat het voor die man/vrouw is geweest? Hoe beledigd die zich heeft moeten voelen door de zogenaamde humor van die nare mannen?
Nee, nee. Ik heb geen hekel aan de sport an sich, hoor. Ik, we, ons gezin, hebben jarenlang het Studio Sport, nu: Studio voetbal, geheten programma gevolgd en inderdaad, met het bord op schoot. Toen was voetbal nog leuk, nog een sport en helemaal nog niet verkocht aan de commercie. Gek genoeg kwam dat met de verkoop van de 'volkssport' voetbal aan een betaal bedrijf, ik geloof dat het Tele 7 was, nu ja, Sport 10, of zo. Daarvoor moest je dan betalen en zo werd voetbal dus geen volkssport meer, maar een commercieel iets. Ik most daar niks van hebben en ja, zo heeft ons gezin zich een beetje afgedraaid van het voetbal. Later kwam daar ook nog eens de vedette shows van die topvoetballers bij. Ze droegen aparte hoeden en haar stijlen en gedroegen zich als BN'ers. Als zielige BN'ers moet ik er even bij zeggen. Maar ja, dat ging ook een beetje zo in het fietsen, hoor, die mannen gingen aan de tatoeages en zo, iets wat je nauwelijks vind in de voetballerij, geloof ik.*
Ik wens Ajax overigens heel veel geluk met hun doordringen in de halve finale.
Een tweede, aardig, bericht vond ik, als republikein en behoorlijke tegenstander van de wierook kolommen rond ons koningshuis, vandaag op TXT. Ik heb er verder niet meer over gehoord op de tv, hoor. Het schijnt dat onze ouwe keunigin, de Willemien, op het einde van de oorlog, begreep ik, Nazi oorlog misdadigers wilde uitruilen voor het vrijgeven van het Belgische koningshuis.
Het Belgische koningshuis, de Von Saksen Coburg, geloof ik, bleef standvastig aan hun volk. (Zoals hun koning Albert in WO1 ook bij zijn volk bleef, nu ja, niet heel erg dicht bij, maar wel een beetje in de buurt.)
Natuurlijk waren de Oranjes weer eens op de vlucht geslagen, ik noem dat geen nieuws meer hoor. Dat deden ze al vanaf 1581 of zo en blijven dat doen tot de huidige dag. (Niet dat ze figuurlijk op de vlucht slagen nu, maar als je, als journalist kritische vragen stelt over rare huizen constructies in rare landen, of over vreemde streken van een bepaalde schoonvader, gaan ze zich gedragen in allemaal vluchtgedrag.)
Goed, de oude Willemien wilde nazi's uitwisselen. Welke nazi's? Welke oorlogsmisdadigers dan? Goebbels? Goering? Speer? Hess? Balder von Schirach? Himmler? Ik weet het niet en laat het maar aan Gerard Aalders over om het voor me/ons uit te zoeken.
Wie is Gerard Aalders? Ik heb hem persoonlijk gekend, ooit. Hij is een hele kritische journalist en historicus, die fantastische boeken op zijn naam heeft staan. Vaak over de oorlog, veel over de oranjes. Hij is een aardige man, hi is wat schuw, want vaak tegengewerkt door de oranje bende. PB heeft hem persoonlijk vaak afgezeken, mag ik dat zeggen? Maar Aalders 'liet zich niet doen', zoals de Vlamingen dat noemen. Hij bleef, ondanks alle tegenwerkingen en bedreigingen, vaak van het 'koningshuis' ik overdrijf nauwelijks, trouw aan zijn werk, bleef de oranjes kritisch volgen en rapporteerde goed en, ja, je moet bijna zeggen, heldhaftig, over de misstanden van die rare en, misschien ook wel, nare, clan mensen die vaak helemaal ten onrechte zo bewierookt worden in ons land.
Zijn laatste boek: 'Het Instituut', gaat over het NIOD, begreep ik, het Nederlands Instituut voor Oorlog Documentatie, waar hij jaren bij en voor werkte en ik zal het boek zeker kopen en lezen. In dat boek gaat hij in over de manier waarop de oranjes hem tegenwerkten in het vinden van de waarheden over de oranjes in oorlogstijd. Onder andere.
* eh, geintje?
En ja, gooi mijn fb pagina maar weer vol, hoor, allemaal oud reservisten en oud strijders met jullie gescheld en kritiek. Maar die oranjes deugen niet en hebben nooit gedeugd.
Abonneren op:
Posts (Atom)