, hoor. Nee, ik zal het hebben over "routine" en "rituelen". We kunnen niet zonder. De meeste zaken doen we op die routine, maar een prettige bijkomstigheid zijn vaak de rituelen. Dat laatste begrip mag je invoeren voor allerlei zaken, hoor, religie, politieke standpunten, afschuw van of juist liefhebber van bepaalde zaken en sporten en zo. (Ik geef een paar rituelen van mezelf aan, begrijp me goed, rituelen hebben vaak van doen met bijgeloof. Als ik me aankleed en dan vooral om te gaan fietsen, begin ik altijd met mijn linker schoen, dan de rechter, sokken ook zo, (tegenwoordig gek genoeg net andersom met de gehoorapparatuur) en mijn fietshandschoenen gaan ook weer links voor rechts en dat voor ik de helm opzet. Maf, ja, dat zal wel, maar zo werkt het bij mij, begrijp je. Nu ja, ik doe dat al zoveel jaar, het zal er, misschien wel dik dertig jaar geleden ingeslopen zijn, dat ik niet beter meer weet, maar: doe ik het niet dan gebeurt er iets, ben ik bang voor. Omdat er al jaren (nauwelijks) iets is gebeurd, betekent dus dat het een goed ritueel is. Vat je hem zover? Nu hebben rituelen natuurlijk ook alles van doen met het "geloof". Neem de RK processies, de protestantse donderpreken en de diverse al dan niet "laatste" avond maaltijden, de Ramadan of het zoveel maal om de "Ka'aba" rond lopen in Mekka en zo. (Het heilgdom heet sinds kort de Kaaba, maar in de tijd van Karl May, die veel fraaie boeken schreef over Winnetou en Old Shatterhand en over Kara Ben Nemsi en zijn trouwe helper, Hadji Halef Omar, heette de heilige steen nog steeds Ka'aba. Maar Soit!)Dat zijn rituelen, maar die dienen gerespecteerd, hoor, ik doe ze niet af als zijnde zo maar wat.
In ieder mensenleven zijn er geloof ik heel veel rituelen, zelfs mijn nuchtere levensgezellin, ja, ik schrijf steeds "mijn lief", da's ze wel, nog steeds, maar ja, da's zo kort en het papier moet ook vol, dus, heeft ook rituelen. Wie niet. Rituelen maken we vaak zelf, persoonlijk, of nemen we over van onze (religieuze) omgeving.
Routines, da's heel wat anders. Routines werpen we ons zelf op of doen we ons zelf aan, zeg maar. Routines zijn dingen die het leven, nu ja in dit geval, waar ik het over heb, het werken dus dan vaak, sneller en aangenamer maken. Voorbeelden? Oh ja, te over. Van acquit: We, ik noem mijn groente gabber J. en ik, staan om 0600 voor de deur en we gaan naar binnen. Collega en gabber, J. doet zijn routines. Vaak mopperend, omdat de ploeg van de avond er voor er een zooi heeft gemaakt of niet heeft gewerkt. Ik doe mijn routines. Vaak mopperend, omdat de ploeg van de avond er voor er een zooi heeft gemaakt of niet heeft gewerkt. Ik doe de schrobmachine ontdoen van vuil water en vul die met schoon water en schoonmaakmiddel, ik leeg het filter, doe nog wat dingen die mijn dag gewoon beter kunnen gaan laten starten en rond zeven uur doen J. en ik de deur open en gaan, ook routine matig, het "fust", nee, ik doe het niet meer, hoor, nee, ik heb al drie of meer jaar lang lopen vertellen wat Fust is, lees dan maar ff terug. Nee, ik ben niet link, helemaal niet, maar ik heb over de loop van de dag gewoon een bakkie koffie, nu ja, een? zelfs meerdere bakken gemist vanmorgen. Daar kwamen we trouwens tegen een uur of tien achter!
Kijk en dat wilde ik dus vertellen. Op dat punt komen rituelen en routine samen. Want: ja, knullig als het is, het is zo. J. en ik misten onze "koffieslaaf". Normaal komt ons maatje R., medelid van het KDT, rond zeven uur binnen. Maar, J. en ik hadden op de sociale media, lees Feestboek, al begrepen, door middel van een foto en een soort noodoproep, dat hij, tijdens het schroeien van goed vlees naar een onbestaanbaar zwart geblakerd restant van een vlees product, dat heet BBQ'en, behoorlijk gewond, lees verbrand, was geraakt. (BBQ is goed, hoor.Ik schijn in mijn vriendenkring Masters of the Art te hebben, begreep ik) Maar dat gabbertje was zelfs zoveel getroffen dat wij, FB medekijkers, hem dringend en streng hadden aangeraden om op zijn minst een EH polikliniek te raadplegen. Voor zover ze die dan hebben, want de man woont in L., een primitief provincieplaatsje. R. ontbrak dus hedenochtend op het appel. Normaal komt hij, zoals ik schreef, om 0700 in de winkel, gaat zich in het "tenue van de dag" hullen en neemt meteen koffie voor ons en voor de chauffeur van de veel te grote vrachtwagen, mee, maar vandaag deden de J. en ik alles alleen. (En ja, niet alleen hij, maar ik mopperde ook hoor! Gvd, weer met je tweeën, weer met al die zware zooi, weer allebei sjouwen met een rug die niet helemal meer... Ok, Ok, ik heb het vaker verteld.)
Dus: vanmorgen geen koffie! Geen bakken zwart, gepresenteerd op een (stenen) ontbijtbordje, met daarnaast de suiker- en creamer sticks, ook voor de chauffeur van dienst. Nee, niets van dat al! Geen koffie, terwijl J. die wel had gezet. (Ik snap geen moer van dat koffiezetapparaat en wil dat graag zo houden, hoor!) Maar, tegen een uur of tien en na vier uur buffelen, kwamen we elkaar tegen in de lift naar het magazijn. Op zijn bekende en scheve manier grijnsde J. naar me: 'Verrek, we hebben helemaal geen koffie gehad vanmorgen! Waar is onze routine? Waar is onze koffieslaaf?'
We lachten wat, we gingen verder met het werk. Koffieslaaf of niet, het was wel weer aanpoten met een man minder.
R., we missen je! Kom snel terug!
Een dag beginnen zonder bakkie pleur?? Kannie!!!
BeantwoordenVerwijderen