Geschokt. Maar ook een rectificatie!

RECTIFiCATIE! 
In het vorige Blog heb ik geschreven dat er naast de FM nog een functionaris uit ons filiaal op non actief was gesteld. Dat bleek niet waar te zijn, maar het verhaal, mijn informatie, werd door mij verkeerd begrepen en dus ook verkeerd op geschreven. Ik ben dan wel geen journalist, maar een stukkies schrijver, maar ik moet me wel aan de waarheid  houden en, natuurlijk, zoveel mogelijk aan "fact finding" doen. Het vorige Blog is ondertussen bijgewerkt op dat onderwerp en ik bied die collega, die functionaris dus, hierbij alvast mijn excuses aan. Ik ben voor dit feit dank verschuldigd aan FM2, die me op de feiten wees!

Ik schoot dus de eerste de beste sectorchef aan die ik die ochtend zag, wel wetend dat hij degene was die ik als eerste zou zien. In negentig procent van de dagen zijn wij namelijk de eersten die bij het filiaal arriveren, vrij kort daarop gevolgd door nog wat mensen, zodat we met zijn vieren naar binnen kunnen. En ja, we zijn nog allemaal uitgerust met het bekende 'gele alarmkoord met bruine alarm knop.' 
Ik zie de persoon in kwestie de parkeergarage inrijden en ik hoor het portier van diens wagen dichtslaan en een 'Bliep" afgeven, toen de portieren automatisch werden gesloten. Het duurde even voordat ik degene zag en ik stond me, naast mijn fiets, die ik altijd parkeer aan de rand van de ondergrondse parkeergarage, een beetje op te vreten. Uiteindelijk daalde ik dan maar af en zag de sectorchef dralen. Dralen, ja, weer zo een woord. Maar: ik voelde me zo belazerd, zoals ik al schreef, dat ik nu meteen van de hoed en de rand/ en hom of kuit, wilde weten en ik sprank diegene aan. 
'Ja, ja, er is wat, maar je hebt het niet van mij.' Maar', zeurde ik, ' "WAT" is er wat?' Nu ja der was veel en veel en heel veel en zoveel dat ik het niet allemaal begrepen heb. Het had en heeft te maken met bonussen. Het woord bonus heeft een hele negatieve betekenis gekregen in onze maatschappij. (En tercht, denk ik.) De enorme crisis die nu al jaren duurt, schijnt, ik ben natuurlijk geen econoom, maar schijnt, te wijten te zijn aan de bonussen die bankmensen, nu ja de directieleden van die financiële instellingen, kregen, als ze zo en zo deden en de winsten zo en zo verhoogden. Over het algemeen ging dat van de lasten van de mensen die bij hen investeerden af of van de prijzen van de chique en dure huizen die die mensen kochten, nu ja, ik ben geen econoom of bankier, ik verdien mijn geld met eerlijk werk, waarbij ik af en toe nog zweet ook! Het schijnt dat die bonus cultuur ook bij de supers van ons, (maar niet alleen van ons, denk ik) land werkt. Hoe minder een FM besteed aan lonen, hoe hoger zijn "Winst", (maar dat ligt economisch anders, maar nu ff voor Dummy's zoals ik), hoe hoger de einde jaars bonus voor die FM. Een kerstgratificatie boven op nog een kerstgrati, zeg maar.

Oordeel ik? Veroordeel ik? Nee, nee. Ik moet zeggen dat ik geen mens ben die een bepaald geloof aan hangt. Ik ben meer een humanist. Ik kan niet in de ziel van mensen kijken, ik kan en wil wel vaak hun beweegredenen begrijpen voor dat wat ze doen of gedaan hebben en het waarom, maar ik zal en kan en wil geen enkel mens be- of veroordelen voor hun daden, zolang die niet tegen mensen persoonlijk gericht zijn. Ik ben niet religieus, zoals ik al schreef. Ik ga niet ter kerke en zo. Ik loop niet mee met allerlei stromingen die het geweten plaatsen onder de titel: zo heeft de Allerhoogste het gewild en vul de naam van die allerhoogste dan maar in. 
Maar, ik weet, doordat ik in de jaren vijftig en zestig ben opgegroeid en opgevoed wel iets over het geloof. (Dat kreeg je op scholen gewoon: Bijbels onderricht. En je most er gvd nog examen in doen ook!!) 
Ik weet dat er in de Bijbel een zinsnede staat, die luidt: "hij die zonder zonde is, werpe de eerste steen." (Johannes 7:53 - 8.11) Nou, die steen zal ik nooit werpen, hoor. Ik ben natuurlijk ook niet zonder zonde! Wie van ons wel? (Nu ja, ik ken de maatjes H. en F. en die zijn aardig heilig, maar ja, die lezen dit Blog niet!) Want, wie zegt mij, dat hij, de verdachte noem ik het maar, meer is hij niet, hij is nog niet veroordeeld, zeker niet door mij, die bonussen niet besteedde aan altruïstische doelen? Wie weet moest hij een enorme som ophoesten voor een of ander iemand die, misschien wel een pleegkind, een dure oog- of weet ik het,andere operatie moest ondergaan? Nee, natuurlijk, misschien stak 'ie het wel in zijn eigen zak, maar misschien ook wel niet! Wie weet dat allemaal? Nee, ik praat het niet goed, nee. 

Teleurgesteld! Ja, dat ben ik nog steeds, nog helemaal. Meer in mezelf, omdat ik dacht de wereld en haar bewoners een beetje door te hebben en een beetje te vertrouwen op die mensen die ik kende en aardig vond en zo.
Nu ja, ik ga maandag toch maar weer aan het werk. Denk ik. Hoop ik, maar weet het niet helemaal zeker,eigenlijk. Een werk dat wel weer anders zal zijn. Ergens denk ik: moet ik nu zo mijn ballen uit de broek werken? Voor wie? Voor wat? Omdat anderen met bonussen gaan strijken over mijn rug? Omdat ik mijn best doe en meer dan dat? (Ook de andere collegae hoor!) Mijn baan die hetzelfde blijft maar waar dan weer eens een man naar boven komt als nieuwe FM. Een man die me niet kent en die me (voorlopig) niet weet te waarderen en waar tegenover ik me weer moet "waar maken". Maar, ja, de zogeheten "waarmaak veer" is een beetje ver opgerekt, na 42 jaar KM dienst, dus: varen, uitzenden, veteraan worden en verder werken en steeds maar lopen opwinden en uitrekken. Ik weet niet of ik zo een trucje nog eens aan kan. De rek gaat er een beetje, nu ja, een beetje, uit. Oh, nee, ja, goh, ik zal mijn ding blijven doen? Dat hoop ik wel. Ik ben een ouwe marine onderofficier (geweest), gauw krijgen ze ons niet klein, maar ja, op een gegeven moment is het een beetje over!
Ik weet het niet meer nu. Weer een dreun op mijn kanis.
Stom eigenlijk. Tweeënzestig geworden en weer op het verkeerde been gezet!