Nu de echte 'tuinbonenpolitie' (2 of ondertussen al weer 3)

Als trouw lezer van dit Blog weten jullie ondertussen dat ik vaak afdrijf. Nou, dat gebeurde de laatste keer ook weer, zoals je wel gelezen zult hebben. Is dat erg? Nee, dat vind ik niet, hoor, ik schrijf dit Blog en jullie lezen het. Dat is niet denigrerend bedoeld of zo, maar ja, ik ben bezig met een verhaal en dan zie ik een zijpad en dat sla ik dan in en dan kom ik om een bocht en dan ja, daar is weer een fraai uitzicht en nou ja, je begrijpt me wel. Zo kom ik ook aan de mooiste fietsroutes die ik rij. Ga hier eens links, daar eens rechts en zie maar wat er gebeurd. Maar ik drijf weer verder.
Goed. Over de 'tuinbonenpolitie'. Zoals elke werkkring en elke groep mensen, heeft een super ook zijn eigen humor en zijn eigen jargon. Ik heb het er wel eens eerder over gehad, natuurlijk. (Ik ouwehoer zoveel. Ik lijk wel eens GEEN Groninger.) To the point. De vorige week hadden we de heerlijk diepvries groenten van Bonduelle in de aanbieding. Je kent ze wel, althans de geëmancipeerde man die (samen) de boodschappen doet.Ze hebben van die blikken en blikjes en ze hebben ze in van die fraaie zakken in de diepvries. (Wist je trouwens dat de oprichter van het bedrijf aanvankelijk drank stookte? Nee? Nou ik ook niet, maar ik las het even.)
Nu ja, met drank heeft het bedrijf niets meer te doen, maar met groenten alles, natuurlijk. Het merk is een A-merk, dus duur, in ieder geval niet goedkoop, maar het is wel topkwaliteit. Goed, die aanbieding was dat elk zakje voor 99 cent verkocht werd. Da's veertig of vijftig cent goedkoper dan de normale prijs. Er was dus een run op die dingen. Vooral de tuinbonen deden het heel goed. Ik ben zelf ook een liefhebber van die peulvrucht. Met een spek- of hamblokje en een gebakken uitje, een lekkere aardappel en een goed stukje vlees erbij is het een gezond en lekker maal. Dat weten meerdere mensen dus die zakjes vlogen mijn diepvries bakken uit. Dus bestelde ik dagelijks weer een nieuwe vracht. Maar, het zij Bonduelle, hetzij de inkooporganisatie van De Keten had zitten snurken: ik kreeg na dag twee niets meer van die bonen binnen. Ja, ik kreeg genoeg. Vragen: 'Waar zijn de tuinbonen? Hebbie nog tuinbonen? Wanneer krijg je de tuinbonen weer binnen?' Eerlijkheid kent geen tijd. Ik antwoordde dus dat ik het niet zeker wist, dat ik ze trouw bestelde maar ja, geen tuinbonen. Zoals ik al zei, af en toe wordt je melig. Na de zestigste keer dezelfde vraag en het zelfde antwoord en de vermaning dat de mensen een zogenaamde tegoedbon (reclamecheque)  kunnen gaan halen en dat ze dan die boontjes voor de actieprijs kunnen krijgen, zodra ze weer in de winkel liggen, was ik ook melig geworden.
Dus vertelde ik de mevrouw die het me voor de eenenzestigste keer vroeg, dat er een 'tuinbonenpolitie' was ingesteld.  'Want', zoog ik uit de bekende duim, 'tuinbonen schijnen vreselijk te lijden onder het invriezen. Het schijnt dat horen en zien de mensen die het invriezen doen vergaat. Nu ja en die tuinbonenpolitie is dus in het leven geroepen om..' Ze keek me aanvankelijk argwanend aan. Maar op het zien van mijn eerlijke, knappe en bescheiden blik, begreep ze dat ik de waarheid sprak. Voordat ik haar uit kon leggen dat het een geintje was, had ze zich omgedraaid en stiefelde ze weg. Ik hoorde haar nog mopperen: 'Geen bont, alleen maar scharrelvlees, krakers mogen ook alles en nu dit weer, Man, waar gaat het in dit land naar toe?'

Tja, humor, het is aan sommige mensen niet besteed. Ik heb jullie al eens verteld over het WC eend schandaal toch? Er zit helemaal geen eend in! Vandaag vroeg iemand mij of die wilde zalm echt wilde zalm was. 'Ja en behoorlijk. Hij heeft wel drie mensen in de kroeg platgeslagen voor ze hem konden vangen! Man, het was een drama. Je had een moeten zien hoe die zalm er uit zag, voor ze in het pak belandde!' Een andere klant had ook een dergelijke vraag. 'Nou, we hebben geprobeerd die zalm te temmen en hem kunstjes te leren, maar nee, hoor, niets van. Dus ja, dan maar verkopen als wilde zalm.'
Bij onze slagerij vroegen ze of het echte runderbiefstuk was: 'Nou' zei collega S. 'ik geloof wel dat er ook rund in zit, maar niets zeggen hoor!'
'Is dit echte paardenworst?' 'Ja, dat moet wel, want bij het snijden trof ik een hoefijzer aan.'
'Heeft U nog mandarijnen?' 'Nee, die mogen we niet meer verkopen. Het feministisch verbond is daar fel op tegen. Het moeten persoonderijnen worden.'
Of melk en vis wel echt Halal zijn. Dat zijn ook van die vragen die je vaker hoort dan je denkt.