De winkel draait door.

Ja, ik weet het, het is een gejatte term of titel, natuurlijk. Dankbaar gepikt van dat 'vrolijke' programma DWDD, zoals het popu heet. Ik vind het een programma van niks, niemendal, als ik eerlijk mag zijn. Een mannetje zonder enige inhoud stelt vragen aan mensen die ook al helemaal niets te vertellen hebben en alleen hun plaatje of een boekje (of huwelijk/geboorte/abortus) komen promoten en verder is het alleen maar: ouwe jongens krentenbrood en zie hoe leuk en goed we met elkaar zijn, en dat gaat dan gepaard met de nodige 'names-dropping' en zo. Dus weet je steeds dat La Pat en La Paai, La Goor en La Geer en natuurlijk, de onvermijdelijke, La Paul en al dat soort onnozelaars, (dat is overigens een Vlaamse kreet, ik verzin hem niet zelf), weer eens een plaatje of een showtje te verkopen hebben, allemaal van hetzelfde lage niveau en nee, ik ben geen snob! 
Nee, dan kijk ik liever naar Den Bels. Nu hebben ze daar, in de zomer, ook een paar hele flauwe programma's, hoor. Zoals hotel M, dat zich wil spiegelen aan een zomerse talkshow, maar dat niet uit de verf komt. Soit. De Belg zend wel fietsen uit en da's dan weer een pleister op de wonde. 
Oh ja, de winkel. Ons filiaal van De Keten. Ja, die draait ook door. Natuurlijk gaat die ook door, altijd. Mensen moeten boodschappen halen, komen aanbiedingen kopen, (pizza's: drie voor vijf euro en zo) De rook is ondertussen wat gaan liggen, na de bom die is geëxplodeerd, de stofwolken zijn wat opgetrokken, de schade wordt langzaam hersteld, en de getroffenen, de slachtoffers dan, verzorgen hun wonden. Maar: het rommelt. Het rommelt nog steeds en de geruchten- en soms de waarheidsmachine rommelt door. Er wordt gefluisterd: "Hejjenhet gehoord? In dat filiaal en dat filiaal? Daar is de man ook gedumpt! Ja, zelfde gedoe, zelfde gesjoemel." "He, wat, hé, die? Nee, man dat kan toch niet? Dat was der een die.." "Nou kijk om je heen dan, wat is hier gebeurd?" "En, ik hoorde dat er daar of daar ook.." Het is onrustig in het filiaal, mensen twijfelen aan elkaar en vertrouwen elkaar niet meer. Ik weet dat ik nu chargeer, maar het geeft wel even de sfeer aan, nu. Wekelijks is er een, zeg maar, mededelingenblad voor het personeel, met allemaal weetjes en feiten en getallen over verkochte producten. Daar stond deze week een artikel in over frauderende medewerkers, waaronder, ik quote niet, maar waaronder ook diverse FM's. Het maakte me wat triest, eerlijk gezegd. 
Ik beken, in mijn vorige leven heb ik ook gesjoemeld, ook gerommeld, geritseld noemden we dat, maar alleen ten voordele van mijn patiënten, alleen maar om hen een beter of sneller herstel te kunnen bezorgen of hen in de (niet marine) luwte te kunnen houden. Er was ooit eens man die een ton gokschuld had, waar zijn meisje helemaal per ongeluk achterkwam en me, aan boord, belde. Of ik het effe wilde oplossen. Nee, zo niet maar ja, maar dan helemaal heel anders. Een dagje bellen zette het echtpaar op de rails van schuldsanering en zo via de Marine. Een man die zijn vrouw bedroog? No way man, dat los je zelf maar op. Maar, samen met mijn partner in crime, ene Mario, konden we wel de vrouw van iemand die ergens ver in het buitenland zat, op tijd laten checken op borstca en dat werd dan, gelukkig op tijd verholpen. Dus ja, sjoemelen en rommelen en ritselen, ik vind het heerlijk, maar nooit ten faveure van mezelf. Ik ben der, samen met de genoemde M. en zijn meissie, hooguit een fles Johnnie Walker beter van geworden en die hebben we met z'n drieën leeg gemaakt, ooit!

Maar, is De Keten nu een oord van sjoemelaars? Een soort rovershol van veertig Ali Baba's FM's en de de ene rover? Nee natuurlijk niet, nee niet gewoon, dat weiger ik nog steeds te geloven. Ik zal dan wel nog steeds een behoorlijke naïeve man zijn, maar ik blijf geloven dat de doorsnee man/vrouw in haar/zijn beroep, (valt het je op hoe fraai ik de geslachten even omdraiai? Ja? Dank je) gewoon het beste doet en zo eerlijk mogelijk bezig is? Ik moet eerlijk zijn en zeggen dat ik me soms al schuldig voel als ik, in mijn winkel tenue, een plakje worst of kaas pik, als daar een "proeverij", zoals dat heet, van is opgesteld.. .  Dat is voor ons, medewerkers ten strengste verboden, namelijk. Ondanks mijn zoveel jaar als werkmens, ondanks mijn, vind ik zelf, positieve instelling naar mijn toko, betrap ik me er soms ook op dat ik iets minder positief ga denken. Dat haat ik in/aan mezelf, als ik eerlijk ben. Ik heb er nu vierenveertig jaar betaalde arbeid er op zitten. Daar komen dus nog wel wat jaren bij, maar in al die jaren ben ik met opgeheven hoofd, behalve dan als ik op de racefiets rij, naar mijn werkplek(ken) gegaan. Ok, de ene dag had je meer zin, de dag erop wat minder, maar het was nooit met vreselijke tegenzin. En nu? Ja, nou ja, ik heb geen echte tegenzin, dat dan weer niet. Ik heb vreselijk goeie collegae en mijn chef, die nu een dubbelfunctie heeft, is ook behoorlijk goed te pruimen. Die man is de voormalige FM2, die dus ook de FM1 functie over moet nemen en ik benijdt hem niet. Hij is weliswaar nog jong, nu ja, niet zo oud als ik ben, maar dat is niemand meer tegenwoordig, heb ik wel eens het gevoel, en hij is beslist capabel, maar, zo waarschuw ik hem wel eens: 'je heb ook nog eens een gezinnetje, jochie', zo jong is hij dan wel weer, dat ik dat "jochie"  kan zeggen, maar hij gaat het wel redden, zegt 'ie en dat geloof ik ook wel.
Gelukkig heeft hij een goede, "aanvankelijk derde", maar nu dus tweede man in de toko en nee, dat ben ik niet, hoor. Dat is ene Y. Een hele goede en harde werker, een aardige maar wel wat stille man, die helaas voor ons, binnenkort wel een eigen filiaal zal krijgen en dus weer zal verdwijnen!

Dus ja, is het leven in De Keten, althans ons filiaal nu zo dramatisch? Nee, niet echt, maar er is wat geknapt, in elk geval bij mij. (Maar niet alleen bij mij, hoor) En, zoals ik al eerder schreef, mijn rekveertje, mijn: doe- dat-er-nog-even-erbij elastiekie is wat minder elastiekisch geworden, maar nu ga ik lopen zeuren en dat wil ik not. Maar: ik hoor wel van allerlei dingen gonzen in het bedrijf, ik hoor gonzen over mensen die ik ken en over andere mensen van ons bedrijf die ik niet ken en ja, ik doe gewoon en met plezier, mijn ding, natuurlijk doe ik mijn ding, maar hoe lang nog? 
Want: het rookt nu en wel vrij hevig. Dus mot er ergens een vuurtje smeulen, een veenbrandje of zo. Onder het oppervlak, denk ik. Tot dat die uitbarst en onze Keten helemaal in ergernis dumpt. Helaas!