We doen weer normaal

Ja, ja, we doen weer normaal. De feestdagen zijn voorbij. Voor de mensen die vrij waren, laat ik het anders zeggen, voor de mensen die niet in de toelevering en afhandeling van en voor de feestdagen zaten: zoals mensen in de horeca, in de winkels en ook voor de mensen van de hulpverlenende instanties, is de tweede of de derde januari de dag dat er een collectieve zucht van verlichting wordt geslaakt door die groep mensen! We doen weer normaal, zoals wij, Nederlanders, doen. Geen stress meer met overbezette reserveringen in horeca gelegenheden, overvolle wachtkamers in ziekenhuizen of EHBO posten, geen branden, brandjes of vuurwerk, dat geblust moeten worden, geen dronken of opstandige mensen, die 360 dagen van het jaar keurige burgers zijn, maar die de laatste dagen van het jaar alle kantoor frustraties er uit moeten blazen, die moeten worden gecorrigeerd en ook geen meer dan overvolle winkelkarren, koel- en vriescellen meer! We doen weer normaal! Goh, nog 350 dagen normaal doen en dan gaan we de gekte weer in.
Gisteren en vandaag was dat alweer te merken in de winkels. Mensen deden op hun gemak de boodschappen, kochten wel, maar keken heel scherp naar de prijzen, want, het zijn natuurlijk hele dure weken geweest. Dat was te merken aan de omzet die we de 'kerstweek' hebben gemaakt, in onze winkel een kleine 370.000 euro. Denk even over dat getal na, vermenigvuldig dat getal, maar rond het voor het gemak af naar een gemiddelde (van alle VOMARS), naar 300.000 en vermenigvuldig, weer voor het gemak, dat bedrag met zestig! Hebben? Nee, nu ik ga je helpen. Dat bedrag komt uit op een omzet van 18 miljoen euro, in een week. Maar wij, VOMAR, zijn maar een 'kleine' speler in de markt. Moet je nagaan wat Appie of C1000 heeft 'gedraaid' deze week. Man, ik dacht dat er een recessie was? Nu ja, een crisis, in ieder geval? Ik weet het niet.
We doe nu eindelijk weer normaal. En dat is maar goed ook, want het personeel om me heen, mijn collegae, waren het aardig zat, allemaal. De meesten van ons lopen en liepen op hun laatste benen, de afgelopen dagen. Ok, we worden betaald om te werken, natuurlijk, en werken is natuurlijk helemaal geen straf, maar alleen als dat werken doenbaar is en blijft. Als je werkt, wil je resultaat zien. Je wilt je werk goed doen, je wilt je werk in kunnen delen, je wilt overzicht hebben en je wilt dat het af en goed is. (Oh, oh, ik ga het weer zeggen: je moet je targets kunnen halen! Lelijk hè?)
(Althans, zo wil ik het en zo willen de doorsnee Nederlanders het. Ik ga nu niet kissebissen. Al mijn collegae willen dit. Mo, Kemal, Abdullah, Chet, Bert, Chris, Joke, wij allemaal. We hebben geen verschillen in onze toko. We zijn niet allemaal vrienden, dart kan niet, maar wel allemaal hebben we 'de neuzen in een richting. Godsamme, weer dat kleffe Nederlands, maar je begrijpt me.)
In een vorige Blog gaf ik al aan dat we onderling zeggen dat we vanaf vijf december: 'een plaat voor ons hoofd trekken die we dan wee januari weer weg halen en die tussenliggende weken alleen maar invullen met 'rossen en rammen en stampen en stoempen' en dat is weer waar gebleken.
We hebben gerost en geramd, we hebben geen tijd gehad om na te denken of overzicht te hebben in onze vracht of op onze werkzaamheden of tijd gehad voor enig reflectie in wat we deden, maar nu zijn de kruitdampen opgetrokken, het slagveld is overzichtelijk geworden, de laatste gewonden worden verzorgd en afgevoerd en er blijkt een soort vrede neergedaald te zijn. Ik zie, voor het eerst in weken, opgewekte gezichten van collegae, tevreden gezichten van FM 1 en FM 2 en hoopvolle gezichten van klanten die, vastberaden, zich houden aan hun goede voornemens: we gaan afvallen, dit jaar, zeker tien kilo, we gaan stoppen met roken, dit jaar, we gaan nu eens helemaal prijsbewust boodschappen doen en lekker bezuinigen op de dagelijkse onkosten. (Nou, dat ben je bij de VOMAR aan het goede adres, natuurlijk)
Klanten en ik wisselen nieuwsjaarwensen uit. (Jullie allen ook nog, hoor, een goed 2013 en vooral een gezond etc.) We maken een babbel. Ik heb net, afgelopen donderdag, mijn DV slagveld geinspecteerd en mijn diepvries cel opgeruimd, een hele boel restanten weg kunnen werken en eindelijk, na al die dagen, de afdeling eens kunnen netoyeren. Ik heb vanmorgen (vrijdag) nog een heleboel 'restanten van een losbandig leven' weg kunnen werken, dus al te veel wijnrestanten staan er ook niet meer beneden, in mijn optiek, maar FM2, doet er wat mopperiger over, maar ik stel hem gerust dat 'alles sal reg kom'. FM1 is van mening dat mijn afdeling er 'qua hygiëne' niet uitziet en, nadat ik even kritisch heb gekeken, blijkt dat hij gelijk heeft. De afgelopen drie weken had ik helemaal geen tijd om daar naar om te zien. Nu ben ik in mijn vorige leven, zoals ik dat dan maar noem, ook een soort FM geweest en toen had ik natuurlijk ook altijd gelijk, dus ik ga maar aan de slag met bezem, schrobber, steekmessen en allerlei chemische vuilverdelgers. Als ik daar mee klaar ben, komt mijn nieuwe DV vracht binnen. Het is nu net aan tien uur. Ik moet 1 hele kar, wel een hele, diepvries vullen. Het houdt niet op, grinnik bij mezelf, blij met wat ruimte voor reflectie.