Pizza problemen. (Deel 2, dat had ik niet gedacht)

Ik werd fijntjes gewezen door mijn vaste Blog lezers, ja dat zijn H en B, dat mijn Blog niet helemaal overkwam. In ieder geval niet goed was. Daar ben ik dus blij mee en om. Niet dat het Blog fout overkwam, maar dat mijn maten met kritiek komen. Want, daar leer ik dus van, van kritiek! Zoals we allemaal ons vak of onze hobby hebben moeten leren, zo moet ik mijn 'schrijverschap' leren. Want, dat ik met dat geschrijf door wil gaan, dat is voor mij zo duidelijk als het feit dat het momenteel nog stervens koud is. Bedankt H + B, ik zal jullie raad opvolgen/bellen/Gulpener bier komen drinken en heerlijk Italiaans (vers) komen eten. Maar het ging dus inderdaad een beetje over de incrowd van een super, daar hebben jullie gelijk in, maar ja, daar werk ik nu eenmaal, dus daar kan en wil ik over berichten.
Ik had het in het laatste Blog even over de geweldige keuzes die je tegenwoordig in het assortiment van een super hebt. Wij hebben bijvoorbeeld ook Gulpener bier en soms ook nog in de aanbieding. Dit is een opmerking terzijde.
Op mijn afdeling heb ik dus ook keuzes zat. Ik ga dat niet allemaal vertellen, haal maar een gratis foldertje van je favoriete winkel, kijk op hun website en dan lees je het wel, maar om even op het hoofd onderwerp, bestaat dat eigenlijk? Is er een onderwerp en een hoofdonderwerp? Maar goed. Pizza's daar ging het om. Ik heb 9 a 10 soorten Pizza's in mijn assortiment. Nee, geen smaken, merken. Het aantal smaken is redelijk beperkt: tonijn, kaas, paddenstoelen (het woord Fungi staat daarop, dat betekent schimmel natuurlijk, van Fungus, en paddenstoelen zijn een schimmelsoort), Margarita, worst met knoflook (Salami, dus) en dan houdt het wel ongeveer op.
Ik ben geen pizza liefhebber. Ik eet ze wel eens, maar dan nooit uit de DV. Ik eet dan een Pizza Diabolo, met peper, ansjovis en tomaat en zo. Dat krijg ik dan wel weg.
Goed, naar de kern van wel twee hele lange, en vermoedelijk heel vervelende Blogs: het merk "Sensazione" van Wagner, is aanbieding. Drie van die verpakkingen voor drie euro! De normale prijs is 7,75 euro, of zulks. Nou, knappe aanbieding, toch? Maar! 'Men', ik kom nu terug op die men, ongeduldige lezer van het vorige Blog, 'men' op het hoofdkantoor heeft een foutje gemaakt. Ze hebben wel aangekondigd in de 'landelijke' pers dat de Sensazione in de aanbieding was, maar dat bleek dus niet zo. Nu ja wel even, maar nu (tijdelijk) even niet en dat werd dan de 'Pizza Casa di Mamma'. Met dezelfde prijs, drie voor drie euro en ja, dat is natuurlijk geen geld. Dus kreeg ik van elke smaak, zes stuks ondertussen, vijftien verpakkingen binnen. Die vulde ik in de actiebakken, op een haast artistieke manier, man, dat moet je eens komen zien, zo fraai. Maar: de reclameborden, je kent ze wel, van die grote vaak spuuglelijke posters die boven de aanbiedingen hangen, brulden dat de Sensazione (S) nog in de aanbieding was.
Nu heeft dat merk maar drie smaken: Salami, Mozarella en Tonijn. Die laatste twee smaken zijn Halal gecertificeerd, hoorde ik, betrouwbaar voor moslims dus. Je gaat nu al heel langzaam het lijk al uiot het Kanaal zien komen en zien drijven en je gaat de beren al op het pad zien, vanaf de hoek van de rots, waar ze hun grot hebben: Casa di Mamma heeft: geen tonijn en geen Mozarella! (Nu ja, er kwam vandaag een nieuwe smaak binnen: Mozza met Pesto, maar dat was rijkelijk laat.) Heel veel van de mensen die Halal kopen waren natuurlijk enorm getriggerd op de 'Halal' pizza's, maar ja, die had ik al niet meer en die andere smaken, ja daar moesten ze dus niets van weten.
Maar: en dat was het probleem, nu moest ik dat dus aan die mensen duidelijk/kennelijk/verklaarbaar maken. Ik wind er geen doekjes om. Er zijn een heleboel mensen in Nederland die geen of heel weinig Nederlands spreken. Nee, ik ga geen politiek bedrijven, dat heb ik eerder meegedeeld, maar het is wel waar. Ik vind dat niet goed. Ik vind dat je, in het land waar je woont, de taal van dat land moet spreken. Niet helemaal "vloeibaar", misschien, talen zijn moeilijk zat, maar in ieder geval goed genoeg om je wel "leeg te kunnen drukken", in die taal en om de mensen te kunnen verstaan die jouw moeder taal, natuurlijk, niet spreken. Ik legde uit, in een vorig Blog, dat ik een mevrouw heb kunnen uitleggen wat: "Tweede, halve prijs" betekende en dat ze dat, na tien jaar, eindelijk door had.
(Toen ik nog een vorig leven had en in heel veel verre buitenlanden kwam, moesten mijn maten/collegae en ik ons ook maar zien te behelpen in de taal van die landen. Fransen spreken nog steeds Frans, Duitsers alleen Duits, Engelsen doen het op zijn Engels en Belgen spreken Belgisch. Wij, marineverschijningen, probeerden de taal van dat land aan te nemen, zoveel als we konden. Dat is normaal, vonden wij altijd, een soort respect naar het gastland waar je was, toch?)
Ik moest dus nu aan een heleboel niet/slecht/nauwelijks Nederlands sprekende mensen proberen uit te leggen dat de ene actie niet meer de andere was. Dat gaf problemen. Dat gaf een heleboel problemen, met de taal. Hoe leg ik uit in diverse, niet Europese talen, dat: 'Ja, dat was de actie, maar dat is die geworden, het is wel dezelfde prijs, drie stuks voor drie euro, maar, nee, er is geen tonijn en ja, nu heb ik wel Mozarella!'
Dat viel niet mee. Nu willen mensen altijd op safe spelen, in elk geval zoveel mogelijk zekerheid hebben. Na die vraag aan mij en na mijn antwoord, vertrouwden/begrepen ze het antwoord vaak toch niet, dus schoten ze collegae aan. Soms ook de FM's, maar vaker aan collegae die, ja hoe zeg ik dat nu netjes, nou ja, die ook geen Jansen of De Vries heetten, of Lucas. (Nee, nee, nee, ik doe niet aan politiek, nee absoluut niet, dat zei ik toch. We hebben wel heleboel medewerkers wiens ouders of grootouders uit meer exotische plekken stammen, laat ik het zo zeggen, maar die medewerkers spreken onze taal wel.)
Er was een mijnheer die steeds maar aan me bleef vragen of de 'S' pizza's in de aanbieding waren en waar die tonijn  dingen nu waren en tot drie keer toe heb ik het verhaal uitgelegd. Ik stond, het was fors na twaalf uur, me om te kleden in fietstenue toen een collega kwam vragen hoe dat nu zat met die pizza aanbieding. Ik liep met hem mee en, ja hoor, het was weer die mijnheer. Ik heb het, samen met die collega, die het verhaal vertaalde in het Turks, nog een keer uitgelegd, maar boos ging hij heen.

Dat was gisteren. Vandaag om 1100 hoorde ik dat de Casa niet meer in de aanbieding was. Het was de 'S' geworden. Maar die had ik niet! Die waren niet besteld. Nu zie ik het lijk al drijven! Maandag een vriescel vol Pizza's die niemand meer wil hebben. Hen medelijden, weep for me, friends!

En, lezers, geef alsjeblieft kritiek! Zeik en sabel me af, ik kan er tegen, hoor! Sterker, ik leer ervan. Nou ja, dat moet ik in ieder geval.