Manager spelen, dat is mensen kennen! (2)

En ja, ik ging geloof ik wel wat door het lint, in dat vorige Blog. Collegae op de vloer spraken me er vandaag over aan. 'Ben je echt zo boos?', vroegen ze, wat bezorgd. Ja, ik ben echt zo boos. Niet dat het mijn leven beheerst, dat nu ook weer niet, ik ga morgen, op mijn VP (VerPlichte) vrije dag een stukje fietsen (het belooft een droge dag te worden, een van die zeldzame droge dagen van deze zomer) en ik fiets het wel weg, ik fiets het van me af. Ik kreeg trouwens wel wat reacties op mijn vorige Blog, onder andere van een van mijn echte maten en meelezer, F. Hij werkt, hij is ook oud marine ziekenpa, (oud, want: ex ben je nooit) en is nu in de "burger" verpleging en maakt veel van die management dingen ook mee. Ik geef een deel van zijn reactie weer, maar dat deel spreekt boekdelen:

Management heeft te veel macht gekregen om onkunde te verbloemen. Mensen met hart en gevoel voor de zaak en werk worden als lastig ervaren en vaak onder valse voorwendselen op zij gezet.

Hoeveel kan ik er aan toe voegen? Niet veel meer. F. spreekt "waarheden als worsten", zoals ze vroeger in het Brabantse deel van het land zeiden. Andere mensen die reageerden konden zich ook wel in mijn wat bozige statement vinden, overigens.
Hoe erg zijn managers? Heel erg. Heel vreselijk erg en zeker, en dat vindt meer en meer plaats, als die managers niet van de werkvloer komen. Ik maak dan wel wat flauwe grappen, lijkt het, over kale kneiters, bruine laarsjes en koker rokjes, maar het is niet gespeend van de waarheid. De mensen die HHM, nee, geen verdere uitleg van die afkorting, ik heb het vaker beschreven, van mijn toko doen/vormen/lijden (leiden?) komen geen van allen van de vloer. Het zijn allemaal mensen met een "bul", zeg maar. Economie, handelswetenschappen, bedrijfsmanagement of bedrijfspsychologie, nu ja, noem maar op. Waar mijn FM's allebei als jonge knullen, hier past eigenlijk een mopje, maar ik kom er niet zo snel op, beiden op de werkvloer hebben gestaan, als vuller van de schappen, als jong en beginnend avond "sjeffie", en dan vaak, als wat meer door de wol geverfde medewerkers, zuivel- of groente chef werden en misschien zelfs een tijdje de versafdeling "kaas/kip" hebben gerund en daardoor dus allebei haarscherp weten "wat wat is" en "wie wie is" en hoe de procedures lopen, zo gaat dat dus niet bij HHM. Die mensen komen dus zo van de HBO/MBO opleiding: "winkeltje spelen voor gevorderden". Die mensen hebben geen gevoel voor het werk en voor de mensen op de vloer, laat staan voor die mensen die hun salaris betalen. Dat zijn natuurlijk: De Klanten. Wees nu gewoon eerlijk: de klanten betalen mijn, nu ja, onze salarissen en dus ook de hogere lonen van het management. (Oeps lonen? Da's een ordinair woord, voor hun hogere status! Salaris, Gage, bonus? Vergoeding voor aan gedaan leed, omdat ze ook wel eens onder de mensen die werken en naar zweet ruiken moeten komen?)
Die figuren komen, we zijn net verbouwd zoals je hebt gelezen, veel, vaak, frequent, (oh, nou ja, da's allemaal een beetje het zelfde) in de winkel. Je mag raden waar ik hen aan herken? Inderdaad, je hebt gelijk: ze stellen zich niet voor en ze groeten je, als nederige drager van een rood tenue, al helemaal niet. (Ja, de outfit ook, natuurlijk, maar dan wordt het weer zo een verhaal!) Ik moet zeggen dat ik, in het verleden wel eens een hand gekregen heb van een van die managers. Dat was in de tijd dat dat "sort of people" vaak zelf nog een filiaal hadden uitgebaat, zelf hebben gewerkt op de vloer en een natte rug hebben gehad van het werk. Nu is dat niet meer zo: je hebt een papiertje, je hult je in het tenue, zie heel vaak boven (en) in andere Blogs, en je hebt verder sch.... aan het werkende deel van de winkels. 
Je zeikt de FM's een beetje af, je legt ze kritisch op het blok en je vraagt je af waarom de man(nen) zo spastisch hun winkel verdedigen. 

Omdat het HUN winkel is, magoggel. Het is HUN werk, het is HUN "trots". Ze willen die toko, die afdeling, het filiaal, op zien te waarderen, meer omzet te laten genereren, ze leggen er een deel van zich zelf in, het is een deel van hun leven! Dat vind je raar, ja, dat begrijp ik, je hebt al een APP gedaan naar een sollicitatie procedure van JU..., of Appie of ACTION of naar de Bavaria, kortom, je bent op pad, verder, door, steeds maar door. Dan zie je weer zo een man, al op leeftijd, een zware kar voortduwend en die een rode polo aan heeft en je denkt: 'Goh, ik heb het wel goed, toch, als manager?' (Geloof je het zelf?)
Die oudere man heeft net een praatje gemaakt met een van de klanten die hem verzekerde dat ze het helemaal niks vond, die nieuwe indeling, met al dat rood en zo. Die oudere man heeft de Klant gerustgesteld: 'Mevrouw, over een week weet u niet beter meer, dan weet u misschien wel beter de weg dan ik.' De mevrouw lacht wat en zegt: 'Nu ja, als u het zegt, dan blijf ik hier mijn boodschappen doen.'
Dus is de manager weer verzekerd van een maand salaris of bonus, want die betaalt de klant, toch?
Ik verwijs nog even aan het stukje van mijn maat,zie boven!
=Met dank aan F . en een beetje aan B.=