Die witte wereld gaat niet over de kleur van de inwoners van ons land, begrijp me goed. Maar dat deden jullie al wel, toch? Nee, die witte wereld, (het is een wat oude term maar nog gangbaar toch?) gaat over de vrij intense sneeuwval van vanmorgen, de vijftiende januari van 2013.
Alles is relatief, overigens. Ik heb jaren geleden drie 'winters gedaan' zoal het jargon is, met het Korps Mariniers, waarin ik een rol speelde in de medische sector, in Noorwegen, waar het Korps zo goed als ieder jaar neerstrijkt voor haar zogenaamde 'winter deployment', wat wil zeggen dat leden van het Korps (weer eens) een gedegen training krijgt in het opereren en overleven bij temperaturen van min dertig graden en meer (of minder, hmm hoe werkt dat nu?) Daar viel geregeld een meter sneeuw. Ja, ik sh.. you not. Ik heb het meegemaakt, zei de oude man, dat ik 's avonds me in mijn barak te ruste legde en daar voor nog even een sigaretje op de stoep van die barak had gerookt en had uitgekeken over een groen weide landschap. De volgende ochtend lag er veertig centimeter van die witte bende! (Over ruste: er is een brief bewaard gebleven van en Marineman uit de 2e WO. Hij schreef aan zijn lief: 'Ik leg me nu te ruste en denk aan jou en je fraaie buste.' (Mooi hè?)
Dat witte gedoe trok vandaag nergens op natuurlijk. Ik ging, het had gisteravond wel wat gesneeuwd, toch maar met het OV. Noodgedwongen want de bandjes van de racefiets zijn smal, je hebt geen spatborden dus je komt als een verzopen kat op het werk en je gaat waarschijnlijk een paar keer op je plaat, onderweg. De keuze voor het door mij verfoeide OV, lees m'n andere Blog is niet gelukkig, maar: 'ik sta hier, ik kan niet anders', zei Maarten Luther ooit, de Duitser, niet de Yank. Ondertussen lag er een sneeuwdek op en over ons land van, laat ik zeggen, hooguit drie centimeter. Het resultaat was navenant. De files waren niet aan te slepen. Ik las op TXT, en hoorde vanmiddag, na thuiskomst, van E. dat er meer dan 1000! km stond, hiermee een (naar) record van 1999 verbrekend. Ja jong, die Global Warming, het is me wat.
Toch had ik weer een, overigens hele lieve, collega die meende op te merken dat het allemaal wel zo romantisch was. Ja, zal best, maar niet als je moet reizen en werken en vrachtwagens moet lossen. Want ook onze vracht had natuurlijk puur last van die baggertroep. Normaal beginnen we om 0700 te lossen, eerder kan niet ivm burengerucht, maar nu was die vrachtwagen er pas rond 0745. Dat betekent dat je dus, ok, je rekent dat heel goed en snel uit, drie kwart uur later begint met je werk. Dat is niet direct mijn probleem, overigens. Ik doe wijnen en DV en mijn vracht, DV dus, komt in de tweede vrachtwagen, wat een jargon weer, die normaal gesproken rond 0945 - 1000 aanwezig is. Maar, vandaag dus not! Ook die chauffeur had hinder van witte neerslag en drukte en files op de wegen en natuurlijk waren er weer de nodige ongevallen gebeurd 'en route'.
Toch kon ik mijn tijd heel nuttig invullen door het sneeuwvrij maken van de ingang van de winkel. Ik veegde en schoof met 'trekkers' en bezems een pad naar de parkeergarage en voor de fietsenstalling langs. Ik strooide strooizout, (15 kilo maar liefst) en dat grof spul man, het ging allemaal tussen mijn gemanicuurde nagels zitten, zo eng, en ik zag de fantastische scheikundige werking van een 'koud makend middel', althans zo werd en wordt het volgens mij altijd genoemd.
Kennen jullie die affiches uit de jaren dertig, misschien ooit gezien, van zo'n heldhaftige, blondgekuifde medewerker uit de agrarische sector, (ze werden door communisten, socialisten NSB ers en liberalen gebruikt, die affiches dan) die met een bak vol zaaigoed, (nee, ik zeg geen zaad) voor zijn buik de aarde gaat bevruchten met zijn zaaigoed? (Nee, ik zeg niet zaad)
Nou, zo voelde ik me vandaag dus ook een beetje. Handen vol zout om me heen strooiend, liep ik door steeds dichter vallende sneeuwtroep en narigheid en narrigheid, oké, ik gebruik het woord maar weer eens.
Op mijn schreden terugkerend, man ik hoop dat die oude taal weer eens in ere hersteld wordt, zag ik het effect van kou/sneeuw/zout! Er ontstonden plassen water voor mijn voeten en: de sneeuw verdween als sneeuw voor de zon, eh, ja, dit is wat onhandig geformuleerd, geloof ik, want zon, nee, niet gezien. Maar je begrijpt me.
Mijn tweede vracht was een uur te laat. F... it, ik krijg het dus niet af, mijn DV, was mijn eerste reactie. Daar moet je dan niet echt mee zitten, maar ja, mijn, onze, generatie, is nu eenmaal zo. Je werk moet je doen en af hebben dus ik was redelijk frusta. Maar, wel hoor, ik kreeg slechts een container en rond 1145 ging ik fluitend, vals, ik kan niet fluiten of zingen, mijn nicotine tolerantie peil opkrikken. Ik belde E., het sneeuwde nog in A'veen en iets later glibberde en gleed ik naar de tram. Mijn boek kon me niet interesseren, dus ik keek dan maar uit over een fraaie witte wereld!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten