Boeven

 Nee, nee, nee, ik ga het even niet hebben over de boeven in de politiek, die allemaal hun geheugen kwijt zijn, maar wel miljoenen stemmen halen, of over de boeven in de zakenwereld, die, na een miljoenenverlies van hun bedrijven, nog steeds bonussen krijgen en zo, dat is allemaal schandalig genoeg. Nee, ik wil het even hebben over echte en gewone boeven, inbrekers, tuig, zukse zaken.

Ik heb, ik geloof het in ieder geval, vaak al verteld over het feit dat wij fraai wonen, nu ja in een redelijk huis in een mooi dorp. In een fraai dorp ook, met veel groen en heel veel sport accommodaties. Een redelijk groot dorp, Amstelveen heeft bijna 100.000 inwoners.  Maar, het is vooral rustig wonen, daar ging het ons om, na jaren ellende in, het aanvankelijke en prettige A'dam ZO. Aanvankelijk prettig, ja, maar na de Bijlmerramp, werd onze, toenmalige prettige en sociale, wijk bevolkt door mensen uit die Bijlmer, die allemaal de nodige 'rugzakjes', zal ik het maar noemen, meedroegen. 

Die rugzakjes waren over het algemeen negatief gekleurd. 

1/ Drugs verslaving, als er mensen met een drugs afhankelijkheid opduiken in je wijk, komen vrij snel daarna de dealers net allemaal gedoe. Hosselen, heet dat, overlast heet dat.

2/ Antisociaal gedrag, normaal gooi je je vuilniszakken in de daarvoor bestemde containers/plek aan de weg, maar lazer je je ze niet uit vier hoog in een volkstuin van de beneden buren. Tja, dat gebeurde dus.

3/ Overlast, tot een uur of drie 's nachts keiharde hip hop/Ali B en dat soort vreselijke muziek laten spelen in je auto en daarbij ook nog eens uren een balletje schoppen tegen een muur van bewoonde huizen, als je uit het Kwakoe festival komt.

4/ Criminaliteit, deze schoot omhoog, winkeldiefstallen in de super en ja, er werden mensen beroofd in de stille en donkere plekken achter de woningen.

Natuurlijk ging ik tegen punten 1, 2. 3. 4 in. maar ja: "a man alone", niet? Het resultaat was dat ik aangevallen werd door een hele groep magoggels, van: zie punten 1 tot en met 4. Mijn jongste zoon stond me bij, maar we verloren. Je woont in die wijk, ik werkte daar, onze oudste dochter werkte en woonde daar, mijn lief werkte ook daar en de bedreigingen waren niet van de lucht. Dus we zochten een ander woning, en kregen die vrij snel in Amstelveen, een heerlijk oord. 

We woonden er nog maar net een paar dagen of we werden, in het holst van de nacht, wakker van een enorme knal en een enorme bonk: een ramkraak. (Er volgende meerdere, ik schreef al ooit dat ik met mijn adjudanten sabel buiten stond en op een haar na werd gearresteerd.) Ik heb die verhalen, het was niet de laatste, al vaker verteld, maar het is nu enkele jaren rustig gebleven, tot vorige nacht.

Achter onze woningen, ik gaf het eerder aan, liggen de magazijnen van de winkels. 'Onze' winkel heeft daar hele dure schoenen en andere lederwaren in staan. ('Onze' winkel wordt vooral gefrequenteerd door duurder publiek. Niet beter, hoor, duurder alleen, het zijn heel vaak bijna voetbalsterretjes van AFC Ajax en zo).

Enfin, rond elven gisteravond, was er een hoop gedoe achter ons huis. Een zooitje mensen, met een bruine huidskleur en met voornamelijk kroeshaar, trachtte met een koevoet, in het magazijn van Warmer in te breken. Hetgeen dom is, want, hoewel die deur te kraken is, is er daarachter een stalen rolluik, waar je niet door heen komt, of je moet die opblazen. Mijn lief zag het het eerst en riep hun boze dingen toe. De jongste zoon zag het ook en riep ook. Ik belde de wouten en riep hen ook van alles toe. Ik zal niet gauw voor een 'policor' worden uitgemaakt, na gister avond, denk ik. Nu ja, de wouten waren er al gauw, drie wagens achter de woning, vier voorde woning en ik gaf hen mee wat wij hadden gezien. 

Goed gezien en goed gedaan, natuurlijk. De politie deed haar ding, nam onze verklaringen op, zetten die allemaal op hun net. Of we er ooit wat van horen? Ik betwijfel het, maar het voelde oké om te doen.

Aan het einde van de middag werd er, beneden, in het trappenhuis, aangebeld, wij deden open en twee meisjes van (de winkel) Warmer gaven ons twee flessen wijn. 'Bedankt en zo, voor al die jaren', riepen ze.'Dat hoef je toch niet te doen' en zo riepen wij, maar zij insisteerden. Lief toch?

Nu wachtten we maar op de wraak van de Naffers, kijken of ze onze ramen gaan in gooien vannacht?