De kreet van het kopje: Herinner je je deze nog? was een kreet die ooit op een commerciële radio zender werd gebezigd als ze een zogenaamde 'gouwe ouwe', of zoiets draaiden. Dat deden ze als ze muziek lieten horen die nog op muziek leek, zonder dat die uit doosjes of boxjes kwam, maar door echte muziekmakers, geen musici, het waren popmuzikanten, werden gemaakt. Ik hoorde onlangs dat er een WK Dj's is gehouden. Dj's zijn, begreep ik, met mijn muziek blik en verstand uit de jaren zestig en zeventig, mensjes die luide en onherkenbare klanken jatten van andere mensjes die die luide en onherkenbare klanken produceren en die dat dan allemaal achter elkaar zetten en dat heet dan muziek, zoiets.
Maar goed, ik ben een ouwe "je-weet-wel-woord-met-drie-letters-beginnend-met-een-l" en ik ben natuurlijk veel te oud voor die rotzooi, zoals Wim Sonneveld, (Who The F... is that?), ooit zei. (Zijstap: dat ene Bob Dylan overigens de Nobel prijs voor de vrede wint? Geloof je het selluf? Belachelijk, die Nobel prijs, maar ook die Dylan!)
Maar goed, wat ik me als de beste herinner, en vele generatiegenoten met mij doen dat ook, is de Koude Oorlog. Ja, dat vergt enige uitleg voor de mensen die die periode niet zo hebben meegemaakt, de mensen uit de periode die in de jaren van die DJ meuk zijn groot geworden.
De Koude Oorlog, hierna de KO, inderdaad een soort oorlog, ja, want zo voelde het ook, begon ergens in de jaren vijftig van de vorige eeuw. (Ik weet dat de echte geschiedenis puristen zeggen dat die oorlog al in 1945 begon, maar, ik vertel mijn verhaal, dus houd ik mijn data aan.) In mijn ogen, ik ben zelfs van voor de watersnood, (wie die datum weet mag het schrijven en wint dan een enorme LIKE van me) is het hele gedoe begonnen toen in 1957 de Russen de eerste Спутник, da's Cyrillisch, zeg maar Russisch, voor Spoetnik, de ruimte instuurden. Ik ga daar niet verder over door, maar Hank the Yank zag natuurlijk meteen in dat er een bedreiging vanuit de ruimte zou kunnen komen en ja, de Yank begon ook een ruimtevaartprogramma op te zetten, de NASA, de Apllo vluchten, later het raket schild, nu de run naar Mars, nu ja, noem maar op.
Ondertussen was die vreselijke wereldoorlog al weer wat jaren voorbij, hoewel het leed, onder de nazi's, geleden door de Joden en Roma en Homo's en communisten nog steeds niet werd erkend, en de aller ergste plooien waren al wat glad gestreken en sommige landen, die onder Russische heerschappij waren, wilden ondertussen hun vrijheid terug, Hongarije als eerste.
De Russen, ik meen te weten dat dat al onder Chroesjtsjov was, Stalin, de massamoordenaar, misschien erger dan Hitler of Mao was al dood, reageerden hevig en brachten de Hongaarse opstanding bloedig ten val. Dwight D. Eisenhower, ooit een "grote" Amerikaanse militair, maar nu een "kleine" Amerikaanse president, durfde niet in te grijpen, uit angst voor weer een conflict!
De wereld was natuurlijk geschokt. (Er zijn over dat Hongaarse conflict fraaie boeken geschreven overigens en er zijn hele mooie films over gemaakt.) Enkele jaren later bouwden de Russen opeens een muur dwars door Berlijn en een gordijn van ijzer en mijnenvelden rond het door hen bezette gebied van Duitsland en zo werd het eens zo grote land in de Ossies en de Wessies verdeeld. In de jaren zestig werd dwars door Berlijn een echte muur gebouwd, die de stad in twee delen verdeelde. Veel van mijn generatie genoten hebben nog de beelden van de VOPO's, de zogenoemde VOlks POlizei, die zomaar lukraak schoten op de mensen die dat vreselijke regime wilden ontvluchtten, op hun netvlies. Maar misschien ook wel het beeld van die ene VOPO die zijn wapen weggooiend, zelf over die Muur ontvluchtte. (Zie de foto helemaal boven, natuurlijk.)
De Cuba crisis volgde. Die zelfde Chroesjtjov wilde atoomwapens, lees lange afstand raketten, op dat eiland laten plaatsen om zo de Hank the je weet wel in zijn eigen land te kunnen bedreigen. De spanning in de wereld steeg ten top. Uiteindelijk werd die bedreiging afgeslagen, door het zelfverzekerde optreden van JFK, de Amerikaanse, niet al te frisse, president, die op 22-11-63 werd doodgeschoten door Lee Harvey Oswald. (Dat verhaal is nog steeds, na dik vijftig jaar, met mysteries, raadsels en enigma's omgeven) Later volgde ook nog eens de inval van de Russen in Tsjecho-Slowakije, naar aanleiding van de Praagse Lente en ja, met alle gevolgen van dien.
Nu ja, de 'geallieerden', laat ik hen zo maar noemen naar aanleiding van de Tweede Wereldoorlog, lieten zich ook niet onbetuigd. We hadden in die jaren, bijvoorbeeld in 1956, ook nog eens de crisis om het Suez kanaal, we kregen ook Vietnam voor onze kiezen en allerlei oorlogen tussen Israël en de Arabische buurstaten. (En ja, ik laat de Amerikaanse 'empire' dwang even buiten het verhaal.)
(Persoonlijke noot, maar nogmaals, persoonlijk, ik was blij dat in al die conflicten het Israëlische leger bijna elk conflict won, maar ja, ik heb dan ook Joods bloed in d'adren, zoals men dat ooit zong, in het eerste Nederlandse volkslied: Wie Neerlands bloed in d'adren heeft, maar ergens op een van de e's in Neerlands moet een dakje , nu ja zoiets dan.)
Maar waarom al dit gebazel? Nu ja, heel simpel, we stevenen weer op een Koude Oorlog een KO aan. Met mensen als Poetin en Assad, met wannabee presidenten als Clinton, maar erger, ook als Trump, met de wereld zoals die nu is, met vooral de IS en alle terroristische aanslagen en alle andere oorlogsbeelden, Yemen, Soedan, ik noem maar wat, gaan we die schijnvrede weer in. Hopelijk blijft het daarbij! Hoewel mijn generatie genoten het moeilijk hadden en wij vaak schrokken van al dat politieke gehannes, het gaat weer beginnen. Voorlopig is de KO nog een WO, een Warme Oorlog, met Syrië, Irak, de IS, de strijd tegen de kapers aan de Afrikaanse kust. In een WO hoor je de bommen aankomen zeg maar, maar in een KO merk je pas dat je in oorlog bent als de bommen al ontploffen!.
(Ik schreef het al eerder, geloof ik. Veel van mijn generatie genoten hebben toen dienst genomen als militair, omdat ze dat gevaar wilden helpen te bestrijden! Velen hebben daar nooit de dank ontvangen die ze daar voor hadden moeten krijgen, namelijk een bintang, of een medaille. Ik wil alsnog oproepen dat die mensen een dergelijke onderscheiding wel krijgen!)
Later zeg ik er meer over.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten