De 'tuinbonen' politie.

Hoe melig kan je worden of zijn tijdens een werkdag? Nu, heel melig. Ik ben, in mijn werk, vrij streng in de leer. Ik sta mijn klanten te woord, geef ze info, loop met ze mee als ze iets niet kunnen vinden en scan artikelen voor ze. Dat doe je, want dat hoort. Vind ik zelf. Mijn baas ook, natuurlijk, maar dat is noch hier noch daar. Mijn baas kan zoveel dingen vinden, maar het gaat mij om mijn persoonlijke gevoel, in dit geval tegenover mijn klanten. Vooral in het vak dat ik nu, en in dat andere leven, weet je nog, beoefende. Omgaan met mensen impliceert dat je die mensen helpt, zo goed als dat in je vermogen ligt. Als ziekenpa probeerde ik dat al zoveel mogelijk, het lukt natuurlijk niet altijd, maar toen ik CSM was, wat weer zo'n defensie afkorting is voor Compagnie Sergeant Majoor, in mijn geval CDE, wat weer zo'n Defensie afkorting is voor Chef d' equipage, helemaal, natuurlijk.
Vertel, Lucas, vertel! Ok, CSM en CDE zijn twee verschillende afkortingen voor het zelfde begrip: de oudst aanwezige onderofficier van de compagnie. De man, vaak een sergeant majoor, vaak een adjudant onderofficier, die de 'zorg' voor zijn vrouwen en mannen van de compagnie had. Hij/zij, tegenwoordig ook, deelde dat personeel in voor oefeningen, voor opleidingen, voor wachtdiensten en al dat soort zaken meer. Maar ook maakte hij hun beoordelingen op. Die beoordelingen, jullie kennen ze zelf, waren vaak noodzakelijk voor de beoordeelde om bevorderd te worden. Ook hield hij dan gesprekken met dat personeel als het even niet helemaal goed ging om te kijken waarom het nu niet helemaal goed ging en zo.  Zo was hij/zij ook de schakel tussen het 'lagere' volk en de officieren van het commando van die compagnie. (Een compagnie is ongeveer een 100 mensen sterk, als vuistregel). Maar (en dat was zijn/haar belangrijkste taak) hij zorgde ook voor en luisterde naar zijn mensen, zoals ik al kort aangaf. Vaak vergaten collegae dat en luisterden ze alleen naar het 'gezoem' van de officieren, die de man/vrouw in kwestie niet zo mochten, of lastig vonden en die CSM's of CDE's lieten hun oren dan daar naar hangen. Zo werden goede mensen niet bevorderd en werden die CSM's of CDE's wel bevorderd omdat ze keurig deden wat hun officieren hun opdroegen.
(Nee, verder dan adjudant ben ik ook niet gekomen. Mijn toenmalige commandant, een arts en iemand die beweerde van adel af te stammen Nota Bene, beweerde: 'Ik wil die vent er uit hebben'. (uit de compagnie, in dit geval)
'Maar' zei ik, 'die vent is een perfecte onderofficier en ik ga er voor om hem bevorderd te krijgen.'
Nee, ik ben geen heilige, maar ik heb een pleuris hekel aan mensen die via nare macht spelletjes hun gelijk willen behalen. Ga, als je iemand niet mag, naar zo'n man toe en zeg hem in zijn gezicht dat je hem niet moet. Ga hem niet straffen om hem een (verdiende) bevordering niet te gunnen. Dan straf je de man, maar zeker zijn gezin. Denk hierbij aan salaris verhoging = pensioenverhoging, begrijp je? Meer salaris is inherent aan het hebben van een leuker leven voor je gezin.)
Helaas voor mij en voor E., was ik dus niet zo. In mijn periode, de tijd dat ik CDE was van een compagnie, legde ik mijn oren te luisteren naar mijn mensen, ging dan bij het commando langs om verhaal te halen voor hun grieven en werd vervolgens niet in aanmerking genomen voor die bevordering. Waarom werd Marinier die-en-die weer op oefening gezonden terwijl zijn meisje over drie weken moest bevallen? Waarom werd matroos die-en-die niet op oefening gezonden omdat ze een meisje was? Waarom werd sergeant P. beoordeeld met een 6, terwijl ik kon aantonen dat het een 8 moest zijn? Nu ja, ingewikkelde verhalen allemaal en het maakte me bij sommige officieren niet geliefd, want die 'stip', de bijnaam voor mijn rang, was zo een zeikerd! Ik heb nooit de officiers status bereikt, helaas, het had wat geld op mijn pensioen gescheeld, maar kon wel met opgeheven hoofd de dienst verlaten. Veel van de voormalige collegae die dit lezen zullen zich hierin kunnen vinden. 

Zo begint dit Blog wel weer lekker, zeg! Wat een gedoe over mijn marine tijd. Zuks heeft toch niets met die super te maken? En zeker niet met die 'tuinbonen'. Oh ja, dat vergat ik helemaal. 'Je wordt ouder papa' en meegesleept in je herinneringen, toch? Nou nee, hoor, het is allemaal veel gemakkeleijkerdur.
Ik wil dat mijn Blog een beetje leesbaar is qua lengte en alleen met het verhaal van die Tuinbonen kom ik er niet. Dat is zo melig, dat wil je niet weten. Ik ben een freak qua control. Asperger of ADHD of zoiets zou ik wel kunnen hebben. Althans, tegenwoordig heeft iedereen zo'n etiket. Nu was ik daar nog niet mee gediagnosticeerd, overigens. Volgens een van de weinige vrienden die ik heb, F., leed ik wel aan scriptomania, maar dat is een onschuldig dingetje. Natuurlijk ben ik ook verslaafd aan fietsen en lezen en aan een goed huwelijk en zo, aan mijn gezin en aan mijn kleinkinderen en dus ja, dat soort zaken optellend, ben ik helemaal fout bezig, ben ik bang voor. Ik denk dat men mij binnenkort wel eens kon komen halen om me op te sluiten.

=Ik hoop dat ik, voor ik weggehaald word, nog tijd heb om over die tuinbonen te schrijven=