Blije gezichten

Je kunt er niet omheen, natuurlijk, als je in een winkel werkt. Dat geldt ook voor mensen die optreden in theaters of in zalen. Of die boeken schrijven. Of die in welke commerciële sector dan ook werken. Je publiek is je inkomen nietwaar? Of je nu makelaar bent, of  benzinepomphouder of louche advocaat of vakkenvuller bent of dat je nu liedjes zingt voor geld, zoals de Rolling Stones, je publiek betaalt jouw salaris. Nu kun je wel dat publiek gaan schofferen of afzeiken en niet op hun wensen ingaan of er totaal geen aandacht aan besteden, maar dan wordt het 'de dood in de pot', geloof me. Youp, Theo, Hans, Mick en Bram, ik, we moeten het allemaal hebben van de mensen die betalen om naar ons te komen kijken of om onze diensten te vragen, of daar gebruik van maken.
Bij onze winkel is dat natuurlijk helemaal zo. De mensen komen dan wel niet zozeer voor ons, het personeel, ooit later meer daarover, maar wel voor het resultaat van ons werk. Want, geen volle winkel, geen publiek, geen omzet, geen maandsalaris. Nou ja, dat salaris krijg je natuurlijk wel, zolang de toko draait. Maar, gaat die omzet achteruit, dan rollen er wel koppen, hoor. Ik moet er even niet aan denken dat ik geen 'joppie' meer zou hebben. Ik word, over een week of wat, 61, en mocht ik de zak krijgen dan kom ik nergens meer aan de bak, natuurlijk. Maar, gelukkig is voor ons, supermarktpersoneel dat het moet hebben van de omzet, dus van het publiek, de slapste tijd een beetje voorbij. Ik geef heel eerlijk toe, zo'n slappere tijd 'heb ook wel wat'. Er is minder vracht om weg te werken, je hebt het dus minder knetterdruk als in andere weken en je kunt dus wat rustiger aan doen, bent niet zo gestrest om tegen de klok in je spullen weg te werken en, dat is ook een zegen, je hebt nu de tijd om je afdeling wat op te knappen, dingetjes die je bedacht om beter in te gaan delen ook te doen, een stevige bezem en een sopdot door het geheel te laten gaan, kortom: de winkel wordt er knapper van.
Er waren twee factoren waarom onze omzet, ik ga niet zeggen hoeveel die op weekbasis is, (maar geloof me, daar moet Jan M. ongeveer acht jaar voor werken, dus Google het maar) maar die omzet was in de afgelopen maand behoorlijk gekelderd. Statistieken liegen niet zegt men en de FM had het al voorspeld en het klopte haarscherp. We hadden bijna een halve ton minder per week. EURO'S lieve oudere lezers, da's meer dan 100.000 oude pegulanten, waarin ik, geboren in '52, mijn salaris en de prijzen in de winkel nog steeds in omreken. (Jullie ook? Ik weet dat het veel gebeurd in mijn omgeving.)
Factor 1 was natuurlijk de heerlijke en warme, lees zelfs hete, zomer van '13. Een zomer die maar duurde en duurde en nu, 0808, nog even verder gaat, hopelijk. In en tijdens zo'n mooie zomer eten mensen 'gemakvoedsel'. BBQ, salades, komkommers, tomaten en zo en af en toe een pizza uit de diepvries of uit het versvak. Of, dat gebeurt natuurlijk ook heel veel: geen zin om te koken, dus een frietje of even een shoarma of naar de Mac's of de Burger King, nu ja, je kent het wel. Daar zit voor ons, supers, geen verdienste aan.
Ja, maar de bier- en frisdrankomzet gaat wel met springen omhoog, natuurlijk, hoor ik jullie zeggen. Gelukkig wel en daar draait de winkel dan ook een beetje op. Net als waterijs. Maar, vaak zijn in deze periode al die soort artikelen in de 'actie', in de aanbieding dus, waarbij de winstmarge nauwelijks meer aanwezig is.
Goed, factor 2, en onderschat die niet. Het is Ramadan geweest. Ik hoef dat niet meer uit te leggen. De moslim wereld legt zich zelf een maand vasten op, die varieert met de stand van de maan en de sterren. Nee, ik maak het niet belachelijk, maar de meeste deelnemers aan dat evenement hebben vaak geen idee wanneer het begint maar zeker niet wanneer het eindigt. Deze maal was het: ofwel woensdag, ofwel donderdag ofwel vrijdag, kortom elke moslimstroming (en daar zijn er zoveel van) had zijn eigen agenda.
Maar voor de Mokumse moslims die bij De Keten winkelen was het vandaag al Suikerfeest schijnbaar, want ik zag, na een maand, de 'usual suspects' de winkel binnen komen rennen om acht uur in de ochtend en de schappen plunderen waar croissants en Baklava en vijgen/dadels (wat is het verschil daartussen? ik vind ze allebei niet te vreten) lagen opgetast. FM had daarop ingespeeld en veel van die dingen aan laten rukken.
De opluchting lag van hun gezichten af te lezen en was er vanaf te scheppen.
Die mensen hadden allemaal blije gezichten. Eindelijk weer eens eten en drinken wanneer je zelf zin hebt en niet wanneer een of ander oud en stoffig en achterhaald boek (of idem Imam) zegt dat het mag.
Omdat ons land in zijn geheel multiflauweculti is aangepast (oeps, ik Googelde net even op dat onderwerp, man, oh man, da's een moeilijk onderwerp. Het ging over varkensonderdelen in remschoenen van auto's en Lourdeswater in de koelvloeistof van bepaalde door Marokkanen geliefde auto's en, ja, ik hou van polemieken, maar dit is haat, pure haat.) is het voor ons Nederlanders niets nieuws meer, dat gedoe over vasten tijdens de heetste tijd van het jaar. Maar ik heb begrepen dat je tijdens de Ramadan: niet mag eten, niet mag drinken, niet mag roken (God, wat zou ik het daar moeilijk mee hebben) en geen vleselijke gemeenschap mag hebben, wippen, mensen, wippen, seks, betekent dat. (God wat zou ik het daar moeilijk mee hebben). Maar wat schijnbaar wel mag is dat je landgenoten kapot schiet omdat die net een ander zinnetje van die Koran, net even anders uitleggen. Soennieten en Sjiieten, zulks, dan. In ieder geval, in Syrië, Pakistan en al die Verweggistan landen gaan bommen af, worden mensen en kinderen en politieagenten opgeblazen met de regelmaat van het roepen door de voorzangers vanaf de moskee.
Katholiek versus Protestant zou je kunnen zeggen. In ons land zijn die geloven al een jaar of wat gelijkgesteld, echter niet zo in Noord Ierland en het is dus niet zo vreemd als het klinkt.
Maar goed, de 'Dramadan', zoals een verlichte Marokkaanse collega het noemde, die gewoon at/dronk en rookte (seks heb ik hem niet zie hebben gehad, in elk geval niet op de werkplek) is voorbij. De omzet gaat weer stijgen, de rustiger dagen zijn over. Morgen dus weer keihard aan het werk en veel, heel veel vracht.
Maar ja, het publiek betaalt mijn huur, dus moet ik weer 'sappelen' zoals een Joodse Mokumer het laatst noemde.