Meer met minder, houd de dief en het complot

 =waarin het verhaal doorgaat=

De vorige avond had E. namelijk een volle vuilniszak, zoals gezegd, even op het portaaltje of de overloop van onze deur, zoals je wilt, neergezet, met de bedoeling dat ik die de volgende ochtend weg zou gooien. Maar, toen ik de deur uitging, stond er geen vuilniszak en dus werd ik niet 'getriggerd', lelijk, maar hedendaags Nederlands, om het befaamde pasje te pakken enzovoort. In mijn totale onschuld stond ik dus de (toegeeflijke) ambtenaar te woord en waste mijn handen in onschuld, maar: hij had ons adres en telefoonnummer.
Zoals verteld reden we naar het huis van de jongste van ons stel kinderen (zij ging mee helpen oppassen) en we maakten ons onderweg natuurlijk behoorlijk druk. Maar, zoals ik al aan de opsporingsbeambte had verteld, had ik een idee van het begin van een complot. Hoe meer ik er over nadacht, hoe duidelijker het werd.
De 'boze buurvrouw', die van de vervuiling van boven ons, komt iedere avond laat, zelfs heel laat thuis. Ik vermoed, maar ik weet het niet zeker, dat ze, naast haar uitkering en weduwen pensioen, ook nog eens een zwart bijbaantje heeft. Weduwepensioen? Inderdaad, die of dat heeft ze. Haar ex-man, een Griek naar we hebben gehoord, was een dealer en een crimineel. (Is dat niet het zelfde?) Nou ja, die man is ooit getroffen door (een salvo uit een machine geweer wilde ik zeggen, maar dat is niet zo, hoor, dat is weer te romantisch) een dodelijke longziekte en daaraan gestorven en zo heeft de buuf dus ook nog eens een pensioentje. Maar, de buuf was nog steeds woest op ons (lees de vorige Blog) en zag die avond haar kans schoon om ons een geweldig oor aan te naaien.
Onze constructie van het gebeuren is dus zo: Buuf komt thuis, ziet onze vuilniszak op het, noem het overloopje, van de trap, geleund tegen het muurtje naast onze voordeur en weet dat de gemeente Amstelveen nu heel scherp is op dat soort zaken. Want: het wordt Koningsdag en de koning en gade en het enorme gevolg in hun kielzog komt precies, maar dan ook exact, voor onze deur langs. De weg waar wij wonen is de 'Koninklijke weg', The Royal Road, Le Chemin du Roi, zeg maar. Men is al weken bezig om die route op te knappen. Zo is het vrijliggende fietspad op de schop geweest. Niet dat dat nodig was, want het was een perfect fietspad, zeg ik, ik die wel wat weet over fietspaden. Maar ook het stadshart, het centrale plein in ons fraaie dorp, gaat op de schop, natuurlijk. En er worden allerlei activitei.. Nee, ja, nee, oké, ik aborteer weer.
Dus: denkt buuf voornoemd: ik zal die gasten eens een oor aan naaien. Dus gaat buuf rond een of 0100, dan wel 0130, bij thuiskomst, nog even snel de vuilniszak van ons bij de bak beneden zetten in de hoop en de stellige overtuiging dat de dienst "Stadsbeheer", die zak zal zien staan, haar openmaken en dus uitvinden wie de dader is. Dat kunnen ze altijd. Ik ben er achter gekomen dat je niet anoniem genoeg kan zijn. Je laat altijd wel een spoor achter dat je verraadt.(Pinpas, mobiele phone, internet, faceboek, e-mail, alles is te tracen)
Maar, een berichtje van de bieb, in ons geval, een versnipperde bankafrekening, kattenbak korrels of juist een lege zak hondenbrokken of wat dan ook, maar ze vinden je, echt. In ieder geval zegt de ambtenaar, die ons wilde bekeuren, dat hij ons nog zal bellen om mijn versie van het verhaal te horen. Ik leg, tijdens het rijden, de hypothese uit aan E. en die gaat er grif in mee. Ja, zeggen we tegen elkaar, zo moet het gebeurd zijn. Die oppasmiddag bel ik met de gemeente A'veen en krijg een leuke en optimistische en 'lachebekkende' mevrouw aan de lijn die me vertelt dat ze van het verhaal gehoord had en dat ze er melding van zou maken en dat de ambtenaar in kwestie zo en zo en die en die was. Ik stond te roken en te bellen, het waaide hard en de naam van de mijnheer waaide met mijn sigarettenrook weg naar verre einders. Maar, ik vertrouwde de zaak en de man wel en tot op heden hebben we er niets meer van terug gehoord.


Maar goed, we moeten dus steeds meer werk met minder 'volk' doen en dat gaat zich natuurlijk wreken. Dat wreekt zich omdat er dus werk van jezelf blijft liggen, dat wreekt zich omdat er dingen die je wilt bijhouden of schoonmaken blijven liggen en dat komt dus alleen maar door het feit dat er twee 'formatie' plaatsen zijn verdwenen en omdat we twee vrij langdurig zieke collegae hebben. (Hierbij beterschap en hopelijk tot gauw, L. en M.) En: de vermoeidheid en het gebrek aan motivatie omdat je werk enzovoort niet afkomt, wreekt zich op je eigen stemming! Maar niet alleen door het werk van die absente collegae hebben we het drukker, maar ook met de dingen er om heen. Bijvoorbeeld de winkeldieven.
Afgelopen vrijdag was het weer eens zover. (Het is bijna elke dag zover, overigens, hoor.) Om vijf over acht, de winkel was net open en de eerste kassière had net haar toko geopend werd er al weer omgeroepen: 'Code ..., Code ..! A. en Lucas ingang alsjeblieft.' Die (hier niet genoemde) code is een afgesproken signaal voor ons dat er een diefstal (aan de gang) is. A. repte zich, ik stond net mijn handen te wassen, lees: ik stond te plassen, en even later was de dief, dievegge in dit geval, in de kraag gevat en naar het kantoor meegenomen. De HOKA, hoofd kassière, zo leren jullie ook nog eens wat, belde al gelijk met de politie van het bureau bij ons in de buurt.
De dader (V) had een sixpack flesjes Amstel Gold gestolen, dat spul van 7%. De dievegge was een mevrouw van onbestemde leeftijd en dito afkomst. Zeg: ze was vijftig, dat kan, dertig? Kan ook, zeventig, ik ga ervoor. Het leven dat ze leed, of leidde, had haar getekend. Haar afkomst? Roma? Roemeens? Pools? Je ne sais pas. Ze had in ieder geval een accent dat wat Slavisch aandeed.
Wachtend op de 'wouten', die altijd vrij snel ter plekke zijn en de zaak heel serieus en netjes afhandelen, dronk de dame in kwestie, in snel tempo het bewijsmateriaal op.
Maatje A. timede het. Tussen tijd van aanhouding, laten we zeggen: 0810 en de tijd dat de politie agentes, twee dames, allebei hoofdagentes, arriveerden, dat was rond 0825, had ze vier flesjes bier leeg getrokken. 'Stop alstublieft met drinken, ietwat vervelende, nare en lastige mevrouw!' zeiden we.
Niet! Maar De Keten is een nette winkel met nette mensen en dus gebruik ik die woorden, zeg maar. Natuurlijk hadden we getracht haar C2H5OH* intake te beperken, maar vaak gaan dat soort mensen dan helemaal uit hun dak, door het lint, uit hun vel en A. en ik stonden niet te wachten op een mat partij op een vroege vrijdagmorgen, eerlijk gezegd. Dus dronk de dame haar bier, wachtten wij op de politie en droegen we haar dan over aan de Hermandad, die korte metten maakte en haar meenam naar het 'bero'.

Duurt zulks nou lang? Nee, dat valt wel mee, een half uur of zo. Maar het is wel een half uur van je werktijd, die je dus had kunnen besteden aan de taken die steeds maar blijven liggen. (Door het gebrek aan collegae, dat begrijpen jullie toch?) Zoals het stofzuigen van mijn vakken, het schoonmaken van de deuren en luiken van mijn DV afdeling. Dat, en meerdere taken had de nieuwe FM2 me opgedragen en dat en meerder taken kwamen er dus niet van. Want ja, er is altijd wel wat, nietwaar?
FM 2 vertelde me dat hij had gehoord dat ik Blogs schreef over De Keten en hij wilde ze wel eens lezen.
Misschien heeft hij dat ondertussen gedaan en kunnen we er eens een boom over opzetten over dat meer en meer met  minder? Het is een jonge, enthousiaste en slimme vent, dus wie weet?


Detail: de dievegge wilde graag het bonnetje van het statiegeld van de leeg gezopen flesjes hebben, boerde ze een beetje, niet al te fris uit de mond ruikend. Want die liet ze toch immers achter? En anders zou ze die vier dubbeltjes nooit krijgen!
A. en ik moesten lachen. Junken humor heeft ook wel wat!


*C2H5OH = fraaie chemische naam voor alcohol.