Kerst stress

Ik weet niet of het woord Kerst- stress bestaat, eerlijk gezegd, maar ik ken het begrip wel! Dat begrip duikt elke keer weer op, zo een week of wat voor de kerst ongeveer. Dan begint het hele gedoe met boodschappen doen, plannen maken en plannen (de tweede keer plannen is Engels voor plannen)
en al dat gedoe. Dit jaar was het dubbel ernstig want we, onze oudste zoon en echtgenote en wij zouden het met alle overige kinderen, 'gaan doen' bij hullie thuis. Bij hullie thuis is in Zaandam. Dit keer kozen we daarvoor omdat zij, terecht, met de kleine meid van net aan zes weken niet 's avonds laat nog de weg op wilden. Goed, een hoop gedoe naast het werk en al dat soort zaken, want ook nog shoppen en alvast beginnen met koken. E. en ik hadden met schoondochter en zoon al een aardig menu voorbereid. Het moest gedeeltelijk wel vegetarisch zijn, want, zoals ik geloof ik, al eens schreef, onze jongste dochter doet daaraan. Nu is dat allemaal niet zo vreselijk moeilijk meer tegenwoordig. Er zijn veel vega kookboeken te vinden en ook het 'web' staat vol met dat soort recepten. Maar, wat schetst mijn verbazing: ook in het blad Boodschappen dat de VOMAR gratis weggeeft, een soort 'Glossy' eigenlijk, stonden dit jaar een aantal geweldige recepten. Ik had er, voor dochter voornoemd en voor E., al eens een receptje uit voorgekookt en dat werd oké bevonden en dus goedgekeurd. Het is eeen recept waar je sjalotjes en prei bakt met een honing sausje, gekarameliseerde sjalotten dus, met de nog wat pittige smaak van prei. (Samme, ik lijk wel een wijnschrijver, zeg.) Maar ook een vega gerecht van broccoli met zongedroogde tomaatjes zou ik verzorgen. De Zaankantertjes zouden dan hun uiterste best doen op vega soep, met apart daarnaast soepballen, en nog wat zaken als: gevulde eitjes en gesauteerde champignons en dat soort heerlijke zaken. Ook zorgden ze dan voor dranken en wijnen.
Maar ik zou ook nog m'n eigen specialiteiten maken. Dat zijn er drie, zeg maar. (Ik heb er veel meer, zoals Snert, bruine bonensoepn, nasi en dat soort zaken, maar dat aten we dus nu niet) maar wel rundvleessalade, witlofsalade en Javaanse gehaktballetjes.
Nu ben ik iemand die, vanuit mijn KM achtergrond, graag dingen van te voren regel. Ik ben absoluut geen last minute mens. Daar stond een leuk artikel over in, in het Volkskrant magazine, over dat soort figuren. Ik kan zo niet zijn, ik kan zo niet leven. Ik houd van strakke planning en van 'voorwerken'. De week voor de kerst stond dus in het teken van shoppen en afvinken van wat ik al had en things to do. Nu ja, je kunt zelf allemaal wel verzinnen wat je allemaal dient aan te schaffen tijdens en voor dat soort dagen, dus ik zal je geen boodschapenbriefje mee geven. Maar in ieder geval, rond het weekend voor de kerst begon ik al te koken. Zaken die je, in koel- of vriesvak kunt opslaan en dan de eerste Kerstdag wel zullen halen. Maar, het is geen gewoon beetje boodschappen dat je moet doen, hoor! Langzaaam begon het huis, met name koelkast en voorraadkasten uit te puilen! Zuchtend en kreunend onder de lasten van de tassen vol met spullen, zeiden wij tegen elkaar dat we het het volgende jaar maar een kerstdiner van de Febo wilden bestellen en dat soort kreten meer.
Maar, als je eenmaal bezig bent, ach, dan gaat het wel weer. Omdat we allebei nog werken, E. is oproepbaar in de verzorging en ik werk natuurlijk mijn, momenteel hele drukke uren, bij de VOMAR, werd het kokelen en zo voor de avonden bewaard. Nu is onze keuken niet echt groot. Het is een pijpenla zeg maar. We wonen in een prettig maar veel te groot huis uit het begin van de jaren zestig, gebouwd net na de wederopbouw maar wel in die jaren waaarin het eten nog niet zo belangrijk was in onze cultuur. Een stamppot, een gehaktbal in het weekeind en, met de Kerst, een gebraden kalkoen (nee, da's te Amerikaans, nu ja, in elk geval, veel lekkers, waarschijnlijk een lekkere rollade, maar de keuken is niet gebouwd op het verrichten van werkzaamheden door twee pax. (Da's marine taal voor twee mensen.) E. en ik losten elkaar dus wat af, maar waren wel stuitend veel tijd kwijt in die smalle keuken. Want, koken moest ook afgewisseld worden met het kijken naar favoriete Tv programma's, onder andere naar de Belgische soap Thuis. Een echte, onvervalste, goed geschreven en nog beter geacteerde serie over gezinnen en vrienden die enorm met elkaar verweven zijn. Hoopies beter dan de Slechte en naardere tijden van onze vaderlandse Tv overigens, want herkenbaar voor heel veel mensen.
De kinderen verzamelden zich in de loop der dagen bij ons thuis, (vanuit alle windstreken, wil ik er graag bij schrijven. Gewoon omdat ik het en mooie zinswending vind. Een beetje waar is het ook wel, trouwens) ze sliepen, aten, dronken bij ons en dat was al weer zo kicken man, zo geweldig! Op dinsdagmorgen maakte ik, als laatste, de witlofsalade met appel en mandarijn en geheime ingrediënten (Vuursaus van de Golan, zei een vroeger chef kok van een van mijn schepen dan wel eens) We proefden, keurden, keurden goed en pakten alles in en vertrokken.

Om te zeggen dat we een heerlijke eerste en tweede kerstdag hadden, nou nee.
Het waren fantastische dagen. De sfeer was groots, de gesprekken leuk, vlot en vol humor, het eten was geweldig en kleinzoon Loek deed het entertainment voor een groot gedeelte! Het was de eerste kerst voor Mia Rosie en ze zal zich er geen moer van herinneren, natuurlijk, maar God, wat een scheetje!
Morgen wacht me weer een hele drukke werkdag, maar ik heb de accu enorm op kunnen laden. Al je kinderen bij je en je kleinkinderen, man dat is nog een veel groter feest dan dat hele Kerst gedoe.