Tjonge jonge, of hoe spel je zulks? Tsongje jonge? Maar hoe dan ook! Wat een week, mensen, wat een week. We zijn afgelopen maandag heropend, zoals jullie al lazen. Een prachtige toko hoor, alles er op en er aan, helemaal vol, helemaal schoon en netjes en met prachtige aanbiedingen en met een geweldige strakke en spannende uitstraling. Op de wijnafdeling hebben we aanbiedingen van "zes halen en drie betalen" wijnen, die afkomstig zijn uit Zuid Afrika, het Heineken bier geven we haast voor niks weg, de kaas afdeling maakt het ook al te bont met al zijn actie en op de DV hebben we allerlei soorten garnalen, mosselen en andere 'enge' dingen uit zee, "tweede halve prijs", zoals dat heet. (Daar later nog meer over, trouwens.)
Ik zeg 'enge' dingen uit zee, maar dat komt omdat ik echt een hele afgrijselijke hekel heb aan garnalen/mosselen/oesters/gamba's/Sint Jakobsschelpen en wat dies meer zij. Trouwens, ik ben geen visliefhebber. Ja, in het seizoen dan gaat er een lekker vette haring, zonder toeters en bellen overigens, wel in. Maar verder, nou ja, kibbeling of een lekkerbekje, met een smak van die saus, zodat je de vis niet proeft en dan ook nog alleen als ik heel veel trek heb. Vlees eet ik sowieso niet zo graag. Nee, ik heb er niets op tegen, ik steun geen PvdD, of zo, maar ik ben meer een rijst of brood en groente man. Wat ik dan wel weer lekker vind is een .., ja, nee, dit gaat nergens over, ik lijk die Ritalin verslaafde kokoloog, kom hoe heet 'ie, De Wind of zo, wel!
Maar goed, de kop is er af. Onze winkel draait geweldige mooie en hoge omzetten momenteel. Ik zie heel veel klanten die allemaal nieuw zijn en die dat dan ook zeggen. 'Mijnheer, ik kwam nooit bij U, maar het is zo een mooie winkel, ik kom vaker, hoor.' Dat is natuurlijk ook door het aanzuigende effect dat iets nieuws te weeg brengt, maar ik heb ook het donkerbruine vermoeden dat het te maken heeft met onze mooie acties en omdat de toko een hartstikke fraaie uitstraling heeft. Als je binnenkomt kijk je, dat in tegenstelling tot vroeger, de diepte in. Door dat optische bedrog, ik noemde het al: een 'trompe l' oeuil', lijkt de winkel veel groter. Maar, dat is allemaal niet zo belangrijk voor ons, de v's, we lopen nog dezelfde afstanden als anders van magazijn naar stelling. Ik heb trouwens door dat ik meer passen maak, want vroeger kon ik 'even tussen door', maar ik moet tegenwoordig de 'lange' weg nemen, maar dat is dan weer goed tegen de buik, die, door het aanhoudende voorjaarsweer, niet weggefietst wordt.
De klanten, oude en nieuwe, zijn enthousiast. Ja, het is allemaal wel weer even zoeken, is de meest gehoorde opmerking. Ik/wij, antwoorden dan: 'Maar dat is een kwestie van wennen, hoor. Als U nu een paar keer hier geweest bent, dan weet U niet beter meer. Trouwens, hoe vaker U de boodschappen hier doet, hoe sneller ik naar de Bahama's kan, op vakantie. (Droomland, droomland)' Ik moet hierbij eerlijk zeggen, dat ik soms moeite heb om me te visualiseren waar die en die afdeling twee weken geleden ook al weer was. Stom, niet? Mensen vergeten gauw, schijnt. Maar dat zoeken, nou, dat moeten wij, v's, met z'n allen ook hoor. Kijk, de versafdelingen, geen probleem, bierschappen en wijnrekken, idem, maar als een klant vraagt om de Maple Syrup, dan wordt het toch echt even spitten in het geheugen en de winkel vier maal rond sjouwen. Uiteindelijk vertelt Joke, een zeer gewaardeerde en lieve collega me dan, in antwoord op mijn vraag, dat we dat nog niet op voorraad hebben, maar dat ze doende is het wel te bestellen. Waarop de klant vriendelijk zegt: 'Nou, ik wilde het toch niet kopen hoor, het is peperduur, maar ik wilde weten of jullie het hadden.' Dank U, vriendelijke klant.
En ja, de kinderziektes, natuurlijk. Dat gebeurt zo. Ik heb schepen 'in dienst gesteld' van een nieuwe klasse, met heel andere wapensystemen en computer systemen en daar gebeurde het ook, die kinderziektes. Dat je dus een kanon afvuurde over bakboord, maar dat het kanon over stuurboord vuurde. Daar waar de admiraal stond te kijken. Die vond dat niet zo leuk, bleek uit een seintje. Druk ik me netjes uit.
Ik ga heel eerlijk zijn, op gevaar af dat FM 1 en 2 me daarover af gaan rekenen. (Het is een lang Paasweekeinde, de beide mannen werken allebei het hele weekeinde, zelfs alle drie de dagen en hebben dus geen tijd om Blogs te lezen, dus ik kom er wel mee weg. En, als ze wel tijd hebben om dit Blog te lezen, zeg ik gewoon dat de katten over het toetsenbord liepen. Er gebeurden zo'n 2000 jaar geleden met de Pasen wel meer gekke dingen, dus, ja ik kom er mee weg, hoop ik. Zo niet, dan komt dit Blog binnenkort uit een andere winkel.) Bovendien, men schreef ooit: 'Geef me duizend apen en geef die allemaal een PC en er zal binnen 1000 jaar het hele oeuvre van Shakespeare opnieuw geschreven zijn'. En E. en ik hebben hele slimme katten, hoor! Dus ik kom er mee weg! (Toch? FM's?)
Maar ons bestel systeem, dat geautomatiseerd is, werkt niet. Nou ja, het werkt wel, maar niet goed. Dat doet het al weken niet. Waarom? Vraag het me niet. Ik heb geen idee. Misschien harde stukjes in de elektriek? Misschien broodkruimels in de printer, of een lege accu? Je ne sais pas, zeg ik dan maar, want ik ken mij talen, hoor. Maar ook mijn leiding was 'nicht froh.'
Maar goed, het is wel allemaal logisch,als je nuchter kijkt. Een systeem doet niets fout. Het zijn de mensen die het systeem ontwikkelen en de dingen invoeren zo, die het fout doen, is mij altijd geleerd. Dus hadden we afgelopen zaterdag de DV behoorlijk afgevuld, net twaalf karren vracht. Dat ging er natuurlijk helemaal in. FM2 liet me nog even de knelpunten en de hardlopers (nee, nee, ik heb het uitgelegd wat dat zijn, lees maar terug) bij bestellen. Dat viel even tegen, ik dacht we behoorlijk 'vol' zaten, maar dat was nog eens goed voor een zestal containers. Ik was afgelopen zondag 'nog even op de zaak', erg hé, ik lijk wel een baasje, en men vulde braaf de (door mij bestelde) vracht weg. Ik hoopte op een rustige maandag. Wat kan je nog verwachten na een container of achttien? Nou niks, dus. Lekker, geen vracht en dat mocht ook wel, toch. Dus, dacht ik, dan wordt het dinsdag rustig aan opbouwen, een container, misschien twee vracht of zo, that's it. Mips! Zes volle containers vol vracht.
(Uitleg: op elke container vracht voor de diepvries, staan ongeveer vijftig pakken/dozen a 6 of 8 of 10 pakken of zakken van een product, dat is dus 50 x 8 x 6 = heel veel pakken ijskoude dingen in je handen!) F... van ferfelend. Nu ja, donderdag hadden we nog maar eens zes containers en toen ging het licht bij me uit en was mijn vriescel vol. De beide FM's, allebei brave lieden, reageerden op mijn klacht en schrapten, zo goed als, de vracht die vrijdag binnen zou komen. Een heerlijke rustige dag? Nou nee, want ik moest een hoop restanten, dat woord moet je nu toch kennen hoor, het SO is binnenkort, wegwerken. Dat deed ik gelukkig met een collega, ene Charles, een man, en leeftijdgenoot, uit een ander filiaal.
Het is vrijdagavond, het is laat en ik ben aardig relaxed nu, terwijl ik dit schrijf. We hebben het toch wel gefikst! Man, we hebben, met z'n allen, niemand uitgezonderd (ook wel met hulp van mensen van andere filialen) een spannende en mooie winkel staan! 'Nu zo houden', roepen we tegen elkaar. Ja, nu zo houden. Vaak 'final last words?'
Ik zou nog even terugkomen over dat; 'Tweede, halve prijs". Dat schijnt een hele moeilijke uitdrukking te zijn, in ieder geval voor mensen die het Nederlands niet als moedertaal hebben.Ik heb het vaker aan, niet in ons land geboren, Nederlandse klanten uitgelegd, maar omdat het voor ons wel in ons taalgebruik geschoolden, zo duidelijk is, ga je er een beetje aan voorbij. Die mensen, ik mag geen "allochtoon" meer zeggen, geloof ik, knikten dan beleefd, zeiden dank en liepen door, mij in onzekerheid latend of ze mijn verhaal nu hadden begrepen.
Vandaag kwam er een vrij jonge Marokkaanse mevrouw bij mijn mosselen/oesters/garnalen in de actiebak kijken, met een verbaasde blik in haar, mooie donkere ogen. Ze schoot me aan: 'of ze me wat mocht vragen'. Natuurlijk mevrouw, daar ben ik voor. 'Mijnheer', zei ze, 'ik woon nu al tien jaar in Nederland, maar ik snap niets van dit verhaal. Wat betekent: "tweede halve prijs?" Ik stond ter plekke stil en sloeg ook even dicht. Goh, dacht ik, is dat nu zo moeilijk? Ja, bleek, door de taalbarrière.
Ik nam, ter verduidelijking, een zak garnalen en legde die op de klep van de vrieskast. 'Mevrouw, stel U voor, deze zak kost drie euro.' Ik pakte een tweede zak. 'Deze zak kost ook drie euro, natuurlijk. Maar, als U nu twee zakken tegelijk neemt, dan hoeft U voor de tweede maar een euro vijftig te betalen, dus samen zijn ze..?' 'Vier euro en vijftig', zei ze prompt. Ik gaf haar een compliment. (Ja, ja, betuttelend, maar toch. Luister en huiver.) Ik nam haar mee en gaf haar een paar prijzen, bijvoorbeeld van de Sint Jakobsschelpen, die vier en een halve euro doen. Vlot rekende ze uit: 'Vier en een halve euro plus twee en een kwart is 6,75!' We maakten nog wat sommetjes samen en dat ging helemaal oké! "Nu begrijp ik het pas. Na tien jaar!', zei ze opgetogen.
Ik feliciteerde en complimenteerde haar. Ze lachte, een mooie gave lach met een vol en wit gebit. 'Ik ga volgende week voor het inburgeringsexamen. Ik weet nu dat ik het ga halen. Dank U.', straalde ze.
Tja, dat maakt je dag!
Op die cursus, je weet wel die 'powerspeech', had die Dolf Jansen look-a-like een kreet gelanceerd, die ik later op een A4 tje in de kantine vond hangen: 'Sta je uit of sta je aan?'
Nou dat deed ik altijd wel, hoor. Maar na vandaag begreep ik hem pas echt.
Ik weet dat ik vanaf nu op MAG 3 aansta!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten