Over een paar dingen

Tja, het gaat over een paar dingen die me de afgelopen dagen nogal bezig hebben gehouden. Op mijn feestenboek pagina reageerde ik wat 'cynisch', op het feit dat Ajax speelde tegen de Spurs. Cynisch ja, da's voetbal humor begreep ik, na wat uitzendingen, helemaal half, van Voetbal Inside te hebben gezien, met allemaal heel humoristische mensen als Derksen en Van der Gijp, van der Gein, zoiets dan. Een programma waarin vaak mensen tot op de huid werden afgezeken, zonder zich te kunnen verweren. Ik kreeg nog even een beeld en veel vreselijke opmerkingen mee, van een Belgische mijnheer die, in mijn ogen, heel dapper een mevrouw was geworden en ja, dat stak de leukerds in dat voetbal programma, nogal en die maakten er nogal wat naar gedoe over. Terwijl voetbal eigenlijk een wijven sport is.
Oh, voel je, je, als lezer nu ook beledigd? Denk eens na over wat het voor die man/vrouw is geweest? Hoe beledigd die zich heeft moeten voelen door de zogenaamde humor van die nare mannen?
Nee, nee. Ik heb geen hekel aan de sport an sich, hoor. Ik, we, ons gezin, hebben jarenlang het Studio Sport, nu: Studio voetbal, geheten programma gevolgd en inderdaad, met het bord op schoot. Toen was voetbal nog leuk, nog een sport en helemaal nog niet verkocht aan de commercie. Gek genoeg kwam dat met de verkoop van de 'volkssport' voetbal aan een betaal bedrijf, ik geloof dat het Tele 7 was, nu ja, Sport 10, of zo. Daarvoor moest je dan betalen en zo werd voetbal dus geen volkssport meer, maar een commercieel iets. Ik most daar niks van hebben en ja, zo heeft ons gezin zich een beetje afgedraaid van het voetbal. Later kwam daar ook nog eens de vedette shows van die topvoetballers bij. Ze droegen aparte hoeden en haar stijlen en gedroegen zich als BN'ers. Als zielige BN'ers moet ik er even bij zeggen. Maar ja, dat ging ook een beetje zo in het fietsen, hoor, die mannen gingen aan de tatoeages en zo, iets wat je nauwelijks vind in de voetballerij, geloof ik.*
Ik wens Ajax overigens heel veel geluk met hun doordringen in de halve finale.

Een tweede, aardig, bericht vond ik, als republikein en behoorlijke tegenstander van de wierook kolommen rond ons koningshuis, vandaag op TXT. Ik heb er verder niet meer over gehoord op de tv, hoor. Het schijnt dat onze ouwe keunigin, de Willemien, op het einde van de oorlog, begreep ik, Nazi oorlog misdadigers wilde uitruilen voor het vrijgeven van het Belgische koningshuis.
Het Belgische koningshuis, de Von Saksen Coburg, geloof ik, bleef standvastig aan hun volk. (Zoals hun koning Albert in WO1 ook bij zijn volk bleef, nu ja, niet heel erg dicht bij, maar wel een beetje in de buurt.)
Natuurlijk waren de Oranjes weer eens op de vlucht geslagen, ik noem dat geen nieuws meer hoor. Dat deden ze al  vanaf 1581 of zo en blijven dat doen tot de huidige dag. (Niet dat ze figuurlijk op de vlucht slagen nu, maar als je, als journalist kritische vragen stelt over rare huizen constructies in rare landen, of over vreemde streken van een bepaalde schoonvader, gaan ze zich gedragen in allemaal vluchtgedrag.)

Goed, de oude Willemien wilde nazi's uitwisselen. Welke nazi's? Welke oorlogsmisdadigers dan? Goebbels? Goering? Speer? Hess? Balder von Schirach? Himmler? Ik weet het niet en laat het maar aan Gerard Aalders over om het voor me/ons uit te zoeken.
Wie is Gerard Aalders? Ik heb hem persoonlijk gekend, ooit. Hij is een hele kritische journalist en historicus, die fantastische boeken op zijn naam heeft staan. Vaak over de oorlog, veel over de oranjes. Hij is een aardige man, hi is wat schuw, want vaak tegengewerkt door de oranje bende. PB heeft hem persoonlijk vaak afgezeken, mag ik dat zeggen? Maar Aalders 'liet zich niet doen', zoals de Vlamingen dat noemen. Hij bleef, ondanks alle tegenwerkingen en bedreigingen, vaak van het 'koningshuis' ik overdrijf nauwelijks, trouw aan zijn werk, bleef de oranjes kritisch volgen en rapporteerde goed en, ja, je moet bijna zeggen, heldhaftig, over de misstanden van die rare en, misschien ook wel, nare, clan mensen die vaak helemaal ten onrechte zo bewierookt worden in ons land.

Zijn laatste boek: 'Het Instituut', gaat over het NIOD, begreep ik, het Nederlands Instituut voor Oorlog Documentatie, waar hij jaren bij en voor werkte en ik zal het boek zeker kopen en lezen. In dat boek gaat hij in over de manier waarop de oranjes hem tegenwerkten in het vinden van de waarheden over de oranjes in oorlogstijd. Onder andere.

* eh, geintje?  

En ja, gooi mijn fb pagina maar weer vol, hoor, allemaal oud reservisten en oud strijders met jullie gescheld en kritiek. Maar die oranjes deugen niet en hebben nooit gedeugd.