Nog narriger

Goed,
ik was dus narrig omdat ik weer een 'stetter' vracht binnenkreeg, waar ik helemaal geen weg mee wist. 'Maar hoe kan dat dan?', vraagt E. vaak en terecht. Ik leg haar dat uit. In een (onze) winkel hebben we, ik geloof minimaal 30.000 producten, maar dat kunnen er veel meer zijn, hoor. Al die producten hebben een eigen, uniek, codenummer. (Ex) Militairen begrijpen dat verhaal. Iedere militair had zijn eigen en dus unieke registratienummer. Vroeger hadden we bij de KM ons Marinenummer. Ik weet die van mij nog perfect, ik kreeg haar in 1970 'opgespeld'. Het was:16918, en later kwam er een nul voor en ergens in de jaren tachtig kregen we een registratienummer. Ook die zal ik nooit vergeten: 520815158. Dat had te maken met het registreren van al die militairen (die we toen nog hadden) in het eerste geautomatiseerde personeelsysteem.
Nu hebben ook al onze producten dus zo'n uniek nummer met daaraan gekoppeld een unieke barcode, die streepjes ja. Nu hebben die codenummers, eerlijk gezegd, absoluut geen logica. Een pak halfvolle melk van merk A heeft bijvoorbeeld 907651 als code, terwijl hetzelfde pak melk, maar dan huismerk, een code heeft van 253789, of zoiets. Geen logica in te ontdekken! (Hoe dat werkt, dat aflezen van die barcodes? Geen flauw benul, maar het werkt.)
Nu hebben al die producten natuurlijk ook een eigen plek in de winkel, dat wel is logisch. Cereals bij cereals, bier bij bier en diepvries bij diepvries. Maar, naast codenummer en barcode, hebben al die producten ook een eigen 'bestelniveau'. Dat bestelniveau noemt men de 'minimale voorraad'. Het werkt als volgt en 'bide with me' nog effetjes. Als voorbeeld. Je verkoopt diepvries kabeljauw van het merk Queens. Ik had daar een vak vol van, minstens vijftig pakken.
Iemand, hogerop, heeft afgesproken dat daar op zijn minst steeds veertig stuks, pakjes, van aanwezig moeten zijn. Als de klanten die vis kopen en afrekenen, gaat er naast de piep van de kassa, ook een piep naar 'hogerhand', dat is een server/computer, ergens ver weg, die registreert hoeveel pakjes er dus nog aanwezig zijn. (De totale voorraad is, piep, piep, piep, ook al ingevoerd in dat systeem, God dat woord systeem weer.) Heb  je dan nog maar veertig pakken, dan gaat er een signaal naar de voorraad beheerder m een doos vol te leveren. Begrijpelijk, zover?
Nu had ik, afgelopen donderdag, het is nu vrijdag als ik dit uit werk, een hele doos van bovengenoemde kabeljauw binnengekregen. Maar, mijn schap, vaktaal, lag nog vol met die bevroren vis, met minstens vijftig pakjes. Vis is geen echt kerst eten, vind ik. Maar hogerhand vond dat schijnbaar wel. Ik had die doos, inhoudende nog eens vijftien pakken vis, met heel veel moeite kunnen vullen, dus mijn voorraad zou dus nu ongeveer vijfenzestig zijn, zoiets. Wat schetst mijn verbazing deze ochtend? Ik kreeg vijf dozen a vijftien pakken van die vis binnen Samme, wat moet ik daar nu mee? Ja, op een restant kar trappen, maar mijn diepvriescel is al behoorlijk vol. Dat gold ook voor diverse pakken (colli) pizza's van merken die bijna niet verkopen, maar waar ik zes of zelfs zeven colli van binnen kreeg, vandaag, vrijdag. Heel langzaam begon ik het lijk al te zien drijven. Een mudvolle diepvriescel en, aan de vracht van vandaag te zien werd die nog mudvoller. Ik hoopte mijn restantkarren (want het zouden er gauw twee worden, bedacht ik grimmig) nog in die cel kwijt te kunnen. Anders moeten ze buiten de diepvries bewaard worden. Ik hoef jullie niet te vertellen war daar het resultaat van zou worden.
Ik werd dus weer eens extra narrig, logisch, toch? Ik kom even, nou niet even, maar structureel terug op de vraag van Echtgenote: 'Hoe kan dat dan?' Ik ga even technisch worden, iets wat ik helemaal niet ben, maar bij deze. Elke morgen hebben de bestelcomputers die bij hogerhand staan, de verkopen uitgerekend en daaraan gekoppeld de nieuwe bestellingen gedaan. Die nieuwe bestellingen kun je uit printen. (Er moet me even iets van het hart: toen de PC's werden ingevoerd, bij ons in de Marine dat was in de vroege jaren '80, werd tegen ons gezegd: 'Nu gaan we in een papierloze maatschappij leven!' Maar, ik heb nog nooit zo veel papier zien genereren als juist in dit tijdperk! Iedereen wil een kopietje of een afdrukje of printje enzovoort.) Goed de bestellijsten komen uit de printer en je gaat naar je afdeling en checkt wat er binnenkomt. Op mijn afdeling zou dat zijn: zes dozen kabeljauw? No way, schrappen, en nul van maken. Zes colli pizza van die soort? Man, ik verkoop er een per week van, niet doen. Een doos frieten van dat merk? Nee, drie want die verkoop ik vandaag wel.
Vervolgens ga je naar het kantoor, logt in en gaat de veranderingen in de bestellijst invoeren. Klaar en over, toch?
Ja, dat was zo, vroeger, toen de aarde plat en overzichtelijk en goed was, maar die tijd ligt achter ons. Toen kwam die DV bestelling inderdaad rond acht uur uit de printer, ik (of een collega, schrapte, voegde toe en voerde in) maar, Hogerhand heeft beslist dat de bestelformulieren voor de diepvries er pas 's middags rond vier uur worden vertoond. Maar, dan werken de mensen die (in)direct met de DV te maken hebben, al lang niet meer. Die zijn om vijf of zes uur begonnen en zitten dus al een uurtje of twee, terecht, thuis. Om de avondploeg dat te laten doen, die bestellijsten nalopen? No way, de avondploeg krijgt dan juist haar vracht binnen, is druk met lossen en 'het luik' waarin je de veranderingen in het vermaledijde (weer een woord) kunt invoeren, is rond 1645 al weer gesloten. Ja, nee, dat kon ik zelf ook bedenken, wat jullie nu gaan zeggen. Laat de bestelformulieren dan weer in de ochtend komen. Dat hebben FM1 en FM2 geprobeerd, echt waar, ik heb menig telefoongesprek meegeluisterd waarin ze uitlegden waarom de bestellingen naar de ochtend moesten worden verplaatst. Het verbluffende antwoord van de IT'ers in et hoofdkwartier was: 'Niet mogelijk, toedeloe en het beste met je been.'
(Ik stel me IT'ers altijd voor als mannen met puntige hoofden, grijze sikken en zo'n witte jas waar in ze dan zeventien balpennen hebben zitten, trouwens)
Kijk en daar wordt ik nou dus nog narriger van! Ergens in Houston, Texas, drukt een man op een knop en een karretje op Venus of Mars, ontdekt water of leven of ijs. Zijn buurman drukt ook op een knop en de Hubble telescoop, ver weg in 'outer space' draait een zeventien en een halve graad rond haar as en maakt fotos van eeen of ander sterrenstelsel en toont zo aan dat.., nou ja, 'you get my drift'.
En in het hoofkwartier kunnen ze geen uitdraai van een bestelformulier vroeger uit laten komen?
Het systeem heeft dus weer toegeslagen en ik, en met mij FM1 en FM2, staan aan de zijlijn en moeten het over ons heen laten komen! Maar het hoofdkwartier heeft wel de mond vol over: 'optimale bedrijfvoering'. Ik klaagde natuurlijk over het verschijnsel bij de beide FM's en die stonden, verontschuldigend, ook maar te kijken, zij hadden er geen debet aan, natuurlijk.
Nog narriger verliet ik na twaalven het pand, vreselijk snotterend en kuchend van die opkomende verkoudheid.
Ik, nee wij, waren weer verslagen door een systeem. Ik wil niet terug naar het pre PC tijdperk, ik zou Bloggen en schrijven veel te veel missen, maar ik wil wel terug naar de tijd dat je een persoon in zo'n Proud Tower kon bellen en met hem overleggen. Naar een tijd waarin de rigide regels van Het Systeem, aangepast konden worden door, gewoon, menselijk contact en niet door zo'n pleuris computer!