Ja, dat is pas een smeuïge kop, hè? Sexe en verschillen! Maar daar gaat het dus nu niet over, hoor. Want helaas, helaas, ik heb een totaal ander onderwerp in mijn hoofd om over te schrijven. Wel over het verschil tussen mannen en vrouwen, maar, nee niet dat verschil, maar: 'het psychologische verschil tussen beiden en met name in de sociale context van het winkelen'.
Nee, haak nou niet meteen af, zo serieus en moeilijk wordt het ook allemaal niet. Het wordt geen psychologisch handboek of zo! Maar, er is echt een heel duidelijk verschil in het winkelgedrag tussen mannen en vrouwen. Hebben jullie wel eens op dat verschil gelet tussen dat boodschappen doen van mannen en vrouwen? Daar bedoel ik dan niet het soort boodschappen mee die in de winkelwagentjes belanden, dat varieert van mens tot mens, natuurlijk. Het is ook niet echt het verschil in prijs van die boodschappen, hoewel ik daar nog wel even wat over kan zeggen. In 'mijn' Vomar, hebben we, ik geloof dat ik dat al eens memoreerde, een nogal divers publiek. Hoewel we het woord 'allochtone Nederlanders', sorry twee woorden, niet meer mogen gebruiken, komen die niet meer bestaande allochtone Nederlanders nog volop in onze winkel.
Deze mensen zijn van huis uit en van oorsprong gewend om voor de laagste prijzen te gaan. Op mijn vele reizen door de landen van Noord Afrika en het Midden en Verre Oosten weet ik dat er een enorme 'afding' cultuur bestaat. Dat is natuurlijk op de markten zo, maar ook in hun winkels, (denk hierbij aan souvenir shops, zilver-, goud- en kleding en dat soort zaken) word je als een dombo beschouwt als je niet probeert de prijzen te verlagen. Ik (we, mijn marinemaatjes ook, natuurlijk) leerden al gauw dat als de handelaren een bepaald bedrag noemden, wij daar dan de helft voor boden. Met handjeklap kwamen we dan op ongeveer 75% van de vraagprijs uit. Dat was goed, daar verdiende de handelaar dan aan en wij hadden een leuk souvenir voor een redelijke prijs.
Maar wat ik dus wil zeggen, is dat mensen uit die landen van oorsprong enorm prijsbewust zijn en kopen in winkels waar de prijs/kwaliteit verhouding in overeenstemming is met het gebodene en dan is het een logische stap naar de Vomar. (En ze hebben gelijk, onze prijzen zijn niet hoog, onze kwaliteit is goed. Vomar, open eens een winkel in mijn regio, alsjeblieft!)
Maar over het verschil in winkelgedrag nu dus. Het meest opvallende verschil in boodschappen doen is natuurlijk wel dat vrouwen meer de verzorgingsartikelen straat, in winkeltaal: 'de drogmetica' op zullen zoeken en de mannen het bier- en fris pad zullen gaan frequenteren, maar dat is niet de essentie van dit verhaal.
Nee, dat is de manier waarop mensen met hun karretjes/mandjes de winkel doorlopen.
Ik ga geen deur openzetten over de psychische manier van het aanbieden van de duurdere spullen en het lager geprijsde spul, en dat de zaken die je altijd nodig hebt zoals suiker en zout op de lagere schappen staan en de duurdere spullen op ooghoogte, dat weten we allemaal wel, ondertussen.
Nee, kijk let maar eens goed op tijdens het winkelen en dan zie je het verschil rap zat. Het is net als/gelijk aan, het sociale gedrag van mannen en vrouwen in het leven.
Vrouwen zijn a priori socialer en mannen zijn meer taak gericht. Er zijn hele volksstammen socio- en psychologen die mijn uitspraak zullen verdoemen, mar het is zo. Ik verwijs altijd naar de oerdriften van de eerste mensen of mensachtigen. (Flauwekul, want het is nog steeds zo in het dierenrijk.) Ga me nu niet affakkelen dat ik antifeminist ben of een macho Bokito, of zo, dat is absoluut niet de essentie van mijn verhaal. Dit verhaal is gebaseerd op observatie.)
De vrouwen zijn socialer. Ze zorgen, en zorgden historisch, bijna altijd voor het gezin en 'de kring'.
Ze zal voor verjaardag-, huwelijks-, geboorte- en verhuiskaarten zorgen. Jij herinnert je natuurlijk je trouwdatum (hoop ik!) de verjaardagen van je kinderen, mag ik ook hopen en dan houdt het een beetje op, toch? Weet jij dat nicht Agaat morgen jarig is? Weet je dat zwager Ruud en schoonzus Christine morgen al weer drieënveertig jaar getrouwd zijn? Nou dan. Nee, jij weet in welk jaar Joop Zoetemelk de Tour won en met welk nummer JC speelde, hoeveel goals Maradona maakte in zijn leven en met hoeveel 010 van 020 verloor in uitwedstrijd van 1983. Ook belangrijk, hoor.
Maar, als de meisjes boodschappen gaan doen, dan kijken ze wel bewust op hun boodschappenbriefje, letten op de vervaldata van de producten, vergelijken de prijzen, vragen naar de aanbiedingen en willen graag weten waar dat en dat te vinden is.
Nee, wij kerels, wij niet. (Ik ben een vent, hoor, ik draag geen roze ondergoed en doe dus vaak hetzelfde als ik hier beschrijf) Wij, kerels, stieren met Mach 3 de super binnen, rukken een kar uit de rij en kijken amper op het door de (vaak) vrouwelijke partner (vaak met zorg) samengestelde boodschappenlijstje. Vervolgens speren we door de winkel en gooien het wagentje vol met al dan niet bedoelde spullen. (Ik geloof dat mannen ook veel meer 'impulsinkopen' doen dan de dames.)
Wat dan wel weer vervelend is, is dat we, tijdens onze 'lage 36'ers' moeten stoppen omdat we iets echt niet kunnen vinden en dat, geheel tegen onze zin, moeten vragen aan een medewerker. (Kerels vragen niet graag iets, ik zal daar op terugkomen, binnenkort in dit theater.)
Maar na een klein kwartier staan we dan wel hijgend bij kassa vijf, hè ja, lekker snel geshopt, maar dan is er een mevrouw net voor ons die voor zeuven weken boodschappen op de band aan het leggen is.
Goed. Vrouwen doen dus heel anders hun boodschappen. Veel socialer, zal ik maar zeggen. Zoals ik al zei, hebben ze vaak een uitgekiend lijstje bij zich. Dat lijstje hebben ze thuis dan al voorbereid, vaak met het aanbiedingen blaadje van de super bij de hand. Vinden ze die aanbieding nu niet zo snel dan vragen ze vaak, heel lief, aan de medewerkers van de winkel: "Mag ik U wat vragen?" Verder letten ze scherp op de vervaldata van producten. En, als er al nieuwe producten zijn, vragen ze naar het gebruik ervan of naar de bereidingwijze en zo. Over het algemeen is het heel gezellig hoor, vrouwen in de winkel. Maar o wee, als ze een vriendin/zus/nicht/collega/buurvrouw/moeder-van-de-school-van-hun-kinderen* (*doorhalen wat niet van toepassing is) in de winkel tegenkomen!
Dan moeten er ter plekke, maar dan ook ter plekke, de laatste nieuwtjes en roddels (vrouwen roddelen wel, mannen wisselen verhalen over deze en gene uit) uitgewisseld worden. Dat is natuurlijk leuk en gezellig. Maar, de plaatsen waar vrouwen dat doen zijn vaak niet de meest handige. Dat doen de dames dan bij voorkeur midden in de gangpaden, waarbij de winkelwagentjes zo geparkeerd worden dat er dus niemand meer doorkan en zeker niet het personeel met hun containers, of vulwagentjes. Na een beleefde vraag: "Pardon, dames, zou ik er even langs mogen?" gebeurt dat wel, maar heel erg handig is het niet. Een andere favoriete verzamelplaats voor de nieuwsgaring is het kruispunt van paden, die ze dan bij voorkeur met vier winkelwagentjes bezetten.
Toch zijn vrouwen gezelliger dan mannen, echt. Vaak hebben ze ook kinderen meegenomen en het is natuurlijk hartstikke leuk, voor pa en opa die ik ben, om dat spul in de winkel te zien. Vooral als ma hen alvast een croissantje heeft gegeven, waarvan de resten beeldig rond het snoetje plakt.
(vaak, als ik op de diepvries werk en er is een doos met ijsjes losgegaan, deel ik die uit aan de kinderen. Anders moet ik die doos weggooien, ook zonde. Die kids zijn dan blij en de moeders bedanken me uitgebreid. En zo zien we ma en kind(eren) vaker terug in de super en daar gaat het om toch?)
Nee, vrouwen, ik zie ze graag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten