Ja, het is al weer even geleden, maar ik had heel veel tijd nodig om de nederlaag te verwerken, wat natuurlijk absolute BS is. Nee, "onze jongens" hebben gedaan wat ze moesten doen, namelijk goed en duidelijk spelen en dat is gebeurd. (Ja, ik heb het even over het afgelopen WK, ik loop wat achter door allerlei evenementen en toestanden, maar ik wilde jullie dit niet onthouden.)
En ja, het is echt triest. Het elftal was zo ver gekomen om er dan zo onnozel uit te moeten! Dat is gewoon domme pech en heeft dus niets met voetballen te maken, begrijp je me? Wees eerlijk, die mannen hebben hun uiterste best gedaan en stranden dan op plaats drie. Nu moet ik toegeven dat ik al blij zou zijn met een Nederlandse wielrenner die op plaats drie zou staan in de Tour de France (TDF) hoor, maar dat zal voorlopig niet gebeuren.
Maar, het voetbaltoernooi, waar zo naar uitgekeken werd, is voorbij. Het is over en sluiten.
Voorbij, voorbij en o voorgoed voorbij, staat op het graf van de dichter Bloem, een man die een bizar leven heeft gevoerd, voor iemand die een rechtenstudie volgde, dan.
Ik heb Bloem vaker geciteerd. Hij is, met Slauerhoff, een van mijn favoriete dichters. Niet da'k er veel heb, hoor. Dichters dan, nu ja, favoriete, begrijp je? Ik ben niet zo op de poëzie, maar Bloems "domweg gelukkig in de Dapperstraat" en "In Nederland.." van Slauerhoff, gaan er wel in. Ik citeer graag de regels van Van Elschot: "Tussen droom en daad staan wetten in de weg en praktische bezwaren..".
Een van de leukere gedichten is natuurlijk die van De Schoolmeester:
"De Leeuw".
De leeuw is eigentlijk iemand,
die bang is voor niemand ..
En ja, de t in het vierde woord, hoort daar in. En zo gaat dat gedicht nog veel verder. Joost van den Vondel, had een triest huwelijk, althans twee van zijn kinderen stierven erg jong. Hij heeft daar twee heel ontroerende gedichten over geschreven, Een ervan, Constantijntje, heb ik vroeger moeten leren voor school, voor het examen, en kan ik nog steeds opdreunen. Hetgeen natuurlijk niet de bedoeling is van poëzie. (E. heeft het zelfde gedicht ook moeten leren en ook zij kent het nog van buiten.) Het gedicht over zijn gestorven dochtertje is minder bekend, maar minstens zo droevig. Ik geef even een paar regels:
De felle dood, die nu geen wit mag zien,
verschoont de grijze lien.
Zij zit omhoog en mikt met hare schicht
op het onnozel wicht ..
En zo is er veel leed in de dichterswereld. Mijn favoriete gedichten zijn, zoals als ik als schreef dat over de Dapperstraat, dat van Van Elschot en natuurlijk die van Nijhoff over Bommel:
Ik ging naar Bommel om de brug te zien.
Ik zag de brug. Twee overzijden
ddie elkaar vroeger schenen te vermijden
worden weer buren. ..
Maar mijn echte favoriet, ik ken het gedicht van buiten en zeg het soms op tijdens het fietsen als het parkoers zwaarder is dan ik denk, of als ik weer eens een zooi van die klimmen er in heb gelegd, is:
De tuinman en de dood
Vanmorgen ijlt mijn tuinman, wit van schrik,
mijn woning in: 'Heer, heer, een ogenblik!
Ginds in de rooshof snoeide ik loot na loot,
toen keek ik achter me. Daar stond de dood!
....
Man, wat heeft dat in Godesnaam met de Super te maken? Niks, natuurlijk. Maar een gabbertje van me vroeg om meer "dichtregels" of citaten. (F. hierbij dan).
En ja, toch een beetje wel, want de droom is uit voor ons Voetbalwereldje. Dat was ook een droom en dromen zijn gedichten, of net andersom, dan. En dus ja, de titel ook van Bloem, is goed gekozen, al zeg ik het zelf.
Want voorbij, voorbij is het echt. Zoals Gerry Linneker al een opmerkte: Voetbal duurt twee maal drie kwartier, er zijn twee keer elf man en uiteindelijk winnen de Duitsers!
Voor winkels en superketens betekent het dat het nu aanpassen wordt. Men moet voornamelijk de Oranje acties gaan "afmonteren", zeg maar. De oranje ballonnen moeten weg, de oranje acties moeten uit de winkel en zo en dat is een heel gedoe, hoor.
=Maar daar over meer=
Geen opmerkingen:
Een reactie posten