Begin nooit een verhaal met Ik, schreef ik al eerder. Dat doe ik dus niet. Dus begin ik met Begin en da's dan wel veilig en toegestaan. Maar, wat minder veilig is, wat in ieder geval zo aanvoelt, is het Blog dat ik nu toch, eindelijk, eens moet gaan schrijven. Nou ja, moeten, dat is absurd, niemand dwingt me, maar wat ik, na heel wat 'uitgestel' en 'laat-'k-der-nou-nog-ff-mee-wachten', en zo, toch eindelijk wel wil schrijven. Op het (niet denkbeeldige) gevaar af dat ik door de mensen die dit Blog lezen (en mij al dan niet kennen) zal worden uitgekreten voor: Hielenlikker, slijmbal, softie, bazenknecht en dat zijn de nettere woorden die ik nu schrijf, doe ik het toch. Want, ik schrijf een Blog over mijn super en daar kan ik natuurlijk wel alles in vermelden over storingen en vracht en klanten en collegae, maar mijn leidinggevende(n) hoort/horen daar dus ook in thuis. Sterker nog, zij bepalen het beleid waarin en waaronder wij werken. (Geruststellend: da's een goed beleid, maar dat lezen jullie verder op. Mochten mijn collegae, die dit Blog hebben gelezen en me willen kielhalen, ja, ik ben nu eenmaal van de marine, dan kan ik altijd nog overplaatsing aanvragen naar Luttelgast of Arnemuiden of zuks. In ieder geval fiets ik sneller dan jullie en kan ik dus aan getrokken messen, uitgestoken vleeshaken en geworpen of stekende hooivorken ontsnappen, lekker puh!)
Ik ga voor de goede orde even twee dingen neerleggen. Ik ga de namen van de filiaalmanagers (FM's, ik heb ze eerder zo genoemd en zal dat blijven doen) natuurlijk NIET vermelden. Dat is niet kies vind ik, hoewel er geen blaam over hen zal worden uitgesproken, integendeel zelfs. Ik ga ook geen initialen gebruiken, want ik weet niet of beide functionarissen daar prijs opstellen. Dus ik gebruik FM 1, voor de man die de echte FM 1 is en FM 2, voor de functionaris die ook een FM 1 is geweest, maar nu (tijdelijk) even niet. Ik schrijf dit Blog dus ook NIET op verzoek van de twee mannen, maar ik schrijf het omdat het aan kan geven hoe wij, in ons filiaal, werken en hoe onze motivatie om dat werk te doen is. Goh, nu schijn ik al voor al het personeel te willen gaan spreken, maar dat is natuurlijk niet zo. Ik schrijf op persoonlijke titel en vertolk, hooguit, de gesprekken in de wandelgangen van het personeel onderling.
En, wandelgangen hebben we in onze super zat! Concluderend, dat kan natuurlijk nooit aan het begin, van een verhaal, maar ik doe dat dus wel, zeg ik: dit is geen slijmbericht, ik krijg geen verhoging, ik krijg geen extra vrije dagen en ik ben bang dat ik waarschijnlijk eerder meer moet buffelen omdat beide mannen die ik hier (heel omzichtig) ga beschrijven, nu als reactie gaan denken: 'we moeten die eikel van een Lucas natuurlijk geen makkelijk 'jobbie' geven, want dan denkt de hele goegemeente dat 'ie dat verdient heeft door dat Blog.' Dus zuchtend wacht ik mijn straf dan maar af. Da's het lot van de kunstenaar en ik wilde dat ik nu een knipoog kon schrijven. (Cynisch)
Nu gaat het verhaal, je zag het al in de aanhef, niet alleen over die FM's, maar ook over leidinggeven. Nu ben ik nooit FM geweest, maar ik heb wel, vanaf mijn vijfentwintigste tot mijn vijftigste, leiding gegeven. In het begin maar aan een of twee mensen, bij de marine PAX genoemd, en later in mijn loopbaan zelfs aan dik honderd PAX, waaronder, tegelijkertijd, Belgen, Vlamingen en Walen, Tsjechen en Litouwers en Duitse militairen, maar ik aborteer weer. Ik drijf weer af.
Voor ik mijn stokpaardje, leiding geven, ga beklimmen even een korte, en vooral anonieme, beschrijving van de beide FM's. FM 1 is rond de 40, FM 2 is een jaar of tien ouder. Het zijn allebei 'zwaargewichten' en dan bedoel ik niet hun omvang, maar ik heb het over hun kennis en kunde. FM 1 is bij ons 'geplaatst' in de jaarlijkse ronde dans die FM's her en der filialen doet overnemen. Ik herken dat een beetje vanuit de Marine. Die overplaatsingen dan. (Ik bedenk nu net dat ik in mijn hele werkende leven, ik werk vanaf mijn 18e en ben nu 60, maar twee werkgevers gehad heb, eigenlijk, de KM en de VOMAR. Wij, in de marine, bleven op zijn langst drie jaar ergens, maar..., zie onder 'afdrijving') In ieder geval, FM 1 nam over van zijn voorganger. Als ik nu ga zeggen: "en wat een goede wissel was dat", dan klinken verwijten als die ik hierboven schuin heb geschreven, me weer na, maar: in dezelfde wandelgangen, hoor ik die woorden ook! En het is ook zo.
FM 2 kwam, geheel buiten zijn schuld en zonder enige blaam zijnerzijds, vanuit een filiaal, waar hij FM 1 was, naar ons. Ik moet benadrukken, dat er tussen hem en de leiding van het concern geen enkele sprake van wrevel of twijfel was, wat betreft het functioneren van FM 2. Speculaas wat je wilt, speculaas zo vaak je wilt, je speculaties zijn voor jou rekening, van mij hoor je niks, tenzij FM 2, die geen Blogs schijnt te lezen, beweert hij, me toestemming geeft.
Ik zei al dat het twee zwaargewichten waren. En da's ook zo. Het zijn twee mannen die, natuurlijk, al jaren ervaring hebben, anders bereik je dit niveau niet en die je niet zo snel voor een verassing zal zien staan. (Op die diepvries narigheid na, misschien, maar ik vermoed dat ze dat ook al eens hebben meegemaakt.) Op een bepaalde manier vullen ze elkaar aan. Niet alleen in de taken die ze onderling hebben, maar ook, lijkt het, persoonlijk, in hun optreden en hun manier van werken en in hun onderlinge relatie, die sterk lijkt te zijn. Der zal best wel eens heibel zijn, dat geloof ik direct, waar mensen werken of samenzijn komt dat voor, kijk naar je eventuele relatie of huwelijk, maar dan niet op zo een schaal dat wij, de 'werkvloerders', daar hoogte van krijgen of daar door worden gealarmeerd. Gekend is wel hun humor. FM 1 heeft dat en heeft een schallende lach. FM 2 heeft dat maar op een meer "Engelse" manier, maar, het is humor en er wordt gelachen. Uit mijn eigen ervaring weet ik, dat waar mensen samen kunnen lachen, ze vooral ook samen kunnen werken en dus kunnen overleggen. En, dat laatste is goud waard in de werkomgeving. Toen ik zelf nog dat werk deed, leidinggeven dus, had ik een lijfspreuk: "Als je met elkaar kunt lachen en lullen, dan kun je ook met elkaar werken."
--morgen meer--
(tenzij ik ben gekielhaald)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten