Efficiency

Ja, geloof me, ik schrok me ook de Jan-Tandjes, toen ik opeens die titel bedacht. Efficiency, hoe kom je erop. Nou ben ik zelf nogal Engelstalig aangelegen zeg maar, en ik spreek de taal ook aardig, maar om nu opeens een Blog zo te beginnen, nee, ik stijg boven mezelf uit. Want, het klinkt, nietwaar? Naar een of ander symposium of een soort voordracht voor alle FM's en zo. Maar nee, het komt zo. (Het is even stil op de voetbalvelden, de TDF is nog niet begonnen, dus ik kan even uitleggen) 
Zoals alle winkels wordt De Keten natuurlijk ook bevoorraad. Meerdere malen per dag, zelfs. Jullie hebben die fraaie en moderne wagens natuurlijk wel eens zien rijden op de fraaie snelwegen van ons mooie land. In gestileerde letters staat op de zijkant: "NAAR DE KETEN VOOR AL UW VRETEN". Of zoiets.

De eerste vrachtwagen staat al om 0700 voor de deur, met over het algemeen een opgewekte bestuurder, die de rit bijna elke dag doet. Wij zijn dan nog bezig om de bende van de vorige dag  buiten te zetten, die de vrachtwagen dan weer meeneemt. Die eerste van de minimaal vier, maar vaker vijf, vrachtwagens van de dag, is geladen met "vers". Brood, soms kant en klaar, maar de helft moet nog wel afgebakken worden in de fraaie en goed geoutilleerde bakkerij, ook groenten, kip- en vleesproducten en zuivel komen dan uit de wagen. We lossen dus vanaf zeven uur precies. Karren, containers, heten die, komen van de klep af en later gaan er containers met lege spullen op. De vracht die UIT de wagen komt bestaat vaak uit niet meer dan, laat ik zeggen 20 karren. Soms meer en soms ook,     maar ik heb een slimme lezerskring, dus jullie hebben al door wat ik ga zeggen. 
De retourvracht die de wagen meeneemt is soms veertig, maar vaak minder, karren groot. De totale inhoud van de vrachtwagen, die krengen zijn dik dertien meter lang, hoor, de laadbak dan, is bestemd voor wel zestig, misschien zeventig, containers. In beide gevallen, de heen en de terug vracht, is de wagen dus (totaal) niet volledig benut. Om mijn verhaal even duidelijk te maken: ik ben geen echte en heuse milieu Harry. Ik bedoel: waar mogelijk fiets ik heen en terug naar het werk. (De fiets van de zaak, weet je nog?) Ik wil ook niet meer aan zelfkastijding doen als vroeger toen ik nog "werkte" (wat dan een vreselijke vieze fiets doen) dus als het regent pak ik het voertuig. (Stel dat je je zou kunnen douchen en omkleden op je werk, zou je dan wel op de fiets komen? Ja, mits ik een goede fietsberging zou hebben.) Ik ketter dus niet op auto's en hun bestuurders dan wel bezitters en zo, maar ik denk wel even na, voor ik onze auto gebruik. Kijk, als je kunt lopen of fietsen of met de bus, dan is dat wel zo slim, maar dat is mijn eigen en simpele filosofie, dan. Ik pak de auto niet om een broodje om de hoek te halen, weet je, we hebben destijds de Koreaan, nu vervangen door de Française, gekocht omdat we elke week op de kleinkinderen gingen passen. Met het OV waren we daar dik anderhalf uur voor onderweg en dan ook nog eens terug en het kostte ons ook nog eens een G... vermogen.)

Maar enfin, we zijn aan het lossen en laden, het is nu 0715, en op dat moment komt er een andere vrachtwagen van De Keten, "BIJ DE KETEN, IS UW PORTEMONNEE ONS GEWETEN!", luidt het fraaie opschrift, voorbij. De chauffeur toetert, steekt een groetende hand op en rijdt naar de vesting die een vijfhonderd meter verder op gevestigd is. Ik vraag aan M., de chauffeur van onze auto, hoeveel karren vers die wagen nu bij zich, (in zich, mag ook), heeft.'Nou, de helft van wat jullie krijgen, in elk geval, hoor', weet hij, hij rijdt zelf ook wel naar die winkel. 'Hoeveel krijgt hij dan mee terug?' vraag ik, twijfel gaat aan me knagen. 'Drie kleppies, den'k', zegt de man, die ooit zelf FM bij een concullega is geweest, maar door een Burn Out een behoorlijke stap terug heeft gemaakt, maar nu gelukkig en tevreden is in en met zijn baan. Drie kleppen, zijn drie maal zes containers, er gaan er dus zes van.. man wat een heerlijke groep lezers zijn jullie! Nooit klachten, nooit gedoe met jullie! Heerlijk! Mijn besluit staat vast. Ik moet dan nog wel drie jaar blijven werken, maar ik blijf Bloggen, hoor. Ik kan jullie niet meer missen!
Het is maandagmorgen. Ja, De trein der traagheid, zei Daisne ooit. Dus ik mot even rekenen. Dus, reken ik: 20 voor ons, 14 voor hen is eh, 34, is dus nog geen halve vrachtwagen van zeventig vol. Terug: veertig van ons, en twintig van hen, is dus dan wel bijna een wagen vol. Toch? Dus vraag ik aan M.: 'Dat is toch een verspilling? Je zet nou twee, bijna driekwart lege wagens in. Wat mag dat wel niet kosten?' M. bromt wat, hij moet een hele zware Campina kar op de klep zetten waarvan een van de wielen niet goed stuurt, en zegt: 'Nou ja, een volle tank peut voor deze wagen is zeshonderd euro. Nou ja, tanks, natuurlijk. Daar doe ik, maximaal drie dagen mee. Dus voor die man ook.' 'Maar', doe ik en ben ik misschien ook wel, dom, 'als je de vrachten dan combineert, zowel heen en terug, spaar je dan geen poen uit? En dat is toch veel efficiënter? Ik bedoel, je hebt nu twee winkels van onze zaak dicht bij elkaar, maar aan het einde van het jaar komen er nog twee bij, dat kan dan toch misschien in een auto? Ik bedoel, wij op de werkvloer moeten steeds meer uren inleveren omdat het personeel zo duur is, maar het personeel tankt geen zeshonderd euro elke twee dagen hoor en dat keer zoveel vrachtwagens, toch?'
'Je hebt gewoon gelijk, natuurlijk', schouderophaalt hij en schuift me zijn vrachtbrief toe, die ik teken en zegt: 'Vertel dat maar eens aan het hoofdkantoor.' Hij weigert een slecht ingepakte kar. 'Maar', zegt 'ie: 'weet je dat van alle vrachtwagens die je tegenkomt op de weg, 90% maar voor vijfenveertig procent beladen is?' Nee, dat wist ik niet en ik ben wel een beetje geschrokken. Wat een geldverspilling, man. Maar, denk ik, als ik, doordat het regent of zo, ook met de auto naar het werk ga, verspil ik nog meer. Der kunne er vijf in, in onze Scenic, maar ik rij alleen, dat is een laadcapaciteit van twintig procent.
Nee, ik ben geen echte milieu Harry. Maar ik moet wel even goed bedenken of ik wel echt handig bezig ben. En niet alleen ik, maar al die supers en al die winkels ook. Maar: "what can I do?"