Tja, ik had "High Hopes' (dat is overigens de titel van een zeer fraai nummer van Pink Floyd) over het verloop van de crisis. Hopelijk zou het allemaal wat over zijn, voordat ik deze Blog schreef.
Helaas, het virus is er nog, maar (naar het schijnt) is het veel minder virulent. (Minder sterk aanwezig, dus. Het aantal overledenen gaat naar beneden, net als het aantal opnames, besmettingen en IC opnames.)
Wat helaas niet naar beneden gaat is het aantal achterlijke magoggels, die, hoe dan ook, het lot willen tarten, door zich als lemmingen (dus met heel velen en als zelfmoordenaars) in de parken en op de stranden te begeven, zonder enig begrip van het feit dat ze daardoor dat stink virus en de besmettingen, weer aan kunnen jagen.
Wat is dat bij die gasten? Wat voor soort (dom) volk is dat? Hoe dom kun je zijn? Heel dom dus.
Angst voor een tweede golf is hen vreemd, als zij maar hun 'dagje-aan-het-strand' hebben. Dat geld overigens ook voor die horde snelle fietsers die ik voorbij zie trekken en die echt op een kluitje rijden en ja, natuurlijk ook voor de hardloop groepjes en de wandelaars.
(Helaas kan ik nu niet echt mopperen over motards, die mijn totale niet vrienden schijnen zich redelijk in bedwang te houden. Of zijn ze allemaal gestorven door het virus? Dat zou triest zijn, voor de rijtuigenbelastingen.)
Ja en daar ben ik 'boos' over, over die groepen mensen, nu ja, in ieder geval teleurgesteld. Zelf kom ik/komen we, niet te veel buiten, we gaan shoppen, we doen dan het winkelwagentje bespuiten en zo, houden afstand en maken het niet al te lang in de winkel. En goed, ja, ik fiets bijna iedere dag, minstens twee uur, vooral op polderweggetjes, waarvan er vele zijn in mijn fraaie omgeving en waar, vroeger, nauwelijks, geen mens te vinden was, maar ja, de mens is een kudde dier en die gaan dus nu ook niet al te drukke weggetjes verkennen, en, triest genoeg, kom ik dus nu weer fikse fiets- en wandelgroepen tegen die het niet al te nauw nemen met de voorgeschreven afstand.
Daar baal ik van als een achterlijk ventje.
Mensen, alsjeblieft, doe, in deze tijden, even normaal, wil ik zeggen. Maar nee, na de aanvankelijke 'scare', de schrik, zeg maar, is het menselijke ego weer naar voren getreden. Dat ego dat zegt: 'ik ben belangrijk, jullie zijn klootjesvolk.' (Een uitdrukking die we danken aan Mulisch?) en ik heb geen ene reet te maken met jullie.
Ik hoorde een geleerde pipo praten over dat we, na de scare, ons leven niet opnieuw zouden in delen als voor het virus. We zouden leven zoals was aangegeven door de maatregelen die toen waren genomen. Ja, we zouden anderhalve meter afstand blijven nemen, voor de rest van ons leven/bestaan?
Geloof je het selluf? De mens is een gezelschapsdier, een sociaal dier, de mens is een kudde dier, de mens leeft in, vaak, warme groepen, gezinnen en vriendenkringen en clubs met mensen met dezelfde interesses en dezelfde doelstellingen.
Dus 'gie geleuft' dat, als het virus, hopelijk snel, eenmaal uitgewoed is, dan wel onder controle gebracht, dat we weer afstand gaan houden? Think again.
Zijn we na de Spaanse griep anders gaan leven, na de Hong Kong griep, na allerlei cholera en pest epidemieën? Nee, ik geloof het niet.
Vanaf 1 juni gaan de terrassen weer open. Gelukkig? Je drinkt een biertje, je ziet een maatje/gabber/buur en ja, je social distancing valt even weg, want je hebt diegene al maanden niet gezien, dus geef je hem een drankje, beukt hem even op zijn rug en even later sta je, zij aan zij, biertjes te hijsen.
Hetzelfde gaat op voor restaurants, natuurlijk. De uitbater ziet dat mensen het gezellig hebben en zal de tafeltjes al rap korter dan de bedoelde afstand aanschuiven. Sportscholen open? Idem dat gedoe.
Zakenlui willen poen verdienen, ondanks alle voorzorgsmaatregelen aan hen opgelegd.
Dierentuinen en pretparken openen de poorten weer en ja, voor je het weet, is de tweede golf een feit.
Of die erger zal zijn dan nu? Ik weet het niet, ik ben der bang voor.
Hopelijk heb ik het helemaal mis.
Hopelijk!
Blijf gezond, grt, L.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten