Vanavond, rond zeven uur, de 13e oktober 2020 keken we samen naar de persconferentie van onze MP, Mark Rutte en naar zijn minister van de volksgezondheid, Hugo Mattheus de Jonge.
(dit Blog wil ik even dateren voor het eventuele nageslacht, mocht dat ooit dit Blog lezen, als wij al uitgestorven zijn door het vreselijke virus en men dit ooit, na jaren, nog gaat lezen. Ik las ooit een futuristisch boek over een wereld die pas in 2550 weer openging voor een reiziger uit onze jaren, wie weet heeft een reiziger er over 500 jaar ook nog wat aan?)
We gingen terug in de tijd, terug naar een half jaar geleden, toen die vreselijke pandemie ook haar, totaal onverwachte, intrede deed, via grote deuren, in ons aller leven. Ik weet nog dat ik, ongelovige die ik toen nog was, NIET geloofde in dat, dat het virus ons leven zo zou gaan beheersen. Maar, dat ging het wel doen en ik heb er, later, een Blogje over geschreven en me daarin verontschuldigd, dat ik zo dom had kunnen zijn. Tja, als Blogger zit je wel eens fout, maar in dit geval zat ik heel fout. Excuses, alsnog, dus.
De MP en de ministerraad, hadden vandaag, in al hun wijsheid, besloten om de horeca helemaal dicht te gooien. Een echt wijs besluit? In mijn, nu ja, de lief en mijn, ogen wel. Want, hoewel we met de horeca mensen mee denken en mee leven, is die horeca, in onze ogen, een grote besmettings-bron. En ja, dat is een beetje uit eigen ervaring, hoor. Ik ben, vroeger, lid geweest van een groepje mannen/vrouwen, oud collegae, die een paar maal per jaar in een café afspraken. Aanvankelijk was dat allemaal leuk en gezellig, natuurlijk en onschuldig, maar ja, naar mate het bier vloeide, werd het drukker, de muziek werd harder gezet en men omhelsde elkaar, werd familiair, klopte op schouders, lachte heel hard, vooral in elkaars gezicht, proostte nog eens, ook al heel hard in elkaars gezicht, nu ja, kortom: zoals kroeg bezoek gepland is: feesten en partijen en dikke lol, harde muziek, veel bier en bitterballen en zo.
(Tijdens de eerste uitbraak waren wij overigens een weekje weg. De terrassen waren gesloten in die tijd, natuurlijk. We deden boodschappen, af en toe een ritje in de omgeving, maar geen bezoek aan de horeca. Een paar maanden na de eerste crisis, het was september toen, we hadden een weekje geboekt ergens in de Achterhoek, kwamen we wel eens op een terrasje, en we bestelden een fris en een tosti. (Vreemd gedoe dat, we zaten op de grens met Duitsland, daar was alles dicht, en Nederland, gewoon open, met restricties.)
Die tosti en dat fris is ons vakantie/-terrassen menu. De prijzen van die versnaperingen waren overigens het bijna dubbele die van het voorjaar, op eenzelfde terras. (Dus nee, de horeca en zielig vinden? Nee, ik heb der geen echt medelijden mee, zeker niet na de invoering van de euro, waarna de horeca een bakkie koffie van twee gulden vertaalden in twee euro!)
Die kroegloop tijd is, overigens, voor mij, nu geweest. Niet door de Corona, maar omdat die kroeg groep uit elkaar viel. Nu ja, meerdere mensen konden het gedoe (veel gekonkel en geheime afspraakjes) niet meer aan en ja, ik ben dan ook al een jaar of of twee dan wel drie niet meer daarbij betrokken en ben na een harde woordenwisseling weggegaan, maar dit overigens terzijde.
Maar: dat de regering de horeca eerder dicht wil, dat kan ik me helemaal voorstellen, zie de regels hierboven over jovialiteit en wat dies meer zij. Je kunt mensen, die een biertje of wat, op hebben, niet verbieden om joviaal te worden, C2H5OH, alcohol zeg maar, doet grenzen verbreken of doorbreken, dat merk je, als je geen geheelonthouder bent, al aan je zelf. Je word joliger, je wil wat meer contact, je gehoor wordt iets minder, het geluid in de kroeg staat steeds hoger, je mot ff piessen, dus zwalk je langs een of meer andere bezoekers, raakt die aan, verontschuldig je, geef een hand, noem maar op en zo voort.
Tja, dus ja, de kroeg maar eerder dicht? Geen prettige beslissing, maar wel een terechte, vind ik/vinden wij. En ja, de 'avondwinkels' dan ook maar eerder dicht. Je komt als jongere met een beetje bier in je lijf, uit de kroeg om 2200 uur en je hebt nog zin om nog even een uurtje door te gaan met feesten, dus haal je een krat bier in de super en viert nog na op een plein of in een park. Daar komen meerder mensen op af en ja, zo mot dat dus not.
Mondkapjes? Ja, ik draag er een als ik naar de winkel ga. NIET omdat ik er in geloof, want het geeft een 'schijn veilig' gevoel, denk ik dan maar, lees eerder Blogs van mij. Vandaag zag ik ook weer mensen, met mondmaskers, te dicht bij elkaar komen.
Tja, morgen is het dus weer eens droog, ik ga dan maar weer een uurtje of wat fietsen. Zonder mondkapje, zonder mensen om me heen, maar wel heerlijk in de frisse lucht, nu ja, zoals dat kan, rond Schiphol, dan. Met wel uitlaat gassen van de kerosine.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten