Ik ga niet en zal nooit aan politiek of aan racisme doen in mijn Blogs, dat weet je. Nu ook niet. Jullie, lezers, zijn oud en wijs genoeg en slimmer dan ik ben. Nee, ik schrijf hier een stukje over een paar dingen die me gewoon verbazen!
Hebben jullie dat nu ook? Dat je af en toe zo eens naar allerlei journaals of nieuwsuitzendingen kijkt en dat je dan denkt: moeten we hier nu ook al weer op bezuinigen? Nou ja, het is natuurlijk allemaal al begonnen toen de diverse regeringen ons, ouwe knarren, zeg maar, begon te korten op onze, met eigen zweet en inzet verdiende pensioenen of militaire pensioen uitkeringen. Vaak, nee, ik ben nu te mild, altijd door dat de "grootgraaiers", de banken, de pensioenfondsen, de beursmannen, ten koste van alles wel even een snelle piek wilden verdienen. Maar ook de snelle internet broeders die een hype zagen op komen dagen, wilden even wat snel en vlug geld mee grijpen.
Dat lukte veel van die broeders en zusters ook, natuurlijk. De hype was er en ja, daar doe je aan mee. Je verwisseld aandelen en obligaties die helemaal niet de waarde hebben die jij denkt dat ze hebben en de koper denkt zo de prijs nog meer op te dringen en er dus slapend rijk van te worden. Dat lukt natuurlijk lang, heel lang. Maar, weet je wat het is? Dat soort figuren, die nog nooit een natte rug van het werken hebben gehad, kennen hun eigen geschiedenis niet.
Ooit, nee, ja, ik ben een ouwe l.., maar dat was zelfs voor mijn tijd, hadden we de "Tulpenhandel." Korte inhoud: In de zeventiende eeuw waren tulpen een enorm investeringsproject geworden. (Lees voor de vroegere tulp het moderne: huis, aandeel, obligatie) Dat waren toen "tulpenbollen", mind you, bollen, ja echt van tulpen, die voor het bedrag van een hedendaagse prijs van een chique villa in, laten we zeggen, Vinkeveen, Laren of Wassenaar van eigenaar verwisselden. In Engeland deden ze ook zo iets, men kon investeren in een zogenaamd South Sea maatschappij, die enorme winsten beloofde en ja, daar kwam, net als in de tulpenhandel, ook niets van. Gebakken lucht of windhandel, zeg maar. (Maarten Toonder schreef er een fraai stripverhaal over met die titel.) Er zijn toen enorme sommen geld verdwenen, faillissementen uitgesproken, sommige staten gingen zelfs bankroet en zelfmoorden, van schuldenaren, waren aan de orde van de dag.
Zover is het nu niet gekomen, die zelfmoorden dan, maar er zijn wel heel veel mensen in de problemen geraakt en raken dat tot op de dag van vandaag nog. Het is, in mijn ogen, godgeklaagd, dat er in een land als het onze, zo rijk en zo vol bodemschatten, (olie/gas/
steenkool), een kleine groep is die in die huizen die ik al noemde kan wonen en maar rijker en rijker worden, maar dat er een steeds stijgende groep mensen is, die steeds meer in de penarie raakt en die zich zelfs bij de voedselbanken moeten laten inschrijven. Mannen, die, ooit, een goede baan hadden, maar die nu als daklozen in metrostations wonen of hun heil zoeken bij Het Leger. Dat "des Heils", natuurlijk. Dus ging het slechter en slechter met ons ooit zo sociale land en onze prachtige verzorgingsstaat. Ouderen komen bijna nooit meer in de buurt van stromend water en dan bedoel ik niet de rivieren die door ons "oneindig laagland" stromen, maar in de buurt van de douchebeurten die worden verdeeld. Niet omdat het personeel te besodemie.... is om dat werk te doen, maar gewoon: er is geen personeel. Da's wegbezuinigd! Geloof me, mijn eega heeft tot voor kort in die zorg gezeten en kon schrijnende verhalen daarover vertellen en deed dat ook. Mijn schoonmoeder is nu in zo een instelling opgenomen. Een hele goed huis, maar ook daar zien wij dat de zorg, door dat er nauwelijks personeel is, achteruit rent. Zorgelijk, allemaal.
De regering grijpt of greep, op die dalende en neerwaartse gaande spiraal van onze economie in, door draconisch te bezuinigen. Op zorg, dus, op (onze) pensioenen, op allerlei salarissen, ook meteen maar halve krijgsmacht onderdelen schrappen, sportlessen op scholen in de ban te doen en dat soort zaken. Aan de andere kant gingen de salarissen van politici naar boven, kregen bankiers nog steeds bonussen, bleven we allerlei verre en nare buitenlanden bestoken met geld dat ontwikkelingshulp genoemd werd en waarvan de machthebbers in die landen, vaak in soepjurken gekleed en met (heel vaak) meerder echtgenotes aan hun kant, fraaie automobielen bestelden of genoeg wapens om de mensen in hun land, die het niet met hen eens was, maar eens duidelijk te maken wie er nu wel de enige en echte dictator in dat land was.
Soit, je doet er geen moer aan, geen r.. tegen en je legt je der maar bij neer. Maar, we leven in een land dat door democratische beginselen wordt gesierd. Dat betekent dat wij mogen stemmen. Dat is belangrijk. Ik heb mijn hele leven voldaan aan de, aanvankelijk, stemplicht en later het stemrecht, want: wie zwijgt stemt toe of, zoals men bij de KM zegt: "als je nu je bek houdt, mot je later niet komen kwijlen." Kort en krachtig en het zegt waar het op staat en waarover het gaat.
Dus ga ik aanstaande woensdag, de 18e maart, stemmen. Voor diverse zaken, onder andere de provinciale verkiezingen. Belangrijk? Niet al te. Het is meer een barometer van de stand van de politiek in ons land. Dus zie je, nu al, dat diverse partijen elkaar gek maken met "bonnetjes" affaires, met ministers met uitspraken dat hun partij kapot wordt gemaakt, met maffe uitspraken over dit en dat. Nou ja, dat mag allemaal. Wie wel eens een Rugby wedstrijd van Nieuw Zeeland tegen welke club dan ook heeft gezien, weet dat de Kiwi's een imponerende oorlogsdans uitvoeren om de tegenstander te imponeren en zo is het nu ook, in de aanloop van de verkiezingen.
Soit, weer. Maar: en dat snaai ik nu eigenlijk niet, nu moeten we ook nog eens stemmen voor het Hoogheemraadschap. Het wat? Stemmen voor het moeilijke woord dat ik net noemde. Dat Hoogheemraadschap, een prachtig puzzel woord lijkt me, zorgt ervoor dat het waterstand beheer bij ons in de dorpen en steden, nu ja, in ons polderland, niet te hoog komt of zo. Polders, dijken, vaarten, kanalen, rivieren, water, vechten tegen het water, dat is Nederlands, we weten niet beter. Dat zit in ons bloed en dat is een genetisch gegeven geworden, bijna. Maar nu moeten we kiezen wie daar het beste in is, of zo. Waarom? Ik snap dat allemaal niet. In mijn woonplaats, Amstelveen, moet ik kiezen voor twee van die instanties. Het schijnt dat Amstelveen door de Amstel, ja, dat snap ik, daar fiets ik dagelijks langs en zo heet mijn stad, maar ook door de Oude Rijn, wordt afgevloeid, zeg maar. Ik lees nog eens de kandidatenlijst door en denk: is een dijk die door een rechts iemand gerund wordt nu echt beter dan die van een links iemand of door een piepeltje van de Partij Van De Dieren? Ik bedoel, beheer van dijken, polders, grachten en baggeren en dat soort werk, aan dat soort zaken, dat wordt toch gewoon gedaan? Daar zijn toch mensen voor die dat doen? Die van de provincie en van gespecialiseerde bedrijven? En dat doen toch die gekozen ambtenaren in nette pakken toch niet? Nou dan.
Maar: dat de regering wel geld uitgeeft voor dat soort flauwekul, dat soort verkiezingen, het zal toch wel om een heleboel munten gaan, stuit me wel heel erg tegen de borst. Ik bedoel, ik heb zo'n B3 formulier ding in huis met 280 namen of zo. Dat wordt dan bij bijna 100.000 huishoudens bezorgd a zeg, vijftig cent per formulier? Dat is dan 50.000 euro, ik noem maar wat. Daar is dus geld zat voor, blijkt? Niet voor de minima, niet voor de zorg van ouderen, niet voor de scholen, dus, maar wel voor allerlei politici die dan weer, met een, denk ik, riant salaris, de "Hoogheemraad" uit lopen te hangen. A 50.000 euro per jaar?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten