Dit bericht is volkomen geanonimiseerd, zoals dat zo fraai heet. Er worden initialen genoemd, omdat het anders geen verhaal zal kunnen worden. Ik heb heel lang geaarzeld om het verhaal te publiceren, maar doe het nu, op het moment van publiceren nog, maar doe het, uiteindelijk, toch maar wel. (Hoewel? Ik twijfel nog steeds) Het geeft iets weer van onze rare en bijzondere, ja, haast bizarre zomer van 2014.
Overigens: over de dode in dit verhaal, niets dan goeds, hoewel er weinig dingen zijn geweest die die overledene goed heeft gedaan! Er zijn overigens slechts een paar mensen onder hen die dit lezen en die de namen van de hoofdrolspelers kennen, maar die zullen die namen en die feiten niet doorvertellen.
De vader van mijn kinderen is overleden. Het bericht bereikte ons aan het einde van de meimaand, om precies te zijn op zondag 25 mei, om 2113 Alpha time.
Hij was waarschijnlijk de dag ervoor al gestorven en door een van zijn broers (dood) gevonden in zijn woning. Achter de doodsoorzaak zijn we nog niet, maar het vermoeden is dat er een acute maagbloeding aan ten grondslag lag. De vader van mijn kinderen? Dat zou ik moeten zijn en dat ben ik biologisch niet, maar ik ben wel hun vader en ik ben (nog wel, afkloppen dus) helemaal in leven. Maar ik ben het ook, maar dan anders, Althans, ik ben zoals gezegd, niet de biologische vader van die twee, van een totaal van vier, kinderen.
Ik moet dus terug in de tijd. En wel naar de jaren zeventig en tachtig. Mijn generatie, nu ja, elke generatie, zette zich af tegen de tijden van hun ouders. (Zoals die dat ook ooit deden, maar wat wij, arrogante kinderen nooit door hadden) Ik ga heel erg uitweidden en veel terug in de tijd. Nu ja, het is komkommertijd en het geeft me de gelegenheid om nog eens echt na te denken of ik dit verhaal wel wil publiceren. Ik heb het er nog steeds moeilijk mee, zoals ik al schreef en de redenen daarvoor krijgen jullie allengs mee.
Terug in de tijd, dus. Naar het afzetten tegen je ouders. Ik ga niet verder dan de tachtig jarige oorlog, hoor. De Nederlanden, nu ja het heette toen nog helemaal anders, zetten zich af tegen hun vader, het Spaanse rijk. Willem de Zwijger tegen zijn "vader" Karel de vijfde en zijn nare zoontje, Filips de tweede. De Franse revolutie in 1789, die zich tegen "pa" Louis XVI "zonnekoning" verzetten en het spul voor het gemak maar even onder de guillotine brachten. Karl Marx en zijn communisten en erbij dan ook maar even vermelden de Russen en hun revolutie. (En de moorden op die revolutionairen en het verval van de communisten) De jaren dertig van de negentiende eeuw. Onze Belgische kinderen die zo nodig op eigen benen wilden staan. (Nou ja, dat is dan lekker gelukt, niet waar? Oh, een fraai land, heerlijke bieren en fantastische frieten en zo, maar verder? Een puinhoop. Ok, goede wielrenners en zo, maar?
Tja, onze generatie? We wilden het allemaal wel en we hebben van alles bereikt, maar voor heel eventjes. Anti-materialisme en zo, "peace, man, peace", flower power, flowers in your hair, Aquarius, Ban de bom. Beatles en Stones, Blowen, sit ins, protesten en zo. Kinks, Monkeys, rare goeroe's, Hare Krishsnas en zo. Het lieverdje, witte fietsen en der was zoveel, och men vergeet zo gauw!
(Maar: kijk waar we nu staan! De meest linkse mensen van toen, vaak toenmalige studenten, hebben keurige banen, lopen nu in driedelige pakken, rijden Audi of BMW, kopen of hebben huizen aan de Vinkeveense plassen, of erger, wonen in de grachtengordel. Beetje links nog wel. Hun parkeerplek kost te veel, weet je niet, ze zijn flexitarier, dat weer wel. Ze eten alleen op de maandag geen lange en dure lunches of diners met vlees, want op maandag motten ze de kids naar hockey of voetbal brengen en hebben daar dus even geen tijd voor, dus pakken ze even een burgertje mee! Ook de tweede echtgenoot of derde echtgenote en hun huwelijken en relaties, dat speelt allemaal mee.)
En E. en ik kwamen dus ook uit die jaren! Nee, blowen, dat was niets voor ons. Biertje, wijntje en sigaretje, dat weer wel. We leerden elkaar kennen en stonden voorzichtig en mogelijk aan het begin van een nieuwe relatie en een mogelijk nieuw huwelijk? Wij beiden hadden al een eerder huwelijk achter de rug en waren allebei geschrokken en heel erg voorzichtig. We waren beiden behoorlijk gekneusd en geblutst en bang uit die huwelijken gekomen, eerlijk gezegd. Dus ja, een beetje nervositeit was er wel. Maar dat ging eigenlijk vrij snel over, toen we elkaar wat leerden kennen en na een maand of wat waren we: "in a relationship", zoals dat heet tegenwoordig. E. had twee kinderen m/v uit een vorig huwelijk. Ik leerde de kinderen kennen, van hun houden, maar dat ging met vallen en opstaan. Maar uiteindelijk lukte het hen om mij als hun pa te zien. Ik zag hen trouwens al vrij snel als mijn kinderen.
Dat is het begin van een lang verhaal. Heel veel lange verhalen. Maar: het is komkommertijd. Geen WK, geen TDF, dus je hebt geen moer te doen.
Het verhaal gaat raar worden.
Had ik kunnen schrijven.
BeantwoordenVerwijderen