Pink Floyd, een van de grootste bands die ooit heeft bestaan, zong dit nummer ooit. Ik ben en was groot liefhebber van de muziek van die gasten. Hoewel ik me de laatste jaren meer en meer afgekeerd heb van het luisteren naar muziek, alle muziek. Dat komt, grotendeels, doordat ik er niet meer in geïnteresseerd ben, na de opkomst van de rapmuziek en zo. Makkelijk geblèr over hoe je met mensen om wil gaan, voornamelijk in het kwade. Maar, mijn gehoor wordt ook minder en minder, als ik eerlijk ben. Dus het genieten van muziek zit er ook niet meer echt in!
Maar dat allemaal terzijde. Dit, niet al te bekende nummer overigens, zette zich de afgelopen week vast in mijn hoofd, ver voor de fatale dag van de aanslag, ver voor de brute moord, op de bijna driehonderd mensen aan boord van vlucht MH 17. Op een of andere manier had ik het lied waarschijnlijk, een dag of wat eerder, gehoord op de radio en raakte ik het niet meer kwijt. Dat gaat zo, met bepaalde songs. Ik was allang blij dat het geen liedje van ene Borsato, zo'n Nederlandse Helmut Lotti, was, maar die dan (Borsato) met veel minder talent gezegend is dan die Lotti, maar erger nog, of nog dommer dan, dat ik zou iets moeten horen van de de NN's van de vaderlandse televisie, de Nationale Narigheden, de Geer's, Goor's, of de drie Jeetjes of al die volksverlakkers die je de hele dag kunt horen. (Nare en niet te verklaren mensen die zich natuurlijk meteen aanmelden als der een herinneringsconcert komt voor.)
Nee, ik had het fraaie nummer van de Engelse studentenband, die helaas al jaren ter ziele is, in mijn kop, die bewuste donderdagmiddag. Die bewuste donderdagmiddag dat het ramptoestel door een luchtdoelraket of zoiets, werd neergehaald. Een onzinnige en onzalige aanslag op het leven van 300 mensen en een daad tegen de vrede tussen de volkeren. Gepleegd door een zooitje wat? Ik weet het niet. Pro Russen? Anti Oekraïners? Zeg het maar. Maar, in ieder geval, door een zooi tuig, dat later ook nog eens de lijken heeft beroofd en geplunderd. Je zag dan zo een figuur staan met een knuffel. Daar dook de wereld pers op af! ACHTERLIJK FIGUUR/LIJKENPIKKER en zo waren de woorden en de meningen, maar als je de video echt zag, dan zag je dat er een traan uit zijn oog rolde. Erger is dat een creditcard van een van de mensen die overleden is, geplunderd is door een of meer van dat tuig.
Nu ja, de mensen die denken dat ze muziek kunnen maken, zullen dat binnenkort ook wel weer doen. Om dan er weer vreselijk veel munten aan over te houden aan de zogenaamde benefiet concerten. Ik heb gehoord dat Sir Elton John behoorlijk heeft bijverdiend door zijn lied over de overleden Lady Di. FREE CONCERT DOOR: nu ja rand mensen, zeg maar, die allemaal, kapitalen in huis halen door dat vrije concert!
Maar goed, het is donderdagavond en de tweede groep mensen komt thuis. Wie zijn het? Hoeveel zijn het? Vierenzeventig kisten met hoeveel slachtoffers? We zullen het nooit weten, hoop ik. Ik kijk, de TDF is ver weg, letterlijk en figuurlijk, ik zie het nog wel eens in herhaling en zo. E. en ik zitten te kijken. We hebben kippenvel, we leven mee, we zijn allebei een beetje ontroerd, we denken aan onze kinderen en kleinkinderen en hoe wij er mee zouden om moeten gaan als er zoiets, of veel minder, zou gebeuren en we weten het niet.
We zien dat ons land meeleeft, mee rouwt en aanwezig is. En we zij trots op ons land, op ons volk en op onze defensie!
goed verhaal en Bert waarheid ligt in midden neemt niet weg veel onschuldige slachtoffers
BeantwoordenVerwijderen