De Winkel Draait Door

Is er iets als het omgekeerde van een sprinkhanenplaag? Dit is een retorische vraag. Nee, dat is er niet. Nu ja, er zijn 'menselijke' uitzonderingen op die insecten aanvallen. Een uitzondering gebeurt ieder jaar op 30 april, en vanaf het jaar 2014 op 27 april en dat gebeurt dan in Mokum Alef, de trotse en fraaie hoofdstad van ons land. Daar, waar de straten rond acht uur in de ochtend nog schoon en opgeruimd zijn, zijn ze twaalf uur later, rond acht uur 's avonds bezaaid met rotzooi.
Strekkende kilometers kapot glaswerk, ook plastic 'glaswerk', kubieke meters al dan niet strekkend, plastic snack bakjes, vierkante kilometers kots en honderden liters urine, bedekken stegen, straten en pleinen van de hoofdstad. Dat, omdat het 'Koninginnedag' geweest is. De sprinkhanen in kwestie hebben die rommel achtergelaten en hebben zich terug getrokken in hun veilige dorpen, stadjes en steden, ver verwijderd van de rook van Amsterdam en die mensen doen dan in geuren en kleuren verslag aan hen, die het grote avontuur niet aandurfden en dus zijn thuisgebleven: 'Zie je wel, wat een vieze stad Amsterdam is? Dat hebben we altijd al gezegd!'
Maar vandaag heb ik een dergelijke uitzondering op die biologische regel ook meegemaakt. Ik vertelde al in een van de vorige Blogs over de meute die door de winkel raasde en die een leeg en 'kaalgevreten' pand achterliet. Maar, vandaag was de 'returnmatch', om het in voetbaltermen te zeggen. Een hele menigte medewerkers, FM's, RM's en v's, van diverse filialen van de KETEN, hadden zich verzameld om de winkel te gaan 'hervullen', en, hoewel het woord niet bestaat is het wel duidelijk. Mensen waren opgeroepen en ingedeeld en er waren strakke scenario's opgesteld voor dat werk en daar hield men zich aan, echter zonder het belangrijkste aspect van een dergelijke operatie uit het oog te verliezen, namelijk om ruimte (en mogelijkheid) in te bouwen voor improvisatie en eigen initiatief.
Mijn dag begon om '1200 HR Alfa', zou ik als militair hebben gezegd, maar ik begon gewoon om twaalf uur in de middag. FM2 had me gevraagd om de aanvoer van containers vanuit het tijdelijke magazijn te organiseren. Een stroom containers die naar de drie liften, waar ons pand over beschikt, moest en waar v's ze zouden vervoeren naar de diverse paden om daar geleegd, (niet de paden, de containers, begrijp je), te worden. Met wat eigen initiatief  en na een voorzetje van FM2, die zeg maar de 'beachmaster' was, zoals bij de invasie van Normandië, weet je dat containers met 'hardlopers', zoals koffie, fris, bier en toiletpapier als eerste naar boven moeten. Van die artikelen heb je nu eenmaal het meeste en daar is de ruimte die in de winkel is, ook, qua ruimte, op voorzien. (Wat een rare zin. Maar goed er is een heleboel plek voor die artikelen in onze winkel, bedoel ik) Ik buffelde, ja echt, ik buffelde met containers die met de seconde zwaarder leken te worden, maar tegen een uur of drie waren alle containers weg uit de tijdelijke behuizing, die ondertussen door het stel bouwvakkers die het hadden opgebouwd ook weer werd gesloopt. Die mannen kwamen uit Duitsland, uit een plaatsje ergens tegen de Poolse grens aan! Af en toe ging ik natuurlijk toch even kijken in de winkel en man, oh man, wat een fantastische toko is het geworden. De stellingen, waar je de boodschappen uit haalt, zijn in de lengterichting van het pand geplaatst. Dat geeft een enorm verdiepend gezicht. Het lijkt alsof de winkel groter is geworden, maar dat is natuurlijk een 'trompe l' oeuil', een gezichtsbedrog. Ik keek naar mijn DV, man, man, wat mooi, wat strak gestyled. Hoewel ik vier kasten moest inleveren heb ik er een zogenaamd dubbel eiland voor in de plaats gekregen, die de vermindering van ruimte helemaal compenseert.
Ik keek naar mijn 'stiefkind', de wijnafdeling en man, wat chique! Zo mooi gedaan, zo mooi ingericht! Er is een aparte stelling voor 'chique' spul, als je het zo wilt noemen, maar dat zijn dan wel weer aanbiedingen, zoiets als, "6 halen, 4 betalen", maar van mooie wijnen. Ik keek natuurlijk op alle andere afdelingen en ja, een 'supertoko' is het geworden. Kom kijken, als je in de buurt bent, moet je doen. Het adres is: Middenweg 69, Amsterdam Oost. Ik vulde met Ron, een oud gabbertje van me en nog wat mensen de DV en daarna bestelde ik met Mike, ook al een oud maatje, nog wijnen en aperitieven. Rond half tien die avond begon langzaam mijn licht uit te gaan en ik reed naar huis, douchte en zoende E. Ik nam een biertje en kroop, heel gezellig, al vroeg in de sponde.
Deze zaterdagmorgen, de 23ste maart, was ik om half acht present en deed in overleg met onze 'beachmaster' het nodige in het magazijn. Daarna kwam de eerste van de (hele) vele vrachtwagens die nog moesten komen en gingen we lossen.
Ondertussen kwamen de klanten binnen. Nu ja, niet echt binnen, dat gingen ze niet redden, maar ze maakten aanstalten om boodschappen te gaan doen. Er hingen al een week of zo borden voor de deur dat we van dan tot dan gesloten waren, der waren huis aan huis folders verspreid, mensen hadden aan de kassa tegoedbonnen gehad om het leed te verzachten en er stonden borden voor de parkeergarage dat men niet kon parkeren omdat we gesloten waren en sterker, de ingang van winkel en parkeergarage was 'afgezet' met die borden waarop die mededelingen stonden. Maar ja, ik weet het niet. Lezen mensen niet meer, kunnen mensen niet meer lezen of lezen ze alleen nog hun profielen op sociale media? In ieder geval, ik overdrijf niet, echt, ik ben serieus, elke minuut dat ik, ik hoorde het ook van collegae, dat ik buiten stond, moesten we mensen zeggen dat we gesloten waren, in verband met een verbouwing en dat we maandag en bla bla. De meeste mensen waren positief, maar we hebben ook de nodige shit over ons uitgestrooid gekregen, natuurlijk. Er was zelfs een mijnheer beweerde dat hij gediscrimineerd werd en dat hebben we dan zo maar gelaten.
Ik weet nog, vaag, dat collegae en ik, tien containers DV hebben weg gevuld, dat ik nog eens tien containers DV extra heb besteld. Ik weet nog dat ik een mooie display met Zuid Afrikaanse wijnen heb gebouwd. Een kunstwerkje, mensen, komt dat zien, komt dat zien. Je hebt het adres, toch? (En koop dan ook wat van die wijn. Ze is heerlijk en een mooi schappelijk prijsje, hoor.)
Ik heb containers wijn gevuld, ettelijke karren met karton en plastic naar buiten gereden, vrachtwagens gelost en gevuld, gelachen met collegae, afdelingen bewonderd en nog wat rond gekeken en ja, toen ging het kaarsje uit, tegen vier uur.
Morgen ben ik vrij. Ik maak van de gelegenheid gebruik om alvast, op de fiets, spullen over te brengen naar mijn winkel, die ik maandag niet allemaal mee kan sjouwen. En ja, dat wordt in de kou fietsen. Maar ja, toch even naar het winkeltje kijken en weer eens fietsen!