Ik zou nog terugkomen op het verhaal waarom mijn
" filiaal, mijn toko toch wel heel leuk is. Nu ja, je moet niet de hele vroege ochtenden gaan werken, dan wordt je vaak even op het verkeerde been gezet, zo ook weer vanmorgen, maar ik beloof: geen GOM dingetjes vandaag, voor zover ik het kan helpen. (GOM = Grumpy Old Man).Ik zou wat verhalen vertellen over "notoire", dus kenmerkende klanten die bij ons hun boodschappen komen doen. Collegae die dit Blog misschien ook lezen, volgens vriend, gabber, makker en voorzitter van het, uit twee leden bestaande KDT, zijn dat meer dan ik denk, waarvoor dank en zo, en hopelijk is dat zo, want ja, ik ben niet ijdel, maar een beetje gestreeld voel ik me dan wel.
Een van de meest opvallende figuren in ons bedrijf is het zogenaamde "Dore" (spreek uit Doree) mannetje. Op de e moet een streepje naar rechts oplopend staan een zogenaamd accent aigu, of was het nu accent grave? Hoe dan ook. De man komt, nadat het filiaal "iets verderop" gesloten is en vervangen is door het filiaal "dat iets meer verder op is", weer
naar onze winkel en, nee, ik mag natuurlijk niet zeggen helaas, want hij betaalt ons (karige) loon, maar ik zou haast wel willen zeggen: helaas. Het mannetje, ja, sorry, het is een klein en vervelend k.. kereltje, rijdt in zo'n elektrisch karretje. Je kent ze wel. Dat heeft hij wel nodig ook want de man heeft een afwijking of ziekte aan zijn voeten. Niets kwaads hoor over die karretjes en mensen met ziektes en zo en die dingen en de mensen die daar in rondrijden, maar hij, die Dore man dan, komt met zo een ple.... snelheid die winkel in en rijdt dan ook zo snoeihard rond, voordat hij abrupt remt voor een of ander schap, dat personeel en klanten vaak moeten springen om niet aangereden te worden en het vege lijf te kunnen redden, en ja, dat vind ik wel weer een paar fraaie en ouderwetse woorden. Het IQ van die man in kwestie is ongeveer dat van een uitgebrande en weggegooide lucifer. Hij stopt, op zijn eigen manier dan, bij een koelvak of zo en stapt, met die vierkante voeten en haakse benen van hem, uit het nog rijdende hulpmiddel en klotst naar de vakken van zijn keuze en opent en sluit deuren en pakt producten en legt die weer terug, onder tussen een monoloog voerend tegen een ieder die in zijn weg staat. Het gaat, over het algemeen, zo: 'Hebbie Dore aardappelen, verkoop 'ie Dore aardappelen? Het sel wel niet, ik mot voor mijn Dore aardappelen naar de Albert de Hein' (Ja, echt, zo zegt hij het). 'Waarom verkopen jullie geen Dore aardappelen? Stomme klotenzaak hier eigenlijk. Dat jullie dat niet verkopen, dat snap ik niet.' Maar, niet aleen tegen ons, de medewerkers, loopt hij die woorden uit te kramen, maar tegen een ieder waarvan hij denkt dat ze ook maar iets met de winkel te maken hebben. Zo hadden we laatst een mevrouw in de winkel die een demo gaf over of met, nu ja, iets van Jus d' Orange of zo en ik zag op het gelaat van die dame, die er niet onappetijtelijk uitzag overigens, dat ze helemaal gek werd van die Dore figuur.(Hij verblijft, het KDT heeft het geklokt, ondertussen wel drie kwartier in de winkel, koelkast deuren en kasten openend en sluitend, je gelooft het niet, maar het is echt zo, ondertussen steeds maar mopperend!)
Goed
Dore aardappelen, met dat streepje, dan. Ik had er natuurlijk wel van gehoord, ja, ik eet aardappelen, maar wat Dore's nou maar precies waren? Maar ja, waar heb je een groenteman voor in je winkel? Om te vragen wat Dore aardappelen zijn natuurlijk. J., de lange en vakkundige groenteman wist het me precies uit te leggen. 'Dore aardappelen? Ja, die ken ik wel, natuurlijk. Het is een ras dat nu een zestig jaar bestaat, misschien wel zeventig jaar. Het is een aardappel, aardappels zijn natuurlijk knollen, uit het rijk van de Plantae en van de stam van de embryophta. De Dore komt uit de familie van de Solancae, de nachtschades. Het is een geelvlezige, rondovale en vlakogige aardappel met een bruine schil', doceerde hij, terwijl wij een "bakkie" deden na het lossen laden. Kijk
en dat bedoel ik: aan zulke collegae hebbie wat. Die kunnen je nog eens wat leren. Daar wordt je blij van. Dus, zal ik de volgende keer de heer Dore helemaal precies kunnen vertellen wat hij nu precies mist, bij ons. Ik geef toe, het is een kort Blog en het is een beetje gehaast geschreven. Dat komp omdat ik naar het programma "Vive le Velo" wil kijken, het Belgische praatprogramma over de TDF. Nu die "ik ben bekend en het maakt me geen moer uit wie jij bent, maar ik l.. door want ik ben Marts Smeets en de enige interessante mens op de wereld ben ik" man eindelijk van ons beeldscherm is verdwenen, kijk ik, net als een aantal jaren her al, met veel plezier naar de Belse Tv. Heerlijk, geen stroopsmeerderij en eerlijk commentaar!
=Later over de man zonder afstandbediening, de man uit de kroeg en zo veel meer=
Geen opmerkingen:
Een reactie posten