Er zijn van die dagen dat alles gelijk samen komt, dat niets loopt zoals het moet en dat je het gevoel hebt dat je er helemaal alleen voor staat. Man, man, hoe kan je het allemaal zo treffen. Ik zie het niet meer zitten, dit kan nooit meer worden opgelost. Het is nu uitzichtloos! Help! Ik geef me over! Een diepe depressie trekt over je heen, wolken, zwanger van onweer en hagel en narigheid, trekken zich samen rond je bestaan. Je loopt rond met de vreselijkste gedachten, je komt er niet meer uit. Het rijdende psychiatrische team moet worden gewaarschuwd, er moet een dwangbuis worden klaargelegd, je bent helemaal aan het einde van je Latijn. Dit leven, dit werken, dit gaat NIET meer!
Maar: als de nood het hoogst is, is het KDT dichtbij. Zo ook vandaag. Ik was, ondanks de gure weersomstandigheden, gelukkig wel op tijd. Ik had sneeuw moeten scheppen, een pad uit mijn woning moeten vrijmaken, Sint Bernhards honden moeten opwarmen en te drinken geven, ik moest ruiten krabben en met enorm verminderde snelheid moeten rijden. Voor hen die de afgelopen weken nog niet naar buiten hebben gekeken, het is "winter". Nu ja, geen elf steden tocht winter, maar zeker geen weer om eens even lekker buiten te gaan staan chillen. Nu ja, ik was in elk geval op tijd, de cheffin van de bakkerij was er al. We groetten elkaar, ik vroeg aan haar of die groentepik nog kwam, maar dat wist ze ook niet. Ja, we hadden/hebben mot, zij en ik, maar langzaam ontdooit het allemaal een beetje, dit in tegenstelling tot het weer, za'k maar zeggen.
Om 0600 liepen we naar binnen en ik deed mijn dingen die ik zoal doe. De schrobmachine legen, vullen en schoonmaken, orde brengen in de chaos van het Fust en nee, als trouw lezer van dit Blog vraag je natuurlijk niet wat dat is, Fust, ik pakte karren in met plastic en verzorgde kortom de zooi, door de zondag collegae achtergelaten, een beetje. Met nog een kwartier voor zeven uur te gaan, bracht ik een van mijn DV restant karren naar boven en begon daaruit mijn vakken en schappen te vullen. Ondertussen waren de bakster en ik nog steeds alleen in de toko. Om 0700 opende ik de deuren en het massieve rolluik en begon karren en zooi naar buiten te slepen. Mijn mede KDT lid was ondertussen gearriveerd maar had wat APPS, heet dat zo? of zijn het Aps? Ik ben te oud voor die rotzooi, zoals Wim Sonneveld (wie? kijk op YOUTUBE) ooit eens zei in een prachtig verhaal over een wat oudere opa. (Nee, niet ik, nee, ik heb gisteren mijn kleinzoon de beginselen van het schaakspel nog bijgebracht, heb getracht de kleindochter het Aap-Noot-Mies voor te lezen, hetgeen haar niet boeide, heb wel: "deze vuist op deze vuist" met haar gedaan, waarbij ze me aankeek of ik uit een heel ander universum kwam en heb "bloemkool met een papje" voor haar gezongen. Daar sloeg ze wel op aan, het arme schaap dacht dat ik haar een bakje pap wilde geven.)
Maar goed, R., had berichten gehad dat er geen groenteman aanwezig was door ziekte. De melkboer heeft zijn vrije dag op maandag en de FM2 had hem "ge-je-weet-welt", dat R. moest beginnen met de groente bij- en af te vullen. Zelf had ik natuurlijk mijn DV restanten en zo, zie boven, maar ik had me, een goede KDT gewoonte, al voorgenomen, KDT denkt voor twee, om daarna de melk en pap en vla en yoghurt, eh, nu ja, de zuivel der in te knallen. Het KDT denkt mee, jullie kennen de kreet nog, toch? (Je leest het al! Dichten doe we ook, op verzoek.)
Na de standaard ochtend rituelen: vegen, schrobben, dweilen, auto wegzetten, strootje doen, bakkie pakken, had ik de diepvries vakken en de idem cel aardig op orde, greep de zware en lompe en onhandige zuivel container (maf, we rijden met karren op Mars, maar een fatsoenlijke kar voor de melk is nog niet ontwikkeld op aarde) en vulde de vracht, vaardig en slagvaardig weg. (nee, ja, dat klinkt niet echt, nou ja, laat maar even staan.) Als je namelijk een beetje doorwerkt en de zaak goed bekijkt, ook nog even meedenkt en dus ook je werk organiseert, is dat een uur werk, tops. Sommige medewerkers van de zuivelafdeling hebben daar overigens grote moeite mee, met dat uur, maar dat heeft het KDT nooit begrepen. Je hebt twee klauwen, we zijn allemaal als kind al ingeënt tegen poliomyelitis, (kinderverlamming), dus hoe moeilijk kan het zijn om iets af te maken? (in de tijd die er voor staat? Ik kan het me af en toe dan ook niet voorstellen dat de vracht die om 0700 binnenkomt er tegen 1300, soms later, er nog net zo bijstaat, hopelijk in de koelcel, dat wel, maar toch!)
Ik borg, bergde?, de zooi op, deed snel een shaggie en ging naar R., de aanvoerder van het KDT. Die was ondertussen ook al vrij ver gevorderd. De tweede vracht kwam, we losten, ik vulde de nieuwe diepvries meuk weg en R. kreeg nog eens zeven karren groente, aardappelen en fruit voor zijn kiezen. Mijn vracht zat er tegen elf uur in en ik ging mijn gabbie even helpen. Die was ook al vrij ver.
NB: hij had hulp gekregen van FM, ik moet eerlijk zijn.
Ja en toen hadden we nog een uurtje over. Dus deed het KDT wat het altijd doet: Gaan en doorgaan en niet versagen. Van de ASSFM kregen we instructies: drie karren van de KW, nee, niet mauwen, nu, KW is een begrip dat ik misschien wel honderd keer heb verteld. Dus ja, leef nou even mee en lees even mee. Nee, ik ben niet link, natuurlijk niet, lieve en enige lezer, maar ja, ik heb momenteel maar een A4-tje ter beschikking, dus ja, de ruimte is beperkt.
Enfin, gab en ik doen ook nog eens drie restantkarren toiletpapier, koffie, zoutjes, rijstcrackers, oh zijn dat ook zoutjes? Ik vind ze niet te beffen, hoor, vuilniszakken en aanverwante zooi. Ja, onze ASSFM heeft een uitgebreide fantasie, wat betreft het selecteren van goederen, dat merken jullie al, maar goed, ook dat was voor twaalven af. Dus ja: onze slogan: Piept het of kraakt het: het KDT maakt het, kwam weer helemaal tot zijn recht. Nu ja, eigenlijk is onze slogan, maar die hebben we geleased: When te going gets tough, the tough get going! (gejat van Billy Ocean, 1985, Jewel of the Nile, maar dat terzijde.)
Helaas zijn er filialen, een van onze oude collegae werkt daar, die een andere slogan hebben: Is er stront aan de knikker? Het interesseert me geen fl, eh, moer. Nu ja, dat laatste woord eindigt anders, maar ja, dat klinkt dan weer cru.
Maar: heb je problemen in De Keten? Vertrouw ons: zeker weten!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten