Het is maandag. De maandag voor de drukste week die je in supermarktland kunt gaan beleven. Het is de eerste maandag van de week. (grapje) We gaan vanaf vandaag 'rammen en rossen', zoals we dat dan onderling zeggen, want het gaat vanaf nu echt, maar dan ook echt, druk worden. (Helaas missen we collega en vriend Ray, die net vorige week pa is geworden en, terecht en heel natuurlijk, nu even een weekje geniet van zijn dochtertje.) Ik zeg altijd, een beetje, maar echt een beetje grappend, rond deze periode tegen mijn collegae en chefs, dat je, vanaf vijftien december ongeveer, een plaat voor je kanis moet trekken, dat je vanaf die datum gewoon alleen maar moet werken en geen vragen moet stellen of ergens aan denken, maar dat je gewoon moet gaan werken en dan kun je die plaat op twee januari weer voor je kop weg halen, want dan gaan we weer 'gewoon' doen, met z'n allen.
Daar ben ik achter gekomen vanaf de eerste kerst die ik in een super werkte en dat is nu alweer tien jaar terug. (Dat betekent, besef ik nu opeens echt, dat ik al zestig ben! Aargh!)
Maar, tot nu toe, klopt die uitspraak aardig. Het is natuurlijk helemaal niet zo dat je niet na moet blijven denken over je werk of zo, of over de bestellingen die je moet gaan doen, integendeel, je moet met je juist kop heel goed bij het werk zijn, maar ik bedoel meer dat je niet moet gaan nadenken over het koopgedrag van je klanten of over wat het distributie centrum je nu weer (of juist niet) gaat afleveren, want, als je dat gaat doen, dan ben je na een dag of wat goed voor een spuitje van de mannen in die witte jassen en met die dwangbuis. Ga maar gewoon aan het werk, vullen en stapelen. Maak je verder geen zorgen over de omzet of zo, dat komt allemaal helemaal goed.
Over die omzet: onze Vomar zit al weken in een stijgende lijn. We maken weken waarin we 20.000 eurietjes meer omzetten dan in de weken daarvoor, of in vergelijking met dezelfde week van het vorige jaar! (Blij en trots, maar niet tevreden zoals C, de Fm het zegt)
Daar zijn natuurlijk redenen voor. Een van de redenen is dat wij, Vomar, echt een stuk 'goedkoper' zijn dat bijvoorbeeld de mannen in het blauw. Da's niet zo gek. De blauwen hebben hele fraaie winkels en allemaal op toplocaties, maar ze hebben daar ook heel wat personeel in rondlopen. Ik memoreerde het geloof ik al eens dat ik mijn boodschappen altijd bij Appie moet doen. Er is geen Vomar in mijn woonplaats Amstelveen (doe daar wat aan directie!) en de Jumbo die er wel is, is me te ver en ik vind die winkel niet helemaal naar mijn smaak. Klein, rommelig, wel goed aan de prijs, hoor, maar de winkel ligt me niet helemaal. We hebben een C in de buurt, maar daarvoor geldt ook: ik moet er dan met de auto heen, ik verdien vijftig cent op mijn boodschappen, maar lever een euro in op benzine kosten. Nee, natuurlijk is dat niet zo scherp, maar ik wel even zeker stellen waarom ik niet heel ver van huis goedkoop shop maar dan veel geld voor peut kwijt ben, begrijp je?
Ik had afgelopen vrijdag, door een vervelende situatie in het gezin, forfait moeten geven, met begrip van de leiding. Ik kwam dus vandaag, maandag, weer de winkel binnen en besefte dat het wel eens heel erg druk kon worden met mijn diepvriesartikelen. Maar, dat viel allezins mee. De mannen die het afgelopen weekend 'mijn' afdeling hadden gerund hadden goed hun best gedaan en redelijk wat weg gevuld. Ik liep mijn restanten, er ging best nog veel in, trouwens en, op vraag van de FM, deed ik nog een paar karren met restanten van de wijnafdeling. Ook daar ging best veel in, natuurlijk, onze Vomar is een echte 'wijntoko'.
Ik kwam vandaag, het is nu alweer dinsdag binnen en wist, dat had ik met mezelf afgesproken, dat ik de wijnrestanten, weer maar eens jargon gebruiken, nu, de 'krattenkarren' zou gaan doen. Krattenkarren zijn dus karren, containers, waarin in kratten je restanten liggen opgeslagen, zie je, zo moeilijk is jargon ook weer niet, toch? Ik kon iets van twintig grotere of kleiner kratten wegvullen. Een hele container weggewerkt dus, en dat stemde tevree.
Ondertussen ben ik er ook achter dat onze 'beprijzingen' de manier waarop wij onze waren aanprijzen niet altijd handig zijn voor mensen die onze taal niet helemaal machtig zijn. Ik heb vandaag weer eens uitgelegd aan een mevrouw wat we dus bedoelen met 'Tweede halve prijs'. Deze mevrouw stond iets gebogen over de 'actiebak', ja weer even jargon, maar dit is allemaal te volgen, toch? In ieder geval, ze had een Chinees vraagteken in haar ogen en vroeg wat dat nu betekende: 'tweede halve prijs?'
Ik boog gezellig mee over de bak. Ik pakte een zak Klaas Puul (zo heet het merk) cocktailgarnalen, een zak roze garnalen en zei dat, als mevrouw nu een zak kocht en er een tweede bijnam, dat die tweede zak slechts de helft koste van die eerste. Ook zei ik dat ze alle combinaties kon maken, hoor. 'U kunt alle combinaties maken. U kunt een zak roze garnalen met mosselen of met wokgarnalen of met inktvis ringen doen, het is uw keuze.'
Ze knikte, niet begrijpend. Ik legde verder uit. 'Kijk, mevrouw, die cocktailgarnalen kosten', ik moest even spieken op het prijskaartje in de kast, 'die kosten dus vijf euro. Maar die mosselen kosten maar drie euro. Dus hebt U al twee zakken mosselen voor vier en een halve euro begrijpt U?'
Ze knikte, ja, ze begreep het.
Twee minuten later werd ik bij kassa zeven geroepen. De mevrouw was hoogst beledigd. Nu had ze twee zakken met cocktailgarnalen gekocht en ik had gezegd dat die maar vier en een halve euro kosten, maar nu moest ze toch zeven en halve euro afrekenen. Zuchtend probeerde ik haar het verhaal nog een keer uit te leggen, Dat had geen zin, ze wilde mijn producten niet meer en was zwaar gepikeerd. Ok, dus ook dat schrijven we maar aan de kerstdrukte toe.
'Prettige feestdagen', zei ik nog, maar ze luisterde al niet meer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten