En ja, ik sprak mijnheer A., (de schrijver/historicus) nog een paar dagen voor Koningsdag. Ik wenste hem, een beetje sarcastisch, een prettige "feestdag" en wees hem erop dat we die dag gesloten waren. Ik wist dat hij nogal ambivalente gevoelens bij die dag zou hebben, zeg maar. Mijnheer A. is een heel aardig mens, die met graagte en liefde praat over zijn werk en zijn boeken en over zijn nieuwe, nog te verschijnen werk. Ik mag hier niet uit de school klappen, natuurlijk, maar het wordt een pittig verhaal, begreep ik. Hij lachte cynisch, met die wat scheve en toch wel innemende lach. 'Ik zal me wel vermaken hoor', mompelde de man, die altijd wat verlegen overkomt.
Terugkomend van een vakantie die alleen maar met een grote grijze vogel te bereiken was, hoorde ik, (nu ja, die ex, moet ik die daarbij noemen? Nee, doe ik niet) van de taxichauffeur dat de man van de koningin in moeilijke papieren zat. Hij zou zijn, nogal grote invloed, aangewend hebben bij het "mysterie" van Defensie om een bepaald merk straaljagers aan te laten kopen. Voor een x vergoeding in US Dollars, geen klein bedrag aan, overigens. Dat had de man overigens wel nodig, want de moeders van het buitenechtelijke kroost begonnen zich te roeren en wilden nu wel eens centen, nu ja, hardere valuta, zien, voor de opvoeding van het kroost, door hem verwekt en door hen op de wereld gezet. De, overigens, socialistische, regering van Den Uyl, stopte het allemaal zoveel mogelijk in de doofpot. Maar de jonge generatie journalisten en historici, zoals die heer A., deden dat niet, openden zelfs die giertank en ja, wat krijg je als je eenmaal een beerput opendoet?
Nu ja, de geur van die beerput werd zoveel mogelijk door de regeringen van die jaren verdrongen door een deodorant van koningshuis gezinde geluiden, maar, waar rook is, is vuur, waar stank is, is, eh nou ja, zijn uitwerpselen, zeg maar. De schandalen en de stinkende en bruine geuren trokken dikke wolken boven en rond het ooit zo idyllische Soestdijk en bijna, bijna, op een haar na, was de idylle van Koningin en Prins Gemaal voorbij. (In de latere jaren veertig was iets dergelijks ook al gebeurd tijdens de Gre(et) Hofman(s) affaire, Google dat maar eens.
Hij, de P. van het verhaal wilde zijn vrouw toen uit haar rol als koningin te laten zetten en zelfs op laten sluiten in een inrichting. Dat feestnummer, zo noemde men hem in Engeland, had iets dergelijks al eens eerder gedaan door aan Hitler een brief te sturen waarin hij aanbood om de "stadhouder" van ons land te worden, na de bezetting in mei '40! Hij ontkende dat hevig, natuurlijk. Stel je voor, die boef steld4e zich na '45 ook nog eens op als bevrijder van ons land? De King Kong affaire is ook nooit opgehelderd! (Google daar of lees de boeken van Thomas Ross!) Hij kwam pas maanden na de echte gevechten aan in Nederland. De man heeft overigens nog nooit van zijn leven geen leugen verteld!' (Dit bovenstaande verhaal, over die brief, is trouwens NOOIT bewezen, ik moet dat er wel bij vertellen, voor de goed orde, maar?? Mijnheer A. heeft er een heel en heel geloofwaardig boek over geschreven)
Maar goed, we leefden weer al weer een paar jaar "lang en gelukkig", er waren er de vier en vijf mei herdenkingen en, als voorbereiding op ons geluk was er elke dertigste april: Koninginnedag! Daar keek heel NL zo ongeveer naar, de Tv was in die jaren gemeengoed geworden en dus ja: kijken naar het Defilé, op paleis Soestdijk, met bij voorkeur het hele gezin rond de Tv geschaard. Nu ja, ik ga er nu niet verder daarover, Wim Sonneveld heeft dat zo leuk en veel beter verwoord, over de Krentenwegges achter de rododendrons en zon de stalmeesters, weet je nog?
Maar, toen kwam er opeens een schok door ons land. De kroonprinses had zich verloofd! Met een Duitser, ene Claus van Amsberg! Een Duitser, mijnheer, hoe durft dat mens het! Ja en die Irene? Die had opeens een Spanjool! GVD, we hebben altijd gevochten tegen die Spanjolen en nu trouwt Beatrix ook nog eens een mof! Zijn die figuren de oorlog vergeten?
Het Claus-effect trad overigens "met onmiddellijke ingang in werking", zou de KM zeggen. En ja, dat was ook zo. De verarmde Duitse "juncker" had al een behoorlijk leven achter zich, maar op een gans positieve manier. De man was innemend, had, in tegenstelling tot zijn schoon ouwe heer, wel gevoel voor stijl en klasse, sprak bijna perfect Nederlands en was niet arrogant, maar wel charmant en had een mening en: werkervaring.
Ik zie nog de verloofde kroonprinses huppelend op het gras van Soestdijk voor me. Een gelukkige jonge vrouw, die haar man voor het leven had getroffen. En ja, Claus, die "mof" ging het gewoon goed doen in ons land en de heel veel verre landen om ons heen. Goed, der waren en bleven kwesties, altijd, hoge bomen vangen veel wind: Irene scheidde en had wat affaires, onder andere met een janmaat, Marijke, "die niet kon kijke", zongen we, heette nu Christien, "die nog steeds niet kan zien" zongen we ook, hard en wel een beetje gemeen, hoor. Die had een of andere Cubaanse "golddiger". Maar der veranderde wel wat. Er werd nogal veel en vaak aan gezinsuitbreiding gedaan. Niet allen in Drakenstein, maar in het hele huis, dat de naam Oranje droeg, toen. Veel, heel veel, prinsen werden er opeens geboren, misschien wel te veel. Want: ze motte allemaal eten, toch?
=Het Maxima effect volgde het Claus effect op. PB kwam natuurlijk steeds meer in het nauw, hij moest al zijn uniformen en bintangs (die hij overigens nooit verdiend had, zoals mijn clubje mannen van de RenP dat wel hebben gedaan), afdoen, waar hij overigens schijt aan had en ze gewoon bleef dragen en ja, hij was geen veteraan, hoor, echt niet, nu ja, veteraan van vele buitenechtelijke bedden misschien?=
Geen opmerkingen:
Een reactie posten