Dit verhaal, dat nu is te lezen op mijn BLOG pagina, is natuurlijk niet bedoeld om te choqueren. Het is een verhaal dat aangeeft, in soms typische KM termen, hoe een en ander gebeurde. De naam Madeleine is overigens gewoon de naam van de mevrouw. Ze is al jaren geleden overleden door een overdosis.
Goed, jullie hadden het verhaal over Rohan Nahorst nog te goed. Ik zou het eerst op de 21ste vertellen, maar ik denk nu dat het slimmer is om het even als berichtje op onze pagina te zetten.
Het was aan het begin van de jaren 00. De KM was weer eens helemaal leeg getrokken voor weer eens een missie of meerdere missies, waarheen? Don't ask. Er waren te veel van die missies. Aan het einde van het liedje bleven in de ZB MKAD over: Zelf, stip en chef, Mario, chef admin, Willum, dinges en chef van verder alles, en "hoe-heette-ze-nog-maar-weer" Reina, Schaap of Kist? Zoiets dan. (Een dooie muts, overigens, maar M. kent haar beter en zal je wel verder inlichten.) Zij deed de apotheek, maar verder ook helemaal geen ene moer. Als arts hadden we Rohan Nahorst, een jongen uit Curaçao. Een hele goede arts, met wat neigingen naar alternato therapieën, maar dat gaf hij eerst aan patiënten aan, voordat hij het ze oplegde, om het zomaar te zeggen.
We huisden toen in de "tijdelijke" ziekenboeg. Voor wie het nog weet, dat waren een aantal "portocabins" aan de Dijksgracht, daar waar eerder de Vijf Beuken hadden gestaan. Dat was ooit een tijdelijk MB complex geweest, waar ook een van de fraaiste KPL's verblijven van de KM was ingevoegd.De bebouwing bestond, toen, uit vijf houten barakken met puntdaken, misschien dat daar e naam uit is ontstaan.
Goed. Die tijdelijke behuizing van de ZB en de TA afdeling, heeft er tien jaar of zo gestaan. Ik heb nog de eer mogen hebben om de verhuizing naar het fraaie nieuwe complex te kunnen regelen, naar het voormalige Commandements gebouw. Ik heb heerlijke zaken kunnen doen, veel geritseld en gediefd en heel veel leuke dingen meegemaakt en een LDGD1 zich zien ontwikkelen tot (bijna) top OOFF, maar helaas, er gingen andere, veelal vooral klootviolen hem voor in die opleiding, hoewel M. en ik de blaren op onze tongen lulden
(Hij was ene Niels. Heel raar. Jaren en jaren later maakte ik een fietstocht langs de Kromme Mijdrecht, een rivier die samen met en andere rivier samenkomt en zo de Amstel vormt. In een rare en on overzichtbare bocht, stond een rij auto's. Ik fietste behoedzaam door en zag twee motoren tegen dek liggen. Twee mannen met helmen op lagen in rare hoeken op het wegdek. Ik stalde de fiets, deed mijn helm af en liep naar de gasten toe. Het ongeval was net gebeurd en er was een jongere man dan ik die hen bekeek. Ik vroeg hem of er al was gealarmeerd en of de weg was afgezet en nee, hij was net begonnen aan het bekijken van de mannen die er bij lagen. Ik, in "stip en ziekenpa" modus geschoten, beval twee automobilisten om 112 te bellen en twee andere figuren om de weg leeg te houden en het verkeer tegen te houden. Grappig wat jaren training en ervaring, ook na al die jaren, ik was gewoon een NUKUBU op dat moment, nog kan doen. De mannen die ik aansprak reageerden op mijn bevelen, deden meteen wat ik hen opdroeg, ik straalde wat uit misschien en ik ging weer naar de slachtoffers, het viel achteraf gelukkig allemaal mee, achteraf, toe en sprak met de eerste hulpverlener en: ef it: het was die oude een van vroeger: Niels. Hij had de KM vaarwel gezegd en was nu hoofd van een verpleegafdeling ergens in Haarlem.)
Omdat we dus toen met heel weinig pax waren en SS'en dus niet hoog in ons lijstje KON staan, vroeg ik bij de HLD een schoonmaker/-ster aan. Die kwam, in de figuur van Madeleine. Een vraag: wie van jullie kijkt er wel eens naar de Vlaamse Soap Thuis? Indien ja: dan is het figuur van Nancy de belichaming van die Madeleine. Indien nee: het was een hele magere tante, van onbestemde leeftijd. Ze was Waals, sprak een woordje Vlaams en was een (ex) junk, die verzeild was geraakt in de "scene" in Amsterdam. Ze kleedde zich slecht, had vet en sluik haar en ja, ik, nu ja wij, mochten haar niet graag, maar, waar is waar, ze 'kuiste' heel goed.
Er kwam een dag, het zal wel woensdag geweest zijn, dat de Mario en ik even een Blauwe hap gingen eten in de Gouden Bal. Wilma was thuis die dag, op woensdagen waren de kinderen 's middags vrij en de SGT, Schaap of Kist, at geen rijsttafel en bleef over in de ZB. Goed wij kwamen terug uit het hok en kwamen een "bleitende" zeg maar: jankende Madeleineke tegen. Wij hielden haar aan: 'Wat is der an de hand?" Madeleineke begon nog erger te bleiten: "Ik ben ontslagen, door diejen Neger!" (Dat woord mag tegenwoordig niet meer, maar ja, het is een citaat, zeg maar.)
Maar waarom dan en zo, vroegen wij. 'Omdat diejen neger een hekel heeft aan blanken!' begon ze en repte zich weg.
Terug in de ziekenboeg hoorden we het verhaal. Madeleine was op zoek gegaan naar geneesmiddelen, had in kastjes gerommeld, waar ze helemaal niets te zoeken had. Misschien had ze het idee dat we opiaten of zo in de verbandkamer hadden liggen. In ieder geval, de SGT had haar betrapt, had de arts, Rohan, er op gewezen dat de schoonmaakster medicijnen zocht en die had haar, klip en klaar, de deur gewezen.
Het gevolg was dat M., W. en ik elke vrijdagmiddag op de bezem stonden. Maar, na een week of wat kregen we "hori's" die het vak moesten leren. SS'en is ook een vak leren toch?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten