Man, man man. Wat gaat De Keten toch goed en naturel met zijn (of is het nu haar? Ik ben goed thuis in sekse en geslacht, en de daarmee samenhangende dingetjes, zeg maar, maar in geslachtsnamen, nu ja, hoe heet dat nog maar weer, dan weer niet zo, nee) of naar haar dus, personeel toe? Hoe goed kunnen we en blijven we elkaar vertrouwen? Nauwelijks ben je bekomen van allerlei veranderingen aan de Top van het bedrijf of aan het nieuwe soort uren rooster, dan moet je nog bekomen van, of inloggen in, het nieuwe registratie systeem, of hebben ze ondertussen weer digitale inlogprocessen verzonnen voor wat betreft je loonstrookje. Wees niet bang, ik ga er heel diep op in. Maar straks, later, veel later, je kent me.
Ik wil het even hebben over het nieuwe inlogsysteem. Vanaf nu/gisteren/heden/volgende week of zo, worden wij, allemaal medewerkers van De Keten, geacht om in/uit te loggen via een vingerafdruk, bij voorkeur de eigen vingerafdruk, natuurlijk. Dat doe je dan in een kastje dat op een strategische plaats is opgehangen. Dat apparaat registreert dan het tijdstip dat je binnenkomt, het tijdstip waarop je aan een pauze begint en die ook weer beëindigd en het moment dat je stopt met het werken. (Nu ja, voor sommigen onder onze medewerkers: het moment dat je stopt met aanwezig zijn, laat ik het zo zeggen.)
Door middel van dat systeem krijgt een ieder daar waar hij/zij recht op heeft voor wat betreft de gewerkte, nu ja, "aanwezige" uren. Het lijkt, nu nog, heel gemakkelijk. Je komt binnen op je werk, stel om zes (0600) uur. Dan loop je als een speer naar dat machientje om met "een glijdende beweging", zoals dat heet, je vingerafdruk in te voeren. Vanaf dat moment zegt de machine dat je aan je werk bent en doet daar kond van aan een centraal systeem op het HK, het hoofdkwartier van onze Keten. (Kond doen van? Ja, een heel oud woord voor iets mededelen. Denk erbij aan aankondigen of bekenden of zo, weet je?)
Goed, die machine, die computer of systemen van computers, zien op dat moment dat je aan het werk gaat, nee, ik moet eigenlijk zeggen, dat je binnen bent, dat je ingelogd bent in je winkel. Vanaf dat moment gaat je werktijd (=beloning = salaris) tellen. Du moment dat je gaat pauzeren, doe je weer de truc met de vinger en je uren stoppen. Na je pauze doe je de truc weer en ja, "huppekee", zoals onze tweejarige kleindochter zou zeggen, dan wordt je weer aangemeld. Nu ja, dit is zoals ik het begrijp en (moet ik zeggen) het nog niet helemaal doorheb en, ik moet eerlijk zijn, ik ben ook nog niet aangemeld voor dat systeem.
Tja, wat moet ik er mee? Nou niet veel, natuurlijk. Ik bedoel, ze kunnen me checken zo vaak en zo veel ze willen, ik heb "niks te verbergen": zeg maar. Dat controleren/checken/volgen gebeurt natuurlijk al veel en veel langer. Nee, niet direct in onze filialen, dat niet, althans niet voor wat betreft de uren die we maken. Maar, even wat voorbeelden: heb je een mobieltje of pod/pad, whatever? Heb je een OV chipkaart? Hebbie een AH Bonus kaart, of een Keten kaart, of wat dan ook? In elk geval iets waarmee je inlogt of incheckt bij een instantie of een super of zo? Nou, dan weet men je helemaal te vinden hoor. Bankier je via het net? Die "geheime" wereld weet bij wie je koopt en wat je koopt en reageert daarop.
We zijn nooit meer onvindbaar in ons leven, noot meer en het zal ook nooit meer gebeuren. Al onze bewegingen, al onze gegevens, zijn bekend, al onze acties zijn bekend, al ons koop- of aanschafgedrag is bekend. Is dat errug? Nou, ja, ik zit der niet echt mee. Ik kom uit een wereld waarin al mijn, ja, dat was mijn vorige leven, gegevens ook gecheckt werden en nagekeken en zo. Ik herinner me, zei de AUWE MAN, nee, serieus, dat ik op een heel nieuw type oorlogsschip voer, een fraai fregat, met allemaal nieuwe en geheime technologische gedoe dingen en zo. Naast mij woonde toen een gezin die een PSP poster voor het raam hadden hangen. (Voor de jeugd: PSP: Pacifistisch Socialistische Partij, dat waren de voorgangers van Groen Links en de SP, zeg maar. Van die figuren die niet veel ophadden met alles wat Defensie en zo was.) Dat bij die mensen ook nog eens een poster hing van het zogenaamde "Palestina comité", een vereniging waar ik ook al helemaal niets mee had, want tegen Israël, een land waar ik veel mee heb, veranderde niets aan het feit dat het een stel leuke en vlotte mensen was, waar ik af en toe een biertje mee deed en waar ik, ik, ja, anders moet ik over die ter... te.. van een ex van me praten, goed mee door de bocht kon. Toch werd ik, door de geheime dienst van de KM, op een gesprek uitgenodigd. (Ze hadden de posters bij de buren zien hangen) Het gesprek ging verder nergens over, maar toch wist ik dat ik gecontroleerd werd.
Dus ja, ik ga al helemaal niet in de strets over een afdruksysteem van een mijn vingers. Ik ga het allemaal wel meemaken. (Ik probeerde tegen een gabbertje een grapje te maken. Iets van: nu dan zijn er een heleboel medewerkers die meteen opgepakt gaan worden, maar, nee, eigenlijk is dat niet zo grappig.)
Zo te zien een fraai systeem. Je krijgt de uren uitbetaald die je echt werkt. Niet de uren dat je er niet bent of zo?
Maar! Want der is natuurlijk een maar in het geheel, natuurlijk, der zijn altijd maren in systemen. Stel nu, we hebben het eerder meegemaakt, dat het hek van de voordeur, of de deuren aan de zijkant, in elk geval, niet opengaan of open mogen gaan, i.v.m. wat dan ook? (Eenvoudiger: je kunt niet het pand betreden.) Dan sta je als werknemer een half of een heel uur, ik zeg maar wat maar het is recent gebeurd, voor de gesloten deuren, je bent op tijd op het werk, maar dan ben je dus niet aangemeld. Dus: geen munten voor het uur dat jij, onbedoeld, staat te wachten voor een gesloten ingang. Dus zegt collega R. van het KDT: 'Ik ga ook nog eens minder beuren, als er een collega is die niet op tijd de deur opendoet.'
En ja, dat is nu net de crux in dat hele verhaal. Alles valt en staat bij dat inloggen. Het is geloof ik, nou ja, ik ga niet zielig doen, ik heb niet veel meer met De Keten: het is weet ik zeker, gewoon een blijk van wantrouwen tegen je personeel, waarbij men dan het excuus hanteert dat het meer efficiënt is.
Maar: je trein heeft enorme vertraging, dat happens slechts een heel enkele keer bij onze NS, je auto/motor doet het niet, je hebt met je fiets een lekke band halverwege, nu ja, noem maar op. Hoe dan? Terwijl je, als je tot zeg: drie uur werkt, omdat je om de kinderen of een zieke echtgenote of wat dan ook, op tijd thuis aanwezig moet zijn en je die tijd niet meer kunt of wilt inhalen? Hoe gaat het dan allemaal?
Tja: BIG BROTHER! En dan bedoel ik het boek van George Orwell (1984) en niet een of ander schimmig Tv programma!
=over de nieuwe digitale loonstrookjes gaat het ook binnenkort=
Geen opmerkingen:
Een reactie posten