Heroïek en Tragiek?

"Je kan de Tour vandaag niet winnen, maar wel verliezen", zei men voor aanvang van deze rit.
Maar ik geloof dat die uitspraak niet helemaal klopt, ik denk dat de Tour vandaag verloren is, maar ook gewonnen! Lees verder!

Ik begin dit Blog ongeveer een uur voor DE wedstrijd gaat beginnen. DE wedstrijd die beslist of we revanche nemen op de Argentijnen in het vreselijke jaar 1978. Dat was het jaar dat Bram en Freek, twee, ik geloof ondertussen al overleden cabaretiers, hun linkse banvloek over het WK voetbal uitspreken. Jaren later en in retrospectie, overigens, terecht.  (Google: schoonvader van koning Alexander)
Het eerste deel van de titel, "Heroïek", heb ik al meegemaakt en gezien vandaag en het tweede deel: "Tragiek", hoop ik niet mee te maken.
De katten hebben al te eten gekregen en de oudste, Tabby, heeft ook haar insuline spuitje gehad en we hebben ons al een beetje gesetteld voor de Tv. De koffie staat op tafel, het biertje staat koud en die ga ik nu zo naar binnen klokken en de witte wijn staat ook al te koelen. Het (hopelijk tijdelijk) inwonende kind heeft beloofd om samen met ons te kijken en dan ook zijn, volgens hem, messcherpe analyses te gaan geven. Al dan niet gewild, dus. 'Kan je dan niet in de kroeg op het plein gaan kijken?' vraag ik. Hij begrijpt hem en doet grappend uit de hoogte: 'Of jij verstand hebt van voetbal, fietser!' 
Dus zit ik op mijn stokpaardje en ga mijn verhaal over de tocht van vandaag, door de Hel van het Noorden, maar vertellen. En, het was een helletocht, vergis je niet. De Hel van het Noorden, "l' Enfer", is zo genoemd door de coureurs die, in de jaren direct na de eerste wereldoorlog, de wedstrijd Parijs-Roubaix reden. Doordat de coureurs langs de restanten van de slagvelden van die WO 1 moesten rijden werd die koers zo genoemd. (Deze wedstrijd bestaat dus al meer dan honderd jaar. De laatste winnaar was "onze" Nikki Terpstra, overigens, afgelopen april.) De ASO, de organisatie die onder andere de TDF onder haar beheer heeft, vond deze rit nodig als herinnering of eerbetoon aan het feit dat 100 jaar geleden die WO1 was uitgebroken, die vooral in dit gebied was uitgevochten gedurende vier lange jaren. Een fraai initiatief, natuurlijk.
Omdat de kasseien in die afgelopen honderd jaar er alleen maar slechter op zijn geworden is die wedstrijd er een voor de echte kasseienvreters, zoals die mannen genoemd worden. De Cancellara's, de Boonens en de Terpstra's van de wielerwereld. De mannen met de "dikke konten", zeiden de Belgische wieler commentatoren. (Ja, als liefhebber kijk je naar de Bels, natuurlijk) Toen de Tourdirectie dan ook besloot om een etappe over die prehistorische wegen te laten gaan, was de TDF wereld redelijk in rep en roer. Want: er zijn voornamelijk ronderenners in deze wedstrijd. De Contadors, de Froome's, de Mollema's en de Nibali's en nu noem ik er slechts een paar. Die mannen zijn licht, soms slechts zestig kilo, en stuiteren dus hopeloos van die stenen af. (Geen "dikke konten", zeg maar.) 
En, als de kasseien er droog bij liggen heb je een stoffig, maar droog wegdek. Maar, als het regende zoals vandaag, is het wegdek te vergelijken met een ijsbaan. Maar, het regende vandaag, veel en hard en dus regende het valpartijen, veel en hard. Het belangrijkste slachtoffer was Chris Froome, die zelfs drie keer op zijn gezicht ging en besloot om te stoppen. Misschien de moeilijkste beslissing ooit, in zijn leven. Persoonlijk vraag ik me af, of 'ie ooit nog terug komt in deze wedstrijd. Ik vond hem het vorige jaaar een beetje een "lucky" winnaar. 
Maar goed, de Tour wacht op niemand is het cliché en dat was weer waar. Een helden etappe, Nibali ging, kreeg Boom in zijn wiel en Nibali verloor de rit, maar, geloof ik, wel de TDF. Boom, Lars, Nederlander en topcoureur, op baaan, op de weg en in het veld, won imponerend. De eerste TDF etappe overwinning van een NL coureur. Op de dag af, exact negen jaar geleden won Pieter Weening als laatste Nederlander een etappe in Gerardmer, in de Vogezen. Dus ja, vreugde alom in huize Graver. Na de geweldige overwinningen van Kaiser Kittel, die voor een NL ploeg rijdt, weer eens een heuse echte en onvervalste Oranje jongen, in het groen dan, als eerste aan de meet! Mijn dag kan nu al niet meer stuk.

Nog een half uur, dan 'geht's los!' Ik maak het Blog morgen verder af in deel twee! Plezier!