Ja, ik begrijp best dat je je moet profileren, als supermarkt en dus ook als De Keten. De concurrentie strijd is moordend, zie mijn eerdere Blogs, onder andere over het minderen van uren.
Ok, een korte "sitrep" daarover. Over de uren en het nieuwe rooster dan. Sitrep noemde ik het. Ja, sitrep, ja, da's goed Nederlandse KM taal voor Situation Report, ofwel: hoe staat het er nu voor! Nou ja, je weet, enige en dierbare lezer die je bent, dat ik dus de helft van de uren maak die ik eerder maakte. Dat doet best pijn in de knip, ik ga daar heel eerlijk over zijn. Mijn salaris is zo goed als gehalveerd en nee, dat is geen kattenplasje. (Ik weet, sinds het lezen van mijn eerste, on line salaris strookje nu ook waarom dat woord bestaat. Kort en weinig, zeg maar.)
Maar goed, men zei ooit: te weinig om van te leven en te veel om voor dood te gaan. Nu ja, zo ver is het nog (net) niet, maar ik geef je een seintje als ik ons bij de voedselbank ga aanmelden, oké? Ondertussen draait de molen van HHK door, natuurlijk, die draait altijd door en las ik dat er weer een Regiomanager gezocht werd. Voor een aangenaam salaris, zeg maar. Ondertussen las ik ook het e-mail verkeer tussen allerlei functionarissen en het hoofdkantoor van onze winkels, waarbij er minimaal drie mensen van vijftien jaar een contract aangeboden kregen voor een job bij De Keten. Ter vervanging van mij, zeg maar. Nu ja, laat maar. Ik ben oud en grumpy, denk ik en zal wel niet met mijn tijd meegaan.
Maar, hoe dan ook, ik heb dat nieuwe rooster nu eindelijk bijna door. Ja, dat is moeilijk en wennen en zo. Maar, na een kleine twee maanden ben ik er ondertussen een beetje aan gewend. Het is ongeveer zoals ik, nu ja, we, arbeidsvolk, ons altijd wensten op maandagmorgen: "Duurde de werkweek maar zo lang als het weekend." Nu, bij mij is dat nu zo. Mijn werkweek is langer dan mijn weekend. Dus ja, dromen zijn niet altijd bedrog.
Gedurende die twee werkdagen, die wel heel erg hinderlijk mijn vrije tijd onderbreken, ben ik tot het besluit gekomen, na jaren en jaren, dat ik me niet meer druk moet en ga lopen maken over die inbreuk op de leuke dingen waarmee ik de rest van de week invul. Momenteel is dat moeten gaan werken net zoiets als een lastige vlieg afwimpelen, een bezoek aan een niet geliefd familielid of aan de tandarts, het gaan invullen van de belastingformulieren of een of ander k.. karwei dat toch nog even moet gebeuren. Je doet het en denkt verder aan prettiger en nuttiger zaken. Zoals Queen Victoria, (was zij het?) zei over de bijslaap: "Close your eyes and think of England."
Maar: da's niet helemaal waar, blijkt na intensieve nazoekingen! . Dat verhaal komt uit een dagboek van ene Lady Hellingdon. Ze schreef in 1912 in dat dagboek: "When I hear his (haar man, denk ik) footsteps outside my door, I lay down on my bed, open my legs and think of England." Lijkt me een spannend en goed huwelijk.
Maar goed, ik denk dus ook aan andere zaken, niet per se aan dingen rond de slaapkamer en geope...., hoor. Ik heb zoveel hobby's en zaken die me bezig houden dat ik nauwelijks tijd heb om me op mijn werk te (willen) concentreren. Maar goed: een narrig mens is een narrig mens, een grumpy old man blijft dat ook en ja, ik merk dat ik me toch weer op loop te fokken over zaken die, in mijn ogen, niet helemaal goed gaan, of niet goed overdacht zijn. Zoals ik als schreef moet je je als super profileren en dat doe je door je zelf te verkopen en je spullen en je waren zo goedkoop mogelijk te verkopen. Dat doe je dus door "Actie", "Goedkoopste prijs", "Korting", "Vijf halen/vier betalen" en dat soort fraaie dingen meer. DE afgelopen week kon je, bij ons in de Keten, onder andere vier pizza's voor vijf euro halen. Of tien kilo piepers voor twee euro of vijf croissants voor een euro, ik noem maar wat.
Believe you me, sprak de oude man in goed Nederlands, daar verdient de toko geen moer aan, hoor, nee, daar leg je dik op toe. "Maar waarom, vertel, vertel, we willen het lezen!", zou Bertje Vis zeggen. Nu ja, dat zijn klanten lokkertjes, dat is duidelijk, toch?
Maar weet je, over de inrichting van winkels, bijna alle winkels, in ieder geval warenhuizen en supers, wordt heel zwaar nagedacht. Nee, niet door mij of door mijn gabber R., of zo, of door de FM's en de rest van de leiding, nee, er zijn hele teams van toegepast psychologische afgestudeerden, van die geitenwollen gedragswetenschappers, die heel ons winkelgedrag bestuderen en al onze aankopen scannen en dus weten waar we op "lopen".
"Big Brother", zoals J., een hele fijne collega van een ander filiaal, dat ooit opmerkte, "is onder ons". Ja, dat is waar. Maar, ik schreef het eerder, is dat erg? Nou, voor mij niet en voor velen van jullie ook niet. Wij, de normaaltjes, de mensen van de onschuld, doen niet aan strijden voor de IS, vallen geen banken binnen, hacken geen sites van Defensie of het Witte Huis of zo. Maar: hullie, zij van de winkels, hacken ons wel.
Ik geef een klein voorbeeld, nu ja, klein? Jullie kennen me, ondertussen, ik blijf door oh'en. Ondanks het schrijnend financiële plaatje, willen we toch nog even een weekje deruit. Een weekje in een bungalowpark, ergens in Limburg of Belgisch Limburg. Mijn E. zet de PC aan, ondanks ons bezuinigingsbeleid op stroom en gas, en checkt diverse bungalowparken. Ze komt uit bij een park in Zoetendaal, bij Genk, (B).
Ze reserveert nog verder niets, wil nog wat meer bekijken en zo. Maar, ik zet vanaf het apparaat aan en huppetee: meteen verwijzingen naar dat park op mijn beeldscherm. Ja, we worden gevolgd en bekeken.
Morgen ga ik wel even verder over alle en (tot vervelens toe) vooral vele acties die we hebben in De Keten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten