Tja, niemand komt er om heen natuurlijk. De enige Nationale feestdag die ons land heeft, Koningsdag, (tot twee jaar geleden, Koninginnedag genoemd). De eerste Koningsdag werd overigens gehouden in onze stad, voor ons huis en voor ons balkon, Amstelveen, Rembrandtweg. In een stukje op FB, "Hup" getiteld heb ik er over geschreven. Ik ben die dag zelfs nog op TV geweest, dus heb ik mijn "fifteen minutes claim to fame" gehad.
Dus was het vandaag weer eens Koningsdag, een dag die door de Koninklijke familie in Dordt werd doorgebracht en ik moet zeggen, van wat ik ervan gezien heb, Dordrecht is een fraaie stad, (dat wist ik al, was er wel eens heen gefietst), en de stad had haar best gedaan. Natuurlijk waren er wel weer de obligate plaatjes en praatjes, maar al met al, leuke beelden "overgoten door een Oranje zonnetje" zoals dat door Dik Passchier (ooit NCRV verslaggever) vroeger zo oubollig genoemd werd, ten tijde van de diverse defilés op Soestdijk. En zo heb ik dat belangrijke bruggetje weer kunnen maken. Het bruggetje naar Oranje, Vorstenliefde en kritiek op al die dingen. Ik ga van af het begin beginnen. Ik ga jullie niet pro of contra willen maken of mijn mening willen opdringen, ik ga gewoon mijn ervaringen met en mijn ideeën over Oranje vertellen.
Om bij het begin te beginnen. Gedurende mij hele werkende leven heb ik voor de "familie" gewerkt. Nee, dat zeg ik fout, ik heb in hun naam gediend. Immers, ik heb bij de Koninklijke Marine gediend, op Hr. Ms. schepen? De KM is het oudste krijgsmachtonderdeel van defensie en heeft een hele erge hang naar het vorstenhuis, door alle eeuwen heen al. De vlaggenparades, het voeren van de zogenaamde "prinsenvlag" (de Geus), het "joelen" dat we deden en doen bij bepaalde gelegenheden en ja, we varen op de schepen van de majesteit, de KM vlagt van top en heeft allerlei procedures omtrent het hijsen en neerhalen van de koninkrijksvlag. Nou ja, je begrijpt, het werd er bij ons met de paplepel ingegoten.
Ook heb ik de toenmalige kroonprins zelf meerdere malen ontmoet, toen hij bij de marine diende. Een aardige, bescheiden jongeman, die graag een biertje dronk en het leven als KM officier wel zag zitten. Een van zijn neven, ik noem geen namen, diende aan boord van hetzelfde schip waarop ik een lange reis naar de Oost maakte. Een wat arrogante knul, vond ik toen, die vaak, te vaak, gebruik maakte van allerlei faciliteiten om onder zijn diensten uit te komen. Zo miste hij een keer, het was tijdens de moessonregens in Maleisië, een traptree en kwam, vervelend, ja, natuurlijk, neer op zijn rug. Een doorsnee "janmaat", dat is een zelf gekozen geuzennaam voor al het lagere KM personeel, zou na een harde en vooral creatieve vloek, en daar hadden (en hopelijk) hebben we er nogal wat van en het patent op, even een Brufen zijn gaan halen in de ziekenboeg, maar onze hulp/reserve prins presteerde het om vier dagen in de ziekenboeg opgenomen te laten worden. (In felle tegenspraak met de chef van die ziekenboeg. Dat was ik, maar op "bevel" van een lijfwacht of lakei of zo iemand, die telefonisch contact had gezocht met de RIVD, werd ik overruled. De zogenaamde prins, een man, die overigens helemaal geen Oranje van zijn achternaam heette, hoewel hij zich daar wel op liet voorstaan en zich zo ook wilde laten noemen, was dan ook nauwelijks geliefd onder zijn collegae officieren, die in de Longroom, het verblijf van de officieren, huisden. (Onze commandant noemde hem overigens alleen maar bij zijn burger achternaam. Zo werd hij ook aan boord genoemd, hoor, door ons, lagere piepeltjes.)
Nu moet ik eerlijk zijn, ik ben niet door de aanraking met die mannen wat kritischer naar de Oranjes gaan kijken, hoor. Dat deed ik al na al die rare dingen die de prins-gemaal, Bernhard, had uitgevroten in al die jaren. Ik had eerder de boeken van Lou de Jong gelezen en, eerlijk is eerlijk, ik smulde wel een beetje in die schandalen rond prins Hendrik, de vader van onze toenmalige koningin Juliana. Maar er was, na Dr. Lou de Jong, een nieuwe en ook veel meer kritische generatie historici opgestaan in ons, nog steeds helemaal oranje gekke land. Een van die historici was de heer A. Ik mag zijn naam niet noemen, natuurlijk niet, ik heb hem, (ik ontmoet en spreek hem overigens geregeld), niet om zijn toestemming gevraagd. Maar, die heer A. was een criticus en dus een "uitzoeker", zal ik maar zeggen. Dat doen historici namelijk, uitzoeken. Sommigen, zoals A., scherp en objectief, sommigen, ene heer L., (een would be karatekampioen) doet dat dan weer aan de leiband van de RIVD of van andere oranje gezinde instanties.
Ik heb de boeken van A. verslonden, toen en doe dat nog. Hij haalde fraaie en schrikwekkende verhalen op over de oranje familie, maar zeker over een van die figuren, nu ja, zeg maar, de schurk of charlatan van oranje, prins B. Een man die zo ongestoord zijn leven heeft kunnen vieren, gebaseerd op verzinsels, leugens en halve waarheden en zo, dat de sterke en vaak verzonnen verhalen van de doorsnee "janmaat" daar helemaal bij in het niet vallen. Werkelijk! Als wij als marinelui maar de helft van de dingen hadden gedacht, die hij daadwerkelijk had uitgevroten, zouden we tot levenslange opsluiting in Nieuwersluis zijn veroordeeld!
Maar B. werd (wordt soms nog) luid bejubeld door een groot deel van onze natie. De heer A. noemde de avonturen van "Pinkeltje in de wereld" overigens de strapatsografie van een prins. (Wat de man overigens helemaal niet was.)
=Maar daarover later meer. Ik heb een paar koude uren op de fiets doorgebracht en zag dat ons land weer oranje getint was. En nee, het heeft niets met De Keten te maken, natuurlijk. Ik werk nauwelijks, maar daarover ook later weer meer=
Geen opmerkingen:
Een reactie posten