Alarm in Amstelveen (2)

 Rembrandweg, wij wonen ongeveer bij de vierde boom
 
Hoe snel je Blog wordt op gepakt door de media, he? Ik heb ternauwernood geplaatst of Hart van Nederland brengt het oproer in onze stad al als hot item! Beelden van het Stadshart en de wijk die waarschijnlijk (gedeeltelijk) gaat verdwijnen waren landelijk te zien.
Man, ik wordt (ooit, maar dat zal jaren duren) nog eens 'a star'.
Maar goed, als je mijn eerste verhaal gelezen hebt zou je denken: waar maken die Amstelveense mensen zich nou druk  om? Het is een leuke en veilige stad om te wonen, er is nauwelijks criminaliteit, de mensen hebben nog 'burgerzin', dus wat loop je nu te piepen? Nou ja, wat ik, nu ja zelf niet zo erg, maar wat mijn mede wijk bewoners lopen te piepen is natuurlijk het feit dat een groot gedeelte van hun woonwijk tegen de grond gaat. Die wijk, je las het al, is in de jaren vijftig/zestig gebouwd als overloop wijk, als het Almere en Lelystad van de jaren tachtig en negentig, van Amsterdam. Het zijn, ik spreek nu over de rijtjeshuizen die genomineerd zijn om te verdwijnen, leuke en vrij ruime eens gezinswoningen. Tuintje voor, tuintje achter, blokken van zes woningen, parkeergelegenheid achter de huizen of voor, in de vrij smalle straatjes. Leuk wonen. Groen, bomen, perkjes, nu ja, het is oké, daar.
De bewoners die in deze wijk, het bedreigde gedeelte, wonen, zijn er vaak vlak na de bouw ingetrokken. Jong gehuwden, toen. Ze kregen hun kinderen, ze zagen de bomen groeien, het verkeer toenemen en de kinderen de deur uitgaan en langzaam vergrijsde de wijk. Veel van die autochtone, en ik bedoel met dit woord, oorspronkelijke, bewoners, gingen, naarmate hun leeftijd steeg,  naar verzorging- en verpleegtehuizen en de woningen werden bevolkt door de volgende generatie jonge mensen die ook pas getrouwd waren en daar kinderen kregen en er heerlijk wonen. De woningen zijn, al dan niet, koop of huurhuizen. Maar, men leefde er goed, rustig en tevreden.
Dan: als een donderslag bij, als een bliksemflits op als een bom die ontploft, valt bij de bewoners van de straten rond een van de winkelcentra een brief in de bus. Niet aan: Hr./Mevr. Huppeldepup, adres Govert Pietjeslaan 798 bis, of zo, (dit adres is gefingeerd) maar een envelop in de bus; 'Aan de bewoners van dit adres.' Inhoudende een schrijven: "We gaan uitbreiden, U gaat Uw woning uit, groet, de gemeente."
Ik chargeer, maar niet veel. Hoe zou jij je voelen als je, van de ene rustige zaterdagmorgen, met je kop koffie en je krant, werd geparachuteerd in een nachtmerrie? 'We wonen hier al jaren! We hebben het huis net gekocht! We hebben net een extra stukje tuin kunnen kopen en er een 'bijgebouwtje'/BARBECUE plek/garage/schuurtje en speelplek voor de kids/ stalling voor mijn fiets, op neer gezet? Wat is dit? Waarom? Waarvoor?
Omdat, er een grote extra uitbreiding van een van de winkelcentra moet komen. Daarom.

Maar, hoeveel extra winkels kun je hebben? Ik schreef al, we hebben zo veel winkels, ik ga het niet meer herhalen, maar moet je dan twee Hema's hebben en drie Xenossen en vijf Blokkers hebben? Ik geloof er niet echt in, eigenlijk. Maar, omdat de gemeente de plannen eigenlijk al helemaal uitgedacht had, ontstond er, terecht, een enorme reuring in de Schildersbuurt, zoals ze formeel heet. En ja, Alarm in Amstelveen. Een plaats, een stad, waar mensen niet al te snel aangebrand zijn en zeker niet al te snel de straat opgaan. Maar zaterdag jongstleden was het dus wel zo ver. Een goed honderdvijftig mensen betoogden op het Stadsplein tegen de onzalige plannen die men, ontwikkelingsplanners 'Unibail-Rodamco' samen met de gemeente, had ontworpen. Ik zie, als ik de volgende dagen door de wijk fiets, veel lakens aan de balkons hangen waarop (op de lakens) fel geprotesteerd wordt tegen de onteigeningen. Amstelveen is in alarmfase 1 en Amstelveen is boos en, terecht, woedend.

Ik heb vanmorgen een 'dienst' gesprek met FM1. Nou ja, dienst, het is even over zaken en later begint FM1 over De Keten en haar uitbreidingsplannen. 'Goh' zegt 'ie, 'we gaan ook in Amstelveen een super openen.' Ik ben enthousiast. Dat betekent dat ik dus ook goedkoper kan shoppen in mijn stad, zeker met de personeelskortingspassen die ik maandelijks krijg toegezonden maar waar ik nu niet veel mee kan doen omdat ik, op de fiets, niet zoveel boodschappen mee kan nemen.
'Waar komt die toko dan? Weet je dat?' vraag ik FM 1. 'Nou, er schijnt een nieuw winkelcentrum te komen in, God, hoe heet het nu alweer..?' 'In het Stadshart?' vraag ik. 'Ja, dat is het, ken je dat?'