Tijd en zo! Ode aan Loek, onze kleinzoon!

"Weet je, tijd is net als geld. Je hebt er nooit genoeg van!" Een uitspraak van mijn huisfilosoof, ik heb hem vaker genoemd, de notoire Paco Saul. (Ik heb die uitspraak wat vertaald naar het hedendaagse spraakgebruik, hoor.)  Er loopt momenteel een serie Blogs over die, door mij, bewonderde filosoof die al jaren, nu ja, of misschien eeuwen geleden overleden is. (Het is een man die omgeven wordt door vele mysteriën, net als de Graaf van Saint Germain, Google die naam maar eens.) Het schijnt dat er een advocaatje van slechte zaken, een soort Mosckowitz of zo,een ontdekking gedaan heeft, ergens in een Belgisch, nu ja, Waals klooster waar de man afkickte. De geschiedenis die hij dan ontdekte schijnt de hele geschiedenis van ons land, in ieder geval van ons koningshuis, overhoop te kunnen halen. Hoe dan ook, kijk maar eens op Facebook bij Paco Saul. Rare, rauwe en soms nare Blogs, maar ja, wie weet heeft 'ie iets te vertellen.
Ik heb wel wat te vertellen en ja, een beetje Super is het wel. Vandaag, op de dag af zeven jaar geleden, sms'te ik aan een paar (vrouwelijke) collegae een berichtje:  "Hoera, Loek Johannes is geboren. Ma en kind allemaal oké!" Onze kleinzoon Loek is namelijk vandaag, de zesentwintigste van de negende, zeven jaar geworden. En dat bedoel ik dus ook met "tijd", die de snelheid van het licht heeft. Ik zie het mannetje nog voor me, kersvers ventje en mensje, die, als boreling, bij zijn ma in het grote bed lag, net een dag of zo oud. Ik weet nog dat ik me over hen heen boog, dat 'ie naar me keek en dat onze blikken elkaar kruisten, zoals dat heet. En dat in zijn ogen de boodschap lag: "wij worden goeie maten, oudere mijnheer, wie je ook bent, ik mag jou wel." 
Ik huilde niet, echte kerels doen dat niet, maar terwijl E., opeens gebombardeerd naar 'opoe' en dat woord mag ze nooit lezen, het mannetje ook bewonderde, moest ik wel een paar keer mijn neus snuiten vanwege een plots opkomende verkoudheid, even later gevolgd door mijn lief, die mijn ongebruikte zakdoekjes in pikte en ook opeens verkouden was geworden!
Hij is nu zeven, vandaag geworden, het mannetje van toen! En het is een heerlijk jong, slim, mooi, intelligent ventje, met een enorm gevoel voor humor en een heel lief karakter! Het is nog steeds "ons ventje", hoor en dat zal die altijd blijven. En wij kunnen, alle drie, nog heel goed door de bocht. Maar ja, die verdomde tijd hé? Hij groeit groot, heeft ondertussen zijn BBH, zijn "bezigheden buitens huis". Hij heeft zijn vrienden, mijn "matties" zegt hij dan, hij heeft een voetbal en en mooie fiets en ja, we zien hem niet meer zoveel en ja, ach, knuffelen, nou ja, een gassie van zeven? Knuffelen? Gadver man, dat doen meiden als Mia, mijn zussie! 
Ja, Loek, je wordt een echte vent nu, helemaal groot en zo, in je strakke shirt van Man U. Je leert ook al Aardrijkskunde en om te beginnen heb je opa en oma en tante Marjan, die je kwam feliciteren, maar eens uitgelegd hoe Finland in elkaar steekt, want dat had je net geleerd. Dan verdwijn je weer, lekker buiten spelen en ja, ons kleine menneke, van al die jaren wordt dus een mannetje!

Dat hoort en dat is goed, kids worden groter en ontwikkelen zich zelf, maar soms, af en toe, nu ja, iets vaker dan dat, wilden we nog wel eens dat hij bij ons kwam zitten met een boekje of zo. Maar zijn zusje, nog geen twee en ook een scheet, doet dat nu. Lief en lekker, voorlezen aan Mia en liedjes zingen met haar. Maar ons mannetje is nu alweer zeven. Straks is ons kleine meissie dat ook en zo. Dan is onze tijd een beetje over, denken we. Niet meer oppassen, niet meer van school halen, geen eten of drinken meer geven, de tijd gaat snel. 

In de super u dus, want het werd nu wel een hele "tearjerker" niet? Bij ons, ach, ik schreef het al eens, de Super gaat door. We krijgen een nieuwe HOKA, een van de meiden die al werkt in ons filiaal. Een nieuwe FM? Nee, waarschijnlijk niet. De Keten expansioneerd, eh, breidt uit, met een behoorlijke snelheid. Er worden meer en meer filialen geopend dus onze FM 2, die ik vanaf nu gewoon FM zal noemen, doet een, bijna, dubbel taak, en dat moet hij combineren met een jong gezin met drie kids. Nee, hij doet het goed, maar, uit eigen ervaring, weet ik dat dubbeltaken, ik heb er de nodige gehad, je niet in je kouwe kleren gaan zitten. Ik wens hem dan ook sterkte en wijsheid in zijn werk. En ja,ik heb een dezer weken mij jaargesprek, en nee, mijn complimenten aan hem staan der helemaal buiten. Een jaargesprek? Voor de KM lezers: je beoordeling, of, zoals vroeger, je conduite, moeilijk mooi en oud woord. 
Langzaam aan gaat de toko weer verder, langzaam komen er meer klanten binnen, langzaam aan komen we weer een stap verder. Nee, nee, we zijn er nog steeds niet, het personeel is nog steeds in "a state of shock", maar we gaan verder en trekken (imaginaire) lange neuzen naar onze collegae van Oostpoort en naar de LIDL, iets verderop. Weet je, en dit is gemeend van uit mijn hart, onze toko is gewoon goed, we gaan leuk met mensen om en mensen zeggen dat ook tegen ons en zeggen ook dat ze: "naar die andere Keten waren, maar hier hebben jullie meer spullen en meer tijd en is het gezelliger." 
Nou dan!