Onderofficieren praat (2)

In grote tegenstelling tot de jongere krijgsmacht onderdelen, respectievelijk de land- en luchtmacht en de mannen in het fraaie blauw met zilveren uitmonsteringen, het jongste krijgsmachtonderdeel, de KMAR, zijn de marine onderofficieren, vanaf nu OOFF genoemd, allemaal 'ingestroomd' als MATR3/MARN3. Ja, ik zei het vaker, het korps is ook een deel van de KM en heeft de zelfde rangen en standen als haar moederbedrijf, met, bij de officieren dan, andere aanspreektitels. (Heel even is de KM, het vlootgedeelte dan, bezig geweest met het laten 'instromen' van "burgers", NUKUBU's*, zoals die genoemd werden, in de hogere OOFF rangen. Een enorme foute beslissing waar heel veel echte marinelui behoorlijk last van hebben gehad, doordat hun bevorderingen daardoor bemoeilijkt werden. Die instromers kenden de marine niet zoals wij die kenden en begrepen de marine niet zoals de echte marinelui dat wel deden. Daardoor werden vaak hele verkeerde beslissingen genomen en werd er nogal wat tijd verspilt aan 'infighting'. Soit. (Heel technisch, maar om geen scheve ogen te kweken: we hadden ook hori's, nu ja, laat maar zitten, maar die waren goed, prettig en (soms) van harte welkom en daar was geen probleem mee.)
Bij die andere krijgsmachtdelen, die, historisch gezien, het moesten hebben van de dienstplicht, had men aparte scholen voor onderofficieren. Dan kwam zo een bleekneusje in bezit van een stalen derde wereld brilletje en platvoeten, met net drie jaar mulo met aangepast en vergemakkelijkt leerplan, de dienst binnen en werd binnen een jaar opeens sergeant of zo. Dan moest dat menneke/vrouwke leiding geven aan knullen van 18 jaar en zo, die geen 'kras' op hun mouw hadden. 
Onze bazen moesten daar, helemaal terecht, niets van hebben. Onze bazen, nee, we zijn geen honden, maar in ieder geval de leiding van het zeemacht gedeelte van defensie heeft ooit, nu ja, het was al in de zeilende oertijd, denk ik, besloten dat onderofficieren uit de bemanning zelf voor moest komen. Omdat die wel affiniteit met de lagere rangen, ja, de 'kleintjes', hadden, omdat ze zelf ook zo een kleintje waren geweest. Daardoor kenden ze, vanaf hun jongste jaren, (in die ouwe zeiltijd begon dat als elf jarige vaak, later most je minimeus 15 jaar en 8 maanden zijn), het klappen van de zweep helemaal. (Vroeger was dat letterlijk, hoor. Der werd wat geslagen en gemept met katten met negen staarten etc. Ik kom daar nog op terug.)
Dus hadden de OOFF van zowel korps als vloot veel meer binding met de mannen. (Nee, ik trap er niet in. Ik ga niet weer in op m/v. Hejje wat gemist? Nu ja, lees eerdere blogs maar. Nee, ik doe niet pissig of penant, nee, maar je mot wel blijven opletten.) Die binding kwam natuurlijk ook voort uit het feit dat de maten elke smoes konden en wilden gebruiken om hun fouten/stunten/klootzakken streken te rechtvaardigen. Jammer, want alleen viel dat nooit in de aarde van de vruchtbare soort. De KPL/SGT/SMJR/AOO hadden in hun jonge jaren ook al getracht al die k.. smoezen te gebruiken maar ook het bovenstaande, met hoofdletters aangegeven rijtje 'baasjes' hadden die verhalen ook al getracht te gebruiken bij hun eerdere, zie bovenstaande rijtje. Nu ja, die werden dus ook door hun vroegere, enzovoort enzovoort.
(Later werden de smoezen beter, hoor. "Ik, tegen een KPL die minstens een uur te laat was: 'Je was weer een uur te laat, net als al een paar keer eerder?' De KPL: 'Ah, stip, die pokken files, ik word der gek van, man. Ik stond der weer een uur in.' Ik: 'Op TXT pagina 730 las ik helemaal niks over een file op de A58, hoor.' KPL: 'Verdikke stip, jij gaat te veel met je tijd mee!')
En ja, zo 'regeerde', nu ja, wat overdreven, je over de club mensen die je onder je 'had staan', hoewel ik dat laatste een rot kreet vind, maar het kwam er wel op neer. Maar, als OOFF was je er niet alleen om leiding te geven aan je mensen, of het te bestraffen, maar vooral, in mijn optiek dan, om je personeel aan te sturen, maar vooral om hen te motiveren. Te motiveren om net een stapje verder te gaan dan dat ze wilden of konden. Om te zorgen dat de afdeling/de Cie/de ziekenboeg, vul in en streep door, gewoon het beste was wat er in de km te vinden was. Niet voor je eigen eer of bevordering, hoor. Nee, je werd vaak genoeg afgezeken door het Helderse/Rotterdamse 'tuig', (zie onder) maar gewoon om het voor je patiënten/collegae/achterban/personeel zo goed mogelijk te laten verlopen. Service, vakmanschap, vertrouwen, kwaliteit en betrouwbaarheid. Dat leverden de OOFF van de marine. Toen en nu, nog steeds! Doordat ze andere OOFF kenden van andere disciplines en konden ritselen en regelen onderling. Soms gewoon met een babbel, vaak onder het genot van een biertje aan de bar van schip/kazerne.
Maar: als OOFF had je, in onze optiek, ook de taak om te zorgen dat veelbelovende personeelsleden stappen verder konden maken naar een "naast hogere rang", vonden wij, ouwe lu....! Je zag kleintjes die een goede KPL konden zijn, KPL's die goeie SGT's konden worden en zo verder. Maar ik heb ook nooit geaarzeld om een SGT die ik niet geschikt vond om sergeant majoor te worden, gewoon omdat het een drop plasser was die boven was komen drijven door wat voor connecties dan ook, een slechte beoordeling te geven. Beoordelingen gaf je aan de hand van een 8 bladig formulier, verstrekt onder 
dienstvoorschrift: MP31-111A/2 (toen dan) en je moest een behoorlijke motivatie geven waarom je een personeelslid wel/niet een beoordeling al dan niet ten goede of, een enkele keer ten kwade gaf, als jullie me begrijpen. 

Kortom: als OOFF zorgde je heel sterk voor je personeel, of had je in ieder geval de plicht om dat te doen. En dat meen ik, na al die jaren, nog steeds. Je moest als een "vader", nu ja, ik overdrijf wat, maar je moest in ieder geval staan voor je mensen. Vaak heb ik een 'standje', oud woord dat, of een schrobbering, ook al zo een oud begrip, opgevangen voor een van mijn mensen. Als OOFF, zeker als 'stip' kon je net wat meer opvangen dan als een lager in de pik orde geplaatst persoon. Ja, ik was OOFF, sterker, ik was een stip. Ik ben, dat schreef ik eerder, nog steeds trots dat ik dat heb kunnen bereiken en die functie/rang heb behaald. Nu ja, ik ben gewoon trots op mijn vorige leven en op wat ik sommige mensen heb helpen kunnen bereiken. (Of niet, maar dat was ook ter bescherming van de KM, als ik eerlijk moet zijn.)

(N.B. Het 'Helderse tuig' is een  eufemisme. In de thuishaven van de vloot waren er een heleboel stafbureaus waarvan de daar werkende "collegae", noot de aanhalingstekens, strikt theoretisch bezig waren en nooit windkracht zeven op zee hadden meegemaakt. Wel gaven ze EHBO lessen aan marine lui. in diensttijd, en staken ze het geld dat daarvoor betaald werd in eigen zak en gaven dat nooit op aan de belastingdienst. Laat maar. 
Dat soort zaken ging misschien ook op voor de stafbureaus van het korps in R'dam. Kritiek op de operationele collegae, maar nooit zelf in een 'snowhole' of 'white-out' gezeten, zeg maar.)

*NUKUBU staat overigens voor: NUtteloze KU. BUrger, ter jullie info.