Op een gegeven moment houdt het natuurlijk allemaal op, is het niet? Je kunt ver gaan, je kunt alles aan, maar er komt een dag dat het op is, over is en sluiten en dat je ermee moet stoppen. Zo is het leven, zo gaat dat. Relaties eindigen, huwelijken stranden, vriendschappen worden opgezegd, al dan niet eenzijdig. Er komt aan alles een einde en dat is de wet van het leven zelf, niets is eeuwig. Nu ja, Piramides misschien, in ieder geval belastingen betalen en steeds hogere benzine prijzen, dat/die zal/zullen nooit veranderen, maar, ook zonnen (sterren) doven uit en laten dan een zwart gat achter in het heelal of een dwergster, of, nou ja, zoiets.
Dus komt er ook eens een keer een end aan al die prijsverlagingen in de supers van deze wereld. Appie gaat dan nog even door: 'Zoveel producten voor nenengenenngen, eh?, nu ja, 99 cent, maar dan is de Vomar weer de Vomar als ze die producten, sommige dan, voor 97 cent verkoopt. Maar dat zijn achterhoedegevechten (juicht mijn, nog steeds militaire, hart) Maar ook de Vomar en Deen en Deka en al die spelers hebben het einde een keer bereikt. Je kunt als super niet ongestraft blijven verlagen om je klanten te trekken, no f.. (ik wilde net wat naars schrijven) way. Je gaat dan gewoon in het rood werken. Dus gooi je het over een andere boeg.
Je gaat iets eisen van je personeel dat helemaal ongepast is. Je wilt dat ze een stap harder lopen voor de klant en die klant een betere service/behandeling geven.
(Hallo, we zijn geen Appie, we gaan geen service geven, muppet!)
Je wilt, als directie, dat het personeel meeloopt met een klant. je wilt dat de klant een gratis kop koffie of thee kan krijgen, dat de klant vers sinaasappelsap kan kopen, dat hij/zij dan zelf perst, je zegt dat je elke dag vers brood bakt en dat je verse waar in huis hebt. Je wilt, kortom, als directie, dat je de klant meer persoonlijk benaderd.
Wat een gelul! Want zo doen we het al sinds jaren. We lopen met de klant mee, we wijzen op de aanbiedingen die we hebben, de acties, zogezegd, en hoe voordelig die dan wel zijn, de klanten weten dat we vers geperst sinaasappelsap hebben, ze kopen dat in grote getale en ze zien aan onze groenteafdeling dat het allemaal vers is. (Ik sta Goddomme elke werkdag tot twee of drie keer toe hopen containers met verse groente te lossen) De zuivelafdeling haalt twee dagen voor de THT datum al dat soort producten uit het schap, alle actie schappen staan vol en de gewone (verkoop) vakken ook! Er is meerdere keren per dag overleg over het bestellen en de FM en zijn tweede man gaan meerdere malen per dag langs alle schappen en stellingen. Het is business as usual, toch? De klanten tevreden stellen en goede spullen verkopen tegen een goede prijs is onze 'core business' toch? Daar zijn we toch allemaal, vanaf FM tot veertienjarige vakkenvuller voor ingehuurd?
Maar nee, zegt het Alkmaarse 'Politburo', ja ik ben nu echt pissig in dit Blog, maar dan ook echt pissig, we gaan jullie verassen, want we willen zien of je dat allemaal echt wel doet! We gaan 'mysterie gasten' en 'mystery telefoons' inzetten om te zien dat je wel echt voor je klanten doet wat wij, het Politburo, je opdragen om te doen!
Die mysterie gast gaat dus allerlei dingen vragen en de antwoorden van de acties noteren waarom je iets wel gedaan hebt en zo nee, waarom wel, en zo!
R.. op, daar zitten we niet op te wachten. We werken knetterhard, met een geheel aangepast personeel programma. Ik verklaar dat dan maar even: toen ik nog fulltime werkte, in ieder geval meer dan nu, ik mag, als oudere en dure werknemer niet zo veel uren meer maken, was er op de vrijdag middag op de zuivelafdeling werk voor vijf personen, drie 'jonkies' en twee 'fulltimers'. Nu, na heel veel bezuinigingen in de personeel sector is het werk er nog steeds, maar zelfs meer dan toen. Nu werken er op de zuivelafdeling op de vrijdagmiddag een fulltimer en een jonkie, maar het werk is zo goed als verdubbeld. Logischerwijze vind die mysterie guest wel eens iets niet op de zuivel. Het schap is misschien helemaal of half leeg. Maar dus wel in opdracht van het 'Hauptambt', dat wil dat we minder mensen inzetten, maar dan wel verwachten dat je dezelfde (vul) productie haalt als toendertijd!
Maar goed, vanaf afgelopen maandag vind ik dus dat elke vraag die aan me gesteld word, misschien wel eens een vraag kan zijn van zo'n zogenaamde 'mysterieuze' klant.
Waar ik normaal sch... heb aan klanten en gewoon mijn ding doe, niet eens naar klanten luister en ik zelfs helemaal geen vragen van klanten beantwoord (hoogstens met een opgehaalde schouder en een semi Pools accent: "iek njet begriep"), en zo de klant tegemoet treed, doe ik het vanaf nu helemaal anders: ik zal gaan luisteren naar de klant, ik zal diens vraag herhalen en ik zal zelfs mee lopen, ik zal aanwijzen waar iets staat, ik zal adviezen aangeven over bereiding of samenstelling van het product, ik zal ook kijken naar de versdatum en, als die klant, die dat soort behandeling natuurlijk helemaal niet gewend is, ondertussen natuurlijk helemaal chagrijnig is van al die aandacht en dus boos en verveeld onze winkel verlaat dan zal ik denken:
"Oh je, een mysterie guest, had ik nu maar beter mijn best gedaan!"
Ik hoop dat jullie cynisme en sarcasme herkennen als lezer?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten