donderdag 7 mei 2020

Corona (deel vier)

Zou het gaan lukken, eindelijk? Hebben 'wij' het virus bij de nekvel, of is het 'het' nekvel? Ik kijk angstvallig elke dag naar het journaal en de TXT pagina's en zie dan dat het aantal doden, te langzaam, terug loopt, dat het aantal nieuwe patiĆ«nten en het aantal ziekenhuis opnames en IC mensen, ook (te) langzaam daalt, maar ja, de getallen dalen wel, gelukkig. 
Zijn we er wat overheen? De MP geeft ons hoop: de scholen gaan (betrekkelijk) weer open en ja, men zegt dat je binnenkort weer een terrasje mag gaan pikken. (Ondertoon: alleen voor mensen onder de zestig, begreep ik, mensen boven die leeftijd tellen dan niet meer mee? Ik hoop dat ik dat verkeerd heb begrepen en ja, dat zal dan hopelijk wel.)
Onze kinderen/kleinkinderen bezoeken gaat nog even niet, maar er gloort wat licht aan het eind van een hele lange tunnel nu.

Eerlijk is eerlijk: ik/wij zijn het nu behoorlijk zat en ja, met ons, natuurlijk de rest van jullie, lezers. Oh ja, we houden, we doen niet eens samen meer de boodschappen, natuurlijk afstand en zo, geen probleem, maar ja, het gemis van je geliefden maakt het allemaal wat, nu ja, wat, heel erg moeilijk. Ik ga, met goed weer, elke dag fietsen, lekker  in mijn uppie, ik hoef niet echt mensen om me heen. Doordeweeks is dat fietsen geen punt, maar in de weekends is het een drama, ik zie nog veel te veel mensen in groepen fietsen en lopen en wandelen, veel te dicht op elkaar en met elkaar en, nee, dat kan toch niet?

Ik ben van de week tot twee maal toe een "Corona Gestapo" geweest, geloof me, ik haat die rol, maar sommige mensen zijn zo dom! Bij een slager, annex broodjeszaak, bestelde ik voor de lief een hapje. Voor (met twee maal een accent grave of zo) mij was een jonger stel, twintigers beiden, die diverse belegde broodjes kochten. 
Na hen was ik aan de beurt,ik  bestelde, betaalde en liep weg, om te zien dat het stel een van meerdere 'verboden' eettafeltje in bezit had genomen. Op die tafeltjes lagen, in A3 gedrukte, waarschuwingen dat er NIET MOCHT GEGETEN worden. Ik wees hen hierop en ze keken me dom aan. Ok, dacht ik, misschien toeristen, dat leek me stug in deze tijd, maar de zij van het stel vroeg: 'Hoezo dan niet?' Ik wees hen op de levensgrote tekst op de tafel en ze keken nogal dommig. Ik schudde mijn hoofd. De hij wilde wel wat zeggen en reageren, maar deed het, kijkend naar de breedte van mijn schouders en mijn gelaatsuitdrukking, toch maar niet. 
Toen ik me omdraaide, pakten ze hun broodjes in en liepen weg.

Vandaag was ik even bij de 'Read Shop', vroeger was dat de AKO, voor een blad en nog iets. De mensen hielden netjes de befaamde afstand, het is overigens een niet al te grote toko, maar een pijpenlaatje, dus ja, de linie was vrij lang en ik was bijna aan de beurt, nog maar een (1) wachtende voor me, toen een oudere man de hele rij voorbijliep, zich een dertig centimeter voor me opstelde en op, vrij hoge toon, een van een dit of dat wilde. 
Ik werd totaal link. Normaal gezien geef ik oudere mensen graag voorrang, zo lang te leven hebben ze toch al niet meer, maar dit maakte me razend. Ik vroeg, ook op vrij hoge toon, of hij geen idee had waarom iedereen netjes afstand hield en of hij wel normaal was? De ouderling keek me aan alsof ik gestoord was, hetgeen op dat moment wel een beetje zo was, maar de bediende van de winkel, een aardige mijnheer die in Almere woont en elke dag forenst tussen die saaie plaats en het bruisende A'veen, wees hem ook terecht. De man snapte er geen moer van, maar mokkend liep hij weg.

Verder gaat het wel goed hier, in ons dorp dat bijna 100.000 inwoners heeft. We zien wel veel mensen met mondmaskers, die volgens de RIVM bijna zinloos zijn, maar dat zijn bijna allemaal Aziaten. Amstelveen heeft een enorm aantal Japanse en Indiase bewoners,  die bijna allemaal in de Call Centers op de bekende Zuid as werken en die hier met hun gezinnen verblijven voor enige jaren.

Met ons gaat het goed, overigens. Geen symptomen en geen narigheid. Tot nu toe. Afwachten en de kop er voor houden, zeiden we vroeger altijd en ja, dat moet dus weer.

Tot in betere tijden vrienden, die dit lezen. Blijf gezond, houd je kop er bij en ervoor. Ga even lekker naar buiten, ga sporten als je dat wil, beweeg in elk geval en laat je niet gek maken!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten